헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΔεμοσ́19́

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 19)

εἰ δὲ ὀρθῶσ ἐπιλογίζομαι ταῦτ’ ἐγὼ καὶ ἔστιν ἐν ταύταισ ταῖσ ἀρεταῖσ ἐνδεέστεροσ ὁ ἀνήρ, πάρεστι τῷ βουλομένῳ σκοπεῖν ἐπὶ τῆσ ἀρτίωσ παρατεθείσησ λέξεωσ ποιουμένῳ τὴν ἐξέτασιν. εὐθέωσ γοῦν τὴν πρώτην διάνοιαν ὀλίγοισ ὀνόμασιν ἐξενεχθῆναι δυναμένην μακρὰν ποιεῖ κυκλογραφῶν καὶ δὶσ ἢ τρὶσ τὰ αὐτὰ λέγων. ἐνῆν μὲν οὖν ἐν τῷ πρώτῳ κώλῳ τῷ τίσ γὰρ ἂν ἄλλοθεν ἐπελθών τὸ καὶ μὴ συνδιεφθαρμένοσ ἡμῖν, ἀλλ’ ἐξαίφνησ ἐπιστὰσ τοῖσ γινομένοισ· δυνάμει γὰρ ἄμφω ταὐτά. καὶ ἐν τῷ οἳ φιλοτιμούμεθα μὲν ἐπὶ τοῖσ τῶν προγόνων ἔργοισ τὸ καὶ τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν· τὸ γὰρ αὐτὸ φιλοτιμεῖσθαί τε καὶ ἐπαινεῖν. καὶ ἐν τῷ οὐδὲν δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοισ πράττομεν τὸ ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον· ἤρκει γὰρ αὐτῶν εἰρῆσθαι θάτερον. ἐξῆν δέ γε μίαν ἐκ τοῖν δυοῖν ποιῆσαι περίοδον καὶ συντομωτέραν καὶ χαριεστέραν· τίσ γὰρ ἂν ἄλλοθεν ἐπελθὼν οὐκ ἂν μαίνεσθαι νομίσειεν ἡμᾶσ, οἳ φιλοτιμούμεθα μὲν ἐπὶ τοῖσ τῶν προγόνων ἔργοισ, οὐδὲν δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοισ πράττομεν; πολλὰ τοιαῦτά ἐστι παραπληρώματα καθ’ ἑκάστην ὀλίγου δεῖν περίοδον οὐκ ἀναγκαίαν ἔχοντα χώραν, ἃ ποιεῖ τὴν ἑρμηνείαν ἀμετροτέραν, τὴν δὲ περίοδον κομψοτέραν. μακρὰ μὲν οὖν ἡ λέξισ οὕτωσ ἐστὶν αὐτῷ, πλατεῖα δὲ καὶ ἀσυγκρότητοσ πῶσ; κἀκεῖνοι μὲν ἐλευθεροῦντεσ τὰσ πόλεισ τὰσ Ἑλληνίδασ καὶ βοηθοῦντεσ αὐταῖσ τῆσ ἡγεμονίασ ἠξιώθησαν, ἡμεῖσ δὲ καταδουλούμενοι καὶ τἀναντία τοῖσ τότε πράττοντεσ ἀγανακτοῦμεν, εἰ μὴ τὴν αὐτὴν τιμὴν ἐκείνοισ ἕξομεν.

ταῦτα κεκολπωμένα σφίγξαι μᾶλλον ἐνῆν καὶ στρογγυλώτερα ὧδέ πωσ ποιῆσαι· κἀκεῖνοι μὲν ἐλευθεροῦντεσ τὴν Ἑλλάδα καὶ σῴζοντεσ ἐπὶ τὴν ἡγεμονίαν προῆλθον, ἡμεῖσ δὲ καταδουλούμενοι καὶ διολλύντεσ ἀγανακτοῦμεν, εἰ μὴ τῶν ἴσων τευξόμεθα. καὶ ἡ μετὰ ταῦτα διάνοια πλατέωσ τε εἴρηται καὶ ἀσυγκρότητόσ ἐστιν· οἳ τοσοῦτον ἀπολελείμμεθα καὶ ταῖσ διανοίαισ καὶ τοῖσ ἔργοισ τῶν κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον γενομένων, ὅσον οἳ μὲν ὑπὲρ τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίασ τήν τε πατρίδα τὴν ἑαυτῶν ἐκλιπεῖν ἐτόλμησαν καὶ μαχόμενοι καὶ ναυμαχοῦντεσ τοὺσ βαρβάρουσ ἐνίκησαν. ἐξῆν δέ γε αὐτῆσ ἐπιστρέψαι τὸ πλάτοσ οὕτωσ ἐξενέγκαντα· οἳ τοσούτῳ χείρουσ ἐσμὲν τῶν προγόνων, ὅσον οἳ μὲν ὑπὲρ τοῦ σῶσαι τοὺσ Ἕλληνασ τήν τε πατρίδα τὴν ἑαυτῶν ἐξέλιπον καὶ μαχόμενοι πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ ἐνίκησαν.

μυρία καὶ ταύτησ ἐστὶ λαβεῖν τῆσ ἀσθενείασ δείγματα. ἔξω γὰρ ὀλίγων τινῶν, οἷσ οὐκ ἐκ προνοίασ μᾶλλον ἢ κατ’ αὐτοματισμὸν συμβέβηκε τὸ συνεστράφθαι, τἆλλα ἐν πλάτει λέγεται. ἄτονοσ δὲ δὴ καὶ λαβὰσ οὐ κραταιὰσ ἔχουσα πῶσ ἐστιν ἡ λέξισ; τῷ ἐπιφέρειν τινὰ τοῖσ εἰρημένοισ διάνοιαν τοιαύτην· τοσοῦτον δὲ χείρουσ ἐσμὲν τῶν προγόνων οὐ μόνον τῶν εὐδοκιμησάντων ἀλλὰ καὶ τῶν μισηθέντων, ὅσον ἐκεῖνοι μὲν εἰ πολεμεῖν πρόσ τινα ψηφίσαιντο, μεστῆσ οὔσησ ἀργυρίου καὶ χρυσίου τῆσ ἀκροπόλεωσ ὅμωσ ὑπὲρ τῶν δοξάντων τοῖσ ἑαυτῶν σώμασιν ᾤοντο δεῖν κινδυνεύειν, ἡμεῖσ δ’ εἰσ τοσαύτην ἀπορίαν ἐληλυθότεσ καὶ τοσοῦτοι τὸ πλῆθοσ ὄντεσ, ὥσπερ βασιλεὺσ ὁ μέγασ μισθωτοῖσ χρώμεθα τοῖσ στρατοπέδοισ. φέρε δὲ πῶσ ἐνῆν αὐτὴν εἰπεῖν στρογγυλωτέραν;

ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσωσ χείρουσ ἐσμὲν τῶν προγόνων, τὰ δ’ ἄλλα βελτίουσ, οὐ λέγω τῶν εὐδοκιμησάντων, πόθεν γάρ; ἀλλὰ τῶν μισηθέντων. καὶ τίσ οὐκ οἶδεν, ὅτι ἐκεῖνοι μὲν πλείστων ποτὲ πληρώσαντεσ χρημάτων τὴν ἀκρόπολιν οὐ κατεμισθοφόρουν τὸν κοινὸν πλοῦτον εἰσ τοὺσ πολεμίουσ, ἀλλὰ ἀπὸ τῶν ἰδίων εἰσφέροντεσ ἔστιν ὅτε καὶ τοῖσ ἑαυτῶν σώμασι κινδυνεύειν ἠξίουν; ἡμεῖσ δὲ οὕτωσ ὄντεσ ἄποροι καὶ τοσοῦτοι τὸ πλῆθοσ μισθοφόροισ τοῖσ στρατεύμασι πολεμοῦμεν ὥσπερ καὶ βασιλεὺσ ὁ μέγασ. ἀλλὰ μὴν ὅτι γε ἄψυχόσ ἐστιν ἡ διάλεκτοσ αὐτοῦ καὶ οὐ παθητικὴ πνεύματόσ τε, οὗ μάλιστα δεῖ τοῖσ ἐναγωνίοισ λόγοισ, ἐλαχίστην ἔχουσα μοῖραν, οἰόμαι μὲν ἔγωγε καὶ χωρὶσ ὑπομνήσεωσ ἅπασιν εἶναι φανερόν. εἰ δὲ ἄρα καὶ παραδειγμάτων δεῖ, πολλῶν ὄντων, ἅ τισ ἂν εἰπεῖν ἔχοι, μιᾷ διανοίᾳ χρησάμενοσ ἀρκεσθήσομαι. διαδέχεται δὴ τὴν ὀλίγῳ πρότερον ἐξετασθεῖσαν ἀντίθεσιν ἑτέρα τοιαύτη τισ ἀντίθεσισ· καὶ τότε μέν, εἰ τριήρεισ ἐπληροῦμεν, τοὺσ μὲν ξένουσ καὶ δούλουσ ναύτασ ἐνεβιβάζομεν τοὺσ δὲ πολίτασ μεθ’ ὅπλων ἐξεπέμπομεν, νῦν δὲ τοῖσ μὲν ξένοισ ὁπλίταισ χρώμεθα τοὺσ δὲ πολίτασ ἐλαύνειν ἀναγκάζομεν, ὥσθ’ ὁπόταν ἀποβαίνωσιν εἰσ τὴν τῶν πολεμίων, οἱ μὲν ἄρχειν τῶν Ἑλλήνων ἀξιοῦντεσ ὑπηρέσιον ἔχοντεσ ἐκβαίνουσιν, οἱ δὲ τοιοῦτοι τὰσ φύσεισ ὄντεσ, οἱούσ ὀλίγῳ πρότερον εἶπον, μεθ’ ὅπλων κινδυνεύουσιν.

ἐν τούτοισ οὐ μέμφομαι τὸν ἄνδρα τοῦ λήματοσ γενναία γὰρ ἡ διάνοια καὶ δυναμένη κινῆσαι πάθοσ, τὸ δὲ τῆσ λέξεωσ λεῖον καὶ μαλακὸν αἰτιῶμαι. τραχεῖαν γὰρ ἔδει καὶ πικρὰν εἶναι καὶ πληγῇ τι παραπλήσιον ποιεῖν· ἣ δ’ ἔστιν ὑγρὰ καὶ ὁμαλὴ καὶ ὥσπερ ἔλαιον ἀψοφητὶ διὰ τῆσ ἀκοῆσ ῥέουσα, θέλγειν γέ τοι καὶ ἡδύνειν ζητοῦσα τὴν ἀκοήν. ἀλλ’ εὖ τοῖσ σχήμασιν ἔχει πρὸσ ἀγῶνασ πολλοῖσ οὖσι καὶ ποικίλοισ καὶ διὰ τούτων παθαίνει τοὺσ ἀκούοντασ; πολλοῦ γε καὶ δεῖ.

τὰ γὰρ ἐκλύοντα μάλιστα τὴν δύναμιν αὐτῆσ καὶ ἀποστρέφοντα τὴν ἀκοὴν ταῦτ’ ἔστι τὰ μειρακιώδη πάρισα καὶ τὰ ψυχρὰ ἀντίθετα καὶ τὰ παραπλήσια τούτοισ. αὐτίκα ἐν αὐτῇ ταύτῃ τῇ λέξει, περὶ ἧσ ὁ λόγοσ, τό τε πρᾶγμα ὅλον ἐστὶν ἀντίθεσισ καὶ τὰ κατὰ μέροσ αὐτοῦ νοήματα ἓν πρὸσ ἓν ἀντίκειται καὶ τῶν περιόδων ἑκάστη δι’ ἀντιθέτων κατεσκεύασται, ὥστ’ ἀποκναίειν τοὺσ ἀκούοντασ ἀηδίᾳ καὶ κόρῳ. ὃ δὲ λέγω, τοιοῦτόν ἐστι. πάσησ διανοίασ καὶ περιόδου καὶ λήμματοσ αἵ τε ἀρχαὶ καὶ αἱ ἐπιφοραὶ τοιαῦταί εἰσιν· οἳ μὲν γὰρ ἡμεῖσ δέ, καί· κἀκεῖνοι μὲν ἡμεῖσ δέ, καί· τότε μὲν νῦν δέ, καί· ὅσον οἳ μὲν ἡμεῖσ δέ, καί· τοῦτο μὲν τοῦτο δέ. ταῦτ’ ἀπὸ τῆσ ἀρχῆσ ἑώσ τελευτῆσ κεκύκλωκε. οὐδαμοῦ.

πολλὰ ἄν τισ ἔχοι τοιαῦτα ἐπιτιμᾶν Ἰσοκράτει τῶν περὶ τὴν διάλεκτον ἐλλειμμάτων, ἀλλὰ καὶ ταῦθ’ ἱκανά.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 19

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 19)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION