Pindar, Odes, nemean odes, nemean 9 ΧΡΟΜΙῼ ΑΙΤΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ

(핀다르, Odes, nemean odes, nemean 9 ΧΡΟΜΙῼ ΑΙΤΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ)

κωμάσομεν παρ’ Ἀπόλλωνοσ Σικυώνοθε, Μοῖσαι, τὰν νεοκτίσταν ἐσ Αἴτναν, ἔνθ’ ἀναπεπταμέναι ξείνων νενίκανται θύραι, ὄλβιον ἐσ Χρομίου δῶμ’. ἀλλ’ ἐπέων γλυκὺν ὕμνον πράσσετε. τὸ κρατήσιππον γὰρ ἐσ ἁρ̀μ’ ἀναβαίνων ματέρι καὶ διδύμοισ παίδεσσιν αὐδὰν μανύει Πυθῶνοσ αἰπεινᾶσ ὁμοκλάροισ ἐπόπταισ.

ἔστι δέ τισ λόγοσ ἀνθρώπων, τετελεσμένον ἐσλὸν μὴ χαμαὶ σιγᾷ καλύψαι·

θεσπεσία δ’ ἐπέων καύχαισ ἀοιδὰ πρόσφοροσ. ἀλλ’ ἀνὰ μὲν βρομίαν φόρμιγγ’, ἀνὰ δ’ αὐλὸν ἐπ’ αὐτὰν ὄρσομεν ἱππίων ἄθλων κορυφάν, ἅτε Φοίβῳ θῆκεν Ἄδραστοσ ἐπ’ Ἀσωποῦ ῥεέθροισ· ὃσ τότε μὲν βασιλεύων κεῖθι νέαισί θ’ ἑορταῖσ ἰσχύοσ τ’ ἀνδρῶν ἁμίλλαισ ἁρ́μασί τε γλαφυροῖσ ἄμφαινε κυδαίνων πόλιν.

φεῦγε γὰρ Ἀμφιαρῆ ποτε θρασυμήδεα καὶ δεινὰν στάσιν πατρῴων οἴκων ἀπό τ’ Ἄργεοσ·

ἀρχοὶ δ’ οὐκ ἔτ’ ἔσαν Ταλαοῦ παῖδεσ, βιασθέντεσ λύᾳ. κρέσσων δὲ καππαύει δίκαν τὰν πρόσθεν ἀνήρ. ἀνδροδάμαντ’ Ἐριφύλαν, ὁρ́κιον ὡσ ὅτε πιστόν, δόντεσ Οἰκλείδᾳ γυναῖκα, ξανθοκομᾶν Δαναῶν ἔσσαν μέγιστοι καί ποτε ἐσ<λὸν ἐσ> ἑπταπύλουσ Θήβασ ἄγαγον στρατὸν ἀνδρῶν αἰσιᾶν οὐ κατ’ ὀρνίχων ὁδόν·

οὐδὲ Κρονίων ἀστεροπὰν ἐλελίξαισ οἴκοθεν μαργουμένουσ στείχειν ἐπώτρυν’, ἀλλὰ φείσασθαι κελεύθου.

φαινομέναν δ’ ἄρ’ ἐσ ἄταν σπεῦδεν ὅμιλοσ ἱκέσθαι χαλκέοισ ὅπλοισιν ἱππείοισ τε σὺν ἔντεσιν·

Ἰσμηνοῦ δ’ ἐπ’ ὄχθαισι γλυκὺν νόστον ἐρεισάμενοι λευκανθέα σώματ’ ἐπίαναν καπνόν· ἑπτὰ γὰρ δαίσαντο πυραὶ νεογυίουσ φῶτασ· Ζεὺσ τὰν βαθύστερνον χθόνα, κρύψεν δ’ ἅμ’ ἵπποισ, δουρὶ Περικλυμένου πρὶν νῶτα τυπέντα μαχατὰν θυμὸν αἰσχυνθῆμεν.

ἐν γὰρ δαιμονίοισι φόβοισ φεύγοντι καὶ παῖδεσ θεῶν.

ἐγχέων ταύταν θανάτου πέρι καὶ ζωᾶσ ἀναβάλλομαι ὡσ πόρσιστα, μοῖραν δ’ εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν, Ζεῦ πάτερ, ἀγλαί̈αισιν δ’ ἀστυνόμοισ ἐπιμῖξαι λαόν.

ἐντί τοι φίλιπποί τ’ αὐτόθι καὶ κτεάνων ψυχὰσ ἔχοντεσ κρέσσονασ ἄνδρεσ. ἄπιστον ἐείπ’·

αἰδὼσ γὰρ ὑπὸ κρύφα κέρδει κλέπτεται, ἃ φέρει δόξαν. Χρομίῳ κεν ὑπασπίζων παρὰ πεζοβόαισ ἵπποισ τε ναῶν τ’ ἐν μάχαισ ἔκρινασ ἂν κίνδυνον ὀξείασ ἀϋτᾶσ, οὕνεκεν ἐν πολέμῳ κείνα θεὸσ ἔντυεν αὐτοῦ θυμὸν αἰχματὰν ἀμύνειν λοιγὸν Ἐνυαλίου.

παῦροι δὲ βουλεῦσαι φόνου παρποδίου νεφέλαν τρέψαι ποτὶ δυσμενέων ἀνδρῶν στίχασ χερσὶ καὶ ψυχᾷ δυνατοί·

ἔνθα Ῥέασ πόρον ἄνθρωποι καλέοισι, δέδορκεν παιδὶ τοῦθ’ Ἁγησιδάμου φέγγοσ ἐν ἁλικίᾳ πρώτᾳ·

τὰ δ’ ἄλλαισ ἁμέραισ πολλὰ μὲν ἐν κονίᾳ χέρσῳ, τὰ δὲ γείτονι πόντῳ φάσομαι.

ἐκ πόνων δ’, οἳ σὺν νεότατι γένωνται σύν τε δίκᾳ, τελέθει πρὸσ γῆρασ αἰὼν ἁμέρα. ἴστω λαχὼν πρὸσ δαιμόνων θαυμαστὸν ὄλβον. εἰ γὰρ ἅμα κτεάνοισ πολλοῖσ ἐπίδοξον ἄρηται κῦδοσ, οὐκ ἔστι πρόσωθεν θνατὸν ἔτι σκοπιᾶσ ἄλλασ ἐφάψασθαι ποδοῖν.

ἡσυχία δὲ φιλεῖ μὲν συμπόσιον· νεοθαλὴσ δ’ αὔξεται μαλθακᾷ νικαφορία σὺν ἀοιδᾷ· θαρσαλέα δὲ παρὰ κρητῆρα φωνὰ γίνεται. ἐγκιρνάτω τίσ νιν, γλυκὺν κώμου προφάταν, ἀργυρέαισι δὲ νωμάτω φιάλαισι βιατὰν ἀμπέλου παῖδ’, ἅσ ποθ’ ἵπποι κτησάμεναι Χρομίῳ πέμψαν θεμιπλέκτοισ ἁμᾷ Λατοί̈δα στεφάνοισ ἐκ τᾶσ ἱερᾶσ Σικυῶνοσ.

εὔχομαι ταύταν ἀρετὰν κελαδῆσαι σὺν Χαρίτεσσιν, ὑπὲρ πολλῶν τε τιμαλφεῖν λόγοισ νίκαν, ἀκοντίζων σκοποῖ’ ἄγχιστα Μοισᾶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION