Homer, Odyssey, Book 15 50:

"νῆσόσ τισ Συρίη κικλήσκεται, εἴ που ἀκούεισ, Ὀρτυγίησ καθύπερθεν, ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο, οὔ τι περιπληθὴσ λίην τόσον, ἀλλ’ ἀγαθὴ μέν, εὔβοτοσ, εὔμηλοσ, οἰνοπληθήσ, πολύπυροσ. πείνη δ’ οὔ ποτε δῆμον ἐσέρχεται, οὐδέ τισ ἄλλη νοῦσοσ ἐπὶ στυγερὴ πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν· ἀλλ’ ὅτε γηράσκωσι πόλιν κάτα φῦλ’ ἀνθρώπων, ἐλθὼν ἀργυρότοξοσ Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξὺν οἷσ ἀγανοῖσ βελέεσσιν ἐποιχόμενοσ κατέπεφνεν. ἔνθα δύω πόλιεσ, δίχα δέ σφισι πάντα δέδασται· τῇσιν δ’ ἀμφοτέρῃσι πατὴρ ἐμὸσ ἐμβασίλευε, Κτήσιοσ Ὀρμενίδησ, ἐπιείκελοσ ἀθανάτοισιν.