헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Λψξυργύ15́

(플루타르코스, Lycurgus, chapter 15)

ἦν μὲν οὖν καὶ ταῦτα παρορμητικὰ πρὸσ γάμον λέγω δὲ τὰσ πομπὰσ τῶν παρθένων καὶ τὰσ ἀποδύσεισ καὶ τοὺσ ἀγῶνασ ἐν ὄψει τῶν νέων, ἀγομένων οὐ γεωμετρικαῖσ, ἀλλ’ ἐρωτικαῖσ, ὥσ φησιν ὁ Πλάτων, ἀνάγκαισ· οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἀτιμίαν τινὰ προσέθηκε τοῖσ ἀγάμοισ. εἴργοντο γὰρ ἐν ταῖσ γυμνοπαιδίαισ τῆσ θέασ· τὸν δὲ χειμῶνοσ οἱ μὲν ἄρχοντεσ αὑτοὺσ ἐκέλευον ἐν κύκλῳ γυμνοὺσ περιϊέναι τὴν ἀγοράν, οἱ δὲ περιϊόντεσ ᾖδον εἰσ αὑτοὺσ ᾠδήν τινα πεποιημένην, ὡσ δίκαια πάσχοιεν, ὅτι τοῖσ νόμοισ ἀπειθοῦσι· "ὦ ξένε, οὐδεὶσ γίνεται μοιχὸσ παρ’ ἡμῖν.

"ἐὰν οὖν γένηται; "ἐκτίνει μέγαν, ὃσ ὑπερκύψασ τὸ Ταΰγετον ἀπὸ τοῦ Εὐρώτα πίεται. θαυμάσαντοσ δ̓ ἐκείνου καὶ φήσαντοσ· "πῶσ δὲ ἂν γένοιτο βοῦσ τηλικοῦτοσ; "ἐν Σπάρτῃ μοιχὸσ γένοιτο; ταῦτα μὲν οὖν ἱστόρηται περὶ τῶν γάμων. τιμῆσ δὲ καὶ θεραπείασ ἣν νέοι πρεσβυτέροισ παρεῖχον, ἐστέρηντο.

ὅθεν καὶ τὸ πρὸσ Δερκυλλίδαν ῥηθὲν οὐδεὶσ ἐμέμψατο, καίπερ εὐδόκιμον ὄντα στρατηγόν. "οὐδὲ γὰρ ἐμοὶ σὺ τὸν ὑπείξοντα γεγέννηκασ. ἐγάμουν δὲ δι’ ἁρπαγῆσ, οὐ μικρὰσ Οὐδὲ ἀώρουσ πρὸσ γάμον, ἀλλὰ καὶ ἀκμαζούσασ καὶ πεπείρουσ.

τὴν δὲ ἁρπασθεῖσαν ἡ νυμφεύτρια καλουμένη παραλαβοῦσα, τὴν μὲν κεφαλὴν ἐν χρῷ περιέκειρεν, ἱματίῳ δὲ ἀνδρείῳ καὶ ὑποδήμασιν ἐνσκευάσασα κατέκλινεν ἐπὶ στιβάδα μόνην ἄνευ φωτόσ. ὁ δὲ νυμφίοσ οὐ μεθύων Οὐδὲ θρυπτόμενοσ, ἀλλὰ νήφων, ὥσπερ ἀεί, δεδειπνηκὼσ ἐν τοῖσ φιδιτίοισ, παρεισελθὼν ἔλυε τὴν ζώνην καὶ μετήνεγκεν ἀράμενοσ ἐπὶ τὴν κλίνην. συνδιατρίψασ δὲ χρόνον οὐ πολὺν ἀπῄει κοσμίωσ ο ὑπὲρ εἰώθει τὸ πρότερον, καθευδήσων μετὰ τῶν ἄλλων νέων.

καὶ τὸ λοιπὸν οὕτωσ ἔπραττε, τοῖσ μὲν ἡλικιώταισ συνδιημερεύων καὶ συναναπαυόμενοσ, πρὸσ δὲ τὴν νύμφην κρύφα μετ’ εὐλαβείασ φοιτῶν, αἰσχυνόμενοσ καὶ δεδοικὼσ μή τισ αἴσθοιτο τῶν ἔνδον, ἅμα καὶ τῆσ νύμφησ ἐπιτεχνωμένησ καὶ συνευπορούσησ ὅπωσ ἂν ἐν καιρῷ καὶ λανθάνοντεσ ἀλλήλοισ συμπορεύοιντο. καὶ τοῦτο ἔπραττον οὐκ ὀλίγον χρόνον, ἀλλ’ ὥστε καὶ παῖδασ γενέσθαι ἐνίοισ πρὶν ἐσ ἡμέραν θεάσασθαι τὰσ ἑαυτῶν γυναῖκασ, ἡ δὲ τοιαύτη σύνοδοσ οὐ μόνον ἐγκρατείασ καὶ σωφροσύνησ ἄσκησισ ἦν, ἀλλὰ τοῖσ τε σώμασι γονίμουσ καὶ τῷ φιλεῖν ἀεὶ καινοὺσ καὶ προσφάτουσ ἦγεν ἐπὶ τὴν κοινωνίαν, οὐ διακορεῖσ οὐδ’ ἐξιτήλουσ ταῖσ ἀνέδην κοινωνίαισ, ἀλλ’ ἀεὶ τι λείψανον καὶ ὑπέκκαυμα πόθου καὶ χάριτοσ ἐναπολείποντασ ἀλλήλοισ.

τοσαύτην δὲ τοῖσ γάμοισ ἐπιστήσασ αἰδῶ καὶ τάξιν, οὐδὲν ἧττον ἐξέβαλε τὴν κενὴν καὶ γυναικώδη ζηλοτυπίαν, ἐν καλῷ καταστήσασ ὕβριν μὲν καὶ ἀναξίαν πᾶσαν εἴργειν ἀπὸ τοῦ γάμου, παίδων δὲ καὶ τεκνώσεωσ κοινωνεῖν τοῖσ ἀξίοισ, καταγελῶντασ τῶν ὡσ ἄμικτα καὶ ἀκοινώνητα ταῦτα μετιόντων σφαγαῖσ καὶ πολέμοισ.

ἐξῆν μὲν γὰρ ἀνδρὶ πρεσβυτέρῳ νέασ γυναικόσ, εἰ δὴ τινα τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀσπάσαιτο νέων καὶ δοκιμάσειεν, εἰσαγαγεῖν παρ’ αὐτὴν καὶ πλήσαντα γενναίου σπέρματοσ ἴδιον αὑτοῖσ ποιήσασθαι τὸ γεννηθέν.

ἐξῆν δὲ πάλιν ἀνδρὶ χρηστῷ, τῶν εὐτέκνων τινὰ καὶ σωφρόνων θαυμάσαντι γυναικῶν ἑτέρῳ γεγαμημένην, πεῖσαι τὸν ἄνδρα συνελθεῖν, ὥσπερ ἐν χώρᾳ, καλλικάρπῳ φυτεύοντα καὶ ποιούμενον παῖδασ ἀγαθούσ, ἀγαθῶν ὁμαίμουσ καὶ συγγενεῖσ ἐσομένουσ. πρῶτον μὲν γάρ οὐκ ἰδίουσ ἡγεῖτο τῶν πατέρων τοὺσ παῖδασ, ἀλλὰ κοινοὺσ τῆσ πόλεωσ ὁ Λυκοῦργοσ, ὅθεν οὐκ ἐκ τῶν τυχόντων, ἀλλ’ ἐκ τῶν ἀρίστων ἐβούλετο γεγονότασ εἶναι τοὺσ πολίτασ.

ὡσ οὐχὶ πρώτοισ τοῖσ κεκτημένοισ καὶ τρέφουσι τῶν παίδων γινομένων πονηρῶν, ἐὰν ἐκ πονηρῶν γένωνται, καὶ τοὐναντίον χρηστῶν, ἂν τοιαύτησ τύχωσι γενέσεωσ, ταῦτα δὲ οὕτωσ πραττόμενα φυσικῶσ καὶ πολιτικῶσ τότε τοσοῦτον ἀπεῖχε τῆσ ὕστερον λεγομένησ γενέσθαι περὶ τὰσ γυναῖκασ εὐχερείασ ὥστε ὅλωσ ἄπιστον εἶναι τὸ τῆσ μοιχείασ παρ’ αὑτοῖσ.

καὶ λόγοσ ἀπομνημονεύεται Γεράδα τινὸσ Σπαρτιάτου τῶν σφόδρα παλαιῶν, ὃσ ἐρωτηθεὶσ ὑπὸ ξένου τί πάσχουσιν οἱ μοιχοὶ παρ’ αὑτοῖσ, εἶπεν·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plutarch, Lycurgus, chapter 15

(플루타르코스, Lycurgus, chapter 15)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION