Plutarch, Λύσανδρος, chapter 18

(플루타르코스, Λύσανδρος, chapter 18)

ὁ δὲ Λύσανδροσ ἔστησεν ἀπὸ τῶν λαφύρων ἐν Δελφοῖσ αὑτοῦ χαλκῆν εἰκόνα καὶ τῶν ναυάρχων ἑκάστου καὶ χρυσοῦσ ἀστέρασ τῶν Διοσκούρων, οἳ πρὸ τῶν Λευκτρικῶν ἠφανίσθησαν. ἐν δὲ τῷ Βρασίδου καὶ Ἀκανθίων θησαυρῷ τριήρησ ἔκειτο διὰ χρυσοῦ πεποιημένη καὶ ἐλέφαντοσ δυεῖν πηχῶν, ἣν Κῦροσ αὐτῷ νικητήριον ἔπεμψεν. Ἀναξανδρίδησ δὲ ὁ Δελφὸσ ἱστορεῖ καὶ παρακαταθήκην ἐνταῦθα Λυσάνδρου κεῖσθαι τάλαντον ἀργυρίου καὶ μνᾶσ πεντήκοντα δύο καὶ πρὸσ τούτοισ ἕνδεκα στατῆρασ, οὐχ ὁμολογούμενα γράφων τοῖσ περὶ τῆσ πενίασ τοῦ ἀνδρὸσ ὁμολογουμένοισ.

τότε δ’ οὖν ὁ Λύσανδροσ ὅσον οὐδεὶσ τῶν πρόσθεν Ἑλλήνων δυνηθεὶσ ἐδόκει φρονήματι καὶ ὄγκῳ μείζονι κεχρῆσθαι τῆσ δυνάμεωσ. πρώτῳ μὲν γάρ, ὡσ ἱστορεῖ Δοῦρισ, Ἑλλήνων ἐκείνῳ βωμοὺσ αἱ πόλεισ ἀνέστησαν ὡσ θεῷ καὶ θυσίασ ἔθυσαν, εἰσ πρῶτον δὲ παιᾶνεσ ᾔσθησαν, ὧν ἑνὸσ ἀρχὴν ἀπομνημονεύουσι τοιάνδε·

τὸν Ἑλλάδοσ ἀγαθέασ στραταγὸν ἀπ’ εὐρυχόρου Σπάρτασ ὑμνήσομεν, ὦ, ἰὴ Παιάν. σάμιοι δὲ τὰ παρ’ αὐτοῖσ Ἡραῖα Λυσάνδρεια καλεῖν ἐψηφίσαντο.

τῶν δὲ ποιητῶν Χοιρίλον μὲν ἀεὶ περὶ αὑτὸν εἶχεν ὡσ κοσμήσοντα τὰσ πράξεισ διὰ ποιητικῆσ, Ἀντιλόχῳ δὲ ποιήσαντι μετρίουσ τινὰσ εἰσ αὐτὸν στίχουσ ἡσθεὶσ ἔδωκε πλήσασ ἀργυρίου τὸν πῖλον. Ἀντιμάχου δὲ τοῦ Κολοφωνίου καὶ Νικηράτου τινὸσ Ἡρακλεώτου ποιήμασι Λυσάνδρεια διαγωνισαμένων ἐπ’ αὐτοῦ τὸν Νικήρατον ἐστεφάνωσεν, ὁ δὲ Ἀντίμαχοσ ἀχθεσθεὶσ ἠφάνισε τὸ ποίημα. Πλάτων δὲ νέοσ ὢν τότε, καὶ θαυμάζων τὸν Ἀντίμαχον ἐπὶ τῇ ποιητικῇ, βαρέωσ φέροντα τὴν ἧτταν ἀνελάμβανε καὶ παρεμυθεῖτο, τοῖσ ἀγνοοῦσι κακὸν εἶναι φάμενοσ τὴν ἄγνοιαν, ὥσπερ τὴν τυφλότητα τοῖσ μὴ βλέπουσιν.

"ἦ δοῦλον; εἶπεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION