Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 31

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 31)

ἀντιπαρεξετάσωμεν οὖν ταύτῃ Δημοσθένουσ λαβόντεσ λέξιν ἐκ τοῦ ὑπὲρ Κτησιφῶντοσ λόγου. ἔστι δ’ οὐ παράκλησισ Ἀθηναίων ἐπὶ τὸ καλὸν καὶ τὴν ἀρετήν, ὥσπερ παρὰ τῷ Πλάτωνι, ἀλλ’ ἐγκώμιον τῆσ πόλεωσ, ὅτι πάντα ἡγεῖται τἆλλα ἐλάττω τιμῆσ καὶ δόξησ, ἧσ φέρουσι καλαὶ πράξεισ, κἂν εἰ μή τισ αὐτὰσ μέλλοι κατορθοῦν. ἔστι δ’ ἡ λέξισ ἥδε· ἐπειδὴ δὲ πολὺσ τοῖσ συμβεβηκόσιν ἔγκειται, βούλομαί τι καὶ παράδοξον εἰπεῖν, καί μου, πρὸσ Διὸσ καὶ θεῶν, μηδεὶσ τὴν ὑπερβολὴν θαυμάσῃ, ἀλλὰ μετ’ εὐνοίασ, ἃ λέγω, θεωρησάτω. εἰ γὰρ ἦν ἅπασι πρόδηλα τὰ μέλλοντα γενήσεσθαι καὶ προῄδεσαν ἅπαντεσ καὶ σὺ προὔλεγεσ καὶ διεμαρτύρου βοῶν καὶ κεκραγώσ, ὃσ οὐδ’ ἐφθέγξω, οὐδ’ οὕτωσ ἀποστατέον τῇ πόλει τούτων ἦν, εἴπερ δόξησ ἢ προγόνων ἢ τοῦ μέλλοντοσ αἰῶνοσ εἶχε λόγον. νῦν μέν γε ἀποτυχεῖν δοκεῖ τῶν πραγμάτων, ὃ πᾶσι κοινόν ἐστιν ἀνθρώποισ, ὅταν τῷ θεῷ ταῦτα δοκῇ· τότε δ’ ἀξιοῦσα προεστάναι τῶν Ἑλλήνων, εἶτα ἀποστᾶσα τούτου, Φιλίππῳ προδεδωκέναι πάντωσ ἂν ἔσχεν αἰτίαν. εἰ γὰρ ταῦτα προεῖτο ἀκονιτί, περὶ ὧν οὐθένα κίνδυνον ὁντινοῦν οὐχ ὑπέμειναν οἱ πρόγονοι, τίσ οὐχὶ κατέπτυσεν ἄν σου; μὴ γὰρ τῆσ πόλεώσ γε μηδ’ ἐμοῦ.

τίσι δ’ ὀφθαλμοῖσ, πρὸσ Διόσ, ἑωρῶμεν ἂν τοὺσ εἰσ τὴν πόλιν ἀνθρώπουσ ἀφικνουμένουσ, εἰ τὰ μὲν πράγματα εἰσ ὅπερ νυνὶ περιέστη, ἡγεμὼν δὲ καὶ κύριοσ ᾑρέθη Φίλιπποσ ἁπάντων, τὸν δ’ ὑπὲρ τοῦ μὴ γενέσθαι ταῦτα ἀγῶνα ἕτεροί τινεσ χωρὶσ ἡμῶν ἦσαν πεποιημένοι, καὶ ταῦτα μηδεπώποτε τῆσ πόλεωσ ἐν τοῖσ πρόσθε χρόνοισ ἀσφάλειαν ἄδοξον μᾶλλον ἢ τὸν ὑπὲρ τῶν καλῶν κίνδυνον ᾑρημένησ; τίσ γὰρ οὐκ οἶδεν Ἑλλήνων, τίσ δὲ βαρβάρων, ὅτι καὶ παρὰ Θηβαίων καὶ παρὰ τῶν τούτων ἔτι πρότερον ἰσχυρῶν γενομένων Λακεδαιμονίων καὶ παρὰ τοῦ Περσῶν βασιλέωσ μετὰ πολλῆσ χάριτοσ τοῦτ’ ἂν ἀσμένωσ ἐδόθη τῇ πόλει, ὅ τι βούλεται, λαβούσῃ καὶ τὰ ἑαυτῆσ ἐχούσῃ τὸ κελευόμενον ποιεῖν καὶ ἐᾶν ἕτερον τῶν Ἑλλήνων προεστάναι; ἀλλ’ οὐκ ἦν, ὡσ ἐοίκε, ταῦτα τοῖσ τότε Ἀθηναίοισ πάτρια οὐδ’ ἀνεκτὰ οὐδ’ ἔμφυτα, οὐδ’ ἐδυνήθη πώποτε τὴν πόλιν οὐδεὶσ ἐκ παντὸσ τοῦ χρόνου πεῖσαι τοῖσ ἰσχύουσι μὲν μὴ δίκαια δὲ πράττουσι προστιθεμένην ἀσφαλῶσ δουλεύειν. ἀλλ’ ἀγωνιζομένη περὶ πρωτείων καὶ τιμῆσ καὶ δόξησ κινδυνεύουσα πάντα τὸν αἰῶνα διετέλεσε.

καὶ ταῦθ’ οὕτωσ σεμνὰ καὶ καλὰ καὶ προσήκοντα τοῖσ ὑμετέροισ ἤθεσιν ὑμεῖσ ὑπολαμβάνετε εἶναι, ὥστε καὶ τῶν προγόνων τοὺσ ταῦτα πράξαντασ μάλιστα ἐπαινεῖτε, εἰκότωσ. τίσ γὰρ οὐκ ἂν ἀγάσαιτο τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῆσ ἀρετῆσ, οἳ καὶ τὴν χώραν καὶ τὴν πόλιν ἐκλιπεῖν ὑπέμειναν, εἰσ τὰσ τριήρεισ ἐμβάντεσ, ὑπὲρ τοῦ μὴ τὸ κελευόμενον ποιῆσαι, τὸν μὲν ταῦτα συμβουλεύσαντα Θεμιστοκλέα στρατηγὸν ἑλόμενοι, τὸν δ’ ὑπακούειν ἀποφηνάμενον τοῖσ ἐπιταττομένοισ Κυρσίλον καταλιθώσαντεσ οὐ μόνον αὐτόν, ἀλλὰ καὶ αἱ γυναῖκεσ αἱ ὑμέτεραι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ; οὐ γὰρ ἐζήτουν οἱ τότε Ἀθηναῖοι οὔτε ῥήτορα οὔτε στρατηγόν, δἰ ὅτου δουλεύσουσιν εὐτυχῶσ, ἀλλ’ οὐδὲ ζῆν ἠξίουν, εἰ μὴ μετ’ ἐλευθερίασ ἐξέσται τοῦτο ποιεῖν. ἡγεῖτο γὰρ αὐτῶν ἕκαστοσ οὐχὶ τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρὶ μόνον γεγενῆσθαι, ἀλλὰ καὶ τῇ πατρίδι. διαφέρει δὲ τί;

ὅτι ὁ μὲν τοῖσ γονεῦσι μόνον γεγενῆσθαι νομίζων τὸν τῆσ εἱμαρμένησ καὶ τὸν αὐτόματον θάνατον περιμένει, ὁ δὲ καὶ τῇ πατρίδι, ὑπὲρ τοῦ μὴ ταύτην ἐπιδεῖν δουλεύουσαν ἀποθνῄσκειν ἐθελήσει καὶ φοβερωτέρασ ἡγήσεται τοῦ θανάτου τὰσ ὕβρεισ καὶ τὰσ ἀτιμίασ, ἃσ ἐν δουλευούσῃ τῇ πόλει φέρειν ἀνάγκη. εἰ μὲν τοίνυν τοῦτ’ ἐπεχείρησα νῦν λέγειν, ὡσ ἐγὼ προήγαγον ὑμᾶσ ἄξια τῶν προγόνων φρονεῖν, τίσ οὐκ ἂν εἰκότωσ ἐπετίμησέ μοι; νῦν δ’ ἐγὼ μὲν ὑμετέρασ τὰσ τοιαύτασ προαιρέσεισ ἀποφαίνω καὶ δείκνυμι, ὅτι καὶ πρὸ ἐμοῦ τοῦτ’ εἶχε τὸ φρόνημα ἡ πόλισ. τῆσ μέντοι διακονίασ τῆσ ἐφ’ ἑκάστοισ τῶν πεπραγμένων καὶ ἐμαυτῷ μετεῖναί φημι. οὗτοσ δὲ ὁ τῶν ὅλων κατηγορῶν καὶ κελεύων ὑμᾶσ ἐμοὶ πικρῶσ ἔχειν ὡσ φόβων καὶ κινδύνων αἰτίῳ τῇ πόλει τῆσ μὲν εἰσ τὸ παρὸν τιμῆσ ἐμὲ ἀποστερῆσαι γλίχεται, τὰ δ’ εἰσ ἅπαντα τὸν χρόνον ἐγκώμια ὑμῶν ἀφαιρεῖται.

εἰ γὰρ ὡσ οὐ τὰ βέλτιστα ἐμοῦ πολιτευσαμένου καταψηφιεῖσθε, διημαρτηκέναι δόξετε, οὐ τῇ τῆσ τύχησ ἀγνωμοσύνῃ τὰ συμβάντα παθεῖν. ἀλλ’ οὐκ ἔστιν, ὅπωσ ἡμάρτετε, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὸν ὑπὲρ τῆσ ἁπάντων ἐλευθερίασ καὶ σωτηρίασ κίνδυνον ἀράμενοι οὐ μὰ τοὺσ ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντασ τῶν προγόνων καὶ τοὺσ ἐν Πλαταιαῖσ παραταξαμένουσ καὶ τοὺσ ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντασ καὶ τοὺσ ἐπ’ Ἀρτεμισίῳ καὶ πολλοὺσ ἑτέρουσ τοὺσ ἐν τοῖσ δημοσίοισ μνήμασι κειμένουσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ, οὓσ ἅπαντασ ὁμοίωσ ἡ πόλισ τῆσ αὐτῆσ ἀξιώσασα τιμῆσ ἔθαψεν, Αἰσχίνη, οὐχὶ τοὺσ κρατήσαντασ αὐτῶν οὐδὲ τοὺσ κατορθώσαντασ μόνουσ, δικαίωσ. ὃ μὲν γὰρ ἦν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔργον, ἅπασι πέπρακται, τῇ τύχῃ δέ, ἣν ὁ δαίμων ἔνειμεν ἑκάστοισ, ταύτῃ κέχρηνται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION