Plutarch, Comparison of Aristides with Marcus Cato, chapter 4

(플루타르코스, Comparison of Aristides with Marcus Cato, chapter 4)

ἢ τοῦτο πρῶτον ἀμφιλογίαν ἔχει; πενία γὰρ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ μὲν δι’ αὑτήν, ἀλλ’ ὅπου δεῖγμα ῥᾳθυμίασ ἐστίν, ἀκρασίασ, πολυτελείασ, ἀλογιστίασ, ἀνδρὶ δὲ σώφρονι καὶ φιλοπόνῳ καὶ δικαίῳ καὶ ἀνδρείῳ καὶ δημοσιεύοντι ταῖσ ἀρεταῖσ άπάσαισ συνοῦσα μεγαλοψυχίασ ἐστὶ καὶ μεγαλοφροσύνησ σημεῖον. οὐ γὰρ ἔστι πράττειν μεγάλα φροντίζοντα μικρῶν, οὐδὲ πολλοῖσ δεομένοισ βοηθεῖν πολλῶν αὐτὸν δεόμενον.

μέγα δ’ εἰσ πολιτείαν ἐφόδιον οὐχὶ πλοῦτοσ, ἀλλ’ αὐτάρκεια, τῷ μηδενὸσ ἰδίᾳ τῶν περιττῶν δεῖσθαι πρὸσ οὐδεμίαν ἀσχολίαν ἄγουσα τῶν δημοσίων, ἀπροσδεὴσ μὲν γὰρ ἁπλῶσ ὁ θεὸσ, ἀνθρωπίνησ δ’ ἀρετῆσ, ᾧ συνάγεται πρὸσ τὸ ἐλάχιστον ἡ χρείᾳ, τοῦτο τελειότατον καὶ θειότατον. ὡσ γὰρ σῶμα τὸ καλῶσ πρὸσ εὐεξίαν κεκραμένον οὔτ’ ἐσθῆτοσ οὔτε τροφῆσ δεῖται περιττῆσ, οὕτω καὶ βίοσ καὶ οἶκοσ ὑγιαίνων ἀπὸ τῶν τυχόντων διοικεῖται.

δεῖ δὲ τῇ χρείᾳ σύμμετρον ἔχειν τὴν κτῆσιν· ὡσ ὅ γε πολλὰ συνάγων, ὀλίγοισ δὲ χρώμενοσ οὐκ ἔστιν αὐτάρκησ, ἀλλ’ εἴτε μὴ δεῖται, τῆσ παρασκευῆσ ὧν οὐκ ὀρέγεται μάταιοσ, εἴτ’ ὀρέγεται, μικρολογίᾳ κολούων τὴν ἀπόλαυσιν ἄθλιοσ. αὐτοῦ γέ τοι Κάτωνοσ ἡδέωσ ἂν πυθοίμην εἰ μὲν ἀπολαυστὸν ὁ πλοῦτόσ ἐστι, τί σεμνύνῃ τῷ πολλὰ κεκτημένοσ ἀρκεῖσθαι μετρίοισ; εἰ δὲ λαμπρόν ἐστιν, ὥσπερ ἐστίν, ἄρτῳ τε χρῆσθαι τῷ προστυχόντι καὶ πίνειν οἱο͂ν ἐργάται πίνουσι καὶ θεράποντεσ οἶνον καὶ πορφύρασ μὴ δεηθῆναι μηδὲ οἰκίασ κεκονιαμένησ, οὐδὲν οὔτ’ Ἀριστείδησ οὔτ’ Ἐπαμεινώνδασ οὔτε Μάνιοσ Κούριοσ οὔτε Γάιοσ Φαβρίκιοσ ἐνέλιπον τοῦ προσήκοντοσ, χαίρειν ἐάσαντεσ τὴν κτῆσιν ὧν τὴν χρῆσιν ἀπεδοκίμαζον.

οὐ γὰρ ἦν ἀναγκαῖον ἀνθρώπῳ γογγυλίδασ ἥδιστον ὄψον πεποιημένῳ καὶ δι’ αὑτοῦ ταύτασ ἕψοντι, ματτούσησ ἅμα τῆσ γυναικὸσ ἄλφιτα, τοσαῦτα περὶ ἀσσαρίου θρυλεῖν καὶ γράφειν ἀφ’ ἧσ ἄν τισ ἐργασίασ τάχιστα πλούσιοσ γένοιτο, μέγα γὰρ τὸ εὐτελὲσ καὶ αὔταρκεσ, ὅτι τῆσ ἐπιθυμίασ ἅμα καὶ τῆσ φροντίδοσ ἀπαλλάττει τῶν περιττῶν, διὸ καὶ τοῦτό φασιν ἐν τῇ Καλλίου δίκῃ τὸν Ἀριστείδην εἰπεῖν, ὡσ αἰσχύνεσθαι πενίαν προσήκει τοῖσ ἀκουσίωσ πενομένοισ, τοῖσ δ’, ὥσπερ αὐτὸσ, ἑκουσίωσ, ἐγκαλλωπίζεσθαι.

γελοῖον γὰρ οἰέσθαι ῥᾳθυμίασ εἶναι τὴν Ἀριστείδου πενίαν, ᾧ παρῆν αἰσχρὸν εἰργασμένῳ μηδέν, ἀλλ’ ἕνα σκυλεύσαντι βάρβαρον ἢ μίαν σκηνὴν καταλαβόντι πλουσίῳ γενέσθαι, ταῦτα μὲν οὖν περὶ τούτων.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION