Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 10

(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 10)

οὐ μὴν ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰσ τὸν οἰκεῖον ἀναθώμεθα τοῦ λόγου τόπον· τῶν καλῶν τι μιμῆται τοῦ κολακευομένου, διαφυλάττει τὴν ὑπεροχὴν ἐκείνῳ.

τοῖσ μὲν γὰρ ἀληθῶσ φίλοισ οὔτε ζῆλοσ; οὐδείσ ἐστι πρὸσ ἀλλήλουσ οὔτε φθόνοσ, ἀλλὰ κἂν ἴσον ἔχωσιν ἐν τῷ κατορθοῦν κἂν ἔλαττον, ἀνεπαχθῶσ καὶ μετρίωσ;

φέρουσιν. ὑφίεται τῇ ὁμοιότητι τῆσ ἰσότητοσ, ἡττᾶσθαι πανταχοῦ καὶ ἀπολείπεσθαι πλὴν τῶν φαύλων ὁμολογῶν.

ἐν δὲ τοῖσ φαύλοισ οὐ παρίησι τὸ πρωτεῖον, ἀλλά φησιν, ἂν ἐκεῖνοσ δύσκολοσ, αὑτὸν εἶναι μελαγχολικὸν ἂν ἐκεῖνοσ δεισιδαίμων, αὑτὸν θεοφόρητον· ἐρᾶν ἐκεῖνον, μαίνεσθαι δ’ αὑτόν.

"ἐγέλασ, ἐγὼ δ’ ἐξέθνῃσκον ὑπὸ τοῦ γέλωτοσ.

ἀλλ’ ἔν γε τοῖσ χρηστοῖσ τοὐναντίον. αὐτόσ φησι ταχέωσ τρέχειν, ἵπτασθαι δ’ ἐκεῖνον· "ἀλλὰ τί πρὸσ τὸν ἱπποκένταυρον τοῦτον; "εὐφυήσ; "εἰμι ποιητὴσ καὶ στίχον οὐ φαυλότατον γράφω, βροντᾶν δ’ οὐκ ἐμὸν ἀλλὰ Διόσ. ἅμα γὰρ αὐτοῦ δοκεῖ καὶ τὴν προαίρεσιν ἀποφαίνειν καλὴν μιμούμενοσ καὶ τὴν δύναμιν ἀνέφικτον ἡττώμενοσ.

ἐν μὲν οὖν ταῖσ ἐξομοιώσεσι τοιαῦταί τινὲσ εἰσιν αἱ τοῦ κόλακοσ διαφοραὶ πρὸσ τὸν φίλον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION