헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Εἰ χρηστέον ἀνθίνοισ στεφάνοισ παρὰ πότον.)

τὸ δὲ συμπόσιον ἦν Ἀθήνησιν, Ἐράτωνοσ τοῦ ἁρμονικοῦ ταῖσ Μούσαισ τεθυκότοσ καὶ πλείονασ ἑστιῶντοσ, παντοδαπῶν γὰρ μετὰ τὸ δειπνῆσαι στεφάνων περιφερομένων, ὁ Ἀμμώνιοσ ἐπέσκωψέ πωσ ἡμᾶσ ἀντὶ τοῦ δαφνίνου τοῖσ ῥοδίνοισ ἀναδησαμένουσ ὅλωσ γὰρ εἶναι τοὺσ ἀνθίνουσ κορασιώδεισ καὶ παιζούσαισ μᾶλλον ἐπιτηδείουσ; παρθένοισ καὶ γυναιξὶν ἢ συνουσίαισ φιλοσόφων καὶ μουσικῶν ἀνδρῶν.

"θαυμάζω δὲ καὶ Ἐράτωνα τουτονὶ τὰσ μὲν ἐν τοῖσ μέλεσι παραχρώσεισ βδελυττόμενον καὶ κατηγοροῦντα τοῦ καλοῦ Ἀγάθωνοσ, ὃν πρῶτον εἰσ τραγῳδίαν φασὶν ἐμβαλεῖν καὶ ὑπομῖξαι τὸ χρωματικὸν, ὅτε τοὺσ Μυσοὺσ ἐδίδασκεν, αὐτὸσ δ’ ἡμῖν ὁρᾶτε ὡσ ποικίλων χρωμάτων καὶ ἀνθηρῶν τὸ συμπόσιον ἐμπέπληκε, καὶ τὴν διὰ τῶν ὢτων ἀποκλείει τρυφὴν καὶ ἡδυπάθειαν τῆ αὐλείῳ, τὴν κατὰ τὰ ὄμματα καὶ τὰσ ῥῖνασ, ὥσπερ καθ’ ἑτέρασ θύρασ, ἐπεισάγων τῇ ψυχῇ καὶ τὸν στέφανον ἡδονῆσ ποιῶν οὐκ εὐσεβείασ.

"καίτοι τό γε μύρον τοῦτο τῆσ ἀνθίνησ ταύτησ καὶ μαραινομένησ ἐν ταῖσ χερσὶ τῶν στεφανηπλόκων σπουδαιοτέραν ἀναδίδωσιν εὐωδίαν. "ἀλλ’ οὐκ ἔχει χώραν ἐν συμποσίῳ φιλοσόφων ἀνδρῶν ἡδονὴ πρὸσ μηδεμίαν συμπεπλεγμένη χρείαν μηδ’ ἀκολουθοῦσα φυσικῆσ ὀρέξεωσ ἀρχῇ. καθάπερ γὰρ οἱ μὲν ὑπὸ τῶν κεκλημένων ἀγόμενοι φίλων ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἔθει φιλανθρώπῳ τυγχάνουσι τῶν αὐτῶν, ὥσπερ Ἀριστόδημοσ ὑπὸ Σωκράτουσ εἰσ Ἀγάθωνοσ ἀχθεὶσ ἑστιῶντοσ· "εἰ δέ τισ ἀφ’ αὑτοῦ βαδίζοι, τούτῳ δεῖ τὴν θύραν κεκλεῖσθαι· "οὕτωσ αἱ μὲν περὶ τὴν ἐδωδὴν καὶ πόσιν ἡδοναὶ κεκλημέναι ὑπὸ τῆσ φύσεωσ ταῖσ· "ὀρέξεσιν ἑπόμεναι τόπον ἔχουσι, ταῖσ δ’ ἄλλαισ ἀκλήτοισ καὶ σὺν οὐδενὶ λόγῳ φιληδονίαισ ἀπηλλάχθαι προσήκει. πρὸσ ταῦθ’ οἱ μὲν ἀήθεισ τοῦ Ἀμμωνίου νεανίσκοι διαταραχθέντεσ ἡσυχῆ παρελύοντο τοὺσ στεφάνουσ·

"ἢ καταθέσθαι δίκαιοσ εἶ μεθ’ ἡμῶν τουτονὶ τὸν καλὸν ἄνθεσι φλέγοντα τοῖσ ῥοδίνοισ στέφανον, ἢ λέγειν, ὥσπερ εἰώθασ ἑκάστοτε πρὸσ ἡμᾶσ, ὅσασ ἔχουσιν οἱ ἄνθινοι στέφανοι πρὸσ τὸ πίνειν βοηθείασ.

"δέδοκται μηδεμίαν ἡδονὴν ἀσύμβολον δέχεσθαι, ἀλλ’ εὐφραινομένουσ δυσκολαίνειν, ἂν μὴ μετά τινοσ μισθοῦ τοῦτο πάσχωμεν ἢ τὸ μὲν μύρον εἰκότωσ ὑποδυσωπούμεθα καὶ τὴν πορφύραν διὰ τὴν ἐπίθετον πολυτέλειαν ὡσ δολερὰ εἵματα καὶ χρίματα κατὰ τὴν τοῦ βαρβάρου φωνήν, αἱ δ’ αὐτοφυεῖσ χρόαι καὶ ὀσμαὶ τὸ ἀφελὲσ ἔχουσι καὶ καθαρὸν καὶ οὐδὲν ὀπώρασ διαφέρουσι;

"μὴ γὰρ εὐήθεσ ᾖ τοὺσ μὲν χυμοὺσ δρέπεσθαι καὶ ἀπολαύειν τῆσ φύσεωσ διδούσησ, ὀσμὰσ δὲ καὶ χρόασ ἃσ ὡρ͂αι φέρουσι, διὰ τὴν ἐπανθοῦσαν ἡδονὴν ταῦτα καὶ χάριν ἀτιμάζειν, ἂν μή τι χρειῶδεσ ἔξωθεν ἄλλο συνεπιφέρωσιν. "ἓν γὰρ αὐτὸ δοκεῖ τοὐναντίον, εἰ μηδὲν ἡ φύσισ, ὡσ ὑμεῖσ φατε μάτην πεποίηκε, ταῦτα τῆσ ἡδονῆσ πεποιῆσθαι χάριν, ἃ μηδὲν ἄλλο χρήσιμον ἔχοντα μόνον εὐφραίνειν πέφυκε. "σκόπει δ’ ὅτι τοῖσ φυομένοισ καὶ βλαστάνουσι τὰ μὲν φύλλα σωτηρίασ ἕνεκα τοῦ καρποῦ καὶ ὅπωσ ὑπ’ αὐτῶν τὰ δένδρα θαλπόμενα καὶ ψυχόμενα μετρίωσ φέρῃ τὰσ μεταβολὰσ; "γέγονε· "τοῦ δ’ ἄνθουσ ὄφελοσ οὐδὲν ἐπιμένοντοσ, πλὴν εἴ τι χρωμένοισ ἡμῖν ἐπιτερπὲσ ὀσφρέσθαι καὶ ἰδεῖν ἡδὺ παρέχει, θαυμαστὰσ μὲν ὀσμὰσ ἀφιέντα, ποικιλίαν δ’ ἀμιμήτοισ χρώμασι καὶ βαφαῖσ ἀνοιγόμενα. "διὸ τῶν μὲν φύλλων ἀποσπωμένων οἱο͂ν ἀλγεῖ καὶ δάκνεται τὰ φυτὰ καὶ γίγνεται περὶ αὐτὰ βλάβη τισ ἑλκώδησ καὶ ψίλωσισ ἀπρεπήσ· "καὶ οὐ μόνησ ὡσ ἐοίκε κατ’ Ἐμπεδοκλέα τῆσ δάφνησ τῶν φύλλων ἀπὸ πάμπαν ἔχεσθαι χρή, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων φείδεσθαι δένδρων ἁπάντων καὶ μὴ κοσμεῖν ἑαυτοὺσ ταῖσ ἐκείνων ἀκοσμίαισ, βίᾳ καὶ παρὰ φύσιν τὰ φύλλα συλῶντασ; "αὐτῶν. αἱ δὲ τῶν ἀνθέων ἀφαιρέσεισ τρυγήσεσιν ἐοίκασι καὶ βλάπτουσιν οὐδέν, ἀλλὰ κἂν μὴ λάβῃ τισ ἐν ὡρ́ᾳ, περιερρύη μαρανθέντα. "καθάπερ οὖν οἱ βάρβαροι τῶν θρεμμάτων τοῖσ δέρμασιν ἀντὶ τῶν ἐρίων ἀμφιέννυνται, οὕτω μοι δοκοῦσιν οἱ μᾶλλον ἐκ τῶν φύλλων ἢ τῶν ἀνθέων ὑφαίνοντεσ τοὺσ στεφάνουσ οὐ κατὰ λόγον χρῆσθαι τοῖσ φυτοῖσ. ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα συμβάλλομαι ταῖσ στεφανοπώλισιν οὐ γάρ εἰμι γραμματικόσ, ὥστ’ ἀπομνημονεύειν ποιημάτων, ἐν οἷσ τοὺσ παλαιοὺσ ἱερονίκασ ἀναγιγνώσκομεν ἀνθινοῖσ; "ἀναδουμένουσ στεφάνοισ· "πλὴν ὅτι γε ταῖσ Μούσαισ ὁ τῶν ῥόδων στέφανοσ ἐπιπεφήμισται, μεμνῆσθαί μοι δοκῶ Σαπφοῦσ λεγούσησ πρόσ τινα τῶν ἀμούσων καὶ ἀμαθῶν γυναικῶν κατθάνοισα δὲ κείσεαι· "οὐ γὰρ πεδέχεισ ῥόδων τῶν ἐκ Πιερίασ. "εἰ δέ τινα καὶ Τρύφων ἀπὸ τῆσ ἰατρικῆσ δίδωσι μαρτυρίαν, ἀκουστέον. ἐκ τούτου δεξάμενοσ ὁ τρύφων τὸν λόγον οὐδενὸσ ἔφη τούτων ἀσκέπτουσ γεγονέναι τοὺσ παλαιούσ, ἅτε δὴ πλείστῃ κεχρημένουσ ἀπὸ φυτῶν ἰατρικῇ·

"τεκμήρια δ’ ἔστι τιν’ ἔτι νῦν.

Τύριοι μὲν Ἀγηνορίδῃ Μάγνητεσ δὲ Χείρωνι, τοῖσ πρώτοισ ἰατρεῦσαι λεγομένοισ, ἀπαρχὰσ; "κομίζουσι· "; "ῥίζαι γάρ εἰσι καὶ βοτάναι, δι’ ὧν ἰῶντο τοὺσ κάμνοντασ. "ὁ δὲ Διόνυσοσ οὐ μόνον τῷ τὸν οἶνον εὑρεῖν, ἰσχυρότατον φάρμακον καὶ ἥδιστον, ἰατρὸσ ἐνομίσθη μέτριοσ, ἀλλὰ καὶ τῷ τὸν κιττὸν ἀντιταττόμενον μάλιστα τῇ δυνάμει πρὸσ τὸν οἶνον εἰσ τιμὴν προαγαγεῖν καὶ στεφανοῦσθαι διδάξαι τοὺσ βακχεύοντασ ὡσ ἧττον ὑπὸ τοῦ οἴνου ἀνιῷντο, τοῦ κιττοῦ κατασβεννύντοσ τὴν μέθην τῇ ψυχρότητι. "δηλοῖ δὲ καὶ τῶν ὀνομάτων ἔνια τὴν περὶ ταῦτα πολυπραγμοσύνην τῶν παλαιῶν· "τήν τε γὰρ καρύαν οὕτωσ ὠνόμασαν, ὅτι πνεῦμα βαρὺ καὶ καρωτικὸν ἀφιεῖσα λυπεῖ τοὺσ ὑπ’ αὐτῆσ παρακεκλιμένουσ· "καὶ τὸν νάρκισσον ὡσ ἀμβλύνοντα τὰ νεῦρα καὶ βαρύτητασ ἐμποιοῦντα ναρκώδεισ· "διὸ καὶ ὁ Σοφοκλῆσ αὐτόν ἀρχαῖον μεγάλων θεῶν στεφάνωμα τουτέστι τῶν χθονίων, προσηγόρευκε. "φασὶ δὲ καὶ τὸ πήγανον ἀπὸ τῆσ δυνάμεωσ ὠνομάσθαι· "πήγνυσι γὰρ ξηρότητι διὰ θερμότητα τὸ σπέρμα καὶ ὅλωσ πολέμιόν ἐστι ταῖσ κυούσαισ. "οἱ δὲ καὶ τὴν ἀμέθυστον οἰόμενοι τῷ πρὸσ τὰσ οἰνώσεισ βοηθεῖν αὐτήν τε καὶ τὴν ἐπώνυμον αὐτῆσ λίθον οὕτω κεκλῆσθαι διαμαρτάνουσι· "κέκληται γὰρ ἀπὸ τῆσ χρόασ ἑκατέρα· "οὐ γάρ ἐστιν αὐτῆσ τὸ φύλλον ἀκράτῳ, ἀλλ’ ἀοίνῳ καὶ ὑδαρεῖ τὴν κρᾶσιν οἴνῳ προσεοικόσ. ἄλλα μέντοι πάμπολλα λαβεῖν ἔστιν, οἷσ παρέσχον τὰσ κλήσεισ αἱ δυνάμεισ· "ἀρκεῖ δὲ κἀκεῖνα τὴν τῶν παλαιῶν ἐπιμέλειαν ὑποδηλῶσαι καὶ πολυπειρίαν, ἀφ’ ἧσ ἐχρήσαντο τοῖσ παροίνοισ στεφάνοισ. "μάλιστα μὲν γὰρ ὁ ἄκρατοσ, ὅταν τῆσ κεφαλῆσ καθάψηται καὶ τονώσῃ τὰ σώματα πρὸσ τὰσ τῶν αἰσθήσεων ἀρχάσ, ἐπιταράσσει τὸν ἄνθρωπον αἱ δὲ τῶν ἀνθέων ἀπορροαὶ πρὸσ τοῦτο θαυμασίωσ βοηθοῦσι καὶ ἀποτειχίζουσι τὴν κεφαλὴν ἀπὸ τῆσ μέθησ ὡσ ἀκρόπολιν, τῶν μὲν θερμῶν μαλακῶσ ἀναχαλώντων τοὺσ πόρουσ καὶ ἀναπνοὴν τῷ οἴνῳ διδόντων, ὅσα δ’ ἡσυχῆ ψυχρὰ τῷ μετρίωσ ἐπιψαύειν ἀνακρουομένων τὰσ ἀναθυμιάσεισ, ὥσπερ ὁ τῶν ἰών καὶ ῥόδων στέφανοσ· "στύφει γὰρ ἀμφότερα καὶ συστέλλει τῇ ὀσμῇ τὰσ καρηβαρίασ. "τὸ δὲ τῆσ κύπρου ἄνθοσ καὶ ὁ κρόκοσ καὶ ἡ βάκκαρισ εἰσ ὕπνον ἄλυπον ὑπάγει τοὺσ πεπωκότασ· "ἔχει γὰρ ἀπορροὴν λείαν καὶ προσηνῆ καὶ τὰσ περὶ τὸ σῶμα τῶν μεθυσκομένων ἀνωμαλίασ καὶ τραχύτητασ ἡσυχῆ διαχέουσαν, ὥστε, γιγνομένησ γαλήνησ, ἀμβλύνεσθαι καὶ συνεκπέττεσθαι τὸ κραιπαλῶδεσ. "ἐνίων δ’ ἀνθέων ὀσμαῖσ ἄνω σκιδναμέναισ περὶ τὸν ἐγκέφαλον, οἵ τε πόροι τῶν αἰσθητηρίων ἐκκαθαίρονται καὶ λεπτύνεται τὰ ὑγρὰ πράωσ ἄνευ πληγῆσ καὶ σάλου τῇ θερμότητι διακρινόμενα, καὶ φύσει ψυχρὸσ ὢν ὁ ἐγκέφαλοσ ἀναθάλπεται. "διὸ μάλιστα τοὺσ ἀνθίνουσ ἐκ τῶν τραχήλων καθάπτοντεσ ὑποθυμίδασ ἐκάλουν, καὶ τοῖσ ἀπὸ τούτων μύροισ ἔχριον τὰ στήθη· "μαρτυρεῖ δ’ Ἀλκαῖοσ κελεύων καταχέαι τὸ μύρον αὐτοῦ κατὰ τᾶσ πόλλα παθοίσασ κεφάλασ καὶ τῶ πολίω στήθεοσ. "οὕτω καὶ ἐντεῦθεν αἱ ὀσμαὶ τοξεύουσιν ὑπὸ θερμότητοσ; "εἰσ τὸν ἐγκέφαλον ἁρπαζόμεναι ταῖσ ὀσφρήσεσιν. "οὐ γάρ, ὅτι τῇ καρδίᾳ τὸν θυμὸν ἐνστρατοπεδεύειν ᾤοντο, τοὺσ περιδεραίουσ τῶν στεφάνων ὑποθυμίδασ ἐκάλουν ἐπιθυμίδασ γὰρ αὐτοῖσ διὰ γε τοῦτο μᾶλλον ἦν καλεῖσθαι προσῆκον, ἀλλ’ ὡσ λέγω διὰ τὴν ἀποφορὰν καὶ ὑποθυμίασιν. "μὴ θαυμάζωμεν δ’ εἰ τοσαύτην αἱ τῶν στεφάνων ἀποφοραὶ δύναμιν ἔχουσιν· "ἱστοροῦσι γάρ, ὅτι καὶ σκιὰ σμίλακοσ ἀποκτίννυσιν ἀνθρώπουσ ἐγκαταδαρθόντασ, ὅταν ὀργᾷ μάλιστα πρὸσ τὴν ἄνθησιν· "καὶ τὸ τῆσ μήκωνοσ ἀπορρέον πνεῦμα μὴ φυλαξαμένοισ τοῖσ τὸν ὀπὸν τρυγῶσι συνέβη καταπεσεῖν. τὴν δ’ ἄλυσσον καλουμένην βοτάνην καὶ λαβόντεσ εἰσ τὴν χεῖρα μόνον, οἱ δὲ καὶ προσβλέψαντεσ, ἀπαλλάττονται λυγμοῦ· "λέγεται δὲ καὶ ποιμνίοισ ἀγαθὴ καὶ αἰπολίοισ, παραφυτευομένη ταῖσ μάνδραισ. "τὸ δὲ ῥόδον ὠνόμασται δήπουθεν, ὅτι ῥεῦμα πολὺ τῆσ ὀδωδῆσ ἀφίησι· "διὸ καὶ τάχιστα μαραίνεται. "ψυκτικὸν δ’ ἐστὶ δυνάμει τῇ δ’ ὄψει πυρωπόν, οὐκ ἀλόγωσ· "λεπτὸν γὰρ αὐτῷ περιανθεῖ τὸ θερμὸν ἐπιπολῆσ ἐξωθούμενον ὑπὸ τῆσ ψυχρότητοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Εἰ χρηστέον ἀνθίνοισ στεφάνοισ παρὰ πότον.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Εἰ χρηστέον ἀνθίνοισ στεφάνοισ παρὰ πότον.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION