Plutarch, chapter 8

(플루타르코스, chapter 8)

ἡ δὲ τῶν μονομάχων ἐπανάστασισ καὶ λεηλασία τῆσ Ἰταλίασ, ἣν οἱ πολλοὶ Σπαρτάκειον πόλεμον ὀνομάζουσιν, ἀρχὴν ἔλαβεν ἐκ τοιαύτησ αἰτίασ. Λέντλου τινὸσ Βατιάτου μονομάχουσ ἐν Καπύῃ τρέφοντοσ, ὧν οἱ πολλοὶ Γαλάται καὶ Θρᾷκεσ ἦσαν, ἐξ αἰτιῶν οὐ πονηρῶν, ἀλλ’ ἀδικίᾳ τοῦ πριαμένου συνειρχθέντεσ ὑπ’ ἀνάγκησ ἐπὶ τῷ μονομαχεῖν, ἐβουλεύσαντο μὲν διακόσιοι φεύγειν, γενομένησ δὲ μηνύσεωσ οἱ προαισθόμενοι καὶ φθάσαντεσ ὀγδοήκοντα δυεῖν δέοντεσ ἔκ τινοσ ὀπτανείου κοπίδασ ἀράμενοι καὶ ὀβελίσκουσ ἐξεπήδησαν, ἐντυχόντεσ δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν ἁμάξαισ ὅπλα κομιζούσαισ μονομάχων εἰσ ἑτέραν πόλιν ἀφήρπασαν καὶ ὡπλίσαντο· καὶ τόπον τινὰ καρτερὸν καταλαβόντεσ ἡγεμόνασ εἵλοντο τρεῖσ, ὧν πρῶτοσ ἦν Σπάρτακοσ, ἀνὴρ Θρᾷξ τοῦ Νομαδικοῦ γένουσ, οὐ μόνον φρόνημα μέγα καὶ ῥώμην ἔχων, ἀλλὰ καὶ συνέσει καὶ πρᾳότητι τῆσ τύχησ ἀμείνων καὶ τοῦ γένουσ Ἑλληνικώτεροσ, τούτῳ δὲ λέγουσιν, ὅτε πρῶτον εἰσ Ῥώμην ὤνιοσ ἤχθη, δράκοντα κοιμωμένῳ περιπεπλεγμένον φανῆναι περὶ τὸ πρόσωπον, ἡ γυνὴ δ’ ὁμόφυλοσ οὖσα τοῦ Σπαρτάκου, μαντικὴ δὲ καὶ κάτοχοσ τοῖσ περὶ τὸν Διόνυσον ὀργιασμοῖσ, ἔφραζε τὸ σημεῖον εἶναι μεγάλησ καὶ φοβερᾶσ περὶ αὐτὸν εἰσ εὐτυχὲσ τέλοσ ἐσομένησ δυνάμεωσ·

ἣ καὶ τότε συνῆν αὐτῷ καὶ συνέφευγε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION