Hyperides, Speeches, Κατ’ Ἀθηνογένους

(히페레이데스, Speeches, Κατ’ Ἀθηνογένους)

[αὐτ]ήν. εἰπόντοσ δέ μου πρὸσ αὐτὴν τά τε [πραχθέ]ντα, καὶ ὅτι μοι Ἀθηνογένησ χαλε[πὸσ] εἰή καὶ οὐδὲν ἐθέλοι τῶν μετρίων [συγ]χωρεῖν, τοῦτον μὲν ἔφη ἀεὶ τοιοῦτον [εἶν]αι, ἐμὲ δ’ ἐκέλευε θαρρεῖν· αὐτὴ γάρ μοι [πά]ντα συναγωνιεῖσθαι. καὶ ταῦτ’ ἔλεγεν [σπο]υδάζουσά τε τῷ ἤθει ὡσ ἔνι μάλιστα [καὶ] ὀμνύουσα τοὺσ μεγίστουσ ὁρ́κουσ, ἦ μὴν [με]τ’ εὐνοίασ τῆσ ἐμῆσ λέγειν καὶ ἐπὶ [πάση]σ ἀληθείασ·

ὥστ’ ἐμέ, ὦ ἄνδρεσ δικα[σταί, ῥηθ]ήσεται γὰρ πρὸσ ὑμᾶσ τἀληθέσ, ταῦ[τα π]επεῖσθαι. οὕτωσ, ὡσ ἐοίκεν, ἐξίστησιν [ἀνθρώπου] φύσιν ἔρωσ, προσλαβὼν γυναι[κὸσ συνεργ]ίαν. ἐκείνη γοῦν φενακίζουσα [ἅπαντ]α ταῦτα προσπεριέκοψε[ν α]ὑτῇ [ὡσ δὴ] εἰσ παιδίσκην τριακοσίασ δραχμὰσ [εὐν]οίασ ἕνεκα. ἴσωσ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δι[κασ]ταί, οὐδὲν [ὑπερ]θαύμαστόν με ὑπὸ Ἀν[τιγόν]ασ τὸν τρόπον τουτονὶ παιδαγω[γηθῆ]ναι, γυναικὸσ ἣ δεινοτάτη μὲν [τῶν] ἑταιρῶν, ὥσ φασιν, ἐφ’ ἡλ[ικί]ασ ἐγένε[το, διατ]ετέλεκε δὲ πορνοβοσκοῦσα ενοἶκον τοῦ Χολλίδου οὐ[δενὸσ ἐλά]ττω ὄντα ἀνῄρηκεν.

καίτοι [ὅπου καθ’ ἑ]αυτὴν οὖσα τοιαῦτα διεπράτ[τετο, τί οἰέσ]θ’ αὐτὴν νῦν ἐν[νο]εῖν, προσ[λαβοῦσαν συ]ναγωνιστὴν Ἀθηνογένην, ἄνθρωπον λογογράφον τε καὶ ἀγοραῖον, τὸ δὲ μέγιστον, Αἰγύπτιον; τέλοσ δ’ οὖν, ἵνα μὴ μακρολογῶ, μεταπεμψαμένη γάρ με πάλιν ὕστερον εἶπεν ὅτι πολλοὺσ λόγουσ ἀναλώσασα πρὸσ τὸν Ἀθηνογένην μόλισ εἰή συμπεπεικυῖα αὐτὸν ἀπολῦσαί μοι τόν τε Μίδαν κα[ὶ τ]οὺσ υἱεῖσ ἀμφοτέρουσ τετταράκοντα μνῶν, καὶ ἐκέλευέ με τὴν ταχίστην πορίζειν τὸ ἀργύριον, πρὶν μεταδόξαι τι Ἀθηνογένει.

συναγαγὼν δ’ ἐγὼ πανταχόθεν καὶ τοὺσ φίλουσ ἐνοχλήσασ καὶ θεὶσ ἐπὶ τὴν τράπεζαν τὰσ τετταράκοντα μνᾶσ ἧκον ὡσ τὴν [Ἀντι]γόναν.

κἀκε[ίνη] σ[υνήγα]γεν ἡμᾶσ εἰσ τὸ αὐτό, ἐμέ τε καὶ [Ἀθηνο]γ[έ]νην, καὶ διή[λλ]αξε, καὶ παρεκελεύσατ[ο τ]οῦ λοιποῦ εὖ ποιεῖν ἀλλήλουσ. καὶ ἔγωγ’ ἔφην ταῦτα ποιήσειν, καὶ Ἀθηνογένησ οὑτοσὶ ὑπολαβὼν εἶπε[ν ὅ]τι τῶν πεπραγμένων δεῖ με χάριν ἔχειν Ἀντιγόνᾳ· καὶ νῦν, ἔφη, ταύτησ ἕνεκα ἤδη σοι ἐνδείξομαι ὅσα σε ἀγα[θὰ] ποιήσω. σὺ μὲ[ν γάρ], ἔφη, [τὸ] ἀργύριον ἐπ’ ἐλευθερίᾳ καταβαλ[εῖ]σ το[ῦ Μίδο]υ καὶ τῶν παίδων, ἐγὼ δέ σοι ἀποδώσομαι αὐτοὺσ ὠνῇ καὶ πράσει, ἵνα πρῶτον μὲν μηδεὶσ [παρε]νοχλῇ μηδὲ διαφθείρῃ τὸν π[α]ῖδα, ἔ[π]ε[ι]τ’ αὐτοὶ [μὴ] ἐγχειρῶσι [πο]νηρε[ύε]σθαι μηδὲν διὰ τὸν φόβ[ον]. τὸ δὲ μέγιστον, νῦν μὲν ἂν δόξειαν δι’ ἐμὲ γεγονέναι ἐλεύθεροι·

ἐὰν δὲ πριάμενοσ σὺ ὠνῇ καὶ πράσει εἶθ’ ὕστερον, ὅτε ἄν σοι δοκῇ, ἀφῇσ αὐτοὺσ ἐλευθέρουσ, διπλασίαν ἕξουσίν σοι τὴν χάριν. ὅσον μέντοι ὀφείλουσιν ἀργύριον, μύρου τέ τινοσ τιμὴν Παγκάλῳ καὶ Προκλεῖ καὶ εἴ τι ἄλλο κατέθετό τισ ἐπὶ τὸ μυροπώλιον τῶν προσφοιτώντων, οἱᾶ γίγνεται, ταῦτα, ἔφη, σὺ ἀναδέξῃ· ἔστιν δὲ μικρὰ κομιδῇ καὶ πολλῷ πλείω φορτία ἐστὶν τούτων ἐν τῷ ἐργαστηρίῳ, μύρον καὶ ἀλάβαστροι καὶ σμύρνα, καὶ ἄλλ’ ἄττα ὀνόματα λέγων, ὅθεν πάντα ταῦτα δ[ιαλυθ]ήσε[ται] ῥᾳδίωσ. ἦν δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὡσ ἐοίκεν, ἐνταῦθα ἡ ἐπιβουλὴ καὶ τὸ πλάσμα τὸ μέγα.

εἰ μὲν γὰρ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ καταβάλλοιμι αὐτῶν τὸ ἀργύριον, τοῦτο μόνον ἀπώλλυον ὃ δοίην αὐτῷ, [ἀλλ’] οὐδὲν δεινὸν ἔπασχον· εἰ δὲ πριαίμην ὠνῇ καὶ πράσει, ὁμολογήσασ αὐτῷ τὰ χρέα ἀναδέξεσθαι, ὡσ οὐθενὸσ ἄξια ὄντα, δ[ιὰ] τὸ μὴ π[ρο]ειδέναι, καὶ τοὺσ πληρωτὰσ τῶν ἐράνων ἐν ὁμολογίᾳ λαβών· ὅπερ ἐποίησεν. ὡσ γὰρ εἰπόντοσ αὐτοῦ ταῦτα ἐγὼ προσωμολόγησα, εὐθὺσ ἐκ τῶν γονάτων λαβὼν [τῶ]ν αὑτοῦ γραμματεῖόν τ[ι τὸ ἐγ]γεγραμ[μ]ένον ἀνεγίγνωσκ[εν].

ἦσαν δὲ αὗται συνθῆκαι πρὸσ ἐμέ· ὧν ἐγὼ ἀναγιγνωσκομένων μὲν ἤκουον, ἔσπευδον μέντοι ἐφ’ ὃ ἧκον τοῦτο διοικήσασθαι, καὶ σημαίνεται τὰσ συνθήκασ εὐθὺσ ἐν τῇ αὐτῇ οἰκίᾳ ἵνα μηδεὶσ τῶν εὖ φρονούντων ἀκούσαι τὰ ἐγγεγραμμένα, προσεγγράψασ μετ’ ἐμοῦ Νίκωνα τὸν Κηφισιέα. ἐλθόντεσ δ’ ἐπὶ τὸ μυροπώλιον τὸ μὲν γραμματεῖον τιθέμεθα παρὰ Λυσικλεῖ Λευκονοιεῖ, τὰσ δὲ τετταράκοντα μνᾶσ ἐγὼ καταβαλὼν τὴν ὠνὴν ἐποιησάμην.

τούτου δὲ γενομένου προσῄεσάν μοι οἱ χρῆσται οἷσ ὠφείλετο παρὰ τῷ Μίδᾳ καὶ οἱ πληρωταὶ τῶν ἐράνων καὶ διελέγοντό μοι· καὶ ἐν τρισὶν μησὶν ἅπαντα τὰ χρέα φανερὰ ἐγεγόνει, ὥστ’ εἶναί μοι [σὺ]ν τοῖσ ἐράνοισ, ὅπερ καὶ ἀρτίωσ εἶπον, πε[ρὶ π]έντε τάλαντα. ὡσ δ’ ᾐσθόμην οὗ ἦν κακοῦ, τότ’ ἤδη τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ οἰκείουσ συνήγαγον καὶ τὰ ἀντίγραφα τῶν συνθηκ[ῶν] ἀνεγιγνώσκομεν·

ἐν αἷσ ἐγέγραπτο μὲν τὸ τοῦ Παγκάλου καὶ τοῦ Πολυκλέουσ ὄνομα διαρρήδην, καὶ ὅτι μύρων τιμαὶ ὠφείλοντο, ἃ ἦν βραχέα τε καὶ ἐξῆν αὐτοῖσ εἰπεῖν ὅτι τὸ μύρον ἄξιον εἰή τοῦ ἀργυρίου τὸ ἐν τ[ῷ ἐ]ργαστηρίῳ, τὰ δὲ πολλὰ τῶν χρεῶν καὶ τὰ μέγιστα οὐκ ἐνεγέγραπτο ἐπ’ ὀνομάτων, ἀλλ’ ἐν προσθήκησ μέρει ὡσ οὐδὲν ὄντα, "καὶ εἴ τῳ ἄλλῳ ὀφείλει τι Μίδασ. καὶ τῶν ἐράνων εἷσ μὲν οὖν, Δικαιοκράτησ, ἐνεγέγραπτο, οὗ ἦσαν λοιπαὶ τρεῖσ φοραί·

οὗτοσ μὲν ἐπὶ τοῦ Δικαιοκράτουσ ὀνόματοσ ἦν γεγραμμένοσ, οἱ δ’ ἄλλοι, ἐφ’ οἷσ εἰλήφει πάντα ὁ Μίδασ, νεοσύλλογοι δ’ ἦσαν, τούτουσ δ’ οὐκ ἐνέγραψεν ἐν ταῖσ συνθήκαισ, ἀλλ’ ἀπεκρύψατο. βουλευομένοισ δ’ ἡμῖν ἔδοξεν πορεύεσθαι πρὸσ τοῦτον καὶ διαλέγεσθαι.

καὶ καταλαβόντεσ αὐτὸν πρὸσ τοῖσ μυροπωλίοισ ἠρωτῶμεν εἰ οὐκ αἰσχύνοιτο ψευδόμενοσ κα[ὶ ἐν]εδρεύσασ ἡμᾶσ ταῖσ συνθήκαισ, οὐ προειπὼν τὰ χρέα. ὁ δ’ ἀπεκρίνατο ἡμῖν ὡσ οὔτε τὰ χρέα γιγνώσκοι ἃ λέγομεν, οὔτε προσέχοι ἡμ[ῖν] τὸν νοῦν, γραμματεῖόν τ’ εἰή αὐτῷ κείμενον πρὸσ ἐμὲ περὶ τούτων. πολλῶν δ’ ἀνθρώπων σ[υλλ]εγομένων καὶ ἐπακουόντων τοῦ πράγματοσ, διὰ τὸ ἐν τῇ ἀγορᾷ τοὺσ λόγουσ γίγνεσθαι, καὶ κατατεμνόντων αὐτόν, κελευόντων τε [ἀπάγ]ειν ὡσ ἀνδραποδιστή[ν, τοῦτο μ]ὲν οὐκ ᾠόμεθα δεῖν ποιεῖν, πρ[οσεκαλεσά]μεθα δὲ αὐτὸν εἰσ ὑμᾶσ κατὰ [τὸν νό]μον. πρῶτον μὲν οὖν ὑμῖν τὰσ σ[υνθή]κασ ἀναγνώσεται· ἐ[ξ αὐτῶ]ν γὰρ τ[ῶν] γεγρα[μμένων] μαθήσεσθε τὴν ἐπιβουλὴν αὐτοῦ τούτου. λέγε τὰσ συνθήκασ. Συνθήκη τὰ μὲν το[ίν]υν πεπραγμένα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καθ’ ἓν ἕκαστον ἀκηκόατε. ἐρεῖ δὲ πρὸσ ὑμᾶσ αὐτίκα μάλα Ἀθηνογένησ ὡσ ὁ νόμοσ λέγει, ὅσα ἂν ἕτεροσ ἑτέρῳ ὁμολογήσῃ κύρια εἶναι.

τά γε δίκαια, ὦ βέλτιστε· τὰ δὲ μὴ τοὐναντίον ἀπαγορεύει μὴ κύρια εἶναι. ἐξ αὐτῶν δέ σοι τῶν νόμων ἐγὼ φανερώτερον ποιήσω. καὶ γὰρ οὕτω με διατέθεικασ καὶ περίφοβον πεποίηκασ μὴ ἀπόλωμαι ὑπὸ σοῦ καὶ τῆσ δεινότητοσ τῆσ σῆσ, ὥστε τούσ τε νόμουσ ἐξετάζειν καὶ μελετᾶν νύκτα καὶ ἡμέραν, πάρεργα τἄλ[λα π]άντα ποιησάμενον. ὁ μὲν τοίνυν εἷσ νόμοσ κελεύ[ει] ἀψευδεῖν ἐν τῇ ἀ[γορᾷ], πάντων, οἶμα[ι, π]αρά[γγελ]μα κάλ[λιστο]ν παραγγέλλων·

σὺ [δὲ ψε]υσάμενο[σ ἐν] μέσῃ τῇ ἀγορᾷ συν[θήκα]σ κατ’ ἐμ[οῦ ἔθ]ου. ἐπεὶ ἐὰν δ[είξῃσ προει]πὼν ἐμ[οὶ το]ὺσ ἐράνουσ [καὶ τὰ χρέα, ἢ γράψασ ἐν ταῖσ συν]θήκαισ ὅσουσ [ἐπυθόμην, οὐδὲν ἀντιλέ]γω σοι ἀλλ’ ὁμολογῶ [ὀφείλειν. μετὰ δὲ] ταῦτα ἕ[τερο]σ νόμοσ [ἐστὶ περὶ ὧν ὁμολογοῦν]τεσ ἀλλήλοισ συμβάλλουσιν, ὅταν τισ πωλῇ ἀνδράποδον προλέγειν ἐάν τι ἔχῃ ἀρρώστημα, εἰ δ[ὲ μ]ή, ἀναγωγὴ τούτου ἐστίν.

καίτοι ὅπου τὰ παρὰ τῆσ τύχησ νοσήματα ἂν μὴ δηλώσῃ τισ πωλῶν οἰκέτ[ην] ἀνάγειν ἔξεστι, πῶσ τά γε παρὰ σοῦ ἀδικήματα συσκευασθέντα οὐκ ἀναδεκτέον σοί ἐστιν; ἀλλὰ μὴν τὸ μὲν ἐπίληπτον ἀνδράποδον οὐ προσαπολλύει τοῦ πριαμένου τὴν οὐσίαν, ὁ δὲ Μίδασ, ὃν σύ μοι ἀπέδου, καὶ τὴν τῶν φίλων τῶν ἐμῶν ἀπολώλεκε. σκέψαι δέ, ὦ Ἀθηνόγενεσ, μὴ μόνον περὶ τῶν οἰκετῶν, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν ἐλευθέρων σωμάτων ὃν τρόπον οἱ νόμοι ἔχουσιν.

οἶσθα γὰρ δήπου καὶ σὺ καὶ <οἱ> ἄλλοι πάντεσ ὅτι οἱ ἐκ τῶν ἐγγυητῶν γυναικῶν παῖδεσ οὗτοι γνήσιοί εἰσιν. ἀλ[λὰ] μὴ[ν οὐκ ἀ]πέ[χρ]ησε τῷ νομοθ[έτῃ] τὸ ἐγγ[υηθῆ]ναι τὴν γυναῖκα ὑπὸ [τοῦ πατ]ρὸσ [ἢ τοῦ ἀδ]ελφοῦ, ἀλλ’ ἔγραψε δι[αρρή]δην ἐν [τῷ νόμ]ῳ, [ἣν] ἂν ἐγγυήσῃ τ[ισ ἐπὶ δικαίοισ δάμαρτα] ἐκ ταύτησ εἶν[αι παῖδασ γνησίουσ, καὶ οὐ]κ ἐάν τισ ψευσ[άμενοσ ὡσ θυγατέρα ἐγ]γυήσῃ ἄλ[λην τινά. ἀλλὰ τὰσ μὲν δι]καίασ ἐγγύασ κ[υρίασ, τὰσ δὲ μὴ δικαίασ ἀκύρουσ] καθίστη[σιν. ἔτι δὲ καὶ ὁ περὶ] τῶν διαθηκῶν ν[όμο]σ παραπλήσιοσ τούτοισ ἐστίν·

κελεύε[ι γὰρ ἐξεῖν]αι τὰ ἑαυτοῦ [δια]τίθεσθα[ι ὅπωσ ἄν] τισ βούληται πλὴν [ἢ γή]ρωσ ἕνε[κεν] ἢ νόσου ἢ μανιῶν ἢ γυ[ναικὶ] πειθόμ[ενο]ν ἢ [ὑπὸ] δεσμοῦ ἢ ὑ[πὸ ἀνά]γκησ κ[ατ]αληφθ[έντ]α. ὅπου δὲ οὐδὲ [περὶ] τῶν αὑτοῦ ἰδίων αἱ [μὴ δ]ίκαιαι διαθῆκαι κύριαί εἰσιν, πῶσ Ἀθηνογένει γε κα[τὰ τῶ]ν ἐμῶν συνθεμένῳ τοιαῦτα δεῖ [κύρι]α εἶναι; καὶ ἐὰν μέν τι[σ] ὡσ ἐοίκ[ε]ν τῇ ἑαυτοῦ γυναικὶ πειθόμενοσ διαθήκασ [γρά]ψῃ ἄκυροι ἔσο[ντα]ι, εἰ δ’ ἐγὼ τῇ Ἀθηνογ[ένο]υσ ἑταίρᾳ ἐπείσθην, προσαπολωλέναι [με] δεῖ, ὃσ ἔχω μ[εγίσ]την βοήθειαν τὴν ἐν τῷ νόμῳ γεγραμμένην, ἀναγκασθεὶσ ὑπὸ τούτων ταῦτα συνθέσθαι;

εἶτα σὺ ταῖσ συνθήκαισ ἰσ[χυρί]ζῃ ἃσ ἐνεδρεύσαντέσ με σὺ καὶ ἡ ἑ[ταίρα] σο[υ ἐσ]ημήνασθε, καὶ ὑ[πὲρ ὧν οἱ νόμοι] β[ου]λεύσεωσ ὑμᾶσ κε[λεύουσιν αἰτίου]σ εἶναι, ἐπὶ τούτοισ προσ[λαμβάνειν τι ἀξιοῦ]τε. σ οὐκ ᾔδε[ι]Μίδαν αδσθέντα αλ σεἰσ τὰ ἐν ἀγορᾷ, ἀτρέ[μα] δ’ [ἔχων ἐν τρισὶ] μησὶν ἅπαντα τὰ χρέα καὶ τ[οὺσ ἐράν]ουσ ἐπυθόμην, οὗτ[οσ] δέ, ὁ ἐκ τριγονίασ [ὢν] μυροπώλησ, καθ[ήμε]νοσ δ’ ἐν τῇ ἀγο[ρᾷ] ὅσαι ἡμέραι, τρία [δὲ μυ]ροπώλια κεκτη[μένοσ], λόγουσ δὲ κατὰ μῆνα λαμβάνω[ν, οὐκ] ᾔδει τὰ χρέα.

ἀλλ’ ἐν μὲν τοῖσ ἄλλοισ οὐκ ἰδιώτησ ἐστίν, πρὸσ δὲ τὸν οἰκέτην οὕτ[ωσ ε]ὐήθησ ἐγένετο, καί τινα μὲν τῶν χρ[εῶ]ν, ὡσ ἐοίκεν, ᾔδει, τὰ δέ φησιν οὐκ εἰδέναι, ὅσα μὴ βούλεται. ὁ δὲ τοιοῦτο[σ αὐτοῦ] λόγοσ, ὦ ἄνδρεσ δ[ικασ]ταί, οὐ[κ ἀπολόγημ]ά ἐστιν, ἀλλ’ ὁμολόγημα ὡσ οὐ δεῖ [με τὰ χρέα διαλ]ύειν.

ὅταν γὰρ φῇ μὴ εἰδέναι [ἅπαντα] τὰ ὀφειλόμενα, οὐκ ἔστιν αὐτῷ δήπου [τόδ’] εἰπεῖν ὡσ προεῖπέ μοι περὶ τῶν χρε[ῶν· ὅσα δ’ ο]ὐκ ἤκουσα παρὰ τοῦ πωλοῦντοσ [ταῦ]τ[α οὐ δίκαιόσ] εἰμι διαλύειν. ὅτι μὲν οὖν ᾔ[δεισ, ὦ Ἀθηνό]γενεσ, ὀφείλοντα Μ[ίδαν] τ[ὰ χρήματα ταῦτα] οἶμαι πᾶσιν εἶναι δῆλ[ον ἐξ ἄλλων τε πολλ]ῶν καὶ ἐκ τοῦ αἰτεῖν [σε τὸν Νίκωνα ὑπὲρ ἐ]μοῦ ἐγγυητ[ή]ν, εἰ[τ]ὰ χρέα ὄντα ἱκανὸ[ν]νο. οὐ μὲν δὴ ἐγὼ[τῷ] λόγωι σοῦ τούτ[ῳ] οσ καὶ οὐκ εἰλνοσ καὶ τωτουτονὶ τὸν τ[ρόπον. ε]ἰ σὺ μὲν διὰ τὸ μὴ εἰδέναι μὴ προεῖπάσ [μοι] πάντα τὰ χρέα, ἐγὼ δὲ ὅσα σου ἤκουσα ταῦτα μόνον οἰόμενοσ εἶναι τὰσ συνθήκασ ἐθέμην, πότεροσ δίκαιόσ ἐστιν ἐκτεῖ[σα]ι, ὁ ὕστεροσ πριάμενοσ ἢ [ὁ π]άλαι κεκτημένοσ ὅτ’ ἐδανείζετο;

ἐγὼ μὲν γὰρ οἰόμαι σέ. εἰ δ’ ἄρ’ ἀντιλέγομεν περὶ τούτου, διαιτητὴσ ἡμῖν γενέσθω ὁ νόμοσ, ὃν οὐχ οἱ ἐρῶντε[σ ο]ὐδ’ οἱ ἐπιβουλεύοντεσ τοῖσ [ἀλλ]οτρίοισ ἔθεσαν, ἀλλ’ ὁ δημοτικώτα[τοσ] Σόλων· ὃσ εἰδὼσ ὅτι πολλαὶ ὠναὶ [γίγνον]ται ἐν τῇ πόλει ἔθηκε νόμον δίκαι[ον, ὡσ] παρὰ πάντων ὁμολογεῖται, τὰσ ζη[μίασ ἃσ ἂν] ἐργάσωνται οἱ οἰκέται καὶ τὰ ἀ[δικήμ]ατα διαλύειν τὸν δεσπότην παρ’ ᾧ [ἂν ἐργάσ]ωνται οἱ οἰκέται.

εἰκότωσ· καὶ γὰρ [ἐάν τι ἀγ]αθὸν πράξῃ ἢ ἐργασίαν εὑρ́[ῃ] ὁ ο[ἰκέτησ το]ῦ κεκτημένου αὐτὸν γ[ίγ]νετ[αι. σὺ δὲ τὸν ν]όμον ἀφεὶσ περὶ συνθ[ηκῶν παραβαιν]ομένων διαλέγῃ. καὶ ὁ [μὲν Σόλων οὐδ’ ὃ] δικαίωσ ἔγραφεν ψήφ[ισμά τισ τοῦ νόμου] οἰέται δεῖν κυριώ[τερον εἶναι, σὺ δὲ καὶ τ]ὰσ ἀδίκουσ συνθ[ήκασ ἀξιοῖσ κρατεῖν πάντων τ]ῶν νόμων. καὶ π[ρὸσ τούτοισ, ὦ ἄνδρεσ δικαστ]αί, τῷ τε πατ[ρὶ τῷ ἐμῷ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐπιτ]ηδείοισ ἔλ[εγεν ὡσ]εθελ[δ]ωρεὰν κετὸν δὲ Μίδαν κελεύσ[ασ] ἐᾶν αὐτῷ καὶ μὴ ὠνεῖσθαι·

ἐμὲ δ’ οὐκ ἐθέλειν ἀλλὰ βούλεσθαι πάντασ πρίασθαι. καὶ ταῦτα καὶ πρὸσ ὑμᾶσ αὐτόν, φασίν, μέλλει[ν] λέγειν, ἵνα δὴ δοκοίη μέτριοσ εἶναι, ὥσ[πε]ρ πρὸσ ἠλιθίουσ τινὰσ διαλεξόμενοσ καὶ οὐκ αἰσθησομένουσ τὴν τούτου ἀναίδ[εια]ν. τὸ δὲ γενόμενον δεῖ ὑμᾶσ ἀκοῦσα[ι·

φαν]ήσεται γὰρ ἀκόλουθον ὂν τῇ ἄλλῃ αὐτῶν ἐπιβο[υλῇ. ] τὸν μὲν γὰρ παῖδα, ὅνπ[ερ ἀρ]τίωσ εἶπο[ν, ἔπε]μπέ μοι λέγοντα ὅτι οὐκ [ἂν συ]νείη μ[οι, εἰ μὴ λ]ύσομαι αὐτοῦ τὸν πατ[έρ]α καὶ τὸν [ἀδελφ]όν. "[τί] βού[λ]ετ[αι," ἔφη, "ἐπ]ικρατὴσ πράγματα ἔχειν [ᾧ ἔξεστι λα]βόντι τὸν παῖδα [χρ]ῆσθ[αι]τὴν μὲν συκοφα[ντίαν][ἐ]ποιεῖτο τῷ δὲ λ[ἀ]δικημάτων κα[ἐπ]ίστευσα [ὡ]σ ε[τὸ]ν μὲν παῖδα διν οὐκ ἤθελο[ν] οὖν τετ[ταράκοντα μνᾶσ][πέν]τε τάλα[ντα] [οὔτε μυροπώλη]σ εἰμὶ οὔτ’ ἄλλην τέχνην ἐργάζο[μαι, ἀλ]λ’ ἅπερ ὁ πατήρ μοι ἔδωκεν χωρία[τα]ῦτα γεωργῶ, πρ[ὸσ] δὲ τούτων ε[ἰσ τὴν] ὠνὴν ἐνεσείσθην.

πότερα [γὰρ εἰκόσ ἐσ]τιν, ὦ Ἀθηνόγενεσ, ἐμὲ τῆσ σῆσ [τέχνησ ἐπιθ]υμῆσαι, ἧσ οὐ[κ] ἤμην ἔμπει[ροσ, ἤ σε καὶ τ]ὴν ἑταίραν τοῖσ ἐμοῖσ ἐπι[βουλεῦσαι];

ἐγὼ μὲν γὰρ οἰόμαι ὑμᾶσ. δι[όπερ, ἄνδρεσ] δικασταί, ἐμοὶ μὲν ἂν εἰ[κότωσ συγγνώ]μην ἔχο[ιτ’ ἀ]πα[τη]θῆναι καὶ ἀτυχῆσαι τ[οιού]τῳ [ἀνθρώπῳ περ]ιπεσόντα Ἀθην[ογένει δὲ . ]. ενε[π]άντα ἐμοὶ εἶναι, τὰ δὲ τῆσ ἀπάτ[ησ κέρδη αὐτ]ῷ ·

καὶ τὸν μὲν Μίδαν τὸν τολξαι, ὃν ἄκων φησὶν ἀ[πο]λῦσαι, τοῦτ[ον][λα]βεῖν, τοῦ δὲ παιδὸσ [ὃν] τότε προῖκ[ά μοί φησιν ] διδόναι, νῦν αὐτ[ὸν λ]αβεῖν ἀργύρ[ιον πολὺ πλε]ῖον τῆσ ἀξίασ, οὐχ ὥστε ἐμὸν εἶν[αι, ἀλλ’ ὥστε ὑ]φ’ [ὑμῶν] τῇ ψήφῳ ἐλεύθερον ἀφ[ίεσθαι. αὐτὸσ μέ]ντοι οὐκ ἀξιῶ πρὸσ [τοῖσ ἄλλοισ καὶ ἀτι]μωθῆναι ὑπ’ Ἀθηνογέν[ουσ.

καὶ γὰρ ἂν] δεινὸν [συ]μβαίνοι μ[οι, ὦ ἄνδρεσ δικασ]ταί, εἰ μοσεισον ἥμαρτο[ν]δικμία δὲ κουιο[ἠδί]κηκενθε[ἀ]δικήσαντ[τ]ιμήματι δπται πολιτνοσ ἐνίοτε ώτατοι τῶν μετοίκων ἀφυ[λάκτωσ ἔρ]χεσθαι. ἐν δὲ τῷ πολέμῳ τῷ πρὸσ Φίλιππον μικρὸν πρὸ τῆσ μάχησ ἀπέ[λιπε] τὴν πόλιν, καὶ μεθ’ ὑμῶν μὲν οὐ συνεστρατεύσ[ατ]ο εἰσ Χαιρώνειαν, ἐξῴκησε δὲ εἰσ Τ[ροι]ζῆνα, παρὰ τὸν νόμον ὃσ κελεύει ἔνδ[ειξιν] ε[ἶναι] καὶ ἀπαγωγὴν τοῦ ἐξοικήσαντοσ [ἐν] τῷ πολέμῳ, ἐὰν πάλιν ἔλθῃ.

καὶ ταῦ[τ’ ἐποί]ει τὴν μὲν ἐκείνων πόλιν, ὡσ ἐοίκ[ε, περιέ]σε[σθ]αι ὑπολαμβ[άνω]ν, τῆσ δὲ ἡμε[τέρασ θά]να[το]ν καταγνο[ύσ]. καὶ τὰσ θυγα[τέρασ ἐν] τῇ παρ’ ὑμῖν εὐδα[ιμον]ίᾳ ἐκθρέψα[σ]ἐξέδωκ[εν]ωσ πάλιν ηἐργασόμε[νοσ ἐπ]εὶ εἰρήνη γέ[γονεν]. τ[αῦτ]α γὰρ ὑμῖ[ν]ασιν οἱ χρησ[ο]ὗτοι ποιτῇ εἰρήνῃ χρπωἐν τοῖσ κινδ[ύνοισ]πμὲν ἐν Πλατα[ιαῖσ]δήσαντεσ ο[Ἀθη]νογ[ένη]σ πχειννωτουθ [τὰσ] κοινὰσ τῆσ πόλεωσ συνθήκασ παραβὰσ ταῖσ ἰδίαισ πρὸσ ἐμὲ ἰσχυρίζεται, ὥσπερ ἄν τινα πεισθέντα ὡσ ὁ τῶν πρὸσ ὑμᾶσ δικαίων καταφρονήσασ οὗτοσ ἂν τῶν πρὸσ ἐ[μὲ] ἐφρόντιζεν·

ὃσ οὕτω πονηρόσ ἐστι καὶ πανταχοῦ ὅμοιοσ ὥστε καὶ εἰσ Τροιζῆνα ἐλθὼν καὶ ποιησαμένων αὐτὸν Τροιζηνίων πολίτην, ὑποπεσὼν Μνησίαν τ[ὸν] Ἀργεῖον καὶ ὑπ’ ἐκείνου κατασ[τα]θεὶσ [ἄρχω]ν, ἐξέβαλεν τοὺσ πολίτασ ἐκ τῆσ [πόλ]εωσ, ὡσ ὑμῖν αὐτοὶ μαρτυρήσουσιν·

ἐνθάδε γὰρ φεύγουσιν. καὶ ὑμεῖσ μέν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐκπεσόντασ αὐτοὺσ ὑπεδέξασθε καὶ πολίτασ ἐποιήσασθε καὶ τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν πάντων μετέδοτε, ἀπομνημονεύσαντεσ τὴν εὐεργεσίαν τ[ὴν] πρὸσ τὸν βάρβαρον δι’ ἐτῶν πλειόνων [ἢ πε]ντήκοντα κ[αὶ] ἑκατόν, καὶ οἰόμενοι [δεῖν] τοὺσ ἐν τοῖσ κινδύνοισ ὑμῖν χρησίμουσ [γε]νομένουσ τούτουσ ἀτυχοῦντ[ασ περ]ισ[ωθῆναι] ὑφ’ ὑμῶν.

οὗτοσ δὲ ὁ μιαρόσ, [ὁ] ἀφεὶσ [ὑμᾶσ κἀ]κεῖ ἐγγραφ[εί]σ, οὔτε τῆσ πολιτεί[ασ οὔτε τοῦ ἤθο]υσ τῆσ πόλεωσ οὐδὲν [ἐ]πετή[δευεν ἄξι]ον ἀλ[λ’ οὕτ]ωσ ὠμῶσ τοῖσ ὑπο[δεξαμένοισ α]ὐτὸν [ἐχρ]ήσατο ὥστε [μ]ετατο ἐν τῇ ἐκκλησίᾳκατὰ τοῦτ[ο] ραν δεδ[ιὼσ]ιν κατέφ[υγ]εν. καὶ ταῦτα ὅτι ἀληθῆ λέ[γω, ἀνα]γνώσεται ὑμῖν πρῶτον μὲν τὸν νόμον [ὃσ] οὐκ ἐᾷ τοὺσ μετοίκουσ ἐξοι[κεῖ]ν ἐ[ν τῷ π]ολέμῳ, ἔπειτα τὴν Τροιζη[νίων] μαρ[τυ]ρίαν, πρὸσ δὲ τούτοισ τὸ τῶν [Τροιζηνίω]ν ψήφισμα ὃ ἐψηφίσαντ[ο τῇ πόλει τῇ ὑμ]ετέρᾳ, δι’ ὃ ὑμεῖσ αὐτοὺσ [ὑπεδέξασθε] καὶ πολίτασ ἐποιήσασθε.

ἀνά[γνωθι]. λα[βὲ δή μοι καὶ τὴ]ν τοῦ κηδ[εστ]οῦ αὐτοῦ μα[ρτυρίαν]μεν ουσιαι λατπα[κα]ταλειφ[θέντα]αδ[ἑ]ξῆσ πάλιν ωαπ[τὴ]ν Ἀντιγόν[αν]εμαρτ[υρ] πραχθέντα καὶ ὃν [τρ]όπον ἐ[πιβεβούλευκέν] μοι Ἀθηνογένησ, καὶ ὡσ ὑμῖν π[ροσενήνεκ]ται.

τὸν δὴ καὶ ἰδίᾳ πονηρὸν [καὶ τῆσ πόλε]ωσ τὴν σωτηρίαν ἀπελπίσαν[τα καὶ ὑμᾶσ ] ἐγκαταλιπόντα, καὶ παρ’ οὓσ ἐξ[ῴκησεν] ἀναστάτουσ ποιήσαντα, [τοῦτον ὑμεῖσ συν]ειληφότεσ οὐ κολάσετε;

κ[αὶ ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ δι]κασταί, δέομαι ὑμῶν [καὶ ἀντιβολῶ ἐλεῆσαί] με, ἐκεῖνο σκεψαμέ[νουσ, ὅτι προσήκει ἐν τα]ύτῃ τῇ δίκῃιν ἐλεεῖν οὐ τὸν φ[ἐὰ]ν ἁλῷ οὐδὲν πάσχε[ιν]δε τοττι παλδ’ ἂν ἀ[πο]φύγῃ με[ἀπολο]ῦμαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION