Plutarch, Aratus, chapter 17

(플루타르코스, Aratus, chapter 17)

πᾶσι μὲν οὖν περιμάχητοσ ἦν ὁ τόποσ ἀεὶ καὶ βασιλεῦσι καὶ δυνάσταισ, ἡ δὲ Ἀντιγόνου σπουδὴ περὶ αὐτὸν οὐδὲν ἀπέλιπε πάθει τῶν ἐμμανεστάτων ἐρώτων, ἀλλ’ ὅλοσ ἀνήρτητο ταῖσ φροντίσιν ὅπωσ ἀφαιρήσεται δόλῳ τοὺσ ἔχοντασ, ἐπεὶ φανερῶσ ἀνέλπιστοσ ἦν ἡ ἐπιχείρησισ. αὐτὴν μὲν ᾑρήκει, τῷ παιδὶ χρησάμενοσ ὥσπερ ἄλλῳ τινὶ τῶν δελεασμάτων ἐπ’ αὐτῇ, τὸν δὲ τόπον οὐ προϊεμένησ, ἀλλ’ ἐγκρατῶσ φυλαττούσησ, ἀμελεῖν προσποιούμενοσ ἔθυε γάμουσ αὐτῶν ἐν Κορίνθῳ, καὶ θέασ ἐπετέλει καὶ πότουσ συνῆγε καθ’ ἡμέραν, ὡσ ἄν τισ μάλιστα παίζειν καὶ σχολάζειν τὴν διάνοιαν ὑφ’ ἡδονῆσ καὶ φιλοφροσύνησ ἀφεικώσ.

ἐπεὶ δὲ καιρὸσ ἦν, ᾄδοντοσ Ἀμοιβέωσ ἐν τῷ θεάτρῳ, παρέπεμπε τὴν Νίκαιαν αὐτὸσ ἐπὶ τὴν θέαν ἐν φορείῳ κεκοσμημένῳ βασιλικῶσ, ἀγαλλομένην τε τῇ τιμῇ καὶ πορρωτάτω τοῦ μέλλοντοσ οὖσαν.

γενόμενοσ δὲ τῆσ ὁδοῦ κατὰ τὴν ἐκτροπὴν τὴν ἄνω φέρουσαν, ἐκείνην μὲν ἐκέλευσε προάγειν εἰσ τὸ θέατρον, αὐτὸσ δὲ χαίρειν μὲν Ἀμοιβέα, χαίρειν δὲ τοὺσ γάμουσ ἐάσασ ἀνῄει πρὸσ τὸν Ἀκροκόρινθον ἁμιλλώμενοσ παρ’ ἡλικίαν καὶ κεκλεισμένην τὴν πύλην εὑρών, ἔκοπτε τῇ βακτηρίᾳ κελεύων ἀνοίγειν. οἱ δ’ ἔνδον ἀνέῳξαν καταπλαγέντεσ.

οὕτω δὲ τοῦ τόπου κρατήσασ, οὐ κατέσχεν αὑτόν, ἀλλ’ ἔπινε παίζων ὑπὸ χαρᾶσ ἐν τοῖσ στενωποῖσ, καὶ δι’ ἀγορᾶσ αὐλητρίδασ ἔχων καὶ στεφάνουσ περικείμενοσ, ἀνὴρ γέρων καὶ τηλικαύταισ πραγμάτων μεταβολαῖσ κεχρημένοσ, ἐκώμαζε δεξιούμενοσ καὶ προσαγορεύων τοὺσ ἀπαντῶντασ, οὕτωσ ἄρα καὶ λύπησ καὶ φόβου μᾶλλον ἐξίστησι καὶ σάλον παρέχει τῇ ψυχῇ τὸ χαίρειν ἄνευ λογισμοῦ παραγινόμενον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION