Lucian, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 7:

(루키아노스, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 7:)

Τί παθὼν δέ, ὦ Κρόνε, ἀφῆκασ τὴν ἀρχήν; Ἐγώ σοι φράσω· τὸ μὲν ὅλου, γέρων ἤδη καὶ ποδαγρὸσ ὑπὸ τοῦ κρόνου ὤν ‐ διὸ καὶ πεπεδῆσθαί με οἱ πολλοὶ εἴκασαν ‐ · οὐ γὰρ ἠδυνάμην διαρκεῖν πρὸσ οὕτω πολλὴν τὴν ἀδικίαν τῶν νῦν, ἀλλ̓ ἀεὶ ἀναθεῖν ἔδει ἄνω καὶ κάτω τὸν κεραυνὸν διηρμένον τοὺσ ἐπιόρκουσ ἢ ἱεροσύλουσ ἢ βιαίουσ καταφλέγοντα, καὶ τὸ πρᾶγμα πάνυ ἐργῶδεσ ἦν καὶ νεανικόν· ἐξέστην οὖν εὖ ποιῶν τῷ Διί. καὶ ἄλλωσ δὲ καλῶσ ἔχειν ἐδόκει μοι διανείμαντα τοῖσ παισὶν οὖσι τὴν ἀρχὴν αὐτὸν εὐωχεῖσθαι τὰ πολλὰ ἐφ̓ ἡσυχίασ οὔτε τοῖσ εὐχομένοισ χρηματίζοντα οὔτε ὑπὸ τῶν τἀναντία αἰτούντων ἐνοχλούμενον οὔτε βροντῶντα ἢ ἀστράπτοντα ἢ χάλαζαν ἐνίοτε βάλλειν ἀναγκαζόμενον· ἀλλὰ πρεσβυτικόν τινα τοῦτον ἥδιστον βίον διάγω ζωρότερον πίνων τὸ νέκταρ, τῷ Ιἀπετῷ καὶ τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ ἡλικιώταισ προσμυθολογῶν· ὁ δὲ ἄρχει μυρία ἔχων πράγματα. πλὴν ὀλίγασ ταύτασ ἡμέρασ ἐφ̓ οἷσ εἶπον ὑπεξελέσθαι μοι ἔδοξε καὶ ἀναλαμβάνω τὴν ἀρχήν, ὡσ ὑπομνήσαιμι τοὺσ ἀνθρώπουσ οἱο͂σ ἦν ὁ ἐπ̓ ἐμοῦ βίοσ, ὁπότε ἄσπορα καὶ ἀνήροτα πάντα ἐφυετο αὐτοῖσ, οὐ στάχυεσ, ἀλλ̓ ἕτοιμοσ ἄρτοσ καὶ κρέα ἐσκευασμένα, καὶ ὁ οἶνοσ ἔρρει ποταμηδόν καὶ πηγαὶ μέλιτοσ καὶ γάλακτοσ· ἀγαθοὶ γὰρ ἦσαν καὶ χρυσοῖ ἅπαντεσ. αὕτη μοι ἡ αἰτία τῆσ ὀλιγοχρονίου ταύτησ δυναστείασ, καὶ διὰ τοῦτο ἁπαν ταχοῦ κρότοσ καὶ ᾠδὴ καὶ παιδιὰ καὶ ἰσοτιμία πᾶσι καἰ δούλοισ καὶ ἐλευθέροισ· οὐδεὶσ γὰρ ἐπ̓ ἐμοῦ δοῦλοσ ἦν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION