헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́15́1́

(PROS KORINQIOUS B, chapter 1)

ΠΑΥΛΟΣ ἀπόστολοσ Χριστοῦ Ιἠσοῦ διὰ θελήματοσ θεοῦ καὶ Τιμόθεοσ ὁ ἀδελφὸσ τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, σὺν τοῖσ ἁγίοισ πᾶσιν τοῖσ οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαίᾳ· χάρισ ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸσ ἡμῶν καὶ κυρίου Ιἠσοῦ Χριστοῦ.

ὁ παρακαλῶν ἡμᾶσ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, εἰσ τὸ δύνασθαι ἡμᾶσ παρακαλεῖν τοὺσ ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆσ παρακλήσεωσ ἧσ παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ θεοῦ.

ὅτι καθὼσ περισσεύει τὰ παθήματα τοῦ χριστοῦ εἰσ ἡμᾶσ, οὕτωσ διὰ τοῦ χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησισ ἡμῶν.

εἴτε δὲ θλιβόμεθα, ὑπὲρ τῆσ ὑμῶν παραπαθημάτων κλήσεωσ καὶ σωτηρίασ·

εἴτε παρακαλούμεθα, ὑπὲρ τῆσ ὑμῶν παρακλήσεωσ τῆσ ἐνεργουμένησ ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων ὧν καὶ ἡμεῖσ πάσχομεν, καὶ ἡ ἐλπὶσ ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν· ’ εἰδότεσ ὅτι ὡσ κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων, οὕτωσ καὶ τῆσ παρακλήσεωσ.

Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶσ ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆσ θλίψεωσ ἡμῶν τῆσ γενομένησ ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτι καθ’ ὑπερβολὴν ὑπὲρ δύναμιν ἐβαρήθημεν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶσ καὶ τοῦ ζῇν·

ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖσ τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότεσ ὦμεν ἐφ’ ἑαυτοῖσ ἀλλ’ ἐπὶ τῷ θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺσ νεκρούσ·

συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει, ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰσ ἡμᾶσ χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν.

Ἡ γὰρ καύχησισ ἡμῶν αὕτη ἐστίν, τὸ μαρτύριον τῆσ συνειδήσεωσ ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁγιότητι καὶ εἰλικρινίᾳ τοῦ θεοῦ, [καὶ] οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ ἀλλ’ ἐν χάριτι θεοῦ, ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρωσ δὲ πρὸσ ὑμᾶσ·

καθὼσ καὶ ἐπέγνωτε ἡμᾶσ ἀπὸ μέρουσ, ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμὲν καθάπερ καὶ ὑμεῖσ ἡμῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ.

καὶ δι’ ὑμῶν διελθεῖν εἰσ Μακεδονίαν, καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίασ ἐλθεῖν πρὸσ ὑμᾶσ καὶ ὑφ’ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν.

τοῦτο οὖν βουλόμενοσ μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην;

ἢ ἃ βουλεύομαι κατὰ σάρκα βουλεύομαι, ἵνα ᾖ παρ’ ἐμοὶ τό Ναί ναὶ καὶ τό Οὔ οὔ; πιστὸσ δὲ ὁ θεὸσ ὅτι ὁ λόγοσ ἡμῶν ὁ πρὸσ ὑμᾶσ οὐκ ἔστιν Ναί καὶ Οὔ·

ὁ τοῦ θεοῦ γὰρ υἱὸσ Χριστὸσ Ιἠσοῦσ ὁ ἐν ὑμῖν δι’ ἡμῶν κηρυχθείσ, δι’ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ ἐγένετο Ναί καὶ Οὔ, ἀλλὰ Ναί ἐν αὐτῷ γέγονεν·

ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι θεοῦ, ἐν αὐτῷ τό Ναί·

διὸ καὶ δι’ αὐτοῦ τό Ἀμήν τῷ θεῷ πρὸσ δόξαν δι’ ἡμῶν. [ὁ] καὶ σφραγισάμενοσ ἡμᾶσ καὶ δοὺσ τὸν ἀρραβῶνα τοῦ πνεύματοσ ἐν ταῖσ καρδίαισ ἡμῶν.

Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενοσ ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰσ Κόρινθον.

οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆσ πίστεωσ, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆσ χαρᾶσ ὑμῶν, τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε.

ἔκρινα γὰρ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ πρὸσ ὑμᾶσ ἐλθεῖν·

εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶσ, καὶ τίσ ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενοσ ἐξ ἐμοῦ;

καὶ ἔγραψα τοῦτο αὐτὸ ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην σχῶ ἀφ’ ὧν ἔδει με χαίρειν, πεποιθὼσ ἐπὶ πάντασ ὑμᾶσ ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστίν.

ἐκ γὰρ πολλῆσ θλίψεωσ καὶ συνοχῆσ καρδίασ ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων, οὐχ ἵνα λυπηθῆτε, ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρωσ εἰσ ὑμᾶσ.

Εἰ δέ τισ λελύπηκεν, οὐκ ἐμὲ λελύπηκεν, ἀλλὰ ἀπὸ μέρουσ ἵνα μὴ ἐπιβαρῶ πάντασ ὑμᾶσ.

ὥστε τοὐναντίον ὑμᾶσ χαρίσασθαι καὶ παρακαλέσαι, μή πωσ τῇ περισσοτέρᾳ λύπῃ καταποθῇ ὁ τοιοῦτοσ.

διὸ παρακαλῶ ὑμᾶσ κυρῶσαι εἰσ αὐτὸν ἀγάπην·

εἰσ τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψα ἵνα γνῶ τὴν δοκιμὴν ὑμῶν, εἰ εἰσ πάντα ὑπήκοοί ἐστε.

ᾧ δέ τι χαρίζεσθε, κἀγώ·

ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ, οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν.

οὐκ ἔσχηκα ἄνεσιν τῷ πνεύματί μου τῷ μὴ εὑρεῖν με Τίτον τὸν ἀδελφόν μου, ἀλλὰ ἀποταξάμενοσ αὐτοῖσ ἐξῆλθον εἰσ Μακεδονίαν.

Τῷ δὲ θεῷ χάρισ τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶσ ἐν τῷ χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆσ γνώσεωσ αὐτοῦ φανεροῦντι δι’ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ·

οἷσ μὲν ὀσμὴ ἐκ θανάτου εἰσ θάνατον, οἷσ δὲ ὀσμὴ ἐκ ζωῆσ εἰσ ζωήν.

καὶ πρὸσ ταῦτα τίσ ἱκανόσ; οὐ γάρ ἐσμεν ὡσ οἱ πολλοὶ καπηλεύοντεσ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, ἀλλ’ ὡσ ἐξ εἰλικρινίασ, ἀλλ’ ὡσ ἐκ θεοῦ κατέναντι θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν.

Ἀρχόμεθα πάλιν ἑαυτοὺσ συνιστάνειν;

ἢ μὴ χρῄζομεν ὥσ τινεσ συστατικῶν ἐπιστολῶν πρὸσ ὑμᾶσ ἢ ἐξ ὑμῶν; ἡ ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖσ ἐστέ, ἐνγεγραμμένη ἐν ταῖσ καρδίαισ ἡμῶν, γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων·

φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ’ ἡμῶν, ἐνγεγραμμένη οὐ μέλανι ἀλλὰ πνεύματι θεοῦ ζῶντοσ, οὐκ ἐν πλαξὶν λιθίναισ ἀλλ’ ἐν πλαξὶν καρδίαισ σαρκίναισ.

Πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν διὰ τοῦ χριστοῦ πρὸσ τὸν θεόν.

ὃσ καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶσ διακόνουσ καινῆσ διαθήκησ, οὐ γράμματοσ ἀλλὰ πνεύματοσ, τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτείνει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ.

πῶσ οὐχὶ μᾶλλον ἡ διακονία τοῦ πνεύματοσ ἔσται ἐν δόξῃ;

εἰ γὰρ ἡ διακονία τῆσ κατακρίσεωσ δόξα, πολλῷ μᾶλλον περισσεύει ἡ διακονία τῆσ δικαιοσύνησ δόξῃ.

καὶ γὰρ οὐ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει εἵνεκεν τῆσ ὑπερβαλλούσησ δόξησ·

εἰ γὰρ τὸ καταργούμενον διὰ δόξησ, πολλῷ μᾶλλον τὸ μένον ἐν δόξῃ.

καὶ οὐ καθάπερ Μωυσῆσ ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, πρὸσ τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺσ υἱοὺσ Ἰσραὴλ εἰσ τὸ τέλοσ τοῦ καταργουμένου.

ἀλλὰ ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν.

ἀλλ’ ἑώσ σήμερον ἡνίκα ἂν ἀναγινώσκηται Μωυσῆσ κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται·

ἡνίκα δὲ ἐὰν ἐπιστρέψῃ πρὸξ Κύριον, περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα.

ὁ δὲ κύριοσ τὸ πνεῦμά ἐστιν·

οὗ δὲ τὸ πνεῦμα Κυρίου, ἐλευθερία. ἡμεῖσ δὲ πάντεσ ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξησ εἰσ δόξαν, καθάπερ ἀπὸ κυρίου πνεύματοσ.

ἀλλὰ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τῆσ αἰσχύνησ, μὴ περιπατοῦντεσ ἐν πανουργίᾳ μηδὲ δολοῦντεσ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ τῇ φανερώσει τῆσ ἀληθείασ συνιστάνοντεσ ἑαυτοὺσ πρὸσ πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.

ἐν οἷσ ὁ θεὸσ τοῦ αἰῶνοσ τούτου ἐτύφλωσεν τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰσ τὸ μὴ αὐγάσαι τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆσ δόξησ τοῦ χριστοῦ, ὅσ ἐστιν εἰκὼν τοῦ θεοῦ.

οὐ γὰρ ἑαυτοὺσ κηρύσσομεν ἀλλὰ Χριστὸν Ιἠσοῦν κύριον, ἑαυτοὺσ δὲ δούλουσ ὑμῶν διὰ Ιἠσοῦν.

ὅτι ὁ θεὸσ ὁ εἰπών Ἐκ σκότουσ φῶσ λάμψει, ὃσ ἔλαμψεν ἐν ταῖσ καρδίαισ ἡμῶν πρὸσ φωτισμὸν τῆσ γνώσεωσ τῆσ δόξησ τοῦ θεοῦ ἐν προσώπῳ Χριστοῦ.

Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοισ σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆσ δυνάμεωσ ᾖ τοῦ θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν·

ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι;

πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Ιἠσοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντεσ, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ιἠσοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ·

ἀεὶ γὰρ ἡμεῖσ οἱ ζῶντεσ εἰσ θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ιἠσοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ιἠσοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν.

ὥστε ὁ θάνατοσ ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν.

εἰδότεσ ὅτι ὁ ἐγείρασ τὸν [κύριον] Ιἠσοῦν καὶ ἡμᾶσ σὺν Ιἠσοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν.

τὰ γὰρ πάντα δι’ ὑμᾶσ, ἵνα ἡ χάρισ πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰσ τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ.

Διὸ οὐκ ἐγκακοῦμεν, ἀλλ’ εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωποσ διαφθείρεται, ἀλλ’ ὁ ἔσω ἡμῶν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ.

μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα, τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια.

οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειοσ ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνουσ καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ θεοῦ ἔχομεν οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ.

εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα.

καὶ γὰρ οἱ ὄντεσ ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι ἐφ’ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι ἀλλ’ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆσ ζωῆσ.

ὁ δὲ κατεργασάμενοσ ἡμᾶσ εἰσ αὐτὸ τοῦτο θεόσ, ὁ δοὺσ ἡμῖν τὸν ἀρραβῶνα τοῦ πνεύματοσ.

θαρροῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματοσ καὶ ἐνδημῆσαι πρὸσ τὸν κύριον·

διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐνδημοῦντεσ εἴτε ἐκδημοῦντεσ, εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι.

τοὺσ γὰρ πάντασ ἡμᾶσ φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματοσ τοῦ χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστοσ τὰ διὰ τοῦ σώματοσ πρὸσ ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον.

Εἰδότεσ οὖν τὸν φόβον τοῦ κυρίου ἀνθρώπουσ πείθομεν, θεῷ δὲ πεφανερώμεθα·

ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖσ συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι. οὐ πάλιν ἑαυτοὺσ συνιστάνομεν ὑμῖν, ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντεσ ὑμῖν καυχήματοσ ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα ἔχητε πρὸσ τοὺσ ἐν προσώπῳ καυχωμένουσ καὶ μὴ ἐν καρδίᾳ.

εἴτε γὰρ ἐξέστημεν, θεῷ·

εἴτε σωφρονοῦμεν, ὑμῖν. ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ χριστοῦ συνέχει ἡμᾶσ, κρίναντασ τοῦτο ὅτι εἷσ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν·

ἄρα οἱ πάντεσ ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἵνα οἱ ζῶντεσ μηκέτι ἑαυτοῖσ ζῶσιν ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.

Ὥστε ἡμεῖσ ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα·

εἰ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν. ὥστε εἴ τισ ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσισ·

τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονεν καινά· ὡσ ὅτι θεὸσ ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενοσ αὐτοῖσ τὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶ θέμενοσ ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆσ καταλλαγῆσ.

Ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡσ τοῦ θεοῦ παρακαλοῦντοσ δι’ ἡμῶν·

δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ θεῷ. τὸν μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖσ γενώμεθα δικαιοσύνη θεοῦ ἐν αὐτῷ.

Συνεργοῦντεσ δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰσ κενὸν τὴν χάριν τοῦ θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶσ·

λέγει γάρ Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίασ ἐβοήθησά σοι·

ἰδοὺ νῦν καιρὸσ εὐπρόσδεκτοσ, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίασ·

μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντεσ προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστάνοντεσ ἑαυτοὺσ ὡσ θεοῦ διάκονοι·

ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείασ, ἐν δυνάμει θεοῦ·

καὶ ἀτιμίασ, διὰ δυσφημίασ καὶ εὐφημίασ·

ὡσ λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντεσ, ὡσ πτωχοὶ πολλοὺσ δὲ πλουτίζοντεσ, ὡσ μηδὲν ἔχοντεσ καὶ πάντα κατέχοντεσ.

Τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγεν πρὸσ ὑμᾶσ, Κορίνθιοι, ἡ καρδία ἡμῶν πεπλάτυνται·

οὐ στενοχωρεῖσθε ἐν ἡμῖν, στενοχωρεῖσθε δὲ ἐν τοῖσ σπλάγχνοισ ὑμῶν·

τὴν δὲ αὐτὴν ἀντιμισθίαν, ὡσ τέκνοισ λέγω, πλατύνθητε καὶ ὑμεῖσ.

Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντεσ ἀπίστοισ·

τίσ γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ, ἢ τίσ κοινωνία φωτὶ πρὸσ σκότοσ; τίσ δὲ συμφώνησισ Χριστοῦ πρὸσ Βελίαρ, ἢ τίσ μερὶσ πιστῷ μετὰ ἀπίστου;

τίσ δὲ συνκατάθεσισ ναῷ θεοῦ μετὰ εἰδώλων;

ἡμεῖσ γὰρ ναὸσ θεοῦ ἐσμὲν ζῶντοσ· "Ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖσ καὶ ἐνπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν θεόσ, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μου λαόσ. διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριοσ, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· "κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶσ· "καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰσ πατέρα, καὶ ὑμεῖσ ἔσεσθέ μοι εἰσ υἱοὺσ καὶ θυγατέρασ, λέγει Κύριοσ Παντοκράτωρ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

PROS KORINQIOUS B, chapter 1

(PROS KORINQIOUS B, chapter 1)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION