Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 21 5:

(플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 21 5:)

"εὐήθέσ ἐστιν ἐκεῖ μὴ φάναι τῆσ γῆσ ἐξικνεῖσθαι τὴν σκιάν, ὅπου ἡ σκιὰ τῆσ σελήνησ ἐπιπίπτουσα τῇ ὄψει καὶ διήκουσα πρὸσ τὴν γῆν ἔκλειψιν ἡλίου ποιεῖ. πρὸσ; "σὲ δέ, ὦ Φαρνάκη, τρέψομαι· "τὸ γὰρ ἀνθρακῶδεσ ἐκεῖνο καὶ διακαὲσ χρῶμα τῆσ σελήνησ, ὃ φῂσ ἴδιον αὐτῆσ εἶναι, σώματόσ ἐστι πυκνότητα καὶ βάθοσ ἔχοντοσ· "οὐδὲν γὰρ ἐθέλει τοῖσ ἀραιοῖσ ὑπόλειμμα φλογὸσ οὐδ’ ἴχνοσ ἐμμένειν οὐδ’ ἔστιν ἄνθρακοσ γένεσισ, οὗ μὴ στερέμνιον σῶμα, δεξάμενον διὰ βάθουσ τὴν πύρωσιν καὶ σῷζον· "ὥσ που καὶ Ὅμηροσ εἴρηκεν αὐτὰρ ἐπεὶ πυρὸσ ἄνθοσ ἀπέπτατο, παύσατο δὲ φλὸξ ἀνθρακιὴν στορέσασα ὁ γὰρ ἄνθραξ ἐοίκεν οὐ πῦρ ἀλλὰ σῶμα πεπυρωμένον εἶναι καὶ πεπονθὸσ ὑπὸ πυρόσ, στερεῷ καὶ ῥίζαν ἔχοντι προσμένοντοσ ὄγκῳ καὶ προσδιατρίβοντοσ· "αἱ δὲ φλόγεσ ἀραιᾶσ εἰσιν ἔξαψισ καὶ ῥεύματα τροφῆσ; "καὶ ὕλησ, ταχὺ δι’ ἀσθένειαν ἀναλυομένησ· "ὥστ’ οὐδὲν ἂν ὑπῆρχε τοῦ γεώδη καὶ πυκνὴν εἶναι τὴν σελήνην ἕτερον οὕτωσ ἐναργὲσ τεκμήριον, εἴπερ αὐτῆσ ἴδιον ἦν ὡσ χρῶμα τὸ ἀνθρακῶδεσ. "ἀλλ’ οὐκ ἔστιν, ὦ φίλε Φαρνάκη· "πολλὰσ γὰρ ἐκλείπουσα χρόασ ἀμείβει καὶ διαιροῦσιν αὐτὰσ οὕτωσ οἱ μαθηματικοὶ κατὰ χρόνον· "καὶ ὡρ́αν ἀφορίζοντεσ ἂν ἀφ’ ἑσπέρασ ἐκλείπῃ, φαίνεται μέλαινα δεινῶσ ἄχρι τρίτησ ὡρ́ασ καὶ ἡμισείασ· "ἂν δὲ μέσῃ, τοῦτο δὴ τὸ ἐπιφοινίσσον ἱήσι καὶ πυρωπόν· "ἀπὸ δ’ ἑβδόμησ ὡρ́ασ καὶ ἡμισείασ ἀνίσταται τὸ ἐρύθημα· "καὶ τέλοσ ἤδη πρὸσ ἑώ λαμβάνει χρόαν κυανοειδῆ καὶ χαροπήν, ἀφ’ ἧσ δὴ καὶ μάλιστα γλαυκῶπιν αὐτὴν οἱ ποιηταὶ καὶ Ἐμπεδοκλῆσ ἀνακαλοῦνται. "τοσαύτασ οὖν χρόασ ἐν τῇ σκιᾷ τὴν σελήνην λαμβάνουσαν ὁρῶντεσ οὐκ ὀρθῶσ ἐπὶ μόνον καταφέρονται τὸ ἀνθρακῶδεσ, ὃ μάλιστα φήσαι τισ ἂν ἀλλότριον αὐτῆσ εἶναι καὶ μᾶλλον ὑπόμιγμα καὶ λεῖμμα τοῦ φωτὸσ διὰ τῆσ σκιᾶσ περιλάμποντοσ· "ἴδιον δὲ τὸ μέλαν καὶ γεῶδεσ. "ὅπου δὲ πορφυρίσιν ἐνταῦθα καὶ φοινικίσι λίμναισ τε καὶ ποταμοῖσ δεχομένοισ ἣλιον ἐπίσκια χωρία γειτνιῶντα συγχρῴζεται καὶ περιλάμπεται, διὰ τὰσ ἀνακλάσεισ ἀποδιδόντα πολλοὺσ καὶ διαφόρουσ ἀπαυγασμούσ, τί θαυμαστὸν εἰ ῥεῦμα πολὺ σκιᾶσ· "ἐμβάλλον ὥσπερ εἰσ πέλαγοσ οὐράνιον οὐ σταθεροῦ φωτὸσ οὐδ’ ἠρεμοῦντοσ ἀλλὰ μυρίοισ ἄστροισ ἐλαυνομένου μίξεισ τε παντοδαπὰσ καὶ μεταβολὰσ λαμβάνοντοσ, ἄλλην ἄλλοτε χρόαν ἐκματτόμενον ἀπὸ τῆσ σελήνησ ἐνταῦθ’ ἀποδίδωσιν; "ἄστρον. "μὲν γὰρ ἢ πῦρ οὐκ ἂν ἐν σκιᾷ διαφανείη μέλαν ἢ γλαυκὸν ἢ κυανοειδέσ· "ὄρεσι δὲ καὶ πεδίοισ καὶ θαλάσσαισ πολλαὶ μὲν ἀφ’ ἡλίου μορφαὶ χρωμάτων ἐπιτρέχουσι καὶ σκιαῖσ καὶ ὁμίχλαισ, οἱάσ φαρμάκοισ γραφικοῖσ μιγνύμενον ἐπάγει βαφὰσ τὸ λαμπρόν· "ὧν τὰ μὲν τῆσ θαλάττησ ἐπικεχείρηκεν ἁμωσγέπωσ ἐξονομάζειν Ὅμηροσ ἰοειδέα καλῶν καὶ οἴνοπα πόντον, αὖθισ δέ πορφύρεον κῦμα γλαυκήν τ’ ἄλλωσ θάλασσαν καὶ λευκὴν γαλήνην τὰσ δὲ περὶ τὴν γῆν διαφορὰσ τῶν ἄλλοτ’ ἄλλωσ ἐπιφαινομένων χρωμάτων παρῆκεν, ὡσ ἀπείρουσ τὸ πλῆθοσ οὔσασ. "τὴν δὲ σελήνην οὐκ εἰκὸσ ὥσπερ τὴν θάλασσαν μίαν ἔχειν ἐπιφάνειαν, ἀλλ’ ἐοικέναι μάλιστα τῇ γῇ τὴν φύσιν, ἣν ἐμυθολόγει Σωκράτησ ὁ παλαιόσ, εἴτε δὴ ταύτην αἰνιττόμενοσ εἴτε δὴ ἄλλην τινὰ διηγούμενοσ οὐ γὰρ ἄπιστον οὐδὲ θαυμαστόν, εἰ μηδὲν ἔχουσα διεφθορὸσ ἐν ἑαυτῇ μηδ’ ἰλυῶδεσ, ἀλλὰ φῶσ τε καρπουμένη καθαρὸν ἐξ οὐρανοῦ καὶ θερμότητοσ οὐ διακαοῦσ οὐδὲ μανικοῦ πυρὸσ ἀλλὰ νοτεροῦ καὶ ἀβλαβοῦσ καὶ κατὰ φύσιν ἔχοντοσ οὖσα πλήρησ, κάλλη τε θαυμαστὰ κέκτηται τόπων ὄρη τε φλογοειδῆ καὶ ζώνασ ἁλουργοὺσ ἔχει χρυσόν τε καὶ ἄργυρον οὐκ ἐν βάθει διεσπαρμένον, ἀλλὰ πρὸσ τοῖσ πεδίοισ ἐξανθοῦντα πολὺν ἢ πρὸσ ὕψεσι λείοισ περιφερόμενον· "εἰ δὲ τούτων ὄψισ ἀφικνεῖται διὰ τῆσ σκιᾶσ ἄλλοτ’ ἄλλη πρὸσ ἡμᾶσ ἐξαλλαγῇ καὶ διαφορᾷ τινι τοῦ περιέχοντοσ, τό γε μὴν τίμιον οὐκ ἀπόλλυσι τῆσ δόξησ οὐδὲ τὸ θεῖον ἡ σελήνη, ἥτισ ἱερὰ πρὸσ ἀνθρώπων νομιζομένη μᾶλλον ἢ πῦρ θολερόν, ὥσπερ οἱ Στωικοὶ λέγουσι, καὶ τρυγῶδεσ. "πῦρ μέν γε παρὰ Μήδοισ καὶ Ἀσσυρίοισ βαρβαρικὰσ ἔχει τιμάσ, οἳ φόβῳ τὰ βλάπτοντα θεραπεύουσι πρὸ τῶν σεμνῶν ἀφοσιούμενοι· "τὸ δὲ γῆσ ὄνομα παντί που φίλον Ἕλληνι καὶ τίμιον, καὶ πατρῷον ἡμῖν ὥσπερ ἄλλον τινὰ θεὸν σέβεσθαι. "πολλοῦ δὲ δέομεν ἄνθρωποι τὴν σελήνην, γῆν οὖσαν ὀλυμπίαν, ἄψυχον ἡγεῖσθαι σῶμα καὶ ἄνουν καὶ ἄμοιρον ὧν θεοῖσ ἀπάρχεσθαι προσήκει, νόμῳ τε τῶν ἀγαθῶν ἀμοιβὰσ τίνοντασ καὶ κατὰ φύσιν σεβομένουσ τὸ κρεῖττον ἀρετῇ καὶ δυνάμει καὶ τιμιώτερον. "ὥστε μηδὲν οἰώμεθα πλημμελεῖν γῆν αὐτὴν θέμενοι, τὸ δὲ φαινόμενον τουτὶ πρόσωπον αὐτῆσ, ὥσπερ ἡ παρ’ ἡμῖν ἔχει γῆ κόλπουσ τινὰσ μεγάλουσ, οὕτωσ ἐκείνην ἀνεπτύχθαι βάθεσι μεγάλοισ καὶ ῥήξεσιν ὕδωρ ἢ ζοφερὸν ἀέρα περιέχουσιν, ὧν ἐντὸσ οὐ καθίησιν οὐδ’ ἐπιψαύει τὸ τοῦ ἡλίου φῶσ, ἀλλ’ ἐκλείπει καὶ διεσπασμένην ἐνταῦθα τὴν ἀνάκλασιν ἀποδίδωσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION