헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Ξατοτηέ16́

(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 16)

ἐπανελθὼν δὲ εἰσ Ῥώμην τὸν μὲν ἄλλον χρόνον κατ’ οἶκον Ἀθηνοδώρῳ συνών, ἢ κατ’ ἀγορὰν τοῖσ φίλοισ παριστάμενοσ διετέλεσεν. ἐπιβάλλουσαν δὲ αὐτῷ τὴν ταμιευτικὴν ἀρχὴν οὐ πρότερον μετῆλθεν ἢ τούσ τε νόμουσ ἀναγνῶναι τοὺσ ταμιευτικοὺσ καὶ διαπυθέσθαι τῶν ἐμπείρων ἕκαστα καὶ τύπῳ τινὶ τῆσ ἀρχῆσ τὴν δύναμιν περιλαβεῖν. ὅθεν εὐθὺσ εἰσ τὴν ἀρχὴν καταστάσ μεγάλην ἐποίησε μεταβολὴν τῶν περὶ τὸ ταμιεῖον ὑπηρετῶν καὶ γραμματέων, οἳ διὰ χειρὸσ ἀεὶ τὰ δημόσια γράμματα καὶ τοὺσ νόμουσ ἔχοντεσ, εἶτα νέουσ ἄρχοντασ παραλαμβάνοντεσ δι’ ἀπειρίαν καὶ ἄγνοιαν ἀτεχνῶσ διδασκάλων ἑτέρων καὶ παιδαγωγῶν δεομένουσ, οὐχ ὑφίεντο τῆσ ἐξουσίασ ἐκείνοισ , ἀλλὰ ἦσαν ἄρχοντεσ αὐτοί, μέχρι οὗ Κάτων ἐπιστὰσ τοῖσ πράγμασι νεανικῶσ, οὐκ ὄνομα καὶ τιμὴν ἔχων ἄρχοντοσ, ἀλλὰ καὶ νοῦν καὶ φρόνημα καὶ λόγον, ὑπηρέταισ, ὅπερ ἦσαν, ἠξίου χρῆσθαι τοῖσ γραμματεῦσι, τὰ μὲν·

ἐξελέγχων κακουργοῦντασ αὐτούσ, τὰ δὲ ἁμαρτά·

νοντασ ἀπειρίᾳ διδάσκων, ὡσ δὲ ἦσαν ἰταμοὶ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐθώπευον ὑποτρέχοντεσ, ἐκείνῳ δὲ ἐπολέμουν, τὸν μὲν πρῶτον αὐτῶν καταγνοὺσ περὶ πίστιν ἐν κληρονομίᾳ γεγονέναι πονηρόν ἀπήλασε τοῦ ταμιείου, δευτέρῳ δέ τινὶ ῥᾳδιουργίασ προὔθηκε κρίσιν, ᾧ Κάτλοσ Λουτάτιοσ ὁ τιμητὴσ ἀνέβη βοηθήσων, ἀνὴρ μέγα τὸ τῆσ ἀρχῆσ ἔχων ἀξίωμα, τὸ δὲ τῆσ ἀρετῆσ ἔχων μέγιστον, ὡσ πάντων δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ Ῥωμαίων διαφέρων ἦν δὲ καὶ τοῦ Κάτωνοσ ἐπαινέτησ καὶ συνήθησ διὰ τὸν βίον. ὡσ οὖν ἡττώμενοσ τοῖσ δικαίοισ ἐξῃτεῖτο φανερῶσ τὸν ἄνθρωπον, οὐκ εἰά ταῦτα ποιεῖν αὐτὸν ὁ Κάτων.

"ὦ Κάτλε, σὲ τὸν τιμητὴν καὶ τοὺσ ἡμετέρουσ βίουσ ὀφείλοντα δοκιμάζειν ὑπὸ τῶν ἡμετέρων ὑπηρετῶν ἐκβάλλεσθαι.

ταύτην τὴν φωνὴν ἀφέντοσ τοῦ Κάτωνοσ, ὁ Κάτλοσ προσέβλεψε μὲν αὐτὸν ὡσ ἀμειψόμενοσ, εἶπε δὲ οὐδέν, ἀλλ’,’ εἴτε ὑπ’ ὀργῆσ εἴτε ὑπ’’ αἰσχύνησ ἀπῆλθε σιωπῇ διηπορημένοσ. οὐ μὴν ἥλω γε ὁ ἄνθρωποσ, ἀλλ’ ἐπεὶ μιᾷ ψήφῳ τὰσ ἀφιείσασ ὑπερέβαλλον αἱ καθαιροῦσαι καὶ Λόλλιοσ Μᾶρκοσ εἷσ, συνάρχων τοῦ Κάτωνοσ, ὑπὸ ἀσθενείασ ἀπελέλειπτο τῆσ δίκησ, πέμπει πρὸσ τοῦτον ὁ Κάτλοσ δεόμενοσ βοηθῆσαι τῷ ἀνθρώπῳ·

κἀκεῖνοσ ἐν φορείῳ κομισθεὶσ μετὰ τὴν δίκην ἔθετο τὴν ἀπολύουσαν. οὐ μὴν ἐχρήσατό γε τῷ γραμματεῖ ὁ Κάτων, οὐδὲ τὸν μισθὸν ἀπέδωκεν, οὐδὲ ὅλωσ ἐνάριθμον τοῦ Λολλίου τὴν ψῆφον ἔσχεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plutarch, Cato the Younger, chapter 16

(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 16)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION