Theocritus, Idylls, Βουκολιασταὶ Δάφνισ καὶ Δαμοίτας

(테오크리토스, Idylls, Βουκολιασταὶ Δάφνισ καὶ Δαμοίτας)

Δαμοίτασ χὡ Δάφνισ ὁ βουκόλοσ εἰσ ἕνα χῶρον τὰν ἀγέλαν πόκ’ Ἄρατε συνάγαγον· ἦσ δ’ ὁ μὲν αὐτῶν πυρρόσ, ὁ δ’ ἡμιγένειοσ· ἐπὶ κράναν δέ τιν’ ἄμφω ἑζόμενοι θέρεοσ μέσῳ ἄματι τοιάδ’ ἀείδον. πρᾶτοσ δ’ ἄρξατο Δάφνισ, ἐπεὶ καὶ πρᾶτοσ ἔρισδε. Βάλλει τοι Πολύφαμε τὸ ποίμνιον ἁ Γαλάτεια μάλοισιν, δυσέρωτα τὸν αἰπόλον ἄνδρα καλεῦσα· καὶ τύ νιν οὐ ποθόρησθα τάλαν τάλαν, ἀλλὰ κάθησαι ἁδέα συρίσδων. πάλιν ἅδ’ ἴδε τὰν κύνα βάλλει, ἅ τοι τᾶν ὀίων ἕπεται σκοπόσ· ἁ δὲ βαΰσδει εἰσ ἅλα δερκομένα, τὰ δέ νιν καλὰ κύματα φαίνει ἅσυχα καχλάζοντα ἐπ’ αἰγιαλοῖο θέοισαν. φράζεο μὴ τᾶσ παιδὸσ ἐπὶ κνάμαισιν ὀρούσῃ ἐξ ἁλὸσ ἐρχομένασ, κατὰ δὲ χρόα καλὸν ἀμύξῃ. ἁ δὲ καὶ αὐτόθε τοι διαθρύπτεται, ὡσ ἀπ’ ἀκάνθασ ταὶ καπυραὶ χαῖται, τὸ καλὸν θέροσ ἁνίκα φρύγει· καὶ φεύγει φιλέοντα καὶ οὐ φιλέοντα διώκει, καὶ τὸν ἀπὸ γραμμᾶσ κινεῖ λίθον· ἦ γὰρ ἔρωτι πολλάκισ ὦ Πολύφαμε τὰ μὴ καλὰ καλὰ πέφανται. Τῷ δ’ ἐπὶ Δαμοίτασ ἀνεβάλλετο καὶ τάδ’ ἀείδεν. Εἶδον ναὶ τὸν Πᾶνα, τὸ ποίμνιον ἁνίκ’ ἔβαλλε, κοὔ μ’ ἔλαθ’, οὔ, τὸν ἐμὸν ἕνα τὸν γλυκύν, ᾧπερ ὁρ́ημι ἐσ τέλοσ· αὐτὰρ ὁ μάντισ ὁ Τήλεμοσ ἔχθρ’ ἀγορεύων ἐχθρὰ φέροι ποτὶ οἶκον, ὅπωσ τεκέεσσι φυλάσσοι. ἀλλὰ καὶ αὐτὸσ ἐγὼ κνίζων πάλιν οὐ ποθόρημι, ἀλλ’ ἄλλαν τινὰ φαμὶ γυναῖκ’ ἔχεν· ἁ δ’ ἀίοισα ζαλοῖ μ’ ὦ Παιὰν καὶ τάκεται, ἐκ δὲ θαλάσσασ οἰστρεῖ παπταίνοισα ποτ’ ἄντρά τε καὶ ποτὶ ποίμνασ. σίξα δ’ ὑλακτεῖν νιν καὶ τᾷ κυνί· καὶ γὰρ ὅκ’ ἤρων αὐτᾶσ, ἐκνυζεῖτο ποτ’ ἰσχία ῥύγχοσ ἔχοισα. ταῦτα δ’ ἴσωσ ἐσορεῦσα ποεῦντά με πολλάκι πεμψεῖ ἄγγελον. αὐτὰρ ἐγὼ κλᾳξῶ θύρασ, ἕστέ κ’ ὀμόσσῃ αὐτά μοι στορεσεῖν καλὰ δέμνια τᾶσδ’ ἐπὶ νάσω. καὶ γάρ θην οὐδ’ εἶδοσ ἔχω κακόν, ὥσ με λέγοντι. ἦ γὰρ πρᾶν ἐσ πόντον ἐσέβλεπον, ἦσ δὲ γαλάνα, καὶ καλὰ μὲν τὰ γένεια, καλὰ δέ μευ ἁ μία κώρα, ὡσ παρ’ ἐμὶν κέκριται, κατεφαίνετο, τῶν δέ τ’ ὀδόντων λευκοτέραν αὐγὰν Παρίασ ὑπέφαινε λίθοιο. ὡσ μὴ βασκανθῶ δέ, τρὶσ εἰσ ἐμὸν ἔπτυσα κόλπον· ταῦτα γὰρ ἁ γραία με Κοτυταρὶσ ἐξεδίδαξε. [ἃ πρᾶν ἀμάντεσσι παρ’ Ἱπποκίωνι ποταύλει. ] Τόσσ’ εἰπὼν τὸν Δάφνιν ὁ Δαμοίτασ ἐφίλησε, χὡ μὲν τῷ σύριγγ’, ὁ δὲ τῷ καλὸν αὐλὸν ἔδωκεν. αὔλει Δαμοίτασ, σύρισδε δὲ Δάφνισ ὁ βούτασ, ὠρχεῦντ’ ἐν μαλακᾷ ταὶ πόρτιεσ αὐτίκα ποίᾳ. νίκη μὰν οὐδάλλοσ, ἀνήσσατοι δ’ ἐγένοντο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION