헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́03́01́

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 1)

Ἀποδεδωκόσι δ’ ἡμῖν τὸν πρῶτον τύπον τῆσ γεωγραφίασ οἰκεῖόσ ἐστιν ὁ ἐφεξῆσ λόγοσ περὶ τῶν καθ’ ἕκαστα· καὶ γὰρ ὑπεσχόμεθα οὕτωσ καὶ δοκεῖ μέχρι νῦν ὀρθῶσ ἡ πραγματεία μεμερίσθαι. ἀρκτέον δὲ πάλιν ἀπὸ τῆσ Εὐρώπησ καὶ τῶν μερῶν αὐτῆσ τούτων ἀφ’ ὧνπερ καὶ πρότερον κατὰ τὰσ αὐτὰσ αἰτίασ. πρῶτον δὲ μέροσ αὐτῆσ ἐστι τὸ ἑσπέριον, ὡσ ἔφαμεν, ἡ Ἰβηρία.

ταύτησ δὴ τὸ μὲν πλέον οἰκεῖται φαύλωσ· ὄρη γὰρ καὶ δρυμοὺσ καὶ πεδία λεπτὴν ἔχοντα γῆν οὐδὲ ταύτην ὁμαλῶσ εὐύδρον οἰκοῦσι τὴν πολλήν· ἡ δὲ πρόσβορροσ ψυχρά τέ ἐστι τελέωσ πρὸσ τῇ τραχύτητι καὶ παρωκεανῖτισ, προσειληφυῖα τὸ ἄμικτον κἀνεπίπλεκτον τοῖσ ἄλλοισ, ὥσθ’ ὑπερβάλλει τῇ μοχθηρίᾳ τῆσ οἰκήσεωσ. ταῦτα μὲν δὴ τὰ μέρη τοιαῦτα, ἡ δὲ νότιοσ πᾶσα εὐδαίμων σχεδόν τι καὶ διαφερόντωσ ἡ ἔξω στηλῶν· ἔσται δὲ δῆλον ἐν τοῖσ καθ’ ἕκαστα ὑπογράψασιν ἡμῖν πρότερον τό τε σχῆμα καὶ τὸ μέγεθοσ. ἐοίκε γὰρ βύρσῃ τεταμένῃ κατὰ μῆκοσ μὲν ἀπὸ τῆσ ἑσπέρασ ἐπὶ τὴν ἑώ τὰ πρόσθια ἐχούσῃ μέρη πρὸσ τῇ ἑῴ, κατὰ πλάτοσ δ’ ἀπὸ τῶν ἄρκτων πρὸσ νότον.

ἔχει δὲ σταδίων ἑξακισχιλίων ὁμοῦ τὸ μῆκοσ, πλάτοσ δὲ πεντακισχιλίων τὸ μέγιστον, ἔστι δ’ ὅπου πολὺ ἔλαττον τῶν τρισχιλίων καὶ μάλιστα πρὸσ τῇ Πυρήνῃ τῇ ποιούσῃ τὴν ἑῴαν πλευράν· ὄροσ γὰρ διηνεκὲσ ἀπὸ νότου πρὸσ βορρᾶν τεταμένον ὁρίζει τὴν Κελτικὴν ἀπὸ τῆσ Ἰβηρίασ. οὔσησ δὲ καὶ τῆσ Κελτικῆσ ἀνωμάλου τὸ πλάτοσ καὶ τῆσ Ἰβηρίασ, τὸ στενώτατον τοῦ πλάτουσ ἑκατέρασ ἀπὸ τῆσ ἡμετέρασ θαλάττησ ἐπὶ τὸν ὠκεανόν ἐστι τὸ τῇ Πυρήνῃ πλησιάζον μάλιστα ἐφ’ ἑκάτερον αὐτῆσ τὸ μέροσ καὶ ποιοῦν κόλπουσ τοὺσ μὲν ἐπὶ τῷ ὠκεανῷ τοὺσ δὲ ἐπὶ τῇ καθ’ ἡμᾶσ θαλάττῃ· μείζουσ δὲ τοὺσ Κελτικούσ, οὓσ δὴ καὶ Γαλατικοὺσ καλοῦσι, στενώτερον τὸν ἰσθμὸν ποιοῦντασ παρὰ τὸν Ἰβηρικόν. καὶ δὴ τὸ μὲν ἑῷον πλευρὸν τῆσ Ἰβηρίασ ἡ Πυρήνη ποιεῖ, τὸ δὲ νότιον ἥ τε καθ’ ἡμᾶσ θάλαττα ἀπὸ τῆσ Πυρήνησ μέχρι στηλῶν καὶ ἡ ἐκτὸσ τὸ ἑξῆσ μέχρι τοῦ ἱεροῦ καλουμένου ἀκρωτηρίου· τρίτον ἐστὶ τὸ ἑσπέριον πλευρὸν παράλληλόν πωσ τῇ Πυρήνῃ, τὸ ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ ἀκρωτηρίου μέχρι τῆσ πρὸσ Ἀρτάβροισ ἄκρασ ἣν καλοῦσι Νέριον· τέταρτον δὲ τὸ ἐνθένδε μέχρι τῶν βορείων ἄκρων τῆσ Πυρήνησ. ἀναλαβόντεσ δὲ λέγωμεν τὰ καθ’ ἕκαστα ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ ἀκρωτηρίου ἀρξάμενοι.

τοῦτο δέ ἐστι τὸ δυτικώτατον οὐ τῆσ Εὐρώπησ μόνον ἀλλὰ καὶ τῆσ οἰκουμένησ ἁπάσησ σημεῖον. περατοῦται μὲν γὰρ ὑπὸ τῶν δυεῖν ἠπείρων ἡ οἰκουμένη πρὸσ δύσιν, τοῖσ τε τῆσ Εὐρώπησ ἄκροισ καὶ τοῖσ πρώτοισ τῆσ Λιβύησ, ὧν τὰ μὲν Ἴβηρεσ ἔχουσι τὰ δὲ Μαυρούσιοι. προὔχει δὲ τὰ Ἰβηρικὰ ὅσον χιλίοισ καὶ πεντακοσίοισ σταδίοισ κατὰ τὸ λεχθὲν ἀκρωτήριον. καὶ δὴ καὶ τὴν προσεχῆ τούτῳ χώραν τῇ Λατίνῃ φωνῇ καλοῦσι Κούνεον, σφῆνα σημαίνειν βουλόμενοι. αὐτὸ δὲ τὸ ἄκρον καὶ προπεπτωκὸσ εἰσ τὴν θάλατταν Ἀρτεμίδωροσ εἰκάζει πλοίῳ, γενόμενοσ, φησίν, ἐν τῷ τόπῳ, προσλαμβάνειν δὲ τῷ σχήματι νησίδια τρία, τὸ μὲν ἐμβόλου τάξιν ἔχον τὰ δὲ ἐπωτίδων, ὑφόρμουσ ἔχοντα μετρίουσ. Ἡρακλέουσ δ’ οὔθ’ ἱερὸν ἐνταῦθα δείκνυσθαι ψεύσασθαι δὲ τοῦτο Ἔφορον οὔτε βωμόν, οὐδ’ ἄλλου τῶν θεῶν, ἀλλὰ λίθουσ συγκεῖσθαι τρεῖσ ἢ τέτταρασ κατὰ πολλοὺσ τόπουσ, οὓσ ὑπὸ τῶν ἀφικνουμένων στρέφεσθαι κατά τι πάτριον καὶ μεταφέρεσθαι σπονδοποιησαμένων· θύειν δ’ οὐκ εἶναι νόμιμον, οὐδὲ νύκτωρ ἐπιβαίνειν τοῦ τόπου, θεοὺσ φασκόντων κατέχειν αὐτὸν ἐν τῷ τότε χρόνῳ, ἀλλὰ τοὺσ ἐπὶ θέαν ἥκοντασ ἐν κώμῃ πλησίον νυκτερεύειν, εἶτ’ ἐπιβάλλειν ἡμέρασ ὕδωρ ἐπιφερομένουσ διὰ τὴν ἀνυδρίαν. ταῦτα μὲν οὖν οὕτωσ ἔχειν ἐγχωρεῖ καὶ δεῖ πιστεύειν·

ἃ δὲ τοῖσ πολλοῖσ καὶ χυδαίοισ ὁμοίωσ εἴρηκεν, οὐ πάνυ. λέγειν γὰρ δή φησι Ποσειδώνιοσ τοὺσ πολλοὺσ μείζω δύνειν τὸν ἥλιον ἐν τῇ παρωκεανίτιδι [καὶ] μετὰ ψόφου παραπλησίωσ ὡσανεὶ σίζοντοσ τοῦ πελάγουσ κατὰ σβέσιν αὐτοῦ διὰ τὸ ἐμπίπτειν εἰσ τὸν βυθόν. ψεῦδοσ δ’ εἶναι καὶ τοῦτο καὶ τὸ παραχρῆμα νύκτα ἀκολουθεῖν μετὰ τὴν δύσιν· οὐ γὰρ παραχρῆμα, μικρὸν δ’ ὕστερον, καθάπερ καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ πελάγεσι τοῖσ μεγάλοισ. ὅπου μὲν γὰρ εἰσ ὄρη δύεται, πλείω τὸν μετὰ δύσιν χρόνον τῆσ ἡμέρασ συμβαίνειν ἐκ τοῦ παραφωτισμοῦ, ἐκεῖ δὲ πλείω μὲν οὐκ ἐπακολουθεῖν, μὴ μέντοι μηδὲ παραχρῆμα συνάπτειν τὸ σκότοσ, καθάπερ καὶ ἐν τοῖσ μεγάλοισ πεδίοισ. τὴν δὲ τοῦ μεγέθουσ φαντασίαν αὔξεσθαι μὲν ὁμοίωσ κατά τε τὰσ δύσεισ καὶ τὰσ ἀνατολὰσ ἐν τοῖσ πελάγεσι διὰ τὸ τὰσ ἀναθυμιάσεισ πλείουσ ἐκ τῶν ὑγρῶν ἀναφέρεσθαι· διὰ δὲ τούτων ὡσ δι’ ὑάλων κλωμένην τὴν ὄψιν πλατυτέρασ δέχεσθαι τὰσ φαντασίασ, καθάπερ καὶ διὰ νέφουσ ξηροῦ καὶ λεπτοῦ βλέπουσαν δυόμενον ἢ ἀνατέλλοντα τὸν ἥλιον ἢ τὴν σελήνην, ἡνίκα καὶ ἐνερευθὲσ φαίνεσθαι τὸ ἄστρον. τὸ δὲ ψεῦδοσ ἐλέγξαι φησὶ τριάκονθ’ ἡμέρασ διατρίψασ ἐν Γαδείροισ καὶ τηρήσασ τὰσ δύσεισ. ὁ δέ γε Ἀρτεμίδωροσ ἑκατονταπλασίονά φησι δύεσθαι τὸν ἥλιον καὶ αὐτίκα νύκτα καταλαμβάνειν. ὡσ μὲν οὖν αὐτὸσ εἶδε τοῦτο ἐν τῷ ἱερῷ ἀκρωτηρίῳ, οὐχ ὑποληπτέον προσέχοντασ τῇ ἀποφάσει αὐτοῦ· ἔφη γὰρ νύκτωρ μηδένα ἐπιβαίνειν, ὥστ’ οὐδὲ δυομένου ἡλίου οὐδεὶσ ἂν ἐπιβαίνοι, εἴπερ εὐθὺσ ἡ νὺξ καταλαμβάνει. ἀλλ’ οὐδ’ ἐν ἄλλῳ τόπῳ τῆσ παρωκεανίτιδοσ· καὶ γὰρ τὰ Γάδειρα ἐπὶ τῷ ὠκεανῷ, καὶ ὁ Ποσειδώνιοσ ἀντιμαρτυρεῖ καὶ ἄλλοι πλείουσ. τῆσ δὲ συνεχοῦσ τῷ ἱερῷ ἀκρωτηρίῳ παραλίασ ἡ μὲν ἐστὶν ἀρχὴ τοῦ ἑσπερίου πλευροῦ τῆσ Ἰβηρίασ μέχρι τῆσ ἐκβολῆσ τοῦ Τάγου ποταμοῦ, ἡ δὲ τοῦ νοτίου μέχρι ἄλλου ποταμοῦ τοῦ Ἄνα καὶ τῆσ ἐκβολῆσ αὐτοῦ.

φέρεται δ’ ἀπὸ τῶν ἑῴων μερῶν ἑκάτεροσ, ἀλλ’ ὁ μὲν ἐπ’ εὐθείασ εἰσ τὴν ἑσπέραν ἐκδίδωσι πολὺ μείζων ὢν θατέρου, ὁ δ’ Ἄνασ πρὸσ νότον ἐπιστρέφει τὴν μεσοποταμίαν ἀφορίζων, ἣν Κελτικοὶ νέμονται τὸ πλέον καὶ τῶν Λυσιτανῶν τινὲσ ἐκ τῆσ περαίασ τοῦ Τάγου μετοικισθέντεσ ὑπὸ Ῥωμαίων· ἐν δὲ τοῖσ ἄνω μέρεσι καὶ Καρπητανοὶ καὶ Ὠρητανοὶ καὶ Ουἐττώνων συχνοὶ νέμονται. αὕτη μὲν οὖν ἡ χώρα μετρίωσ ἐστὶν εὐδαίμων, ἡ δ’ ἐφεξῆσ πρὸσ ἑώ κειμένη καὶ νότον ὑπερβολὴν οὐκ ἀπολείπει πρὸσ ἅπασαν κρινομένη τὴν οἰκουμένην ἀρετῆσ χάριν καὶ τῶν ἐκ γῆσ καὶ θαλάττησ ἀγαθῶν. αὕτη δ’ ἐστὶν ἣν ὁ Βαῖτισ διαρρεῖ ποταμόσ, ἀπὸ τῶν αὐτῶν μερῶν τὴν ἀρχὴν ἔχων ἀφ’ ὧνπερ καὶ ὁ Ἄνασ καὶ ὁ Τάγοσ, μέσοσ πωσ ἀμφοῖν τούτων ὑπάρχων κατὰ μέγεθοσ· παραπλησίωσ μέντοι τῷ Ἄνᾳ κατ’ ἀρχὰσ ἐπὶ τὴν ἑσπέραν ῥυεὶσ εἶτ’ ἐπιστρέφει πρὸσ νότον καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν ἐκδίδωσι τούτῳ παραλίαν. καλοῦσι δ’ ἀπὸ μὲν τοῦ ποταμοῦ Βαιτικήν, ἀπὸ δὲ τῶν ἐνοικούντων Τουρδητανίαν· τοὺσ δ’ ἐνοικοῦντασ Τουρδητανούσ τε καὶ Τουρδούλουσ προσαγορεύουσιν, οἱ μὲν τοὺσ αὐτοὺσ νομίζοντεσ οἱ δ’ ἑτέρουσ· ὧν ἐστι καὶ Πολύβιοσ συνοίκουσ φήσασ τοῖσ Τουρδητανοῖσ πρὸσ ἄρκτον τοὺσ Τουρδούλουσ· νυνὶ δ’ ἐν αὐτοῖσ οὐδεὶσ φαίνεται διορισμόσ. σοφώτατοι δ’ ἐξετάζονται τῶν Ἰβήρων οὗτοι καὶ γραμματικῇ χρῶνται καὶ τῆσ παλαιᾶσ μνήμησ ἔχουσι συγγράμματα καὶ ποιήματα καὶ νόμουσ ἐμμέτρουσ ἑξακισχιλίων ἐπῶν, ὥσ φασι· καὶ οἱ ἄλλοι δ’ Ἴβηρεσ χρῶνται γραμματικῇ, οὐ μιᾷ δ’ ἰδέᾳ· οὐδὲ γὰρ γλώττῃ μιᾷ. τείνει δὲ ἡ χώρα αὕτη ἡ ἐντὸσ τοῦ Ἄνα πρὸσ ἑώ μὲν μέχρι τῆσ Ὠρητανίασ, πρὸσ νότον δὲ μέχρι τῆσ παραλίασ τῆσ ἀπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ἄνα μέχρι στηλῶν. ἀνάγκη δὲ διὰ πλειόνων περὶ αὐτῆσ εἰπεῖν καὶ τῶν σύνεγγυσ τόπων, ὅσα συντείνει πρὸσ τὸ μαθεῖν τὴν εὐφυί̈αν τῶν τόπων καὶ τὴν εὐδαιμονίαν. τῆσ δὲ παραλίασ ταύτησ, εἰσ ἣν ὅ τε Βαῖτισ καὶ ὁ Ἄνασ ἐκδίδωσι, καὶ τῶν ἐσχάτων τῆσ Μαυρουσίασ εἰσ τὸ μεταξὺ ἐμπῖπτον τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγοσ ποιεῖ τὸν κατὰ στήλασ πορθμόν, καθ’ ὃν ἡ ἐντὸσ θάλαττα συνάπτει τῇ ἐκτόσ.

ἐνταῦθα δὴ ὄροσ ἐστὶ τῶν Ἰβήρων τῶν καλουμένων Βαστητανῶν, οὓσ καὶ Βαστούλουσ καλοῦσιν, ἡ Κάλπη, τῇ περιοχῇ μὲν οὐ μέγα τῷ δ’ ὕψει μέγα καὶ ὄρθιον ὥστε πόρρωθεν νησοειδὲσ φαίνεσθαι. ἐκπλέουσιν οὖν ἐκ τῆσ ἡμετέρασ θαλάττησ εἰσ τὴν ἔξω δεξιόν ἐστι τοῦτο, καὶ πρὸσ αὐτὸ Καρτηία πόλισ ἐν τετταράκοντα σταδίοισ ἀξιόλογοσ καὶ παλαιά, ναύσταθμόν ποτε γενομένη τῶν Ἰβήρων. ἔνιοι δὲ καὶ Ἡρακλέουσ κτίσμα λέγουσιν αὐτήν, ὧν ἐστι καὶ Τιμοσθένησ, ὅσ φησι καὶ Ἡράκλειαν ὀνομάζεσθαι τὸ παλαιόν, δείκνυσθαί τε μέγαν περίβολον καὶ νεωσοίκουσ. εἶτα Μελλαρία ταριχείασ ἔχουσα καὶ μετὰ ταῦτα Βελὼν πόλισ καὶ ποταμόσ.

ἐντεῦθεν οἱ διάπλοι μάλιστά εἰσιν εἰσ Τίγγιν τῆσ Μαυρουσίασ καὶ ἐμπόρια καὶ ταριχεῖαι. ἦν δὲ καὶ Ζῆλισ τῆσ Τίγγιοσ ἀστυγείτων, ἀλλὰ μετῴκισαν ταύτην εἰσ τὴν περαίαν Ῥωμαῖοι καὶ ἐκ τῆσ Τίγγιοσ προσλαβόντεσ τινάσ· ἔπεμψαν δὲ καὶ παρ’ ἑαυτῶν ἐποίκουσ καὶ ὠνόμασαν Ιοὐλίαν Ιὄζαν τὴν πόλιν. εἶτα Γάδειρα, πορθμῷ στενῷ διειργομένη νῆσοσ ἀπὸ τῆσ Τουρδητανίασ, διέχουσα τῆσ Κάλπησ περὶ ἑπτακοσίουσ καὶ πεντήκοντα σταδίουσ· οἱ δὲ ὀκτακοσίουσ φασίν. ἔστι δ’ ἡ νῆσοσ αὕτη τἆλλα μὲν οὐδὲν διαφέρουσα τῶν ἄλλων, ἀνδρείᾳ δὲ τῶν ἐνοικούντων τῇ περὶ τὰσ ναυτιλίασ καὶ φιλίᾳ πρὸσ Ῥωμαίουσ τοσαύτην ἐπίδοσιν εἰσ πᾶσαν εὐτυχίαν ἔσχεν ὥστε καίπερ ἐσχάτη ἱδρυμένη τῆσ γῆσ ὀνομαστοτάτη τῶν ἁπασῶν ἐστιν. ἀλλὰ περὶ μὲν ταύτησ ἐροῦμεν, ὅταν καὶ περὶ τῶν ἄλλων νήσων λέγωμεν. ἐφεξῆσ δ’ ἐστὶν ὁ Μενεσθέωσ καλούμενοσ λιμὴν καὶ ἡ κατὰ Ἄσταν ἀνάχυσισ καὶ Νάβρισσαν.

τινὲσ δ’ ἀπὸ μὲν τοῦ ἱεροῦ ἀκρωτηρίου ἐπὶ τὸ τοῦ Ἄνα στόμα ἑξήκοντα μίλιά φασιν, ἐντεῦθεν δ’ ἐπὶ τὸ τοῦ Βαίτιοσ στόμα ἑκατόν, εἶτα εἰσ Γάδειρα ἑβδομήκοντα. λέγονται δὲ ἀναχύσεισ αἱ πληρούμεναι τῇ θαλάττῃ κοιλάδεσ ἐν ταῖσ πλημμυρίσι καὶ ποταμῶν δίκην ἀνάπλουσ εἰσ τὴν μεσόγαιαν ἔχουσαι καὶ τὰσ ἐπ’ αὐταῖσ πόλεισ. εἶτ’ εὐθὺσ αἱ ἐκβολαὶ τοῦ Βαίτιοσ διχῆ σχιζόμεναι· ἡ δὲ ἀπολαμβανομένη νῆσοσ ὑπὸ τῶν στομάτων ἑκατόν, ὡσ δ’ ἔνιοι καὶ πλειόνων σταδίων, ἀφορίζει παραλίαν. ἐνταῦθα δέ που καὶ τὸ μαντεῖον τοῦ Μενεσθέωσ ἐστί, καὶ ὁ τοῦ Καιπίωνοσ ἵδρυται πύργοσ ἐπὶ πέτρασ ἀμφικλύστου, θαυμασίωσ κατεσκευασμένοσ, ὥσπερ ὁ Φάροσ, τῆσ τῶν πλοϊζομένων σωτηρίασ χάριν. ἥ τε γὰρ ἐκβαλλομένη χοῦσ ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ βραχέα ποιεῖ καὶ χοιραδώδησ ἐστὶν ὁ πρὸ αὐτοῦ τόποσ, ὥστε δεῖ σημείου τινὸσ ἐπιφανοῦσ. ἐντεῦθεν δ’ ὁ τοῦ Βαίτιοσ ἀνάπλουσ ἐστὶ καὶ πόλισ Ἐβοῦρα καὶ τὸ τῆσ Φωσφόρου ἱερόν, ἣν καλοῦσι Λοῦκεμ δουβίαν· εἶθ’ οἱ τῶν ἀναχύσεων τῶν ἄλλων ἀνάπλοι, καὶ μετὰ ταῦτα ὁ Ἄνασ ποταμόσ, δίστομοσ καὶ οὗτοσ, καὶ ὁ ἐξ αὐτῶν ἀνάπλουσ· εἶθ’ ὕστατον τὸ ἱερὸν ἀκρωτήριον, διέχον τῶν Γαδείρων ἐλάττουσ ἢ δισχιλίουσ σταδίουσ·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Strabo, Geography, book 3, chapter 1

(스트라본, 지리학, book 3, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION