Septuagint, Canticum Canticorum 7:

ΕΠΙΣΤΡΕΦΕ, ἐπίστρεφε, ἡ Σουλαμῖτισ. ἐπίστρεφε, ἐπίστρεφε, καὶ ὀψόμεθα ἐν σοί, τί ὄψεσθε ἐν τῇ Σουλαμίτιδι̣ ἡ ἐρχομένη ὡσ χοροὶ τῶν παρεμβολῶν. ὡραιώθησαν διαβήματά σου ἐν ὑποδήμασί σου, θύγατερ Ναδάβ. ρυθμοὶ μηρῶν ὅμοιοι ὁρμίσκοισ, ἔργον τεχνίτου. ὀμφαλόσ σου κρατὴρ τορευτὸσ μὴ ὑστερούμενοσ κράμα. κοιλία σου θημωνία σίτου πεφραγμένη ἐν κρίνοισ. δύο μαστοί σου, ὡσ δύο νεβροὶ δίδυμοι δορκάδοσ. ὁ τράχηλόσ σου ὡσ πύργοσ ἐλεφάντινοσ. οἱ ὀφθαλμοί σου ὡσ λίμναι ἐν Ἐσεβών, ἐν πύλαισ θυγατρὸσ πολλῶν. μυκτήρ σου ὡσ πύργοσ τοῦ Λιβάνου σκοπεύων πρόσωπον Δαμασκοῦ. κεφαλή σου ἐπὶ σὲ ὡσ Κάρμηλοσ, καὶ πλόκιον κεφαλῆσ σου ὡσ πορφύρα, βασιλεὺσ δεδεμένοσ ἐν παραδρομαῖσ. τί ὡραιώθησ καὶ τὶ ἡδύνθησ ἀγάπη, ἐν τρυφαῖσ σου̣ τοῦτο μέγεθόσ σου, ὡμοιώθησ τῷ φοίνικι καὶ οἱ μαστοί σου τοῖσ βότρυσιν. εἶπα. ἀναβήσομαι ἐπὶ τῷ φοίνικι, κρατήσω τῶν ὕψεων αὐτοῦ, καὶ ἔσονται δὴ μαστοί σου ὡσ βότρυεσ τῆσ ἀμπέλου καὶ ὀσμὴ ρινόσ σου ὡσ μῆλα καὶ ὁ λάρυγξ σου ὡσ οἶνοσ ὁ ἀγαθόσ, πορευόμενοσ τῷ ἀδελφιδῷ μου εἰσ εὐθύτητα, ἱκανούμενοσ χείλεσί μου καὶ ὀδοῦσιν. Ἐγὼ τῷ ἀδελφιδῷ μου, καὶ ἐπ̓ ἐμὲ ἡ ἐπιστροφὴ αὐτοῦ. ἐλθέ, ἀδελφιδέ μου, ἐξέλθωμεν εἰσ ἀγρόν, αὐλισθῶμεν ἐν κώμαισ. ὀρθρίσωμεν εἰσ ἀμπελῶνασ, ἴδωμεν εἰ ἤνθησεν ἡ ἄμπελοσ, ἤνθησεν ὁ κυπρισμόσ, ἤνθησαν αἱ ροαί. ἐκεῖ δώσω τοὺσ μαστούσ μου σοί. οἱ μανδραγόραι ἔδωκαν ὀσμήν, καὶ ἐπὶ θύραισ ἡμῶν πάντα ἀκρόδρυα, νέα πρὸσ παλαιά, ἀδελφιδέ μου, ἐτήρησά σοι.