Sophocles, Antigone, episode

(소포클레스, Antigone, episode)

ἄνδρεσ, τὰ μὲν δὴ πόλεοσ ἀσφαλῶσ θεοὶ πολλῷ σάλῳ σείσαντεσ ὤρθωσαν πάλιν. ὑμᾶσ δ’ ἐγὼ πομποῖσιν ἐκ πάντων δίχα ἔστειλ’ ἱκέσθαι τοῦτο μὲν τὰ Λαί̈ου σέβοντασ εἰδὼσ εὖ θρόνων ἀεὶ κράτη, τοῦτ’ αὖθισ, ἡνίκ’ Οἰδίπουσ ὤρθου πόλιν, κἀπεὶ διώλετ’, ἀμφὶ τοὺσ κείνων ἔτι παῖδασ μένοντασ ἐμπέδοισ φρονήμασιν. ὅτ’ οὖν ἐκεῖνοι πρὸσ διπλῆσ μοίρασ μίαν καθ’ ἡμέραν ὤλοντο παίσαντέσ τε καὶ πληγέντεσ αὐτόχειρι σὺν μιάσματι, ἐγὼ κράτη δὴ πάντα καὶ θρόνουσ ἔχω γένουσ κατ’ ἀγχιστεῖα τῶν ὀλωλότων. ἀμήχανον δὲ παντὸσ ἀνδρὸσ ἐκμαθεῖν ψυχήν τε καὶ φρόνημα καὶ γνώμην, πρὶν ἂν ἀρχαῖσ τε καὶ νόμοισιν ἐντριβὴσ φανῇ. ἐμοὶ γὰρ ὅστισ πᾶσαν εὐθύνων πόλιν μὴ τῶν ἀρίστων ἅπτεται βουλευμάτων ἀλλ’ ἐκ φόβου του γλῶσσαν ἐγκλῄσασ ἔχει κάκιστοσ εἶναι νῦν τε καὶ πάλαι δοκεῖ· καὶ μεῖζον ὅστισ ἀντὶ τῆσ αὑτοῦ πάτρασ φίλον νομίζει, τοῦτον οὐδαμοῦ λέγω. ἐγὼ γάρ, ἴστω Ζεὺσ ὁ πάνθ’ ὁρῶν ἀεί, οὔτ’ ἂν σιωπήσαιμι τὴν ἄτην ὁρῶν στείχουσαν ἀστοῖσ ἀντὶ τῆσ σωτηρίασ, οὔτ’ ἂν φίλον ποτ’ ἄνδρα δυσμενῆ χθονὸσ θείμην ἐμαυτῷ, τοῦτο γιγνώσκων ὅτι ἥδ’ ἐστὶν ἡ σῴζουσα καὶ ταύτησ ἔπι πλέοντεσ ὀρθῆσ τοὺσ φίλουσ ποιούμεθα. τοιοῖσδ’ ἐγὼ νόμοισι τήνδ’ αὔξω πόλιν, καὶ νῦν ἀδελφὰ τῶνδε κηρύξασ ἔχω ἀστοῖσι παίδων τῶν ἀπ’ Οἰδίπου πέρι· Ἐτεοκλέα μέν, ὃσ πόλεωσ ὑπερμαχῶν ὄλωλε τῆσδε, πάντ’ ἀριστεύσασ δόρει, τάφῳ τε κρύψαι καὶ τὰ πάντ’ ἀφαγνίσαι ἃ τοῖσ ἀρίστοισ ἔρχεται κάτω νεκροῖσ. τὸν δ’ αὖ ξύναιμον τοῦδε, Πολυνείκη λέγω, ὃσ γῆν πατρῴαν καὶ θεοὺσ τοὺσ ἐγγενεῖσ φυγὰσ κατελθὼν ἠθέλησε μὲν πυρὶ πρῆσαι κατ’ ἄκρασ, ἠθέλησε δ’ αἵματοσ κοινοῦ πάσασθαι, τοὺσ δὲ δουλώσασ ἄγειν, τοῦτον πόλει τῇδ’ ἐκκεκήρυκται τάφῳ μήτε κτερίζειν μήτε κωκῦσαί τινα, ἐᾶν δ’ ἄθαπτον καὶ πρὸσ οἰωνῶν δέμασ καὶ πρὸσ κυνῶν ἐδεστὸν αἰκισθέν τ’ ἰδεῖν. τοιόνδ’ ἐμὸν φρόνημα, κοὔποτ’ ἔκ γ’ ἐμοῦ τιμὴν προέξουσ’ οἱ κακοὶ τῶν ἐνδίκων· ἀλλ’ ὅστισ εὔνουσ τῇδε τῇ πόλει, θανὼν καὶ ζῶν ὁμοίωσ ἐξ ἐμοῦ τιμήσεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION