Dionysius of Halicarnassus, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 20

(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 20)

Θουκυδίδησ Ἀθηναῖοσ συνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων, ὡσ ἐπολέμησαν πρὸσ ἀλλήλουσ, ἀρξάμενοσ εὐθὺσ καθισταμένου καὶ ἐλπίσασ μέγαν τε ἔσεσθαι καὶ ἀξιολογώτατον τῶν προγεγενμένων· τεκμαιρόμενοσ, ὅτι ἀκμάζοντέσ τε ἦσαν ἐσ αὐτὸν ἀμφότεροι παρασκευῇ τῇ πάσῃ, καὶ τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸσ ἑκατέρουσ, τὸ μὲν εὐθύσ, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον. κίνησισ γὰρ αὕτη δὴ μεγίστη τοῖσ Ἕλλησιν ἐγένετο καὶ μέρει τινὶ τῶν βαρβάρων, ὡσ δ’ εἰπεῖν καὶ ἐπὶ πλεῖστον ἀνθρώπων. τὰ γὰρ πρὸ αὐτῶν καὶ ἔτι παλαιότερα σαφῶσ μὲν εὑρεῖν διὰ χρόνου πλῆθοσ ἀδύνατον ἦν· ἐκ δὲ τεκμηρίων, ὧν ἐπὶ μακρότατον σκοποῦντι πιστεύειν ξυμβαίνει, οὐ μεγάλα νομίζω γενέσθαι οὔτε κατὰ τοὺσ πολέμουσ οὔτε ἐσ τὰ ἄλλα· οὔτε ὡσ ποιηταὶ ὑμνήκασι περὶ αὐτῶν ἐπὶ τὸ μεῖζον κοσμοῦντεσ, μᾶλλον πιστεύων, οὔτε ὡσ λογογράφοι συνέθεσαν ἐπὶ τὸ προσαγωγότερον τῇ ἀκροάσει ἢ ἀληθέστερον, ὄντα ἀνεξέλεγκτα καὶ τὰ πολλὰ ὑπὸ χρόνου αὐτῶν ἀπίστωσ ἐπὶ τὸ μυθῶδεσ ἐκνενικηκότα· εὑρῆσθαι δὲ ἡγησάμενοσ ἐκ τῶν ἐπιφανεστάτων ὡσ παλαιὰ εἶναι ἀποχρώντωσ. καὶ ὁ πόλεμοσ οὗτοσ, καίπερ τῶν ἀνθρώπων, ἐν ᾇ μὲν ἂν πολεμῶσι, τὸν παρόντα ἀεὶ μέγιστον κρινόντων, παυσαμένων δὲ τἀρχαῖα μᾶλλον θαυμαζόντων, ἀπ’ αὐτῶν τῶν ἔργων σκοποῦσι δηλώσει ὅμωσ μείζων γεγενημένοσ αὐτῶν. καὶ ὅσα μὲν λόγῳ εἶπον ἕκαστοι ἢ μέλλοντεσ πολεμήσειν ἤ ἐν αὐτῷ ἤδη ὄντεσ, χαλεπὸν τὴν ἀκρίβειαν αὐτὴν τῶν λεχθέντων διαμνημονεῦσαι ἦν ἐμοί τε ὧν αὐτὸσ ἤκουσα καὶ τοῖσ ἄλλοθέν ποθεν ἐμοὶ ἀπαγγέλλουσιν· ὡσ δ’ ἂν ἐδόκουν μοι ἕκαστοι περὶ τῶν ἀεὶ παρόντων τὰ δέοντα μάλιστα εἰπεῖν, ἐχομένῳ ὅ τι ἐγγύτατα τῆσ ξυμπάσησ γνώμησ τῶν ἀληθῶσ λεχθέντων, οὕτωσ εἴρηται.

τὰ δὲ ἔργα τῶν πραχθέντων ἐν τῷ πολέμῳ οὐκ ἐκ τοῦ παρατυχόντοσ ἠξίωσα γράφειν οὐδ’ ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, ἀλλ’ οἷσ τε αὐτὸσ παρῆ καὶ παρὰ τῶν ἄλλων ὅσον δυνατὸν ἀκριβείᾳ περὶ ἑκάστου ἐπεξελθών. ἐπιπόνωσ δὲ εὑρίσκετο, διότι οἱ παρόντεσ τοῖσ ἔργοισ οὐ τὰ αὐτὰ περὶ τῶν αὐτῶν ἔλεγον, ἀλλ’ ὡσ ἑκατέρων τισ εὐνοίασ ἢ μνήμησ ἔχοι. καὶ ἐσ μὲν ἀκρόασιν ἴσωσ τὸ μὴ μυθῶδεσ αὐτῶν ἀτερπέστερον φανεῖται· ὅσοι δὲ βουλήσονται τῶν γεγονότων τὸ σαφὲσ σκοπεῖν καὶ τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθισ κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα κρίνειν αὐτά, ἀρκούντωσ ἕξει· κτῆμά τε ἐσ ἀεὶ μᾶλλον ἢ ἀγώνισμα εἰσ τὸ παραχρῆμα ἀκούειν ξύγκειται.

τῶν δὲ πρότερον ἔργων μέγιστον ἐπράχθη τὸ Μηδικόν· καὶ τοῦτο ὅμωσ δυεῖν ναυμαχίαιν καὶ πεζομαχίαιν τὴν κρίσιν ἔσχεν· τούτου δὲ τοῦ πολέμου μῆκόσ τε μέγα προὔβη παθήματά τε ξυνηνέχθη γενέσθαι ἐν αὐτῷ τῇ Ἑλλάδι οἱᾶ οὐχ ἕτερα ἐν ἴσῳ χρόνῳ. οὔτε γὰρ πόλεισ τοσαίδε ληφθεῖσαι ἠρημώθησαν αἳ μὲν ὑπὸ βαρβάρων, αἳ δ’ ὑπὸ σφῶν αὐτῶν ἀντιπολεμούντων, εἰσὶ δὲ αἳ καὶ οἰκήτορασ μετέβαλον ἁλισκόμεναι· οὔτε φυγαὶ τοσαίδε ἀνθρώπων καὶ φόνοσ ὃ μὲν κατ’ αὐτὸν τὸν πόλεμον, ὃ δὲ διὰ τὸ στασιάζειν. τά τε πρότερον ἀκοῇ μὲν λεγόμενα, ἔργῳ δὲ σπανιώτερον βεβαιούμενα οὐκ ἄπιστα κατέστη σεισμῶν τε πέρι, οἳ ἐπὶ πλεῖστον ἅμα μέροσ γῆσ καὶ ἰσχυρότατοι οἱ αὐτοὶ ἐπέσχον, ἡλίου τε ἐκλείψεισ, αἳ πυκνότεραι παρὰ τὰσ ἐκ τοῦ πρὶν χρόνου μνημονευομένασ ξυνέβησαν, αὐχμοί τε ἔστι παρ οἷσ μεγάλοι, καὶ ἀπ’ αὐτῶν καὶ λιμοί· καὶ ἡ οὐχ ἥκιστα βλάψασα καὶ μέροσ τι φθείρασα, ἡ λοιμώδησ νόσοσ·

ταῦτα γὰρ πάντα μετὰ τοῦδε τοῦ πολέμου ἅμα ξυνεπέθετο. ἤρξαντο δὲ αὐτοῦ Ἀθηναῖοι καὶ Πελοποννήσιοι λύσαντεσ τὰσ τριακοντούτεισ σπονδάσ, αἳ αὐτοῖσ ἐγένοντο μετ’ Εὐβοίασ ἅλωσιν. διότι δὲ ἔλυσαν, τὰσ αἰτίασ προέγραψα πρῶτον καὶ τὰσ διαφορὰσ τοῦ μή τινα ζητῆσαί ποτε, ἐξ ὅτου τοσοῦτοσ πόλεμοσ τοῖσ Ἕλλησι κατέστη. τὰ μὲν δὴ περὶ τὸ πραγματικὸν μέροσ ἁμαρτήματά τε καὶ κατορθώματα τοῦ συγγραφέωσ ταῦτά ἐστι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION