Plutarch, Aratus, chapter 52

(플루타르코스, Aratus, chapter 52)

ὅτι γὰρ ἦν μεμιγμένον αἰσχύνῃ καὶ φόβῳ τὸ πρὸσ τὸν Ἄρατον αὐτοῦ πάθοσ ἀπ’ ἀρχῆσ συντεθραμμένον, ἐδήλωσεν οἷσ ἔπραξε περὶ αὐτόν, ἐπιθυμῶν γὰρ ἀνελεῖν τὸν ἄνδρα καὶ νομίζων οὐδ’ ἂν ἐλεύθεροσ ἐκείνου ζῶντοσ εἶναι, μή τί γε τύραννοσ ἢ βασιλεύσ, βίᾳ. μὲν οὐδὲν ἐπεχείρησε, Ταυρίωνα δὲ τῶν στρατηγῶν τινα καὶ φίλων ἐκέλευσεν ἀδήλῳ τρόπῳ τοῦτο πρᾶξαι, μάλιστα διὰ φαρμάκων, αὐτοῦ μὴ παρόντοσ, ὁ δὲ ποιησάμενοσ τὸν Ἄρατον συνήθη φάρμακον αὐτῷ δίδωσιν, οὐκ ὀξὺ καὶ σφοδρόν, ἀλλὰ τῶν θέρμασ τε μαλακὰσ τὸ πρῶτον ἐν τῷ σώματι καὶ βῆχα κινούντων ἀμβλεῖαν, εἶτα οὕτωσ κατὰ μικρὸν εἰσ φθορὰν περαινόντων. οὐ μὴν ἔλαθέ γε τὸνἌρατον ἀλλ’ ὡσ οὐδὲν ἦν ὄφελοσ ἐλέγχοντι, πράωσ καὶ σιωπῇ τὸ πάθοσ, ὡσ δή τινα νόσον κοινὴν καὶ συνήθη νοσῶν, διήντλει.

"ὦ Κεφάλων, ἐπίχειρα τῆσ βασιλικῆσ φιλίασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION