Homer, Iliad, Book 6 17:

(호메로스, 일리아스, Book 6 17:)

Γλαῦκοσ δ’ Ἱππολόχοιο πάϊσ καὶ Τυδέοσ υἱὸσ ἐσ μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι. οἳ δ’ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ’ ἀλλήλοισιν ἰόντε, τὸν πρότεροσ προσέειπε βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ· τίσ δὲ σύ ἐσσι φέριστε καταθνητῶν ἀνθρώπων; οὐ μὲν γάρ ποτ’ ὄπωπα μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ τὸ πρίν· ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκασ ἁπάντων σῷ θάρσει, ὅ τ’ ἐμὸν δολιχόσκιον ἔγχοσ ἔμεινασ· δυστήνων δέ τε παῖδεσ ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν. εἰ δέ τισ ἀθανάτων γε κατ’ οὐρανοῦ εἰλήλουθασ, οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν ἐπουρανίοισι μαχοίμην. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντοσ υἱὸσ κρατερὸσ Λυκόοργοσ δὴν ἦν, ὅσ ῥα θεοῖσιν ἐπουρανίοισιν ἔριζεν· ὅσ ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνασ σεῦε κατ’ ἠγάθεον Νυσήϊον· αἳ δ’ ἅμα πᾶσαι θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν ὑπ’ ἀνδροφόνοιο Λυκούργου θεινόμεναι βουπλῆγι· Διώνυσοσ δὲ φοβηθεὶσ δύσεθ’ ἁλὸσ κατὰ κῦμα, Θέτισ δ’ ὑπεδέξατο κόλπῳ δειδιότα· κρατερὸσ γὰρ ἔχε τρόμοσ ἀνδρὸσ ὁμοκλῇ. τῷ μὲν ἔπειτ’ ὀδύσαντο θεοὶ ῥεῖα ζώοντεσ, καί μιν τυφλὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊσ· οὐδ’ ἄρ’ ἔτι δὴν ἦν, ἐπεὶ ἀθανάτοισιν ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν· οὐδ’ ἂν ἐγὼ μακάρεσσι θεοῖσ ἐθέλοιμι μάχεσθαι. εἰ δέ τίσ ἐσσι βροτῶν οἳ ἀρούρησ καρπὸν ἔδουσιν, ἆσσον ἴθ’ ὥσ κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθ’ ἵκηαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION