헬라어 문장 검색 - Ηιπποξ́Οευϝρεσ́01́11́0́

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 11.)

Τιμωρητέον δὲ τοιόνδε τι μέροσ τῷ ἐναντίῳ λόγῳ‧ μεταβολὴ τῆσ διαίτησ τουτέοισιν ἐγένετο, οὐ μεταβάλλοντοσ τοῦ σώματοσ οὔτε ἐπὶ τὴν Ῥώμην, ὥστε προσθέσθαι δεῖν σιτία, οὔτε ἐπὶ τὴν ἀῤῬωστίην, ὥστε ἀφαιρεθῆναι‧ προστεκμαρτέα δὴ καὶ ἡ ἰσχὺσ καὶ ὁ τρόποσ τοῦ νουσήματοσ ἑκάστου, καὶ τῆσ φύσιοσ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ τοῦ ἔθεοσ τῆσ διαίτησ τοῦ κάμνοντοσ, οὐ μοῦνον σιτίων, ἀλλὰ καὶ ποτῶν. Πολλῷ δὲ ἧσσον ἐπὶ τὴν πρόσθεσιν ἰτέον‧ ἐπεὶ τήν γε ἀφαίρεσιν ὅλωσ ἀφελεῖν πολλαχοῦ λυσιτελέει, ὅκου διαρκέειν μέλλει ὁ κάμνων, μέχρισ ἂν τῆσ νούσου ἡ ἀκμὴ πεπανθῇ‧ ἐν ὁκοίοισι δὲ τὸ τοιόνδε ποιητέον γεγράψεται. Πολλὰ δ’ ἄν τισ καὶ ἄλλα ἠδελφισμένα τοῖσιν εἰρημένοισι γράφοι‧ τὸ δέ γε μὴν κρέσσον μαρτύριον‧ οὐ γὰρ ἠδελφισμένον ἐστὶ τῷ πρήγματι, περὶ οὗ μοι ὁ πλεῖστοσ λόγοσ εἴρηται, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ πρῆγμα ἐπικαιρότατόν ἐστι διδακτήριον‧ οἱ γὰρ ἀρχόμενοι τῶν ὀξέων νουσημάτων ἔστιν ὅτε οἱ μὲν σιτία ἔφαγον αὐθημερὸν ἠργμένοι ἤδη, οἱ δὲ καὶ τῇ ὑστεραίῃ, οἱ δὲ καὶ ἐῤῬόφεον τὸ προστυχὸν, οἱ δὲ καὶ κυκεῶνα ἐῤῬόφεον‧ ἅπαντα δὲ ταῦτα κακίω μέν ἐστιν ἢ εἰ ἑτεροίωσ τισ διαιτηθείη‧ πολλῷ μέντοι ἐλάσσω βλάβην φέρει ἐν τουτέῳ τῷ χρόνῳ ἁμαρτηθέντα, ἢ εἴ τισ τὰσ μὲν πρώτασ ἡμέρασ δύο ἢ τρεῖσ κενεαγγήσειε τελείωσ, τεταρταῖοσ δὲ ἐὼν τοιάδε διαιτηθείη, ἢ καὶ πεμπταῖοσ‧ ἔτι μέντοι κάκιον, εἰ ταύτασ πάσασ τὰσ ἡμέρασ προκενεαγγήσασ, ἐν τῇσιν ὕστερον ἡμέρῃσιν οὕτω διαιτηθείη, πρὶν ἢ πέπειρον γενέσθαι τὴν νοῦσον‧ οὕτω μὲν γὰρ θάνατον φέρει φανερῶσ τοῖσι πλείστοισιν, εἰ μὴ παντάπασιν εὐήθησ ἡ νοῦσοσ εἰή. Αἱ δὲ κατ’ ἀρχὰσ ἁμα άδεσ οὐχ ὁμοίωσ ταύτῃσιν ἀνήκεστοί εἰσιν, ἀλλὰ πολλῷ εὐακεστότ εραι. Τοῦτο οὖν ἡγεῦμαι μέγιστον διδακτήριον, ὅτι οὐ στερητέαι αἱ πρῶται ἡμέραι τοῦ Ῥοφήματοσ ἢ τοίου ἢ τοίου τοῖσι μέλλουσιν ὀλίγον ὕστερον Ῥοφήμασιν ἢ τοίοισιν ἢ τοίοισι χρέεσθαι. Πυθμενόθεν μὲν οὖν οὐκ ἴσασιν οὔθ’ οἱ τῇσι κριθώδεσι πτισάνῃσι χρεόμενοι, ὅτι αὐτέῃσι κακοῦνται, ὁκόταν Ῥοφέειν ἄρξωνται, ἢν προκενεαγγήσωσι δύο ἢ τρεῖσ ἡμέρασ ἢ πλείουσ, οὔτ’ αὖ οἱ τῷ χυλῷ χρεόμενοι γιγνώσκουσιν ὅτι αὐτέῃσι βλάπτονται Ῥοφέοντεσ, ὅταν μὴ ὀρθῶσ ἄρξωνται τοῦ Ῥοφήματοσ. Τόδε γε μὴν καὶ φυλάσσουσι καὶ γιγνώσκουσιν, ὅτι μεγάλην τὴν βλάβην φέρει, ἢν, πρὶν πέπειρον τὴν νοῦσον γενέσθαι, κριθώδεα πτισάνην Ῥοφήσῃ ὁ κάμνων, εἰθισμένοσ χυλῷ χρέεσθαι. Πάντα οὖν ταῦτα μεγάλα μαρτύρια, ὅτι οὐκ ὀρθῶσ ἄγουσιν ἐσ τὰ διαιτήματα οἱ ἰητροὶ τοὺσ κάμνοντασ‧ ἀλλ’ ἐν ᾗσί τε νούσοισιν οὐ χρὴ κενεαγγέειν τοὺσ μέλλοντασ Ῥοφήμασι διαιτᾶσθαι, κενεαγγέουσιν‧ ἐν ᾗσί τε οὐ χρὴ μεταβάλλειν ἐκ κενεαγγείησ ἐσ Ῥοφήματα, ἐν ταύτῃσι μεταβάλλουσι‧ καὶ ὡσ ἐπιτοπολὺ ἀπαρτὶ ἐν τοῖσι τοιούτοισι καιροῖσι μεταβάλλουσιν ἐσ τὰ Ῥοφήματα ἐκ τῆσ κενεαγγείησ, ἐν οἷσι πολλάκισ ἀρήγει ἐκ τῶν Ῥοφημάτων πλησιάζειν τῇ κενεαγγείῃ, ἢν οὕτω τύχῃ παροξυνομένη ἡ νοῦσοσ. Ἐνίοτε δὲ καὶ ὠμὰ ἐπισπῶνται ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ καὶ τοῦ περὶ τὸν θώρηκα τόπου χολώδεα‧ ἀγρυπνίαι τε ξυνεμπίπτουσιν αὐτέοισι, δι’ ἃσ οὐ πέσσεται ἡ νοῦσοσ, περίλυποί τε καὶ πικροὶ γίγνονται, καὶ παραφρονέουσι, καὶ μαρμαρυγώδεα σφέων τὰ ὄμματα, καὶ αἱ ἀκοαὶ ἤχου μεσταὶ, καὶ τὰ ἀκρωτήρια κατεψυγμένα, καὶ οὖρα ἄπεπτα, καὶ πτύσματα λεπτὰ καὶ ἁλυκὰ καὶ κεχρωσμένα ἀκρήτῳ χρώματι σμικρὰ, καὶ ἱδρῶτεσ περὶ τὸν τράχηλον, καὶ διαπορήματα, καὶ πνεῦμα προσπταῖον ἐν τῇ ἄνω φορῇ πυκνὸν ἢ μέγα λίην, ὀφρύεσ δεινώσιοσ μετέχουσαι, λειποψυχώδεα πονηρὰ, καὶ τῶν ἱματίων ἀποῤῬίψιεσ ἀπὸ τοῦ στήθεοσ, καὶ χεῖρεσ τρομώδεεσ, ἐνίοτε δὲ καὶ χεῖλοσ τὸ κάτω σείεται. Ταῦτα δὲ ἐν ἀρχῇσιν ἐπιφαινόμενα παραφροσύνησ δηλωτικά ἐστι σφοδρῆσ, καὶ ὡσ ἐπιτοπολὺ ἀποθνήσκουσιν‧ οἱ δὲ διαφεύγοντεσ, ἢ μετὰ ἀποστήματοσ, ἢ αἵματοσ Ῥύσιοσ ἐκ τῆσ Ῥινὸσ, ἢ πῦον παχὺ πτύσαντεσ διαφεύγουσιν, ἄλλωσ δὲ οὔ. Οὐδὲ γὰρ τῶν τοιουτέων ὁρέω ἐμπείρουσ τοὺσ ἰητροὺσ, ὡσ χρὴ διαγιγνώσκειν τὰσ ἀσθενείασ ἐν τῇσι νούσοισιν, αἵ τε διὰ κενεαγγείην ἀσθενεῦνται, αἵ τε δι’ ἄλλον τινὰ ἐρεθισμὸν, αἵ τε διὰ πόνον καὶ ὑπὸ ὀξύτητοσ τῆσ νούσου, ὁκόσα τε ἡμέων ἡ φύσισ καὶ ἡ ἕξισ ἑκάστοισιν ἐκτεκνοῖ πάθεα καὶ εἴδεα παντοῖα‧ καίτοι σωτηρίην ἢ θάνατον φέρει γιγνωσκόμενα ἢ ἀγνοούμενα τὰ τοιαῦτα. Μέζον μὲν γὰρ κακόν ἐστιν, ἢν διὰ τὸν πόνον καὶ τὴν ὀξύτητα τῆσ νούσου ἀσθενέοντι προσφέρῃ τισ ποτὸν ἢ Ῥόφημα πλεῖον ἢ σιτίον, οἰόμενοσ διὰ κενεαγγείην ἀσθενέειν. Αεἰκὲσ δὲ καὶ διὰ κενεαγγείην ἀσθενέοντα μὴ γνῶναι καὶ πιέζειν τῇ διαίτῃ‧ φέρει μὲν γάρ τινα κίνδυνον καὶ αὕτη ἡ ἁμαρτὰσ, πολλῷ δὲ ἥσσονα τῆσ ἑτέρησ‧ καταγελαστοτέρη δὲ πολλῷ αὕτη μᾶλλον ἡ ἁμαρτὰσ τῆσ ἑτέρησ‧ εἰ γὰρ ἄλλοσ ἰητρὸσ ἢ καὶ ἰδιώτησ ἐσελθὼν, καὶ γνοὺσ τὰ ξυμβεβηκότα, δῳή καὶ φαγεῖν καὶ πιεῖν, ἃ ὁ ἕτεροσ ἐκώλυεν, ἐπιδήλωσ ἂν δοκοίη ὠφεληκέναι. Τὰ δὲ τοιαῦτα μάλιστα καθυβρίζεται τῶν χειρωνακτέων ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων‧ δοκέει γὰρ αὐτέοισιν ὁ ἐσελθὼν ἰητρὸσ ἢ ἰδιώτησ ὡσπερεὶ τεθνεῶτα ἀναστῆσαι. Γεγράψεται οὖν καὶ περὶ τουτέου σημήϊα οἷσι δεῖ ἕκαστα τουτέων διαγιγνώσκειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 11.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 11.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION