Theocritus, Idylls, Αἴτης

(테오크리토스, Idylls, Αἴτης)

Ἤλυθεσ ὦ φίλε κοῦρε τρίτῃ σὺν νυκτὶ καὶ ἀοῖ; ἤλυθεσ· οἱ δὲ ποθεῦντεσ ἐν ἤματι γηράσκουσιν. ὅσσον ἐάρ χειμῶνοσ, ὅσον μᾶλον βραβίλοιο ἅδιον, ὅσσον ὀίσ σφετέρασ λασιωτέρα ἀρνόσ, ὅσσον παρθενικὴ προφέρει τριγάμοιο γυναικόσ, ὅσσον ἐλαφροτέρη μόσχου νεβρόσ, ὅσσον ἀηδὼν συμπάντων λιγύφωνοσ ἀοιδοτάτη πετεηνῶν, τόσσον ἔμ’ εὔφρανασ τὺ φανείσ, σκιερὰν δ’ ὑπὸ φαγὸν ἀελίου φρύγοντοσ ὁδοιπόροσ ἔδραμον ὥσ τισ. εἴθ’ ὁμαλοὶ πνεύσειαν ἐπ’ ἀμφοτέροισιν Ἔρωτεσ νῶιν, ἐπεσσομένοισ δὲ γενοίμεθα πᾶσιν ἀοιδά. θείω δή τινε τώδε μετὰ προτέροισι γενέσθην φῶθ’, ὁ μὲν εἴσπνηλοσ, φαίη χ’ ὡμυκλαϊάσδων, τὸν δ’ ἕτερον πάλιν ὥσ κεν ὁ Θεσσαλὸσ εἴποι ἀίταν. ἀλλήλουσ δ’ ἐφίλησαν ἴσῳ ζυγῷ. ἦ ῥα τότ’ ἦσαν χρύσειοι πάλιν ἄνδρεσ, ὃ κἀντεφίλησ’ ὁ φιληθείσ. " εἰ γὰρ τοῦτο πάτερ Κρονίδα πέλοι, εἰ γὰρ ἀγήρῳ ἀθάνατοι, γενεαῖσ δὲ διηκοσίαισιν ἔπειτα ἀγγείλειεν ἐμοί τισ ἀνέξοδον εἰσ Ἀχέροντα· "ἡ σὴ νῦν φιλότησ καὶ τοῦ χαρίεντοσ ἀίτεω πᾶσι διὰ στόματοσ, μετὰ δ’ ἠιθέοισι μάλιστα. " ἀλλ’ ἤτοι τούτων μὲν ὑπέρτεροι Οὐρανίωνεσ ἔσσονθ’ ὡσ ἐθέλοντι. ἐγὼ δέ σε τὸν καλὸν αἰνέων ψεύδεα ῥινὸσ ὕπερθεν ἀραιᾶσ οὐκ ἀναφύσω. ἢν γὰρ καί τι δάκῃσ, τὸ μὲν ἀβλαβὲσ εὐθὺσ ἔθηκασ, διπλάσιον δ’ ὤνασασ, ἔχων δ’ ἐπίμετρον ἀπῆνθον. Νισαῖοι Μεγαρῆεσ ἀριστεύοντεσ ἐρετμοῖσ, ὄλβιοι οἰκείοιτε, τὸν Ἀττικὸν ὡσ περίαλλα ξεῖνον ἐτιμήσασθε Διοκλέα τὸν φιλόπαιδα. αἰεί οἱ περὶ τύμβον ἀολλέεσ εἰάρι πράτῳ κοῦροι ἐριδμαίνοντι φιλήματοσ ἄκρα φέρεσθαι. ὃσ δέ κε προσμάξῃ γλυκερώτερα χείλεσι χείλη, βριθόμενοσ στεφάνοισιν ἑὰν ἐσ μητέρ’ ἀπῆνθεν. ὄλβιοσ, ὅστισ παισὶ φιλήματα κεῖνα διαιτᾷ. ἦ που τὸν χαροπὸν Γανυμήδεα πόλλ’ ἐπιβωτᾷ Λυδίῃ ἶσον ἔχειν πέτρῃ στόμα, χρυσὸν ὁποίῃ πεύθονται μὴ φαῦλοσ ἐτήτυμω ἀργυραμοιβοί.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION