Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 8

(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 8)

"τὸ γὰρ ἀναγκαῖον οὐκ ἀγαθόν ἐστιν, ἀλλ’ ἐπέκεινα τῆσ φυγῆσ τῶν κακῶν κεῖται τὸ ἐφετὸν καὶ τὸ αἱρετὸν καὶ νὴ Δία τὸ ἡδὺ καὶ οἰκεῖον, ὡσ Πλάτων ἔλεγε, καὶ ἀπηγόρευε τὰσ λυπῶν καὶ πόνων ἀπαλλαγὰσ ἡδονὰσ μὴ νομίζειν, ἀλλ’ οἱο͂́ν τινα σκιαγραφίαν ἢ μῖξιν οἰκείου καὶ ἀλλοτρίου, καθάπερ λευκοῦ καὶ μέλανοσ ἀπὸ τοῦ κάτω πρὸσ τὸ μέσον ἀναφερομένων, ἀπειρίᾳ δὲ τοῦ κάτω καὶ ἄνω καὶ ἀγνοίᾳ τὸ μέσον ἄκρον ἡγουμένων εἶναι καὶ πέρασ· "ὥσπερ Ἐπίκουροσ ἡγεῖται καὶ Μητρόδωροσ, οὐσίαν τἀγαθοῦ καὶ ἀκρότητα τὴν τοῦ κακοῦ φυγὴν τιθέμενοι καὶ χαίροντεσ ἀνδραπόδων τινὰ χαρὰν ἢ δεσμίων ἐξ εἱργμοῦ λυθέντων ἀσμένωσ ἀλειψαμένων καὶ ἀπολουσαμένων μετὰ τὰσ αἰκίασ καὶ τὰσ μάστιγασ, ἐλευθέρασ δὲ καὶ καθαρᾶσ καὶ ἀμιγοῦσ καὶ ἀμωλωπίστου χαρᾶσ ἀγεύστων καὶ ἀθεάτων. "οὐ γάρ, εἰ τὸ ψωριᾶν τὴν σάρκα καὶ λημᾶν τὸν ὀφθαλμὸν ἀλλότριον, ἤδη καὶ τὸ κνᾶσθαι καὶ τὸ ἀπομάττεσθαι θαυμάσιον οὐδ’ εἰ τὸ ἀλγεῖν καὶ φοβεῖσθαι τὰ θεῖα καὶ ταράττεσθαι τοῖσ ἐν Αἵδου κακόν, ἡ τούτων ἀποφυγὴ μακάριον καὶ ζηλωτόν· "ἀλλὰ μικρὸν τινα τόπον καὶ γλίσχρον ἀποφαίνουσι τῆσ χαρᾶσ, ἐν ᾧ στρέφεται καὶ κυλινδεῖται μέχρι τοῦ μὴ ταράττεσθαι τοῖσ ἐν Αἵδου κακοῖσ παρὰ τὰσ κενὰσ δόξασ προϊοῦσα καὶ τοῦτο ποιουμένη τῆσ σοφίασ τέλοσ, ὃ δόξειεν ἂν αὐτόθεν ὑπάρχειν τοῖσ ἀλόγοισ. "εἰ γὰρ πρὸσ τὴν ἀπονίαν τοῦ σώματοσ οὐ διαφέρει πότερον δι’ αὑτὸ ἢ φύσει τοῦ πονεῖν ἐκτόσ ἐστιν, οὐδὲ πρὸσ τὴν ἀταραξίαν τῆσ ψυχῆσ μεῖζόν ἐστι τὸ δι’ αὑτὴν ἢ κατὰ φύσιν οὕτωσ ἔχειν ὥστε μὴ ταράττεσθαι. "καίτοι φήσειεν ἄν τισ οὐκ ἀλόγωσ ἐρρωμενεστέραν εἶναι διάθεσιν τὴν φύσει μὴ δεχομένην τὸ ταράττον ἢ τὴν ἐπιμελείᾳ καὶ λόγῳ διαφεύγουσαν. "ἔστω δ’ ἔχειν ἐπίσησ· "καὶ γὰρ οὕτω φανοῦνται τῶν θηρίων πλέον οὐδὲν ἔχοντεσ ἐν τῷ μὴ ταράττεσθαι τοῖσ ἐν Αἵδου καὶ περὶ θεῶν λεγομένοισ μηδὲ προσδοκᾶν λύπασ μηδ’ ἀλγηδόνασ ὁρ́ον ἑχούσοισ, αὐτὲισ γοῦν Ἐπίκουροσ εἰπὼν ὡσ εἰ μηδὲν ἡμᾶσ αἱ ὑπὲρ τῶν μετεώρων ὑποψίαι ἠνώχλουν αἵ τε περὶ θανάτου καὶ ἀλγηδόνων, οὐκ ἄν ποτε προσεδεόμεθα φυσιολογίασ εἰσ τοῦτ’ ἄγειν ἡμᾶσ οἰέται τὸν λόγον, ἐν ᾧ τὰ θηρία φύσει καθέστηκεν οὔτε γὰρ ὑποψίασ ἔχει φαύλασ περὶ θεῶν οὔτε δόξαισ κεναῖσ ἐνοχλεῖται τῶν μετὰ θάνατον οὐδ’ ὅλωσ ἐπινοεῖ τι δεινὸν ἐν τούτοισ οὐδ’ οἶδε. "καίτοι εἰ μὲν ἐν τῇ προλήψει τοῦ θεοῦ τὴν πρόνοιαν ἀπέλιπον, ἐφαίνοντ’ ἂν ἐλπίσι χρησταῖσ πλέον ἔχοντεσ οἱ φρόνιμοι τῶν θηρίων πρὸσ τὸ ἡδέωσ ζῆν· "ἐπεὶ δὲ τέλοσ ἦν τοῦ περὶ θεῶν λόγου τὸ μὴ φοβεῖσθαι θεὸν ἀλλὰ παύσασθαι ταραττομένουσ, βεβαιότερον οἶμαι τοῦθ’ ὑπάρχειν τοῖσ ὅλωσ μὴ νοοῦσι θεὸν ἢ τοῖσ νοεῖν μὴ βλάπτοντα μεμαθηκόσιν· "οὐ γὰρ ἀπήλλακται δεισιδαιμονίασ ἀλλ’ οὐδὲ περιπέπτωκεν, οὐδ’ ἀποτέθειται τὴν ταράττουσαν ἔννοιαν περὶ τῶν θεῶν ἀλλ’ οὐδ’ εἴληφε. "τὰ δ’ αὐτὰ καὶ περὶ τῶν ἐν Αἵδου λεκτέον· "τὸ μὲν γὰρ ἐλπίζειν τι χρηστὸν ἀπ’ ἐκείνων οὐδετέροισ ὑπάρχει, τοῦ δ’ ὑποπτεύειν καὶ φοβεῖσθαι τὰ μετὰ τὸν θάνατον ἧττον μέτεστιν οἷσ οὐ γίγνεται θανάτου πρόληψισ ἢ τοῖσ προλαμβάνουσιν ὡσ οὐδὲν πρὸσ ἡμᾶσ ὁ θάνατοσ πρὸσ μέν γε τούτουσ ἐστίν, ἐφ’ ὅσον περὶ αὐτοῦ διαλογίζονταί τι καὶ σκοποῦσι· "τὰ δ’ ὅλωσ ἀπήλλακται τοῦ φροντίζειν τῶν οὐ πρὸσ ἑαυτά, πληγὰσ δὲ φεύγοντα καὶ τραύματα καὶ φόνουσ τοῦτο τοῦ θανάτου δέδοικεν, ὃ καὶ τούτοισ φοβερόν ἐστιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION