헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́03́05́

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 5)

τῶν δὲ προκειμένων νήσων τῆσ Ἰβηρίασ τὰσ μὲν Πιτυούσσασ δύο καὶ τὰσ Γυμνησίασ δύο καλοῦσι καὶ Βαλιαρίδασ προκεῖσθαι συμβαίνει τῆσ μεταξὺ Ταρράκωνοσ καὶ Σούκρωνοσ παραλίασ, ἐφ’ ἧσ ἵδρυται τὸ Σάγουντον· εἰσὶ δὲ καὶ πελάγιαι, μᾶλλον αἱ Πιτυοῦσσαι καὶ πρὸσ ἑσπέραν κεκλιμέναι τῶν Γυμνησίων. καλεῖται δ’ αὐτῶν ἡ μὲν Ἔβουσοσ πόλιν ἔχουσα ὁμώνυμον· κύκλοσ δὲ τῆσ νήσου τετρακόσιοι στάδιοι, παρώμαλοσ τὸ πλάτοσ καὶ τὸ μῆκοσ· ἡ δὲ Ὀφιοῦσσα ἔρημοσ καὶ πολὺ ἐλάττων ταύτησ πλησίον κειμένη. τῶν δὲ Γυμνησίων ἡ μὲν μείζων ἔχει δύο πόλεισ, Πάλμαν καὶ Πολεντίαν, τὴν μὲν πρὸσ ἑώ κειμένην τὴν Πολεντίαν, τὴν δ’ ἑτέραν πρὸσ δύσιν. μῆκοσ δὲ τῆσ νήσου μικρὸν ἀπολεῖπον τῶν ἑξακοσίων σταδίων, πλάτοσ δὲ διακοσίων· Ἀρτεμίδωροσ δὲ διπλάσιον εἴρηκε καὶ τὸ πλάτοσ καὶ τὸ μῆκοσ. ἡ δ’ ἐλάττων ὡσ [διακοσίουσ] ἑβδομήκοντα τῆσ Πολεντίασ διέχει σταδίουσ· κατὰ μέγεθοσ μὲν οὖν πολὺ τῆσ μείζονοσ ἀπολείπεται, κατὰ δὲ τὴν ἀρετὴν οὐδὲν αὐτῆσ χείρων ἐστίν· ἄμφω γὰρ εὐδαίμονεσ καὶ εὐλίμενοι, χοιραδώδεισ δὲ κατὰ τὰ στόματα, ὥστε δεῖν προσοχῆσ τοῖσ εἰσπλέουσι. διὰ δὲ τὴν ἀρετὴν τῶν τόπων καὶ οἱ κατοικοῦντεσ εἰρηναῖοι, καθάπερ καὶ οἱ κατὰ τὴν Ἔβουσον. κακούργων δέ τινων ὀλίγων κοινωνίασ συστησαμένων πρὸσ τοὺσ ἐν τοῖσ πελάγεσι λῃστάσ, διεβλήθησαν ἅπαντεσ, καὶ διέβη Μέτελλοσ ἐπ’ αὐτοὺσ ὁ Βαλιαρικὸσ προσαγορευθείσ, ὅστισ καὶ τὰσ πόλεισ ἔκτισε. διὰ δὲ τὴν αὐτὴν ἀρετὴν ἐπιβουλευόμενοι, καίπερ εἰρηναῖοι ὄντεσ, ὅμωσ σφενδονῆται ἄριστοι λέγονται· καὶ τοῦτ’ ἤσκησαν, ὥσ φασι, διαφερόντωσ ἐξ ὅτου Φοίνικεσ κατέσχον τὰσ νήσουσ. οὗτοι δὲ καὶ ἐνδῦσαι λέγονται πρῶτοι τοὺσ ἀνθρώπουσ χιτῶνασ πλατυσήμουσ . . . ἄζωστοι δ’ ἐπὶ τοὺσ ἀγῶνασ ἐξῄεσαν, αἰγίδα περὶ τῇ χειρὶ ἔχοντεσ ἢ πεπυρακτωμένον ἀκόντιον, σπάνιον δὲ καὶ λελογχωμένον σιδήρῳ μικρῷ. σφενδόνασ δὲ περὶ τῇ κεφαλῇ τρεῖσ μελαγκρανίνασ ἢ τριχίνασ ἢ νευρίνασ, τὴν μὲν μακρόκωλον πρὸσ τὰσ μακροβολίασ, τὴν δὲ βραχύκωλον πρὸσ τὰσ ἐν βραχεῖ βολάσ, τὴν δὲ μέσην πρὸσ τὰσ μέσασ. ἠσκοῦντο δ’ ἐκ παίδων οὕτωσ ταῖσ σφενδόναισ ὥστ’ οὐδ’ ἄλλωσ τοῖσ παισὶν ἄρτον ἐδίδοσαν ἄνευ τοῦ τῇ σφενδόνῃ τυχεῖν. διόπερ ὁ Μέτελλοσ προσπλέων πρὸσ τὰσ νήσουσ δέρρεισ ἔτεινεν ὑπὲρ τῶν καταστρωμάτων σκέπην πρὸσ τὰσ σφενδόνασ. εἰσήγαγε δὲ ἐποίκουσ τρισχιλίουσ τῶν ἐκ τῆσ Ἰβηρίασ Ῥωμαίων. πρὸσ δὲ τῇ εὐκαρπίᾳ τῆσ γῆσ καὶ τὸ μηδὲν τῶν σινομένων θηρίων εὑρίσκεσθαι ῥᾳδίωσ ἐνταῦθα πρόσεστιν·

οὐδὲ γὰρ τοὺσ λαγιδεῖσ ἐπιχωρίουσ εἶναί φασιν, ἀλλὰ κομισθέντων ἐκ τῆσ περαίασ ὑπό τινοσ ἄρρενοσ καὶ θηλείασ γενέσθαι τὴν ἐπιγονήν, ἣ τοσαύτη κατ’ ἀρχὰσ ὑπῆρχεν ὥστε καὶ οἴκουσ ἀνατρέπειν ἐκ τῆσ ὑπονομῆσ καὶ δένδρα, καὶ ἐπὶ τοὺσ Ῥωμαίουσ, ὥσπερ εἶπον, ἀναγκασθῆναι καταφυγεῖν τοὺσ ἀνθρώπουσ. νῦν μέντοι τὸ εὐμεταχείριστον τῆσ θήρασ ἐπικρατεῖν οὐκ ἐᾷ τὴν βλάβην, ἀλλὰ λυσιτελῶσ οἱ ἔχοντεσ καρποῦνται τὴν γῆν. αὗται μὲν οὖν ἐντὸσ στηλῶν τῶν Ἡρακλείων καλουμένων.

πρὸσ αὐταῖσ δὲ δύο νησίδια, ὧν θάτερον Ἥρασ νῆσον ὀνομάζουσι· καὶ δή τινεσ καὶ ταύτασ στήλασ καλοῦσιν. ἔξω δὲ στηλῶν τὰ Γάδειρα, περὶ ὧν τοσοῦτον μόνον εἰρήκαμεν ὅτι τῆσ Κάλπησ διέχει περὶ ἑπτακοσίουσ καὶ πεντήκοντα σταδίουσ, τῆσ δὲ ἐκβολῆσ τοῦ Βαίτιδοσ πλησίον ἵδρυται· πλείουσ δ’ εἰσὶ λόγοι περὶ αὐτῆσ. οὗτοι γάρ εἰσιν οἱ ἄνδρεσ οἱ τὰ πλεῖστα καὶ μέγιστα ναυκλήρια στέλλοντεσ εἴσ τε τὴν καθ’ ἡμᾶσ θάλατταν καὶ τὴν ἐκτόσ, οὔτε μεγάλην οἰκοῦντεσ νῆσον οὔτε τῆσ περαίασ νεμόμενοι πολλὴν οὔτ’ ἄλλων εὐποροῦντεσ νήσων, ἀλλὰ πλέον οἰκοῦντεσ τὴν θάλατταν, ὀλίγοι δ’ οἰκουροῦντεσ ἢ ἐν Ῥώμῃ διατρίβοντεσ. ἐπεὶ πλήθει γε οὐδεμιᾶσ ἂν ἀπολείπεσθαι δόξειε τῶν ἔξω Ῥώμησ πόλεων· ἤκουσα γοῦν ἐν μιᾷ τῶν καθ’ ἡμᾶσ τιμήσεων πεντακοσίουσ ἄνδρασ τιμηθέντασ ἱππικοὺσ Γαδιτανούσ, ὅσουσ οὐδένασ οὐδὲ τῶν Ἰταλιωτῶν πλὴν τῶν Παταουίνων. τοσοῦτοι δ’ ὄντεσ νῆσον ἔχουσιν οὐ πολὺ μείζονα τῶν ἑκατὸν σταδίων τὸ μῆκοσ, πλάτοσ δ’ ἔσθ’ ὅπου καὶ σταδιαῖον. πόλιν δὲ κατ’ ἀρχὰσ μὲν ᾤκουν παντάπασι μικράν, προσέκτισε δ’ αὐτοῖσ Βάλβοσ Γαδιτανὸσ ὁ θριαμβεύσασ ἄλλην ἣν νέαν καλοῦσι, τὴν δ’ ἐξ ἀμφοῖν Διδύμην, οὐ πλειόνων εἴκοσι σταδίων οὖσαν τὴν περίμετρον, οὐδὲ ταύτην στενοχωρουμένην· ὀλίγοι γὰρ οἰκουροῦσιν ἐν αὐτῇ διὰ τὸ πάντασ θαλαττεύειν τὸ πλέον, τοὺσ δὲ καὶ τὴν περαίαν οἰκεῖν, καὶ μάλιστα τὴν ἐπὶ τῆσ προκειμένησ νησῖδοσ διὰ τὴν εὐφυί̈αν, ἣν ὥσπερ ἀντίπολιν πεποιήκασι τῇ Διδύμῃ χαίροντεσ τῷ τόπῳ. ὀλίγοι δὲ κατὰ σύγκρισιν καὶ ταύτην οἰκοῦσι καὶ τὸ ἐπίνειον, ὃ κατεσκεύασεν αὐτοῖσ Βάλβοσ ἐν τῇ περαίᾳ τῆσ ἠπείρου. κεῖται δ’ ἐπὶ τῶν ἑσπερίων τῆσ νήσου μερῶν ἡ πόλισ, προσεχὲσ δ’ αὐτῇ τελευταῖόν ἐστι τὸ Κρόνιον πρὸσ τῇ νησῖδι· τὸ δ’ Ἡράκλειον ἐπὶ θάτερα τέτραπται τὰ πρὸσ ἑώ, καθ’ ὃ δὴ μάλιστα τῇ ἠπείρῳ τυγχάνει συνάπτουσα ἡ νῆσοσ ὅσον σταδιαῖον πορθμὸν ἀπολείπουσα. καὶ λέγουσι μὲν διέχειν τῆσ πόλεωσ δώδεκα μίλια τὸ ἱερόν, ἴσον ποιοῦντεσ τὸν τῶν ἄθλων καὶ τὸν τῶν μιλίων ἀριθμόν· ἔστι δὲ μεῖζον καὶ σχεδόν τι τοσοῦτον ὅσον ἐστὶ τὸ τοῦ μήκουσ τῆσ νήσου· μῆκοσ δ’ ἐστὶ τῆσ νήσου τὸ ἀπὸ τῆσ δύσεωσ ἐπὶ τὴν ἀνατολήν. ἐρύθειαν δὲ τὰ Γάδειρα ἐοίκε λέγειν ὁ Φερεκύδησ, ἐν ᾗ τὰ περὶ τὸν Γηρυόνην μυθεύουσιν, ἄλλοι δὲ τὴν παραβεβλημένην ταύτῃ τῇ πόλει νῆσον πορθμῷ σταδιαίῳ διειργομένην, τὸ εὔβοτον ὁρῶντεσ, ὅτι τῶν νεμομένων αὐτόθι προβάτων τὸ γάλα ὀρὸν οὐ ποιεῖ.

τυροποιοῦσί τε πολλῷ ὕδατι μίξαντεσ διὰ τὴν πιότητα, ἐν πεντήκοντά τε ἡμέραισ πνίγεται τὸ ζῷον, εἰ μή τισ ἀποσχάζοι τι τοῦ αἵματοσ. ξηρὰ δέ ἐστιν ἣν νέμονται βοτάνην, ἀλλὰ πιαίνει σφόδρα· τεκμαίρονται δ’ ἐκ τού[του] πεπλάσθαι τὸν μῦθον τὸν περὶ τὰ βουκόλια τοῦ Γηρυόνου· . . . κοινῇ μέντοι συνῴκισται πᾶσ ὁ αἰγιαλόσ. περὶ δὲ τῆσ κτίσεωσ τῶν Γαδείρων τοιαῦτα λέγοντεσ μέμνηνται Γαδιτανοὶ χρησμοῦ τινοσ, ὃν γενέσθαι φασὶ Τυρίοισ κελεύοντα ἐπὶ τὰσ Ἡρακλέουσ στήλασ ἀποικίαν πέμψαι·

τοὺσ δὲ πεμφθέντασ κατασκοπῆσ χάριν, ἐπειδὴ κατὰ τὸν πορθμὸν ἐγένοντο τὸν κατὰ τὴν Κάλπην, νομίσαντασ τέρμονασ εἶναι τῆσ οἰκουμένησ καὶ τῆσ Ἡρακλέουσ στρατείασ τὰ ἄκρα ποιοῦντα τὸν πορθμόν, ταῦτα δ’ αὐτὰ καὶ στήλασ ὀνομάζειν τὸ λόγιον, κατασχεῖν εἴσ τι χωρίον ἐντὸσ τῶν στενῶν, ἐν ᾧ νῦν ἔστιν ἡ τῶν Ἐξιτανῶν πόλισ· ἐνταῦθα δὲ θύσαντασ μὴ γενομένων καλῶν τῶν ἱερείων ἀνακάμψαι πάλιν. χρόνῳ δ’ ὕστερον τοὺσ πεμφθέντασ προελθεῖν ἔξω τοῦ πορθμοῦ περὶ χιλίουσ καὶ πεντακοσίουσ σταδίουσ εἰσ νῆσον Ἡρακλέουσ ἱερὰν κειμένην κατὰ πόλιν Ὀνόβαν τῆσ Ἰβηρίασ, καὶ νομίσαντασ ἐνταῦθα εἶναι τὰσ στήλασ θῦσαι τῷ θεῷ, μὴ γενομένων δὲ πάλιν καλῶν τῶν ἱερείων ἐπανελθεῖν οἴκαδε. τῷ δὲ τρίτῳ στόλῳ τοὺσ ἀφικομένουσ Γάδειρα κτίσαι καὶ ἱδρύσασθαι τὸ ἱερὸν ἐπὶ τοῖσ ἑῴοισ τῆσ νήσου, τὴν δὲ πόλιν ἐπὶ τοῖσ ἑσπερίοισ. διὰ δὲ τοῦτο τοὺσ μὲν δοκεῖν τὰ ἄκρα τοῦ πορθμοῦ τὰσ στήλασ εἶναι, τοὺσ δὲ τὰ Γάδειρα, τοὺσ δ’ ἔτι πορρώτερον τῶν Γαδείρων ἔξω προκεῖσθαι. ἔνιοι δὲ στήλασ ὑπέλαβον τὴν Κάλπην καὶ τὴν Ἀβίλυκα, τὸ ἀντικείμενον ὄροσ ἐκ τῆσ Λιβύησ, ὅ φησιν Ἐρατοσθένησ ἐν τῷ Μεταγωνίῳ νομαδικῷ ἔθνει ἱδρῦσθαι· οἱ δὲ τὰσ πλησίον ἑκατέρου νησῖδασ, ὧν τὴν ἑτέραν Ἥρασ νῆσον ὀνομάζουσιν. Ἀρτεμίδωροσ δὲ τὴν μὲν τῆσ Ἥρασ νῆσον καὶ ἱερὸν λέγει αὐτῆσ, ἄλλην δέ φησιν εἶναί τινα, οὐδ’ Ἀβίλυκα ὄροσ οὐδὲ Μεταγώνιον ἔθνοσ. καὶ τὰσ Πλαγκτὰσ [δὲ] καὶ τὰσ Συμπληγάδασ ἐνθάδε μεταφέρουσί τινεσ, ταύτασ εἶναι νομίζοντεσ στήλασ, ἃσ Πίνδαροσ καλεῖ πύλασ Γαδειρίδασ, εἰσ ταύτασ ὑστάτασ ἀφῖχθαι φάσκων τὸν Ἡρακλέα. καὶ Δικαίαρχοσ δὲ καὶ Ἐρατοσθένησ καὶ Πολύβιοσ καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν Ἑλλήνων περὶ τὸν πορθμὸν ἀποφαίνουσι τὰσ στήλασ. οἱ δὲ Ἴβηρεσ καὶ Λίβυεσ ἐν Γαδείροισ εἶναι φασίν· οὐδὲν γὰρ ἐοικέναι στήλαισ τὰ περὶ τὸν πορθμόν. οἱ δὲ τὰσ ἐν τῷ Ἡρακλείῳ τῷ ἐν Γαδείροισ χαλκᾶσ ὀκταπήχεισ, ἐν αἷσ ἀναγέγραπται τὸ ἀνάλωμα τῆσ κατασκευῆσ τοῦ ἱεροῦ, ταύτασ λέγεσθαί φασιν· ἐφ’ ἃσ ἐρχόμενοι οἱ τελέσαντεσ τὸν πλοῦν καὶ θύοντεσ τῷ Ἡρακλεῖ διαβοηθῆναι παρεσκεύασαν, ὡσ τοῦτ’ εἶναι καὶ γῆσ καὶ θαλάττησ τὸ πέρασ. τοῦτον δ’ εἶναι πιθανώτατον καὶ Ποσειδώνιοσ ἡγεῖται τὸν λόγον, τὸν δὲ χρησμὸν καὶ τοὺσ πολλοὺσ ἀποστόλουσ ψεῦσμα Φοινικικόν. περὶ μὲν οὖν τῶν ἀποστόλων τί ἄν τισ διισχυρίσαιτο πρὸσ ἔλεγχον ἢ πίστιν, οὐδετέρωσ παράλογον [ὄν]; τὸ δὲ τὰσ νησῖδασ ἢ τὰ ὄρη μὴ φάσκειν ἐοικέναι στήλαισ, ἀλλὰ ζητεῖν ἐπὶ τῶν κυρίωσ λεγομένων στηλῶν τοὺσ τῆσ οἰκουμένησ ὁρ́ουσ ἢ τῆσ στρατείασ τῆσ Ἡρακλέουσ ἔχει μέν τινα νοῦν· ἔθοσ γὰρ παλαιὸν ὑπῆρχε τὸ τίθεσθαι τοιούτουσ ὁρ́ουσ, καθάπερ οἱ Ῥηγῖνοι τὴν στυλίδα ἔθεσαν τὴν ἐπὶ τῷ πορθμῷ κειμένην, πυργίον τι, καὶ ὁ τοῦ Πελώρου λεγόμενοσ πύργοσ ἀντίκειται ταύτῃ τῇ στυλίδι· καὶ οἱ Φιλαίνων λεγόμενοι βωμοὶ κατὰ μέσην που τὴν μεταξὺ τῶν σύρτεων γῆν· καὶ ἐπὶ τῷ ἰσθμῷ τῷ Κορινθιακῷ μνημονεύεται στήλη τισ ἱδρυμένη πρότερον, ἣν ἔστησαν κοινῇ οἱ τὴν Ἀττικὴν σὺν τῇ Μεγαρίδι κατασχόντεσ Ιὤνεσ ἐξελαθέντεσ ἐκ τῆσ Πελοποννήσου καὶ οἱ κατασχόντεσ τὴν Πελοπόννησον, ἐπιγράψαντεσ ἐπὶ μὲν τοῦ πρὸσ τῇ Μεγαρίδι μέρουσ "τάδ’ οὐχὶ Πελοπόννησοσ ἀλλ’ Ιὠνία," ἐκ δὲ θατέρου "τάδ’ ἐστὶ Πελοπόννησοσ οὐκ Ιὠνία. " Ἀλέξανδροσ δὲ τῆσ Ἰνδικῆσ στρατείασ ὁρ́ια βωμοὺσ ἔθετο ἐν τοῖσ τόποισ εἰσ οὓσ ὑστάτουσ ἀφίκετο τῶν πρὸσ ταῖσ ἀνατολαῖσ Ἰνδῶν, μιμούμενοσ τὸν Ἡρακλέα καὶ τὸν Διόνυσον. ἦν μὲν δὴ τὸ ἔθοσ τοῦτο. ἀλλὰ καὶ τοὺσ τόπουσ εἰκόσ ἐστι μεταλαμβάνειν τὴν αὐτὴν προσηγορίαν, καὶ μάλιστα ἐπειδὰν ὁ χρόνοσ διαφθείρῃ τοὺσ τεθέντασ ὁρ́ουσ.

οὐ γὰρ νῦν οἱ Φιλαίνων βωμοὶ μένουσιν, ἀλλ’ ὁ τόποσ μετείληφε τὴν προσηγορίαν. οὐδὲ ἐν τῇ Ἰνδικῇ στήλασ φασὶν ὁραθῆναι κειμένασ οὔθ’ Ἡρακλέουσ οὔτε Διονύσου· καὶ λεγομένων μέντοι καὶ δεικνυμένων τόπων τινῶν οἱ Μακεδόνεσ ἐπίστευον τούτουσ εἶναι στήλασ, ἐν οἷσ τι σημεῖον εὑρ́ισκον ἢ τῶν περὶ τὸν Διόνυσον ἱστορουμένων ἢ τῶν περὶ τὸν Ἡρακλέα. κἀνταῦθα δὴ τοὺσ μὲν πρώτουσ οὐκ ἂν ἀπιστήσαι τισ ὁρ́οισ χρήσασθαι χειροκμήτοισ τισὶ βωμοῖσ ἢ πύργοισ ἢ στυλίσιν ἐπὶ τῶν τόπων, εἰσ οὓσ ὑστάτουσ ἧκον τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ ἐπιφανέστατοι δὲ οἱ πορθμοὶ καὶ τὰ ἐπικείμενα ὄρη καὶ αἱ νησῖδεσ πρὸσ τὸ ἀποδηλοῦν ἐσχατιάσ τε καὶ ἀρχὰσ τόπων, ἐκλιπόντων δὲ τῶν χειροκμήτων ὑπομνημάτων μετενεχθῆναι τοὔνομα εἰσ τοὺσ τόπουσ, εἴτε τὰσ νησῖδασ τισ βούλεται λέγειν εἴτε τὰσ ἄκρασ τὰσ ποιούσασ τὸν πορθμόν. τοῦτο γὰρ ἤδη διορίσασθαι χαλεπὸν ποτέροισ χρὴ προσάψαι τὴν ἐπίκλησιν, διὰ τὸ ἀμφοτέροισ ἐοικέναι τὰσ στήλασ. λέγω δὲ ἐοικέναι, διότι ἐν τοῖσ τοιούτοισ ἵδρυνται τόποισ, οἳ σαφῶσ τὰσ ἐσχατιὰσ ὑπαγορεύουσι, καθ’ ὃ καὶ στόμα εἴρηται ὁ πορθμὸσ καὶ οὗτοσ καὶ ἄλλοι πλείουσ· τὸ δὲ στόμα πρὸσ μὲν εἴσπλουν ἀρχή ἐστι, πρὸσ δὲ ἔκπλουν ἔσχατον. τὰ οὖν ἐπὶ τῷ στόματι νησίδια ἔχοντα τὸ εὐπερίγραφόν τε καὶ σημειῶδεσ οὐ φαύλωσ στήλαισ ἀπεικάζοι τισ ἄν· ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὰ ὄρη τὰ ἐπικείμενα τῷ πορθμῷ καὶ ἐξοχήν τινα τοιαύτην ἐμφαίνοντα οἱάν αἱ στυλίδεσ ἢ αἱ στῆλαι. καὶ ὁ Πίνδαροσ οὕτωσ ἂν ὀρθῶσ λέγοι πύλασ Γαδειρίδασ, εἰ ἐπὶ τοῦ στόματοσ νοοῖντο αἱ στῆλαι· πύλαισ γὰρ ἐοίκε τὰ στόματα. τὰ δὲ Γάδειρα οὐκ ἐν τοιούτοισ ἵδρυται τόποισ ὥστε ἀποδηλοῦν ἐσχατιάν, ἀλλ’ ἐν μέσῃ πωσ κεῖται μεγάλῃ παραλίᾳ κολπώδει. τὸ δὲ ἐπ’ αὐτὰσ ἀναφέρειν τὰσ ἐν τῷ Ἡρακλείῳ στήλασ τῷ ἐνθάδε ἧττον εὔλογον, ὡσ ἐμοὶ φαίνεται· οὐ γὰρ ἐμπόρων ἀλλ’ ἡγεμόνων μᾶλλον ἀρξάντων τοῦ ὀνόματοσ τούτου, κρατῆσαι πιθανὸν τὴν δόξαν, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν Ἰνδικῶν στηλῶν. ἄλλωσ τε καὶ ἡ ἐπιγραφὴ ἥν φασιν, οὐκ ἀφίδρυμα ἱερὸν δηλοῦσα ἀλλὰ ἀναλώματοσ κεφάλαιον, ἀντιμαρτυρεῖ τῷ λόγῳ· τὰσ γὰρ Ἡρακλείουσ στήλασ μνημεῖα εἶναι δεῖ τῆσ ἐκείνου μεγαλουργίασ, οὐ τῆσ Φοινίκων δαπάνησ. φησὶ δὲ ὁ Πολύβιοσ κρήνην ἐν τῷ Ἡρακλείῳ τῷ ἐν Γαδείροισ εἶναι πότιμον, βαθμῶν ὀλίγων κατάβασιν ἔχουσαν εἰσ τὸ ὕδωρ, ἣν ταῖσ παλιρροίαισ τῆσ θαλάττησ ἀντιπαθεῖν, κατὰ μὲν τὰσ πλήμασ ἐκλείπουσαν κατὰ δὲ τὰσ ἀμπώτεισ πληρουμένην.

αἰτιᾶται δ’ ὅτι τὸ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ βάθουσ εἰσ τὴν ἐπιφάνειαν τῆσ γῆσ ἐκπῖπτον, καλυφθείσησ μὲν αὐτῆσ ὑπὸ τοῦ κύματοσ κατὰ τὰσ ἐπιβάσεισ τῆσ θαλάττησ, εἴργεται τῶν οἰκείων τοιούτων ἐξόδων· ἀναστρέψαν δὲ εἰσ τὸ ἐντὸσ ἐμφράττει τοὺσ τῆσ πηγῆσ πόρουσ καὶ ποιεῖ λειψυδρίαν· γυμνωθείσησ δὲ πάλιν, εὐθυπορῆσαν ἐλευθεροῖ τὰσ φλέβασ τῆσ πηγῆσ ὥστ’ ἀναβλύειν εὐπόρωσ. Ἀρτεμίδωροσ δὲ ἀντειπὼν τούτῳ καὶ ἅμα παρ’ αὑτοῦ τινα θεὶσ αἰτίαν, μνησθεὶσ δὲ καὶ τῆσ Σιλανοῦ δόξησ τοῦ συγγραφέωσ, οὔ μοι δοκεῖ μνήμησ ἄξια εἰπεῖν, ὡσ ἂν ἰδιώτησ περὶ ταῦτα καὶ αὐτὸσ καὶ Σιλανόσ. Ποσειδώνιοσ δὲ ψευδῆ λέγων τὴν ἱστορίαν εἶναι ταύτην δύο φησὶν εἶναι φρέατα ἐν τῷ Ἡρακλείῳ καὶ τρίτον ἐν τῇ πόλει· τῶν δ’ ἐν τῷ Ἡρακλείῳ τὸ μὲν μικρότερον ὑδρευομένων συνεχῶσ αὐθωρὸν καὶ ἐκλείπειν καὶ διαλειπόντων τῆσ ὑδρείασ πληροῦσθαι πάλιν, τὸ δὲ μεῖζον δι’ ὅλησ τῆσ ἡμέρασ τὴν ὑδρείαν ἔχον, μειούμενον μέντοι, καθάπερ καὶ τἆλλα φρέατα πάντα, νύκτωρ πληροῦσθαι μηκέτι ὑδρευομένων· ἐπειδὴ δὲ συμπίπτει κατὰ τὸν τῆσ συμπληρώσεωσ καιρὸν ἡ ἄμπωτισ πολλάκισ, πεπιστεῦσθαι κενῶσ ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων τὴν ἀντιπάθειαν. ὅτι μὲν οὖν ἡ ἱστορία πεπίστευται, καὶ οὗτοσ εἴρηκε καὶ ἡμεῖσ ἐν τοῖσ παραδόξοισ θρυλουμένην παρειλήφαμεν. ἠκούομεν δὲ καὶ φρέατα εἶναι, τὰ μὲν πρὸ τῆσ πόλεωσ ἐν τοῖσ κήποισ τὰ δὲ ἐντόσ, διὰ δὲ τὴν μοχθηρίαν τοῦ ὕδατοσ κατὰ τὴν πόλιν δεξαμενὰσ ἐπιπολάζειν τοῦ λακκαίου ὕδατοσ· εἰ μέντοι καὶ τούτων τι τῶν φρεάτων ἐπιδείκνυται τὴν τῆσ ἀντιπαθείασ ὑπόνοιαν, οὐκ ἴσμεν. τὰσ δ’ αἰτίασ, εἴπερ συμβαίνει ταῦτα οὕτωσ, ὡσ ἐν χαλεποῖσ ἀποδέχεσθαι δεῖ. εἰκὸσ μὲν γὰρ οὕτωσ ἔχειν ὡσ ὁ Πολύβιόσ φησιν, εἰκὸσ δὲ καὶ τῶν φλεβῶν τινασ τῶν πηγαίων νοτισθείσασ ἔξωθεν χαυνοῦσθαι καὶ παρέκχυσιν εἰσ τὰ πλάγια μᾶλλον διδόναι τοῖσ ὕδασιν ἢ ἀναθλίβειν κατὰ τὸ ἀρχαῖον ῥεῖθρον εἰσ τὴν κρήνην· νοτίζεσθαι δ’ ἀναγκαῖον ἐπικλύσαντοσ τοῦ κύματοσ. εἰ δ’, ὥσπερ Ἀθηνόδωρόσ φησιν, εἰσπνοῇ τε καὶ ἐκπνοῇ τὸ συμβαῖνον περὶ τὰσ πλημμυρίδασ καὶ περὶ τὰσ ἀμπώτεισ ἐοίκεν, εἶναι ἄν τινα τῶν ῥεόντων ὑδάτων, ἃ κατ’ ἄλλουσ μὲν πόρουσ ἔχει τὴν ἔκρυσιν κατὰ φύσιν εἰσ τὴν ἐπιφάνειαν, ὧν δὴ τὰ στόματα πηγὰσ καὶ κρήνασ καλοῦμεν, κατ’ ἄλλουσ δὲ πόρουσ συνέλκεται πρὸσ τὸ τῆσ θαλάττησ βάθοσ· καὶ συνεξαίροντα μὲν ἐκείνην ὥστε πλημμυρεῖν, ὅταν οἱο͂ν ἡ ἐκπνοὴ γίνηται, τὸ οἰκεῖον ἀπολείπει ῥεῖθρον, πάλιν δ’ ἀναχωρεῖ πρὸσ τὸ οἰκεῖον ῥεῖθρον, ὅταν κἀκείνη λάβῃ τὴν ἀναχώρησιν. οὐκ οἶδα δὲ πῶσ κατ’ ἄλλα δεινοὺσ ἀποφαίνων ὁ Ποσειδώνιοσ τοὺσ Φοίνικασ ἐνταῦθα μωρίαν μᾶλλον ἢ δριμύτητα αὐτῶν κατέγνωκεν.

ἡμέρα μὲν γὰρ καὶ νὺξ τῇ τοῦ ἡλίου περιφορᾷ μετρεῖται τοτὲ μὲν ὑπὸ γῆσ ὄντοσ τοτὲ δὲ ὑπὲρ γῆσ φαινομένου· φησὶ δὲ τὴν τοῦ ὠκεανοῦ κίνησιν ὑπέχειν ἀστροειδῆ περίοδον, τὴν μὲν ἡμερήσιον ἀποδιδοῦσαν, τὴν δὲ μηνιαίαν, τὴν δ’ ἐνιαυσιαίαν συμπαθῶσ τῇ σελήνῃ· ὅταν γὰρ αὕτη ζῳδίου μέγεθοσ ὑπερέχῃ τοῦ ὁρίζοντοσ, ἄρχεσθαι διοιδεῖν τὴν θάλατταν καὶ ἐπιβαίνειν τῆσ γῆσ αἰσθητῶσ μέχρι μεσουρανήσεωσ· ἐκκλίναντοσ δὲ τοῦ ἄστρου, πάλιν ἀναχωρεῖν τὸ πέλαγοσ κατ’ ὀλίγον ἑώσ ἂν ζῴδιον ὑπερέχῃ τῆσ δύσεωσ ἡ σελήνη, εἶτα μένειν τοσοῦτον ἐν τῇ αὐτῇ καταστάσει χρόνον ὅσον ἡ σελήνη συνάπτει πρὸσ αὐτὴν τὴν δύσιν, καὶ ἔτι μᾶλλον τοσοῦτον ὅσον κινηθεῖσα ὑπὸ γῆσ ζῴδιον ἀπόσχοι ἂν τοῦ ὁρίζοντοσ· εἶτ’ ἐπιβαίνειν πάλιν ἑώσ τοῦ ὑπὸ γῆν μεσουρανήματοσ· εἶτ’ ἀναχωρεῖν ἑώσ ἂν πρὸσ τὰσ ἀνατολὰσ περιχωρήσασα ἡ σελήνη ζῴδιον τοῦ ὁρίζοντοσ ἀπόσχῃ, μένειν δὲ μέχρι ἂν ζῴδιον ὑπὲρ γῆσ μετεωρισθῇ, καὶ πάλιν ἐπιβαίνειν· ταύτην μὲν εἶναι λέγει τὴν ἡμερήσιον περίοδον. τὴν δὲ μηνιαίαν, ὅτι μέγισται μὲν αἱ παλίρροιαι γίνονται περὶ τὰσ συνόδουσ, εἶτα μειοῦνται μέχρι διχοτόμου· πάλιν δ’ αὔξονται μέχρι πανσελήνου, καὶ μειοῦνται πάλιν ἑώσ διχοτόμου φθινάδοσ· εἶθ’ ἑώσ τῶν συνόδων αἱ αὐξήσεισ· πλεονάζειν δὲ καὶ χρόνῳ καὶ τάχει τὰσ αὐξήσεισ. τὰσ δ’ ἐνιαυσιαίασ παρὰ τῶν ἐν Γαδείροισ πυθέσθαι φησί, λεγόντων ὡσ κατὰ θερινὰσ τροπὰσ μάλιστα αὔξοιντο καὶ αἱ ἀναχωρήσεισ καὶ αἱ ἐπιβάσεισ. εἰκάζει δ’ αὐτὸσ ἀπὸ τῶν τροπῶν μειοῦσθαι μὲν ἑώσ ἰσημερίασ, αὔξεσθαι δὲ ἑώσ χειμερινῶν τροπῶν· εἶτα μειοῦσθαι μέχρι ἐαρινῆσ ἰσημερίασ· εἶτ’ αὔξεσθαι μέχρι θερινῶν τροπῶν. τῶν δὲ περιόδων τούτων οὐσῶν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καὶ νύκτα, τὸν συνάμφω χρόνον δὶσ μὲν ἐπιβαινούσησ τῆσ θαλάττησ δὶσ δὲ ἀναχωρούσησ, τεταγμένωσ δὲ καὶ τῶν ἡμερησίων χρόνων καὶ τῶν νυκτερινῶν, πῶσ οἱο͂́ν τε πολλάκισ μὲν συμβαίνειν κατὰ τὰσ ἀμπώτεισ τὴν πλήρωσιν τοῦ φρέατοσ, μὴ πολλάκισ δὲ τὴν λειψυδρίαν; ἢ πολλάκισ μέν, μὴ ἰσάκισ δέ; ἢ καὶ ἰσάκισ μέν, τοὺσ δὲ Γαδειρίτασ ταῦτα μὲν μὴ ἱκανοὺσ γενέσθαι τηρῆσαι τὰ καθ’ ἡμέραν γινόμενα, τὰσ δ’ ἐνιαυσίουσ περιόδουσ ἐκ τῶν ἅπαξ συμβαινόντων κατ’ ἔτοσ τηρῆσαι; ἀλλὰ μὴν ὅτι γε πιστεύει αὐτοῖσ, δῆλον ἐξ ὧν καὶ προσεικάζει γίνεσθαι τὰσ μειώσεισ καὶ πάλιν αὐξήσεισ ἀπὸ τροπῶν ἐπὶ τροπάσ τε ἑτέρασ κἀκεῖθεν πάλιν ἐπανόδουσ. καὶ μὴν οὐδὲ ἐκεῖνο εἰκόσ, ὅτι τηρητικοὶ ὄντεσ τὰ μὲν συμβαίνοντα οὐκ εἶδον, τοῖσ δὲ μὴ συμβαίνουσιν ἐπίστευσαν. φησὶ δ’ οὖν Σέλευκον τὸν ἀπὸ τῆσ Ἐρυθρᾶσ θαλάττησ καὶ ἀνωμαλίαν τινὰ ἐν τούτοισ καὶ ὁμαλότητα λέγειν κατὰ τὰσ τῶν ζῳδίων διαφοράσ·

συνεκβάλλεσθαι γὰρ τὸ λιμναῖον ὑπὸ τῶν ἀνέμων. ἐν μὲν γὰρ τοῖσ ἰσημερινοῖσ ζῳδίοισ τῆσ σελήνησ οὔσησ ὁμαλίζειν τὰ πάθη, ἐν δὲ τοῖσ τροπικοῖσ ἀνωμαλίαν εἶναι καὶ πλήθει καὶ τάχει, τῶν δ’ ἄλλων ἑκάστου κατὰ τοὺσ συνεγγισμοὺσ εἶναι τὴν ἀναλογίαν. αὐτὸσ δὲ κατὰ τὰσ θερινὰσ τροπὰσ περὶ τὴν πανσέληνόν φησιν ἐν τῷ Ἡρακλείῳ γενόμενοσ τῷ ἐν Γαδείροισ πλείουσ ἡμέρασ μὴ δύνασθαι συνεῖναι τὰσ ἐνιαυσίουσ διαφοράσ. περὶ μέντοι τὴν σύνοδον ἐκείνου τοῦ μηνὸσ τηρῆσαι μεγάλην παραλλαγὴν ἐν Ἰλίπᾳ τῆσ τοῦ Βαίτιοσ ἀνακοπῆσ παρὰ τὰσ ἔμπροσθεν, ἐν αἷσ οὐδὲ ἑώσ ἡμίσουσ τὰσ ὄχθασ ἔβρεχε· τότε δ’ ὑπερχεῖσθαι τὸ ὕδωρ ὥσθ’ ὑδρεύεσθαι τοὺσ στρατιώτασ αὐτόθι διέχει δ’ Ἰλίπα τῆσ θαλάττησ περὶ ἑπτακοσίουσ σταδίουσ· τῶν δ’ ἐπὶ θαλάττῃ πεδίων καὶ ἐπὶ τριάκοντα σταδίουσ εἰσ βάθοσ καλυπτομένων ὑπὸ τῆσ πλημμυρίδοσ, ὥστε καὶ νήσουσ ἀπολαμβάνεσθαι, τὸ τῆσ κρηπῖδοσ ὕψοσ τῆσ τε τοῦ νεὼ τοῦ ἐν τῷ Ἡρακλείῳ καὶ τῆσ τοῦ χώματοσ, ὃ τοῦ λιμένοσ πρόκειται τοῦ ἐν Γαδείροισ, οὐδ’ ἐπὶ δέκα πήχεισ καλυπτόμενον ἀναμετρῆσαί φησι· κἂν προσθῇ δέ τισ τὸ διπλάσιον τούτου κατὰ τὰσ γενομένασ ποτὲ παραυξήσεισ, [οὐδ’] οὕτω παρασχεῖν ἂν τὴν ἔμφασιν, ἣν ἐν τοῖσ πεδίοισ παρέχεται τὸ μέγεθοσ τῆσ πλημμυρίδοσ. τοῦτο μὲν δὴ τὸ πάθοσ κοινὸν ἱστορεῖται κατὰ πᾶσαν τὴν κύκλῳ παρωκεανῖτιν, τὸ δὲ τοῦ Ἴβηροσ ποταμοῦ καινὸν καὶ ἴδιόν φησιν οὗτοσ· πλημμυρεῖν γὰρ ἔσθ’ ὅπου καὶ χωρὶσ ὄμβρων καὶ χιόνων, ἐπειδὰν τὰ βόρεια πνεύματα πλεονάσῃ, αἰτίαν δ’ εἶναι τὴν λίμνην δι’ ἧσ ῥεῖ· ἱστορεῖ δὲ καὶ δένδρον ἐν Γαδείροισ ὄζουσ ἔχον καμπτομένουσ εἰσ ἔδαφοσ, πολλάκισ δὲ φύλλα ξιφοειδῆ πηχυαῖα τὸ μῆκοσ, πλάτοσ δὲ τετραδάκτυλα.

περὶ δὲ νέαν Καρχηδόνα δένδρον ἐξ ἀκάνθησ φλοιὸν ἀφιέναι ἐξ οὗ ὑφάσματα γίνεται κάλλιστα. τῷ μὲν οὖν ἐν Γαδείροισ καὶ ἡμεῖσ οἴδαμεν ὅμοιον ἐν Αἰγύπτῳ κατὰ τὴν τῶν κλάδων κατάκαμψιν, τοῖσ δὲ φύλλοισ ἀνόμοιον οὐδὲ καρπὸν ἔχον· τοῦτο δ’ ἔχειν φησί. τὰ δ’ ἀκάνθινα ὑφαίνεται καὶ ἐν Καππαδοκίᾳ, φέρει δ’ οὐ δένδρον τὴν ἄκανθαν ἐξ ἧσ ὁ φλοιόσ, ἀλλὰ χαμαίζηλοσ ἡ βοτάνη. τῷ δὲ δένδρῳ τῷ ἐν Γαδείροισ καὶ τοῦτο προσιστόρηται ὅτι κλάδου μὲν ἀποκλωμένου γάλα ῥεῖ, ῥίζησ δὲ τεμνομένησ μιλτῶδεσ ὑγρὸν ἀναφέρεται. τοσαῦτα καὶ περὶ Γαδείρων. αἱ δὲ Καττιτερίδεσ δέκα μέν εἰσι, κεῖνται δ’ ἐγγὺσ ἀλλήλων πρὸσ ἄρκτον ἀπὸ τοῦ τῶν Ἀρτάβρων λιμένοσ πελάγιαι·

μία δ’ αὐτῶν ἔρημόσ ἐστι, τὰσ δ’ ἄλλασ οἰκοῦσιν ἄνθρωποι μελάγχλαινοι, ποδήρεισ ἐνδεδυκότεσ τοὺσ χιτῶνασ, ἐζωσμένοι περὶ τὰ στέρνα, μετὰ ῥάβδων περιπατοῦντεσ, ὅμοιοι ταῖσ τραγικαῖσ Ποιναῖσ· ζῶσι δ’ ἀπὸ βοσκημάτων νομαδικῶσ τὸ πλέον. μέταλλα δὲ ἔχοντεσ καττιτέρου καὶ μολίβδου κέραμον ἀντὶ τούτων καὶ τῶν δερμάτων διαλλάττονται καὶ ἅλασ καὶ χαλκώματα πρὸσ τοὺσ ἐμπόρουσ. πρότερον μὲν οὖν Φοίνικεσ μόνοι τὴν ἐμπορίαν ἔστελλον ταύτην ἐκ τῶν Γαδείρων κρύπτοντεσ ἅπασι τὸν πλοῦν· τῶν δὲ Ῥωμαίων ἐπακολουθούντων ναυκλήρῳ τινί, ὅπωσ καὶ αὐτοὶ γνοῖεν τὰ ἐμπόρια, φθόνῳ ὁ ναύκληροσ ἑκὼν εἰσ τέναγοσ ἐξέβαλε τὴν ναῦν, ἐπαγαγὼν δ’ εἰσ τὸν αὐτὸν ὄλεθρον καὶ τοὺσ ἑπομένουσ αὐτὸσ ἐσώθη διὰ ναυαγίου, καὶ ἀπέλαβε δημοσίᾳ τὴν τιμὴν ὧν ἀπέβαλε φορτίων. οἱ Ῥωμαῖοι δὲ ὅμωσ πειρώμενοι πολλάκισ ἐξέμαθον τὸν πλοῦν· ἐπειδὴ δὲ καὶ Πόπλιοσ Κράσσοσ διαβὰσ ἐπ’ αὐτοὺσ ἔγνω τὰ μέταλλα ἐκ μικροῦ βάθουσ ὀρυττόμενα καὶ τοὺσ ἄνδρασ εἰρηναίουσ, ἐκ περιουσίασ ἤδη τὴν θάλατταν ἐργάζεσθαι ταύτην τοῖσ ἐθέλουσιν ἐπέδειξε καίπερ οὖσαν πλείω τῆσ διειργούσησ τὴν Βρεττανικήν. καὶ περὶ μὲν Ἰβηρίασ καὶ τῶν προκειμένων νήσων ταῦτα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Strabo, Geography, book 3, chapter 5

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION