Plutarch, chapter 3

(플루타르코스, chapter 3)

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ περὶ ξένουσ ἦν φιλότιμοσ ὁ Κράσσοσ· ἀνέῳκτο γὰρ ἡ οἰκία πᾶσι, καὶ τοῖσ φίλοισ ἐδάνειζεν ἄνευ τόκων, ἀπῄτει δ’ ἀποτόμωσ τοῦ χρόνου παρελθόντοσ εἰσ ὃν ἐδάνεισε, καὶ τὸ προῖκα πολλῶν ἐγίνετο τόκων ἐπαχθέστερον. ἐν δὲ τοῖσ δείπνοισ ἡ μὲν κλῆσισ ἦν ὡσ τὰ πολλὰ δημοτικὴ καὶ λαώδησ, ἡ δ’ εὐτέλεια τὴν καθαριότητα καὶ τὴν φιλοφροσύνην ἡδίονα τοῦ πολυτελοῦσ εἶχε. παιδείασ δὲ τῆσ περὶ λόγον μάλιστα μὲν τὸ ῥητορικὸν καὶ χρειῶδεσ εἰσ πολλοὺσ ἤσκησε, καὶ γενόμενοσ δεινὸσ εἰπεῖν ἐν τοῖσ μάλιστα·

Ῥωμαίων ἐπιμελείᾳ καὶ πόνῳ τοὺσ εὐφυεστάτουσ ὑπερέβαλεν. οὐδεμίαν γὰρ οὕτω δίκην φασὶ μικράν οὐδ’ εὐκαταφρόνητον γενέσθαι πρὸσ ἣν ἀπαράσκευοσ ἦλθεν, ἀλλὰ καὶ Πομπηϊού πολλάκισ ὀκνοῦντοσ καὶ Καίσαροσ ἐξαναστῆναι καὶ Κικέρωνοσ, ἐκεῖνοσ ἀνεπλήρου τὴν συνηγορίαν. ἤρεσκε δὲ καὶ τὸ περὶ τὰσ δεξιώσεισ καὶ προσαγορεύσεισ φιλάνθρωπον αὐτοῦ καὶ δημοτικόν.

οὐδενὶ γὰρ οὕτωσ ἀπήντησε Ῥωμαίων ἀδόξῳ καὶ ταπεινῷ Κράσσοσ ὃν ἀσπασάμενον οὐκ ἀντιπροσηγόρευσεν ἐξ ὀνόματοσ, λέγεται δὲ καὶ πολυμαθὴσ καθ’ ἱστορίαν γενέσθαι, καί τι καὶ φιλοσοφῆσαι τοῖσ Ἀριστοτέλουσ λόγοισ προσθέμενοσ, ὧν διδάσκαλον εἶχεν Ἀλέξανδρον, ἄνθρωπον εὐκολίασ καὶ πρᾳότητοσ ἀπόδειξιν διδόντα τὴν πρὸσ Κράσσον συνήθειαν. οὐ γὰρ ἦν ἀποφήνασθαι ῥᾳδίωσ πότερον προσῆλθεν αὐτῷ πενέστεροσ ἢ προσελθὼν ἐγένετο.

μόνοσ γοῦν ἀεὶ τῶν φίλων αὐτῷ συναποδημῶν στέγαστρον ἐλάμβανεν εἰσ τὴν ὁδόν καὶ τοῦτ’ ἐπανελθὼν ἀπῃτεῖτο. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὕστερον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION