Theocritus, Idylls, Νομεῖσ Βάττοσ καὶ Κορύδων

(테오크리토스, Idylls, Νομεῖσ Βάττοσ καὶ Κορύδων)

Εἰπέ μοι ὦ Κορύδων, τίνοσ αἱ βόεσ; ἦ ῥα Φιλώνδα; οὔκ, ἀλλ’ Αἴγωνοσ· βόσκειν δέ μοι αὐτὰσ ἔδωκεν. ἦ πᾴ ψε κρύβδαν τὰ ποθέσπερα πάσασ ἀμέλγεισ; ἀλλ’ ὁ γέρων ὑφίητι τὰ μοσχία κἠμὲ φυλάσσει. αὐτὸσ δ’ ἐσ τίν’ ἄφαντοσ ὁ βουκόλοσ ᾤχετο χώραν; οὐκ ἄκουσασ; ἄγων νιν ἐπ’ Ἀλφεὸν ᾤχετο Μίλων. καὶ πόκα τῆνοσ ἔλαιον ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὀπώπει; φαντί νιν Ἡρακλῆι βίην καὶ κάρτοσ ἐρίσδειν. κἤμ’ ἔφαθ’ ἁ μάτηρ Πολυδεύκεοσ εἶμεν ἀμείνω. κᾤχετ’ ἔχων σκαπάναν τε καὶ εἴκατι τουτόθε μᾶλα. πείσαι τοι Μίλων καὶ τὼσ λύκοσ αὐτίκα λυσσῆν. ταὶ δαμάλαι δ’ αὐτὸν μυκώμεναι αἵδε ποθεῦντι. δειλαῖαί γ’ αὗται· τὸν βουκόλον ὡσ κακὸν εὑρ͂ον. ἦ μὰν δειλαῖαί γε, καὶ οὐκέτι λῶντι νέμεσθαι. τήνασ μὲν δή τοι τᾶσ πόρτιοσ αὐτὰ λέλειπται τὠστία. μὴ πρῶκασ σιτίζεται ὥσπερ ὁ τέττιξ; οὐ Δᾶν, ἀλλ’ ὁκὰ μέν νιν ἐπ’ Αἰσάροιο νομεύω καὶ μαλακῶ χόρτοιο καλὰν κώμυθα δίδωμι, ἄλλοκα δὲ σκαίρει τὸ βαθύσκιον ἀμφὶ Λάτυμνον. λεπτὸσ μὰν χὡ ταῦροσ ὁ πυρρίχοσ. εἴθε λάχοιεν τοὶ τῶ Λαμπριάδα, τοὶ δαμόται, ὅκκα θύωντι τᾷ Ἥρᾳ, τοιόνδε· κακοχράσμων γὰρ ὁ δᾶμοσ. καὶ μὰν ἐσ Στομάλιμνον ἐλαύνεται ἔσ τε τὰ Φύσκω, καὶ ποτὶ τὸν Νήαιθον, ὅπᾳ καλὰ πάντα φύοντι, αἰγίπυροσ καὶ κνύζα καὶ εὐώδησ μελίτεια. φεῦ φεῦ βασεῦνται καὶ ταὶ βόεσ ὦ τάλαν Αἴγων εἰσ Αἴδαν, ὅκα καὶ τὺ κακᾶσ ἠράσσαο νίκασ, χἁ σῦριγξ εὐρῶτι παλύνεται, ἅν ποκ’ ἐπάξα. οὐ τήνα γ’, οὐ Νύμφασ, ἐπεὶ ποτὶ Πῖσαν ἀφέρπων δῶρον ἐμοί νιν ἔλειπεν· ἐγὼ δέ τισ εἰμὶ μελικτάσ, κεὖ μὲν τὰ Γλαύκασ ἀγκρούομαι, εὖ δὲ τὰ Πύρρω. αἰνέω τάν τε Κρότωνα‐‐καλὰ πόλισ, ἅ τε Ζάκυνθοσ‐‐ καὶ τὸ ποταῷον, τὸ Λακίνιον ᾇπερ ὁ πύκτασ Αἴγων ὀγδώκοντα μόνοσ κατεδαίσατο μάζασ. τηνεῖ καὶ τὸν ταῦρον ἀπ’ ὤρεοσ ἆγε πιάξασ τᾶσ ὁπλᾶσ κἤδωκ’ Ἀμαρυλλίδι, ταὶ δὲ γυναῖκεσ μακρὸν ἀνάυσαν, χὡ βουκόλοσ ἐξεγέλασσεν. ὦ χαρίεσσ’ Ἀμαρυλλί, μόνασ σέθεν οὐδὲ θανοίσασ λασεύμεσθ’· ὅσον αἶγεσ ἐμὶν φίλαι, ὅσσον ἀπέσβησ. αἰαῖ τῶ σκληρῶ μάλα δαίμονοσ, ὅσ με λελόγχει. θαρσεῖν χρὴ φίλε Βάττε· τάχ’ αὔριον ἔσσετ’ ἄμεινον. ἐλπίδεσ ἐν ζωοῖσιν, ἀνέλπιστοι δὲ θανόντεσ. χὡ Ζεὺσ ἄλλοκα μὲν πέλει αἴθριοσ, ἄλλοκα δ’ ὑεί. θαρσέω. βάλλε κάτωθε τὰ μοσχία· τᾶσ γὰρ ἐλαίασ τὸν θαλλὸν τρώγοντι τὰ δύσσοα. σίτθ’ ὁ λέπαργοσ. σίτθ’ ἁ Κυμαίθα ποτὶ τὸν λόφον. οὐκ ἐσακούεισ; ἡξῶ ναὶ τὸν Πᾶνα κακὸν τέλοσ αὐτίκα δωσῶν, εἰ μὴ ἄπει τουτῶθεν. ἴδ’ αὖ πάλιν ἅδε ποθέρπει. εἴθ’ ἦν μοι ῥοικὸν τὸ λαγωβόλον, ὥσ τυ πάταξα. θᾶσαί μ’ ὦ Κορύδων πὸτ τῶ Διόσ· ἁ γὰρ ἄκανθα ἀρμοῖ μ’ ὧδ’ ἐπάταξ’ ὑπὸ τὸ σφυρόν. ὡσ δὲ βαθεῖαι τἀτρακτυλλίδεσ ἐντί. κακῶσ ἁ πόρτισ ὄλοιτο· ἐσ ταύταν ἐτύπην χασμεύμενοσ. ἦ ῥά γε λεύσσεισ; ναὶ ναί, τοῖσ ὀνύχεσσιν ἔχω τέ νιν· ἅδε καὶ αὐτά. ὁσσίχον ἐστὶ τὸ τύμμα καὶ ἁλίκον ἄνδρα δαμάζει. εἰσ ὄροσ ὅκχ’ ἑρ́πῃσ, μὴ νήλιποσ ἔρχεο Βάττε. ἐν γὰρ ὄρει ῥάμνοί τε καὶ ἀσπάλαθοι κομέονται. εἴπ’ ἄγε μ’ ὦ Κορύδων, τὸ γερόντιον ἦ ῥα διώκει, τήναν τὰν κυάνοφρυν ἐρωτίδα, τᾶσ ποκ’ ἐκνίσθη; ἀκμάν γ’ ὦ δειλαῖε· πρόαν γε μὲν αὐτὸσ ἐπενθὼν καὶ ποτὶ τᾷ μάνδρᾳ κατελάμβανον ἆμοσ ἐνήργει. εὖ γ’ ὤνθρωπε φιλοῖφα. τό τοι γένοσ ἢ Σατυρίσκοισ ἐγγύθεν ἢ Πάνεσσι κακοκνάμοισιν ἐρίσδεισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION