Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 26

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 26)

ἀκούσωμεν δὲ αὐτοῦ, πῶσ λέγει· ἔργων γὰρ εὖ πραχθέντων λόγῳ καλῶσ ῥηθέντι μνήμη καὶ κόσμοσ τοῖσ πράξασι γίνεται παρὰ τῶν ἀκουσάντων. ἐνταῦθα τοῖσ μὲν ἔργοισ ὁ λόγοσ ἀντίκειται, τῷ δὲ πραχθῆναι τὸ ῥηθῆναι, μετωνόμασται δὲ ἀντὶ τοῦ εὖ τὸ καλῶσ, παρισοῦται δὲ τὰ τρία μόρια τοῦ λόγου τοῖσ τρισί. τοῦ δὲ ἀσφαλῶσ βῆναι τὴν περίοδον ἕνεκα καὶ οὐθενὸσ ἀναγκαίου, τέλοσ ἤδη τῆσ διανοίασ ἐχούσησ, προσείληπται τὸ παρὰ τῶν ἀκουσάντων. ἆρά γε ὁμοίωσ ἡρμήνευται ὁ αὐτὸσ νοῦσ οὑτοσὶ τοῖσ ποιηταῖσ, οὓσ περιφρονεῖ καὶ ἀπελαύνει τῆσ πολιτείασ ὁ φιλόσοφοσ, ἢ κάλλιον καὶ γενναιότερον; πρέπει δ’ ἐσλοῖσιν ὑμνεῖσθαι καλλίσταισ ἀοιδαῖσ. τοῦτο γὰρ ἀθανάτοισ τιμαῖσι ποτιψαύει μόνον· ῥηθὲν θνᾴσκει δὲ σιγαθὲν καλὸν ἔργον. Πίνδαροσ τοῦτο πεποίηκεν εἰσ Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα, περὶ τὰ μέλη καὶ τοὺσ ῥυθμοὺσ μᾶλλον ἢ περὶ τὴν λέξιν ἐσπουδακώσ. Πλάτων δέ, ὃσ ἐπαγγέλλεται σοφίαν, τρυφεροῖσ καλλωπίζει καὶ περιέργοισ σχήμασι τὴν φράσιν. καὶ οὔπω τοῦθ’ ἱκανόν, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μετ’ αὐτὴν περιόδῳ τὰ αὐτὰ ποιῶν φανήσεται. φησὶ γάρ·

δεῖ δὴ τοιούτου τινὸσ λόγου, ὅστισ τοὺσ μὲν τετελευτηκότασ ἱκανῶσ ἐπαινέσει, τοῖσ δὲ ζῶσιν εὐμενῶσ παραινέσει. οὐκοῦν ἐπίρρημα ἐπιρρήματι ἀντιπαράκειται καὶ ῥήματι ῥῆμα, τὸ μὲν ἱκανῶσ τῷ εὐμενῶσ, τῷ δ’ ἐπαινέσει τὸ παραινέσει, καὶ ταῦτα πάρισα· οὐ Λικύμνιοι ταῦτ’ εἰσὶν οὐδ’ Ἀγάθωνεσ οἱ λέγοντεσ ὕβριν ἤ κύπριν μισθῷ ποθὲν ἢ μόχθον πατρίδων, ἀλλ’ ὁ δαιμόνιοσ ἑρμηνεῦσαι Πλάτων. καὶ οὐ τοῖσ σχήμασιν ἐπιτιμῶ· φέρει γάρ ποτε καὶ ταῦτα τοῖσ λόγοισ ὡρ́αν. οὗ χάριν οὐ ψέγω οὐδ’ αὐτὴν τὴν ἐπιτήδευσιν αὐτῶν καὶ τὴν ἀκαιρίαν μόνην μέμφομαι καὶ μάλιστα ὅταν ὑπὸ τοιούτου γίνηται ἀνδρόσ, ᾧ κανόνι ὀρθοεπείασ χρήσασθαι ἀξιοῦμεν. ἐν γὰρ δὴ τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ κἀκεῖνά ἐστιν· ὧν δ’ οὔτε ποιητήσ πω δόξαν ἀξίαν ἐπ’ ἀξίοισ λαβὼν ἔχει, καὶ αὖθισ·

τειχισαμένη καὶ ναυπηγησαμένη, ἐκδεξαμένη τὸν πόλεμον, καὶ ἔτι· ὧν ἕνεκα καὶ πρῶτον καὶ ὕστατον καὶ διὰ παντὸσ πᾶσαν πάντωσ προθυμίαν πειρᾶσθε ἔχειν, καὶ πάλιν· φέροντεσ μὲν τὰσ συμφορὰσ ἀνδρείωσ δόξουσι τῷ ὄντι ἀνδρείων παίδων πατέρεσ εἶναι, κἀκεῖνά γε ἔτι· τοὺσ μὲν παιδεύοντεσ κοσμίωσ, τοὺσ δὲ γηροτροφοῦντεσ ἀξίωσ, καὶ πάλιν που· καὶ αὐτὸσ δέομαι ὑπὲρ ἐκείνων, τῶν μὲν μιμεῖσθαι τοὺσ ἑαυτῶν, τῶν δὲ καρτερεῖν ὑπὲρ ἑαυτῶν, καὶ ταυτί· πολιτεία γὰρ ἀνθρώπων τροφή ̓στι καὶ ἡ μὲν ἀγαθὴ ἀγαθῶν, μὴ καλὴ δὲ κακῶν. κἀκεῖνα δ’ ἔτι· νικήσαντεσ μὲν τοὺσ πολεμίουσ, λυσάμενοι δὲ τοὺσ φιλίουσ, ἀναξίου τύχησ τυχόντεσ. πολύσ ἐστι τῶν τοιούτων σχημάτων ὄχλοσ δι’ ὅλου τοῦ ἐπιταφίου.

ἀλλ’ ἐάσασ τὸ περὶ τούτων ἀκριβολογεῖν ἐπ’ ἐκεῖνά τ’ ἐλεύσομαι καί μοι πάνυ μὲν αἰδουμένῳ καὶ ὀκνοῦντι εἰπεῖν, ὅμωσ δ’ εἰρήσεται, ὅτι παχύτητοσ καὶ ἀδυνασίασ ἔδοξεν εἶναι μηνύματ’ αὐτά.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION