헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́02́03́

(스트라본, 지리학, book 2, chapter 3)

πολύβιοσ δὲ ποιεῖ ζώνασ ἕξ, δύο μὲν τὰσ τοῖσ ἀρκτικοῖσ ὑποπιπτούσασ, δύο δὲ τὰσ μεταξὺ τούτων τε καὶ τῶν τροπικῶν, [καὶ δύο τὰσ μεταξὺ τούτων] καὶ τοῦ ἰσημερινοῦ. ἡ μὲν οὖν εἰσ πέντε διαίρεσισ δοκεῖ μοι καὶ φυσικῶσ ἅμα καὶ γεωγραφικῶσ εἰρῆσθαι· φυσικῶσ μέν, ὅτι καὶ πρὸσ τὰ οὐράνια καὶ πρὸσ τὴν τοῦ περιέχοντοσ κρᾶσιν· πρὸσ μὲν τὰ οὐράνια, ὅτι τοῖσ περισκίοισ [καὶ τοῖσ ἑτεροσκίοισ] καὶ τοῖσ ἀμφισκίοισ οὕτωσ ἂν ἄριστα διοριζομένοισ συνδιορίζεται καὶ τὰ περὶ τὴν θέαν τῶν ἄστρων, ὁλοσχερεῖ τινι μερισμῷ λαμβάνοντα τὴν ἐξάλλαξιν· πρὸσ δὲ τὴν τοῦ περιέχοντοσ κρᾶσιν, ὅτι τῆσ τούτου κράσεωσ πρὸσ τὸν ἥλιον κρινομένησ διαφοραὶ τρεῖσ εἰσιν αἱ γενικώταται καὶ συντείνουσαι πρόσ τε τὰσ τῶν ζῴων καὶ φυτῶν συστάσεισ καὶ τῶν ἄλλων ἡμισυσταλεῖσ τῶν ὑπὸ τῷ ἀέρι καὶ ἐν αὐτῷ ἐκείνῳ, ὑπερβολὴ θάλπουσ καὶ ἔλλειψισ καὶ μεσότησ. αὕτη δὲ τῷ εἰσ τὰσ ζώνασ μερισμῷ λαμβάνει τὴν οἰκείαν διάκρισιν· αἵ τε γὰρ κατεψυγμέναι δύο τὴν ἔλλειψιν τοῦ θάλπουσ ὑπαγορεύουσιν εἰσ μίαν τοῦ περιέχοντοσ φύσιν συναγόμεναι, αἵ τε εὔκρατοι παραπλησίωσ εἰσ μίαν τὴν μεσότητα ἄγονται, εἰσ δὲ τὴν λοιπὴν ἡ λοιπὴ μία καὶ διακεκαυμένη. ὅτι δὲ καὶ γεωγραφικόσ ἐστιν ὁ μερισμόσ, δῆλον· ζητεῖ γὰρ ἡ γεωγραφία τῆσ ἑτέρασ τῶν εὐκράτων ἀφορίσαι τὸ οἰκούμενον ὑφ’ ἡμῶν τμῆμα· πρὸσ δύσει μὲν οὖν καὶ ἀνατολῇ θάλαττά ἐστιν ἡ περατοῦσα, πρὸσ δὲ τὰ νότια καὶ τὰ βόρεια ὁ ἀήρ, ὁ μὲν μέσοσ εὔκρατοσ ὢν καὶ φυτοῖσ καὶ ζῴοισ, ὁ δ’ ἐφ’ ἑκάτερα δύσκρατοσ ὑπερβολῇ καὶ ἐλλείψει τοῦ θάλπουσ. εἰσ δὲ τὰσ τρεῖσ διαφορὰσ ταύτασ ἐδέησε τῆσ εἰσ πέντε ζώνασ διαιρέσεωσ· τῷ γὰρ ἰσημερινῷ τμηθεῖσα δίχα ἡ σφαῖρα τῆσ γῆσ εἴσ τε τὸ βόρειον ἡμισφαίριον, ἐν ᾧ ἡμεῖσ ἐσμεν, καὶ τὸ νότιον ὑπέγραψε τὰσ τρεῖσ διαφοράσ· τὰ μὲν γὰρ πρὸσ τῷ ἰσημερινῷ καὶ τῇ διακεκαυμένῃ ζώνῃ διὰ καῦμα ἀοίκητά ἐστι, τὰ δὲ πρὸσ τῷ πόλῳ διὰ ψῦχοσ, τὰ δὲ μέσα τὰ εὔκρατα καὶ τὰ οἰκήσιμα. ὁ δὲ τὰσ ὑπὸ τοῖσ τροπικοῖσ προστιθεὶσ οὐκ ἀνὰ λόγον ταῖσ πέντε ταύτασ προστίθησιν οὐδ’ ὁμοίᾳ κεχρημένασ διαφορᾷ, ἀλλ’ ὡσ ἂν εἰ καὶ ταῖσ ἐθνικαῖσ διαφοραῖσ ἀπέφαινε ζώνασ, ἄλλην μὲν τὴν Αἰθιοπικήν, ἄλλην δὲ τὴν Σκυθικὴν καὶ Κελτικήν, τρίτην δὲ τὴν ἀνὰ μέσον. ὁ δὲ Πολύβιοσ τοῦτο μὲν οὐκ εὖ τὸ ποιεῖν τινασ ζώνασ τοῖσ ἀρκτικοῖσ διοριζομένασ, δύο μὲν τὰσ ὑποπιπτούσασ αὐτοῖσ δύο δὲ τὰσ μεταξὺ τούτων καὶ τῶν τροπικῶν·

εἴρηται γὰρ ὅτι τοῖσ μεταπίπτουσι σημείοισ οὐχ ὁριστέον τὰ ἀμετάπτωτα. οὐδὲ τοῖσ τροπικοῖσ δὲ τῆσ διακεκαυμένησ ὁρ́οισ χρηστέον· καὶ [γὰρ] τοῦτ’ εἴρηται. τὴν διακεκαυμένην μέντοι δίχα διαιρῶν πρὸσ οὐ φαύλην ἐπίνοιαν φαίνεται κεκινημένοσ, πρὸσ ἣν καὶ ὅλην δίχα διαιροῦμεν εὐφυῶσ τὴν γῆν εἴσ τε τὸ βόρειον ἡμισφαίριον καὶ τὸ νότιον τῷ ἰσημερινῷ· δῆλον γὰρ ὅτι διαιρεῖται κατὰ ταύτην τὴν τομὴν καὶ ἡ διακεκαυμένη, [καὶ] ποιεῖ τινα ἐπιτηδειότητα, ὥστε καὶ τὸ ἡμισφαίριον ἑκάτερον ἐξ ὅλων συντετάχθαι τριῶν ζωνῶν ὁμοιοειδῶν τῶν ἐν θατέρῳ. ἡ μὲν οὖν τοιαύτη τομὴ δέχεται τὴν εἰσ ἓξ ζώνασ διαίρεσιν, ἡ δ’ ἑτέρα οὐ πάνυ. εἰ γοῦν τῷ διὰ τῶν πόλων δίχα τέμνοισ τὴν γῆν, οὐκ ἂν εἰκότωσ ἑκάτερον τῶν ἡμισφαιρίων, τό τε ἑσπέριον καὶ τὸ ἀνατολικόν, τέμνοισ εἰσ ζώνασ ἕξ, ἀλλὰ ἡ εἰσ πέντε ἀρκοῦσα ἂν εἰή· τὸ γὰρ ὁμοιοπαθὲσ τῶν τμημάτων ἀμφοτέρων τῆσ διακεκαυμένησ, ἃ ποιεῖ ὁ ἰσημερινόσ, καὶ τὸ συγκεῖσθαι περιττὴν καὶ περίεργον ἀποφαίνει τὴν τομήν, ὁμοιοειδῶν μὲν οὐσῶν καὶ τῶν εὐκράτων καὶ τῶν κατεψυγμένων, ἀλλ’ οὐ συγκειμένων· οὕτωσ οὖν καὶ τὴν ὅλην γῆν ἐκ τῶν τοιούτων ἡμισφαιρίων ἐπινοουμένην ἀρκούντωσ ἂν εἰσ πέντε διαιροίησ. εἰ δ’, ὥσπερ Ἐρατοσθένησ φησίν, ἡ ὑποπίπτουσα τῷ ἰσημερινῷ ἐστὶν εὔκρατοσ, καθάπερ καὶ Πολύβιοσ ὁμοδοξεῖ προστίθησι δ’ οὗτοσ καὶ διότι ὑψηλοτάτη ἐστί· διόπερ καὶ κατομβρεῖται, τῶν βορείων νεφῶν κατὰ τοὺσ ἐτησίασ ἐκεῖ τοῖσ ἀναστήμασι προσπιπτόντων πλείστων, πολὺ κρεῖττον τρίτην εὔκρατον ταύτην ποιεῖν στενήν τινα, ἢ τὰσ ὑπὸ τοῖσ τροπικοῖσ εἰσάγειν. συνηγορεῖ δὲ τούτοισ καὶ τὰ τοιαῦτα, ὧν μέμνηται καὶ Ποσειδώνιοσ, τὸ ἐκεῖ τὰσ μεταστάσεισ ὀξυτέρασ εἶναι τὰσ εἰσ τὰ πλάγια, ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὰσ ἀπ’ ἀνατολῆσ ἐπὶ δύσιν τοῦ ἡλίου· ὀξύτεραι γὰρ αἱ κατὰ μεγίστου κύκλου τῶν ὁμοταχῶν κινήσεων. ἐνίσταται δ’ ὁ Ποσειδώνιοσ τῷ Πολυβίῳ, διότι φησὶ τὴν ὑπὸ τῷ ἰσημερινῷ οἴκησιν ὑψηλοτάτην·

οὐδὲν γὰρ εἶναι κατὰ τὴν σφαιρικὴν ἐπιφάνειαν ὕψοσ διὰ τὴν ὁμαλότητα, οὐδὲ δὴ ὀρεινὴν εἶναι τὴν ὑπὸ τῷ ἰσημερινῷ, ἀλλὰ μᾶλλον πεδιάδα ἰσόπεδόν πωσ τῇ ἐπιφανείᾳ τῆσ θαλάττησ· τοὺσ δὲ πληροῦντασ τὸν Νεῖλον ὄμβρουσ ἐκ τῶν Αἰθιοπικῶν ὀρῶν συμβαίνειν. ταῦτα δ’ εἰπὼν ἐνταῦθα ἐν ἄλλοισ συγχωρεῖ, φήσασ ὑπονοεῖν ὄρη εἶναι τὰ ὑπὸ τῷ ἰσημερινῷ, πρὸσ ἃ ἑκατέρωθεν ἀπὸ τῶν εὐκράτων ἀμφοῖν προσπίπτοντα τὰ νέφη ποιεῖν τοὺσ ὄμβρουσ. αὕτη μὲν οὖν ἡ ἀνομολογία φανερά· ἀλλὰ καὶ δοθέντοσ τοῦ ὀρεινὴν εἶναι τὴν ὑπὸ τῷ ἰσημερινῷ, ἄλλη τισ ἀνακύπτειν ἂν δόξειεν· οἱ γὰρ αὐτοὶ σύρρουν φασὶν εἶναι τὸν ὠκεανόν. πῶσ οὖν ὄρη κατὰ μέσον ἱδρύουσιν αὐτόν; πλὴν εἰ νήσουσ τινὰσ βούλονται λέγειν. ὅπωσ δὲ [δή] ποτε τοῦτ’ ἔχει, τῆσ γεωγραφικῆσ μερίδοσ ἔξω πίπτει· δοτέον δ’ ἴσωσ τῷ προθεμένῳ τὴν περὶ ὠκεανοῦ πραγματείαν ταῦτ’ ἐξετάζειν. μνησθεὶσ δὲ τῶν περιπλεῦσαι λεγομένων τὴν Λιβύην, Ἡρόδοτον μὲν οἰέσθαί φησιν ὑπὸ Δαρείου πεμφθέντασ τινὰσ τελέσαι τὸν περίπλουν·

Ἡρακλείδην δὲ τὸν Ποντικὸν ἐν διαλόγῳ ποιεῖν ἀφιγμένον παρὰ Γέλωνι μάγον τινὰ περιπλεῦσαι φάσκοντα. ἀμάρτυρα δὲ ταῦτ’ εἶναι φήσασ καὶ Εὔδοξόν τινα Κυζικηνὸν θεωρὸν καὶ σπονδοφόρον τοῦ τῶν Κορείων ἀγῶνοσ ἐλθεῖν εἰσ Αἴγυπτον ἱστορεῖ κατὰ τὸν δεύτερον Εὐεργέτην· συσταθῆναι δὲ καὶ τῷ βασιλεῖ καὶ τοῖσ περὶ αὐτόν . . . καὶ μάλιστα κατὰ τοὺσ ἀνάπλουσ τοῦ Νείλου, θαυμαστικὸν ὄντα τῶν τοπικῶν ἰδιωμάτων ἅμα καὶ οὐκ ἀπαίδευτον. τυχεῖν δή τινα Ἰνδὸν κομισθέντα ὡσ τὸν βασιλέα ὑπὸ τῶν φυλάκων τοῦ Ἀραβίου μυχοῦ, λεγόντων εὑρεῖν ἡμιθανῆ καταχθέντα μόνον ἐν νηί, τίσ δ’ εἰή καὶ πόθεν ἀγνοεῖν μὴ συνιέντασ τὴν διάλεκτον· τὸν δὲ παραδοῦναι τοῖσ διδάξουσιν ἑλληνίζειν. ἐκμαθόντα δὲ διηγήσασθαι διότι ἐκ τῆσ Ἰνδικῆσ πλέων περιπέσοι πλάνῃ καὶ σωθείη δεῦρο τοὺσ σύμπλουσ ἀποβαλὼν λιμῷ· ὑποληφθέντα δὲ ὑποσχέσθαι τὸν εἰσ Ἰνδοὺσ πλοῦν ἡγήσασθαι τοῖσ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ προχειρισθεῖσι· τούτων δὲ γενέσθαι τὸν Εὔδοξον. πλεύσαντα δὴ μετὰ δώρων ἐπανελθεῖν ἀντιφορτισάμενον ἀρώματα καὶ λίθουσ πολυτελεῖσ, ὧν τοὺσ μὲν καταφέρουσιν οἱ ποταμοὶ μετὰ τῶν ψήφων, τοὺσ δ’ ὀρυκτοὺσ εὑρίσκουσι πεπηγότασ ἐξ ὑγροῦ, καθάπερ τὰ κρυστάλλινα παρ’ ἡμῖν· διαψευσθῆναι δὲ τῶν ἐλπίδων· ἀφελέσθαι γὰρ αὐτὸν ἅπαντα τὸν φόρτον τὸν Εὐεργέτην. τελευτήσαντοσ δ’ ἐκείνου τὸν βίον, Κλεοπάτραν τὴν γυναῖκα διαδέξασθαι τὴν ἀρχήν· πάλιν οὖν καὶ ὑπὸ ταύτησ πεμφθῆναι τὸν Εὔδοξον μετὰ μείζονοσ παρασκευῆσ. ἐπανιόντα δ’ ἀνέμοισ παρενεχθῆναι ὑπὲρ τὴν Αἰθιοπίαν· προσφερόμενον δέ τισι τόποισ ἐξοικειοῦσθαι τοὺσ ἀνθρώπουσ μεταδόσει σιτίων τε καὶ οἴνου καὶ παλαθίδων, ὧν ἐκείνοισ οὐ μετῆν, ἀντὶ δὲ τούτων ὑδρείασ τε τυγχάνειν καὶ καθοδηγίασ, ἀπογράφεσθαί τε τῶν ῥημάτων ἔνια. εὑρόντα δ’ ἀκρόπρῳρον ξύλινον ἐκ ναυαγίου ἵππον ἔχον ἐγγεγλυμμένον, πυθόμενον ὡσ ἀπὸ τῆσ ἑσπέρασ πλεόντων τινῶν εἰή τὸ ναυάγιον τοῦτο, κομίζειν αὐτὸ ἀναστρέψαντα πρὸσ τὸν οἰκεῖον πλοῦν. σωθέντα δ’ εἰσ Αἴγυπτον, οὐκέτι τῆσ Κλεοπάτρασ ἡγουμένησ ἀλλὰ τοῦ παιδόσ, ἀφαιρεθῆναι πάλιν πάντα· φωραθῆναι γὰρ νενοσφισμένον πολλά. τὸ δ’ ἀκρόπρῳρον προφέροντα εἰσ τὸ ἐμπόριον δεικνύναι τοῖσ ναυκλήροισ, γνῶναι δὲ Γαδειριτῶν ὄν· τούτων γὰρ τοὺσ μὲν ἐμπόρουσ μεγάλα στέλλειν πλοῖα, τοὺσ δὲ πένητασ μικρά, ἃ καλεῖν ἵππουσ ἀπὸ τῶν ἐν ταῖσ πρῴραισ ἐπισήμων· τούτοισ δὲ πλεῖν μέχρι τοῦ Λίξου ποταμοῦ περὶ τὴν Μαυρουσίαν ἁλιευομένουσ. ἀλλὰ τῶν δὴ ναυκλήρων τινὰσ γνωρίσαι τὸ ἀκρόπρῳρον ἑνὸσ τῶν ἀπὸ τοῦ Λίξου ποταμοῦ πορρώτερον πλευσάντων καὶ μὴ σωθέντων ὑπάρξαν. ἐκ δὲ τούτου συμβαλόντα τὸν Εὔδοξον ὡσ δυνατὸσ εἰή ὁ περίπλουσ ὁ Λιβυκόσ, πορευθέντα οἴκαδε τὴν οὐσίαν ἐνθέμενον πᾶσαν ἐξορμῆσαι. καὶ πρῶτον μὲν εἰσ Δικαιάρχειαν, εἶτ’ εἰσ Μασσαλίαν ἐλθεῖν καὶ τὴν ἑξῆσ παραλίαν μέχρι Γαδείρων, πανταχοῦ δὲ διακωδωνίζοντα ταῦτα καὶ χρηματιζόμενον κατασκευάσασθαι πλοῖον μέγα καὶ ἐφόλκια δύο λέμβοισ λῃστρικοῖσ ὅμοια, ἐμβιβάσαι τε μουσικὰ παιδισκάρια καὶ ἰατροὺσ καὶ ἄλλουσ τεχνίτασ, ἔπειτα πλεῖν ἐπὶ τὴν Ἰνδικὴν μετέωρον ζεφύροισ συνεχέσι. καμνόντων δὲ τῷ πλῷ τῶν συνόντων, ἄκοντα ἐπουρίσαι πρὸσ γῆν δεδοικότα τὰσ πλημμυρίδασ καὶ τὰσ ἀμπώτεισ. καὶ δὴ καὶ συμβῆναι ὅπερ ἐδεδίει· καθίσαι γὰρ τὸ πλοῖον, ἡσυχῆ δέ, ὥστε μηδ’ ἀθροῦν διαλυθῆναι, ἀλλὰ φθῆναι τὰ φορτία σωθέντα εἰσ γῆν καὶ τῶν ξύλων τὰ πλεῖστα· ἐξ ὧν τρίτον λέμβον συμπηξάμενον πεντηκοντόρῳ πάρισον πλεῖν, ἑώσ ἀνθρώποισ συνέμιξε τὰ αὐτὰ ῥήματα φθεγγομένοισ, ἅπερ πρότερον ἀπεγέγραπτο· ἅμα δὲ τοῦτό τε γνῶναι ὅτι οἱ ἐνταῦθα ἄνθρωποι ὁμοεθνεῖσ εἰε͂ν τοῖσ Αἰθίοψιν ἐκείνοισ, καὶ ὅτι ὁμοροῖεν τῇ Βόγου βασιλείᾳ. ἀφέντα δὴ τὸν ἐπὶ Ἰνδοὺσ πλοῦν ἀναστρέφειν· ἐν δὲ τῷ παράπλῳ νῆσον εὐύδρον καὶ εὔδενδρον ἐρήμην ἰδόντα σημειώσασθαι· σωθέντα δὲ εἰσ τὴν Μαυρουσίαν, διαθέμενον τοὺσ λέμβουσ πεζῇ κομισθῆναι πρὸσ τὸν Βόγον καὶ συμβουλεύειν αὐτῷ τὴν ναυστολίαν ἐπανελέσθαι ταύτην, ἰσχῦσαι δ’ εἰσ τἀναντία τοὺσ φίλουσ ὑποτείνοντασ φόβον μὴ συμβῇ τὴν χώραν εὐεπιβούλευτον γενέσθαι, δειχθείσησ παρόδου τοῖσ ἔξωθεν ἐπιστρατεύειν ἐθέλουσιν. ὡσ δ’ ἐπύθετο λόγῳ μὲν πεμπόμενον ἑαυτὸν ἐπὶ τὴν ἀναδειχθεῖσαν ναυστολίαν, ἔργῳ δ’ ἐκτεθησόμενον εἰσ ἐρήμην τινὰ νῆσον, φυγεῖν εἰσ τὴν Ῥωμαίων ἐπικράτειαν κἀκεῖθεν εἰσ τὴν Ἰβηρίαν διᾶραι. πάλιν δὲ κατασκευασάμενον στρογγύλον πλοῖον καὶ μακρὸν πεντηκόντορον, ὥστε τῷ μὲν πελαγίζειν τῷ δὲ πειρᾶσθαι τῆσ γῆσ, ἐνθέμενον γεωργικὰ ἐργαλεῖα καὶ σπέρματα καὶ οἰκοδόμουσ ὁρμῆσαι πρὸσ τὸν αὐτὸν περίπλουν, διανοούμενον, εἰ βραδύνοιτο ὁ πλοῦσ, ἐνδιαχειμάσαι τῇ προεσκεμμένῃ νήσῳ, καὶ σπείραντα καὶ ἀνελόμενον τοὺσ καρποὺσ τελέσαι τὸν ἐγνωσμένον ἐξ ἀρχῆσ πλοῦν. θυοτ;

1Ἐγὼ μὲν οὖν" φησί "μέχρι [δεῦρο] τῆσ περὶ τὸν "Εὔδοξον ἱστορίασ ἥκω· τί δ’ ὕστερον συνέβη τοὺσ ἐκ "Γαδείρων καὶ τῆσ Ἰβηρίασ εἰκὸσ εἰδέναι. " ἐκ πάντων δὴ τούτων φησὶ δείκνυσθαι διότι ἡ οἰκουμένη κύκλῳ περιρρεῖται τῷ ὠκεανῷ· "οὐ γάρ μιν δεσμὸσ περιβάλλεται ἠπείροιο, ἀλλ’ ἐσ ἀπειρεσίην κέχυται· τό μιν οὔτι μιαίνει. " θαυμαστὸσ δὴ κατὰ πάντα ἐστὶν ὁ Ποσειδώνιοσ, τὸν μὲν τοῦ μάγου περίπλουν, ὃν Ἡρακλείδησ εἶπεν, ἀμάρτυρον νομίσασ, καὶ αὐτῶν τῶν ὑπὸ Δαρείου πεμφθέντων, ὃν Ἡρόδοτοσ ἱστορεῖ, τὸ δὲ Βεργαῖον διήγημα τοῦτο ἐν πίστεωσ μέρει τιθείσ, εἴθ’ ὑπ’ αὐτοῦ πεπλασμένον εἴτ’ ἄλλων πλασάντων πιστευθέν. τίσ γὰρ ἡ πιθανότησ πρῶτον μὲν τῆσ κατὰ τὸν Ἰνδὸν περιπετείασ; ὁ γὰρ Ἀράβιοσ κόλποσ ποταμοῦ δίκην στενόσ ἐστι καὶ μακρὸσ [πεντακισχιλίουσ] ἐπὶ μυρίοισ που σταδίουσ μέχρι τοῦ στόματοσ, καὶ τούτου στενοῦ παντάπασιν ὄντοσ· οὐκ εἰκὸσ δ’ οὔτ’ ἔξω που τὸν πλοῦν ἔχοντασ εἰσ τὸν κόλπον παρωσθῆναι τοὺσ Ἰνδοὺσ κατὰ πλάνην τὰ γὰρ στενὰ ἀπὸ τοῦ στόματοσ δηλώσειν ἔμελλε τὴν πλάνην, οὔτ’ εἰσ τὸν κόλπον ἐπίτηδεσ καταχθεῖσιν ἔτι πλάνησ ἦν πρόφασισ καὶ ἀνέμων ἀστάτων. λιμῷ τε πῶσ περιεῖδον ἅπαντασ ἀπολλυμένουσ σφᾶσ πλὴν ἑνόσ; περιγενόμενόσ τε πῶσ ἱκανὸσ ἦν μόνοσ κατευθύνειν τὸ πλοῖον οὐ μικρὸν ὂν τά γε τηλικαῦτα πελάγη διαίρειν δυνάμενον; τίσ δ’ ἡ ὀξυμάθεια τῆσ διαλέκτου, ἀφ’ ἧσ ἱκανὸσ ἦν πεῖσαι τὸν βασιλέα, ὡσ δυνάμενοσ τοῦ πλοῦ καθηγήσασθαι; τίσ δ’ ἡ σπάνισ τῷ Εὐεργέτῃ τῶν τοιούτων καθηγεμόνων, ἤδη γνωριζομένησ ὑπὸ πολλῶν τῆσ ταύτῃ θαλάττησ; ὁ δὲ δὴ σπονδοφόροσ καὶ θεωρὸσ τῶν Κυζικηνῶν πῶσ ἀφεὶσ τὴν πόλιν εἰσ Ἰνδοὺσ ἔπλει; πῶσ δὲ ἐπιστεύθη τηλικαύτην χρείαν; πῶσ δ’ ἐπανιὼν ἀφαιρεθεὶσ πάντα παρὰ τὴν ἐλπίδα καὶ ἀτιμωθεὶσ ἔτι μείζονα ἐπιστεύθη παρασκευὴν δώρων; ἐπανιὼν δὲ καὶ παρενεχθεὶσ εἰσ τὴν Αἰθιοπίαν τίνοσ χάριν ἢ τὰσ διαλέκτουσ ἀπεγράφετο, ἢ τὸ ἀκρόπρῳρον ἐπυνθάνετο τῆσ ἁλιάδοσ πόθεν ἐκπέσοι; τὸ γὰρ μαθεῖν ὅτι ἀπὸ δύσεωσ πλεόντων ἦν ναυάγιον οὐδενὸσ ἔμελλεν ὑπάρξειν σημεῖον, ἐπεὶ καὶ αὐτὸσ ἔμελλεν ἀπὸ δύσεωσ πλεῖν κατὰ τὴν ἐπάνοδον. ἐλθὼν δ’ οὖν εἰσ Ἀλεξάνδρειαν, φωραθεὶσ ὡσ νενοσφισμένοσ πολλά, πῶσ οὐκ ἐκολάσθη, ἀλλὰ καὶ περιῄει τοὺσ ναυκλήρουσ διαπυνθανόμενοσ, δεικνὺσ ἅμα τὸ ἀκρόπρῳρον; ὁ δὲ γνωρίσασ οὐχὶ θαυμαστόσ; ὁ δὲ πιστεύσασ οὐ θαυμασιώτεροσ καὶ κατ’ ἐλπίδα τοιαύτην ἐπανιὼν εἰσ τὴν οἰκείαν καὶ μετοικισμὸν ἐκεῖθεν ποιησάμενοσ εἰσ τὰ ἔξω στηλῶν; ἀλλ’ οὐδ’ ἐξὸν ἦν ἄνευ προστάγματοσ ἐξ Ἀλεξανδρείασ ἀνάγεσθαι, καὶ ταῦτα νενοσφισμένῳ βασιλικὰ χρήματα. οὐδέ γε λαθεῖν ἐκπλεύσαντα ἐνεδέχετο τοσαύτῃ φρουρᾷ κεκλεισμένου τοῦ λιμένοσ καὶ τῶν ἄλλων ἐξόδων, ὅσην καὶ νῦν ἔτι διαμένουσαν ἔγνωμεν ἡμεῖσ ἐπιδημοῦντεσ τῇ Ἀλεξανδρείᾳ πολὺν χρόνον, καίτοι τὰ νῦν πολὺ ἀνεῖται, Ῥωμαίων ἐχόντων· αἱ βασιλικαὶ δὲ φρουραὶ πολὺ ἦσαν πικρότεραι. ἐπειδὴ δὲ καὶ ἀπῆρεν εἰσ τὰ Γάδειρα καὶ ναυπηγησάμενοσ ἔπλει βασιλικῶσ, διαλυθέντοσ αὐτῷ τοῦ πλοίου, πῶσ μὲν ἐναυπηγήσατο τρίτον λέμβον ἐν τῇ ἐρήμῳ; πῶσ δὲ πλέων πάλιν καὶ εὑρὼν τοὺσ ἑσπερίουσ Αἰθίοπασ τοῖσ ἑῴοισ ὁμογλώττουσ οὐκ ὠρέχθη διανύσαι τὸν ἑξῆσ πλοῦν, οὕτω χαῦνοσ ὢν πρὸσ τὸ φιλέκδημον, μικρὸν ἔχειν ἐλπίσασ λοιπὸν τὸ ἄγνωστον, ἀλλ’ ἀφεὶσ ταῦτα τῆσ διὰ Βόγου ναυστολίασ ἐπεθύμησε; πῶσ δ’ ἔγνω τὴν λάθρᾳ κατ’ αὐτοῦ συνισταμένην ἐπιβουλήν; τί δὲ τοῦτ’ ἦν τῷ Βόγῳ πλεονέκτημα ὁ τἀνθρώπου ἀφανισμόσ, ἐξὸν ἄλλωσ ἀποπέμψασθαι; γνοὺσ δὲ τὴν ἐπιβουλὴν πῶσ ἔφθη φυγὼν εἰσ ἀσφαλεῖσ τόπουσ; ἕκαστον γὰρ τῶν τοιούτων οὐκ ἀδύνατον μέν, ἀλλὰ χαλεπὸν καὶ σπανίωσ γινόμενον μετὰ τύχησ τινόσ· τῷ δ’ εὐτυχεῖν ἀεὶ συνέβαινεν εἰσ κινδύνουσ καθισταμένῳ συνεχεῖσ. πῶσ δ’ οὐκ ἔδεισεν ἀποδρὰσ τὸν Βόγον πλεῖν πάλιν παρὰ τὴν Λιβύην σὺν παρασκευῇ δυναμένῃ συνοικίσαι νῆσον; οὐ πολὺ οὖν ἀπολείπεται ταῦτα τῶν Πυθέου καὶ Εὐημέρου καὶ Ἀντιφάνουσ ψευσμάτων. ἀλλ’ ἐκείνοισ μὲν συγγνώμη τοῦτ’ αὐτὸ ἐπιτηδεύουσιν, ὥσπερ τοῖσ θαυματοποιοῖσ· τῷ δ’ ἀποδεικτικῷ καὶ φιλοσόφῳ, σχεδὸν δέ τι καὶ περὶ πρωτείων ἀγωνιζομένῳ, τίσ ἂν συγγνοίη; ταῦτα μὲν οὖν οὐκ εὖ. τὸ δὲ ἐξαίρεσθαι τὴν γῆν ποτε καὶ ἱζήματα λαμβάνειν καὶ μεταβολὰσ τὰσ ἐκ τῶν σεισμῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν παραπλησίων, ὅσα διηριθμησάμεθα καὶ ἡμεῖσ, ὀρθῶσ κεῖται παρ’ αὐτῷ·

πρὸσ ὃ καὶ τὸ τοῦ Πλάτωνοσ εὖ παρατίθησιν, ὅτι ἐνδέχεται καὶ μὴ πλάσμα εἶναι τὸ περὶ τῆσ νήσου τῆσ Ἀτλαντίδοσ, περὶ ἧσ ἐκεῖνοσ ἱστορῆσαι Σόλωνά φησι πεπυσμένον παρὰ τῶν Αἰγυπτίων ἱερέων, ὡσ ὑπάρχουσά ποτε ἀφανισθείη, τὸ μέγεθοσ οὐκ ἐλάττων ἠπείρου· καὶ τοῦτο οἰέται βέλτιον εἶναι λέγειν ἢ διότι ὁ πλάσασ αὐτὴν ἠφάνισεν, ὡσ ὁ ποιητὴσ τὸ τῶν Ἀχαιῶν τεῖχοσ. εἰκάζει δὲ καὶ τὴν τῶν Κίμβρων καὶ τῶν συγγενῶν ἐξανάστασιν ἐκ τῆσ οἰκείασ [κατὰ λῃστείαν] γενέσθαι, οὐ κατὰ θαλάττησ ἔφοδον ἀθρόαν συμβᾶσαν. ὑπονοεῖ δὲ τὸ τῆσ οἰκουμένησ μῆκοσ ἑπτά που μυριάδων σταδίων ὑπάρχον ἥμισυ εἶναι τοῦ ὅλον κύκλου καθ’ ὃν εἴληπται, ὥστε φησίν ἀπὸ τῆσ δύσεωσ εὔρῳ πλέων ἐν τοσαύταισ μυριάσιν ἔλθοι ἂν εἰσ Ἰνδούσ. ἐπιχειρήσασ δὲ αἰτιᾶσθαι τοὺσ οὕτω τὰσ ἠπείρουσ διορίσαντασ, ἀλλὰ μὴ παραλλήλοισ τισὶ τῷ ἰσημερινῷ, δι’ ὧν ἔμελλον ἐξαλλάξεισ δείκνυσθαι ζῴων τε καὶ φυτῶν καὶ ἀέρων, τῶν μὲν τῇ κατεψυγμένῃ συναπτόντων τῶν δὲ τῇ διακεκαυμένῃ, ὥστε οἱονεὶ ζώνασ εἶναι τὰσ ἠπείρουσ, ἀνασκευάζει πάλιν καὶ ἐν ἀναλύσει δίκησ γίνεται, ἐπαινῶν πάλιν τὴν οὖσαν διαίρεσιν, θετικὴν ποιούμενοσ τὴν ζήτησιν πρὸσ οὐδὲν χρησίμωσ.

αἱ γὰρ τοιαῦται διατάξεισ οὐκ ἐκ προνοίασ γίνονται, καθάπερ οὐδὲ αἱ κατὰ τὰ ἔθνη διαφοραί, οὐδ’ αἱ διάλεκτοι, ἀλλὰ κατὰ περίπτωσιν καὶ συντυχίαν· καὶ τέχναι δὲ καὶ δυνάμεισ καὶ ἐπιτηδεύσεισ ἀρξάντων τινῶν κρατοῦσιν αἱ πλείουσ ἐν ὁποιῳοῦν κλίματι. ἔστι δέ τι καὶ παρὰ τὰ κλίματα, ὥστε τὰ μὲν φύσει ἐστὶν ἐπιχώριά τισι τὰ δ’ ἔθει καὶ ἀσκήσει. οὐ γὰρ φύσει Ἀθηναῖοι μὲν φιλόλογοι, Λακεδαιμόνιοι δ’ οὒ καὶ οἱ ἔτι ἐγγυτέρω Θηβαῖοι, ἀλλὰ μᾶλλον ἔθει· οὕτωσ οὐδὲ Βαβυλώνιοι φιλόσοφοι φύσει καὶ Αἰγύπτιοι, ἀλλ’ ἀσκήσει καὶ ἔθει· καὶ ἵππων δὲ καὶ βοῶν ἀρετὰσ καὶ ἄλλων ζῴων οὐ τόποι μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀσκήσεισ ποιοῦσιν. ὁ δὲ συγχεῖ ταῦτα· ἐπαινῶν δὲ τὴν τοιαύτην διαίρεσιν τῶν ἠπείρων, οἱά νῦν ἐστι, παραδείγματι χρῆται τῷ τοὺσ Ἰνδοὺσ τῶν Αἰθιόπων διαφέρειν τῶν ἐν τῇ Λιβύῃ· εὐερνεστέρουσ γὰρ εἶναι καὶ ἧττον ἕψεσθαι τῇ ξηρασίᾳ τοῦ περιέχοντοσ· διὸ καὶ Ὅμηρον πάντασ λέγοντα Αἰθίοπασ δίχα διελεῖν "οἱ μὲν δυσομένου Ὑπερίονοσ, οἱ δ’ ἀνιόντοσ," Κράτητα δ’ εἰσάγοντα τὴν ἑτέραν οἰκουμένην, ἣν οὐκ οἶδεν Ὅμηροσ, δουλεύειν ὑποθέσει· καὶ ἔδει φησί μεταγράφειν οὕτωσ "ἠμὲν ἀπερχομένου Ὑπερίονοσ," οἱο͂ν ἀπὸ τοῦ μεσημβρινοῦ περικλίνοντοσ. πρῶτον μὲν οὖν οἱ πρὸσ Αἰγύπτῳ Αἰθίοπεσ καὶ αὐτοὶ δίχα διαιροῦνται·

οἱ μὲν γὰρ ἐν τῇ Ἀσίᾳ εἰσὶν οἱ δ’ ἐν τῇ Λιβύῃ, οὐδὲν διαφέροντεσ ἀλλήλων. ἔπειθ’ Ὅμηροσ οὐ διὰ τοῦτο διαιρεῖ τοὺσ Αἰθίοπασ, ὅτι τοὺσ Ἰνδοὺσ ᾔδει τοιούτουσ τινὰσ τοῖσ σώμασιν οὐδὲ γὰρ ἀρχὴν εἰδέναι τοὺσ Ἰνδοὺσ εἰκὸσ Ὅμηρον, ὅπου γε οὐδ’ ὁ Εὐεργέτησ κατὰ τὸν Εὐδόξειον μῦθον ᾔδει τὰ κατὰ τὴν Ἰνδικήν, οὐδὲ τὸν πλοῦν τὸν ἐπ’ αὐτήν, ἀλλὰ μᾶλλον κατὰ τὴν λεχθεῖσαν ὑφ’ ἡμῶν πρότερον διαίρεσιν. ἐκεῖ δὲ καὶ περὶ τῆσ γραφῆσ τῆσ Κρατητείου διῃτήσαμεν ὅτι οὐδὲν διαφέρει οὕτωσ ἢ ἐκείνωσ γράφειν· ὁ δὲ τοῦτο μὲν διαφέρειν φησί, κρεῖττον δ’ οὕτωσ εἶναι μεταθεῖναι "ἠμὲν ἀπερχομένου. " τί οὖν διαφέρει τοῦτο τοῦ "ἠμὲν δυσομένου; πᾶν γὰρ τὸ τμῆμα τὸ ἀπὸ τοῦ μεσημβρινοῦ ἐπὶ δύσιν δύσισ καλεῖται, καθάπερ καὶ τὸ τοῦ ὁρίζοντοσ ἡμικύκλιον· ὅπερ καὶ Ἄρατοσ ἐπισημαίνεται "ἧχί περ ἄκραι μίσγονται δύσιέσ τε καὶ ἀντολαὶ ἀλλήλῃσιν. " εἰ δ’ ἐπὶ τῆσ Κρατητείου γραφῆσ οὕτω βέλτιον, φήσει τισ καὶ ἐπὶ τῆσ Ἀρισταρχείου δεῖν. τοσαῦτα καὶ πρὸσ Ποσειδώνιον· πολλὰ γὰρ καὶ ἐν τοῖσ καθ’ ἕκαστα τυγχάνει τῆσ προσηκούσησ διαίτησ, ὅσα γεωγραφικά· ὅσα δὲ φυσικώτερα, ἐπισκεπτέον ἐν ἄλλοισ ἢ οὐδὲ φροντιστέον· πολὺ γάρ ἐστι τὸ αἰτιολογικὸν παρ’ αὐτῷ καὶ τὸ Ἀριστοτελίζον, ὅπερ ἐκκλίνουσιν οἱ ἡμέτεροι διὰ τὴν ἐπίκρυψιν τῶν αἰτιῶν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Strabo, Geography, book 2, chapter 3

(스트라본, 지리학, book 2, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION