Plutarch, chapter 7

ἠνία δὲ Πομπήιοσ αὑτὸν εὐημερῶν ἐν ἡγεμονίαισ καί πρὶν ἢ βουλῆσ μεταλαβεῖν θριαμβεύων καὶ Μᾶγνοσ, ὅπερ ἐστὶ μέγασ, ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀναγορευθείσ, καί ποτε καί φήσαντόσ τινοσ ὡσ Πομπήιοσ Μᾶγνοσ πρόσεισι, γελάσασ ἠρώτησεν ὀπηλίκοσ. ἀπογνοὺσ δὲ τοῖσ πολεμικοῖσ ἐξισώσασθαι πρὸσ ἐκεῖνον, ὑπεδύετο τὴν πολιτείαν, σπουδαῖσ καί συνηγορίαισ καί δανεισμοῖσ καί τῷ συμπαραγγέλλειν καί συνεξετάζεσθαι τοῖσ δεομένοισ τι τοῦ δήμου κτώμενοσ δύναμιν ἀντίπαλον καί δόξαν ᾗ Πομπήιοσ εἶχεν ἀπὸ πολλῶν καί μεγάλων στρατειῶν.

καί πρᾶγμα συνέβαινεν αὐτοῖσ ἴδιον.

μεῖζον γὰρ ἦν ἀπόντοσ ὄνομα τοῦ Πομπηίου καί κράτοσ ἐν τῇ πόλει διὰ τὰσ στρατείασ· παρὼν δὲ πολλάκισ ἠλαττοῦτο τοῦ Κράσσου, διὰ τὸν ὄγκον καί τὸ πρόσχημα τοῦ βίου φεύγων τὰ πλήθη καί ἀναδυόμενοσ ἐξ ἀγορᾶσ, καί τῶν δεομένων ὀλίγοισ καί μὴ πάνυ προθύμωσ βοηθῶν, ὡσ ἀκμαιοτέραν ἔχοι τὴν δύναμιν ὑπὲρ αὑτοῦ χρώμενοσ. ὁ δὲ Κράσσοσ ἐνδελεχὲσ τὸ χρήσιμον ἔχων καί σπάνιοσ οὐκ ὢν οὐδὲ δυσπρόσοδοσ, ἀλλ’ ἐν μέσαισ ἀεὶ ταῖσ σπουδαῖσ ἀναστρεφόμενοσ, τῷ κοινῷ καί φιλανθρώπῳ περιεγίνετο τῆσ ἐκείνου σεμνότητοσ, σώματοσ δὲ ἀξίωμα καί λόγου πειθὼ καί προσώπου χάριν ἀγωγὸν ἀμφοτέροισ ὁμοίωσ προσεῖναι λέγουσιν.

οὐ μέντοι πρὸσ ἔχθραν τινὰ τὸν Κράσσον ἢ κακόνοιαν ἐξήνεγκεν οὗτοσ ὁ ζῆλοσ, ἀλλὰ καί Πομπηίῳ καί Καίσαρι τιμωμένοισ μὲν ὑπὲρ αὑτὸν ἤχθετο, τῇ δὲ φιλοτιμίᾳ ταύτῃ δυσμένειαν ἢ κακοήθειαν οὐ συνῆπτε·

καίτοι Καῖσαρ ὑπὸ λῃστῶν ἁλοὺσ ἐν Ἀσίᾳ καὶ φρουρούμενοσ ἀνεβόησεν· "ἡλίκησ, ὦ Κράσσε, χαρᾶσ ἀπολαύσεισ πυθόμενοσ τὴν ἐμὴν ἅλωσιν. ἀλλ’ ὕστερόν γε φιλικῶσ ἀλλήλοισ προσεφέροντο·

καί ποτε τῷ Καίσαρι μέλλοντι μὲν εἰσ Ἰβηρίαν ἐξιέναι στρατηγῷ, χρήματα δ’ οὐκ ἔχοντι τῶν δανειστῶν ἐπιπεσόντων καί τῆσ παρασκευῆσ ἐπιλαμβανομένων ὁ Κράσσοσ οὐ περιεῖδεν, ἀλλ’ ἀπήλλαξεν ὑποθεὶσ αὑτὸν ἔγγυον τριάκοντα καί ὀκτακοσίων ταλάντων. Κράσσοσ δὲ μέσοσ ὢν ἀμφοτέραισ ἐχρῆτο, καί πλείστασ μεταβολὰσ ἐν τῇ πολιτείᾳ μεταβαλλόμενοσ οὔτε φίλοσ ἦν βέβαιοσ οὔτε ἀνήκεστοσ ἐχθρόσ, ἀλλὰ ῥᾳδίωσ καί χάριτοσ καί ὀργῆσ ἐξέπιπτεν ὑπὸ τοῦ συμφέροντοσ, ὥστε πολλάκισ μὲν ἀνθρώπων, πολλάκισ δὲ νόμων ἐν ὀλίγῳ φανῆναι τῶν αὐτῶν συνήγοροσ καί ἀντίδικοσ.

ἴσχυε δὲ καί χάριτι καί φόβῳ, φόβῳ δ’ οὐκ ἔλαττον.

ὁ γοῦν πλεῖστα πράγματα παρασχὼν τοῖσ καθ’ αὑτὸν ἄρχουσι καί δημαγωγοῖσ, Σικίννιοσ, πρὸσ τὸν εἰπόντα τί δὴ μόνον οὐ σπαράττει τὸν Κράσσον, ἀλλὰ παρίησι, χόρτον αὑτὸν ἔχειν ἔφησεν ἐπὶ τοῦ κέρατοσ, εἰώθεισαν δὲ Ῥωμαῖοι τὸν κυρίττοντα τῶν βοῶν ὑπὲρ τοῦ φυλάττεσθαι τοὺσ ἐντυγχάνοντασ χόρτῳ περιελίσσειν τὸ κέρασ.