Plutarch, De defectu oraculorum, section 36

(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 36)

διὸ καὶ πεμπάσασθαι τὸ ἀριθμῆσαι τοῖσ παλαιοῖσ ἔθοσ ἦν καλεῖν. οἶμαι δὲ καὶ τὰ πάντα τῶν πέντε παρώνυμα γεγονέναι κατὰ λόγον, ἅτε δὴ τῆσ πεντάδοσ ἐκ τῶν πρώτων ἀριθμῶν συνεστώσησ. καὶ γὰρ οἱ μὲν ἄλλοι πολλαπλασιαζόμενοι πρὸσ ἄλλουσ εἰσ ἕτερον αὑτῶν ἀριθμὸν ἐκβαίνουσιν ἡ δὲ πεντάσ, ἂν μὲν ἀρτιάκισ λαμβάνηται, τὸν δέκα ποιεῖ τέλειον· ἐὰν δὲ περισσάκισ, ἑαυτὴν πάλιν ἀποδίδωσιν. ἐῶ δ’ ὅτι πρώτη μὲν ἐκ πρώτων δυεῖν τετραγώνων συνέστηκε τῆσ τε μονάδοσ καὶ τῆσ τετράδοσ ἡ πεντάσ, πρώτη δ’ ἴσον δυναμένη τοῖσ πρὸ αὑτῆσ δυσὶ τὸ κάλλιστον τῶν ὀρθογωνίων τριγώνων συνίστησι πρώτη δὲ ποιεῖ τὸν ἡμιόλιον λόγον. οὕτωσ ἡ φύσισ ἐοίκε τῷ πέντε ποιεῖν ἅπαντα χαίρειν μᾶλλον ἢ τῷ σφαιροειδῆ, καθάπερ Ἀριστοτέλησ ἔλεγε.

οὐ γὰρ ἴσωσ οἰκεῖα ταῦτα τοῖσ ὑποκειμένοισ πράγμασιν·

ἀλλ’ ἐκεῖνο μᾶλλον, τὸ φύσει διαιρετικὸν τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τὸ πλεῖστα τούτῳ τὴν φύσιν διανέμειν.

ἔνειμε γὰρ ἡμῖν αὐτοῖσ αἰσθήσεισ πέντε καὶ μέρη ψυχῆσ, φυτικὸν αἰσθητικὸν ἐπιθυμητικὸν θυμοειδὲσ λογιστικόν·

καὶ δακτύλουσ ἑκατέρασ χειρὸσ τοσούτουσ, καὶ τὸ γονιμώτατον σπέρμα πενταχῆ σχιζόμενον. οὐ γὰρ ἱστόρηται γυνὴ πλείονα τεκοῦσ’ ἢ πέντε τέκνα ταῖσ αὐταῖσ ὠδῖσι.

καὶ τὴν Ῥέαν Αἰγύπτιοι μυθολογοῦσι πέντε θεοὺσ τεκεῖν, αἰνιττόμενοι τὴν ἐκ μιᾶσ ὕλησ τῶν πέντε κόσμων γένεσιν. ἐν δὲ τῷ παντὶ πέντε μὲν ζώναισ ὁ περὶ γῆν τόποσ, πέντε δὲ κύκλοισ ὁ οὐρανὸσ διώρισται, δυσὶν ἀρκτικοῖσ καὶ δυσὶ τροπικοῖσ καὶ μέσῳ τῷ ἰσημερινῷ·

πέντε δ’ αἱ τῶν πλανωμένων ἄστρων περίοδοι γεγόνασιν, ἡλίου καὶ Φωσφόρου καὶ στίλβοντοσ ὁμοδρομούντων.

ἐναρμόνιοσ δὲ καὶ ἡ τοῦ κόσμου σύνταξισ, ὥσπερ ἀμέλει καὶ τὸ παρ’ ἡμῖν ἡρμοσμένον ἐν πέντε τετραχόρδων θέσεσιν ὁρᾶται, τῶν ὑπάτων καὶ μέσων καὶ συνημμένων καὶ διεζευγμένων καὶ ὑπερβολαίων·

καὶ τὰ μελῳδούμενα διαστήματα πέντε, δίεσισ καὶ ἡμιτόνιον καὶ τόνοσ καὶ τριημιτόνιον καὶ δίτονον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION