Plutarch, chapter 4

(플루타르코스, chapter 4)

ἐπεὶ δὲ Κίννασ καὶ Μάριοσ κρατήσαντεσ εὐθὺσ ἦσαν ἔνδηλοι κατιόντεσ οὐκ ἐπ’ ἀγαθῷ τῆσ πατρίδοσ, ἐπ’ ἀναιρέσει δ’ ἄντικρυσ καὶ ὀλέθρῳ τῶν ἀρίστων, οἱ μέν ἐγκαταληφθέντεσ ἀπέθνῃσκον, ὧν ἦν καὶ ὁ πατὴρ Κράσσου καὶ ὁ ἀδελφόσ, αὐτὸσ δὲ νέοσ ὢν παντάπασι τὸ μέν αὐτίκα δεινὸν ἐξέφυγε, πάντῃ δὲ περιβαλλόμενον ἑαυτὸν αἰσθανόμενοσ καὶ κυνηγετούμενον ὑπὸ τῶν τυράννων τρεῖσ φίλουσ ἀναλαβὼν καὶ θεράποντασ δέκα, τάχει δ’ ὑπερβάλλοντι χρησάμενοσ εἰσ Ἰβηρίαν ἔφυγε, γεγονὼσ πάλαι στρατηγοῦντοσ τοῦ πατρὸσ αὐτόθι καὶ φίλουσ πεποιημένοσ. εὑρὼν δὲ πάντασ περιδεεῖσ καὶ τὴν ὠμότητα τὴν Μαρίου καθάπερ ἐφεστῶτοσ αὐτοῖσ τρέμοντασ, οὐδενὶ γενέσθαι φανερὸσ ἐθάρρησεν, ἀλλ’ εἰσ ἀγροὺσ ἐμβαλὼν παραλίουσ Οὐιβίου Πακιανοῦ σπήλαιον ἔχοντασ εὐμέγεθεσ, ἔκρυψεν ἑαυτόν, πρὸσ δὲ τὸν Οὐίβιον ἔπεμψεν ἕνα δοῦλον ἀποπειρώμενοσ, ἤδη καὶ τῶν ἐφοδίων ἐπιλιπόντων.

ὁ δὲ Οὐίβιοσ ἀκούσασ ἥσθη τε σῳζομένῳ καὶ πυθόμενοσ τὸ πλῆθοσ τῶν σὺν αὐτῷ καὶ τὸν τόπον αὐτὸσ μέν οὐκ ἦλθεν εἰσ ὄψιν, τὸν δὲ τῶν χωρίων ἐπίτροπον προσαγαγὼν ἐγγὺσ ἐκέλευσε καθ’ ἡμέραν δεῖπνον πεποιημένον κομίζειν, καὶ τιθέντα παρὰ τὴν πέτραν ἀπέρχεσθαι σιωπῇ καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν μηδ’ ἐξετάζειν, προειπὼν πολυπραγμονοῦντι θάνατον, συμπράττοντι δὲ τοῦτο πιστῶσ ἐλευθερίαν.

τὸ δὲ σπήλαιον οὐκ ἄπωθεν μέν ἐστι θαλάσσησ, κρημνοὶ δὲ περὶ αὐτὸ συμφερόμενοι λεπτὴν καὶ ἀσαφῆ παραπέμπουσι λαύραν ἄγουσαν εἴσω, παρελθόντι δ’ ὕψοσ τε θαυμαστὸν ἀναπέπταται, καὶ κατ’ εὖροσ ἔχει κόλπουσ δι’ ἀλλήλων ἀνοιγομένουσ μεγάλαισ περιφερείαισ.

ἀμοιρεῖ δ’ οὔτε ὕδατοσ οὔτε φωτόσ, ἀλλὰ πηγὴ μέν ἡδίστου νάματοσ ὑπορρεῖ παρὰ τὸν κρημνόν, αὐτοφυεῖσ δὲ ῥωχμοὶ τῆσ πέτρασ ᾗ μάλιστα περιπίπτει τὸ φῶσ ἔξωθεν ὑπολαμβάνουσι, καὶ καταλάμπεται ἡμέρασ τὸ χωρίον, ὁ δ’ ἐντὸσ ἀὴρ ἀστάλακτοσ καὶ καθαρόσ, πυκνότητι τῆσ πέτρασ τὸ νοτερὸν καὶ ἀποτηκόμενον εἰσ τὴν πηγὴν ἐκπιεζούσησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION