헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΔεμοσ́09́

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 9)

εἰ δὲ τὰ προσήκοντα ἔγνωκα, πάρεστι τῷ βουλομένῳ σκοπεῖν ἐπ’ αὐτῶν ποιουμένῳ τῶν παραδειγμάτων τὴν ἐξέτασιν. ἃ μὲν οὖν παρὰ τὸν Θουκυδίδου χαρακτῆρα κατεσκεύασται τῷ ῥήτορι, τοιάδε τινά ἐστιν· πολλῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, λόγων γινομένων ὀλίγου δεῖν καθ’ ἑκάστην ἐκκλησίαν περὶ ὧν Φίλιπποσ, ἀφ’ οὗ τὴν εἰρήνην ἐποιήσατο, οὐ μόνον ὑμᾶσ ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ ἀδικεῖ, καὶ πάντων εὖ οἶδ’ ὅτι φησάντων γ’ ἄν, εἰ καὶ μὴ ποιοῦσι τοῦτο, καὶ λέγειν δεῖν καὶ πράττειν, ὅπωσ ἐκεῖνοσ παύσεται τῆσ ὕβρεωσ καὶ δίκην δώσει, εἰσ τοῦτο ὑπηγμένα πάντα τὰ πράγματα καὶ προειμένα ὁρῶ, ὥστε δέδοικα, μὴ βλάσφημον μὲν εἰπεῖν ἀληθὲσ δὲ ᾖ· εἰ καὶ λέγειν ἅπαντεσ ἐβούλοντο οἱ παριόντεσ καὶ χειροτονεῖν ὑμεῖσ, ἐξ ὧν ὡσ φαυλότατα τὰ πράγματα ἤμελλεν ἕξειν, οὐκ ἂν ἡγοῦμαι δύνασθαι χεῖρον ἢ νῦν διατεθῆναι. κατὰ τί δὴ ταύτην ἡγοῦμαι τὴν λέξιν ἐοικέναι τῇ Θουκυδίδου;

καθ’ ὃ κἀκείνην πείθομαι μάλιστα διαφέρειν τῶν ἄλλων. τουτὶ δ’ ἔστι τὸ μὴ κατ’ εὐθεῖαν ἑρμηνείαν ἐξενηνέχθαι τὰ νοήματα μηδ’, ὡσ ἔστι τοῖσ ἄλλοισ σύνηθεσ λέγειν, ἁπλῶσ καὶ ἀφελῶσ, ἀλλὰ ἐξηλλάχθαι καὶ ἀπεστράφθαι τὴν διάλεκτον ἐκ τῶν ἐν ἔθει καὶ κατὰ φύσιν εἰσ τὰ μὴ συνήθη τοῖσ πολλοῖσ μηδ’ ὡσ ἡ φύσισ ἀπαιτεῖ. ὃ δὲ λέγω, τοιοῦτόν ἐστιν. ἁπλῶσ ἂν ὁ λόγοσ ἦν καὶ κατ’ εὐθεῖαν ἑρμηνείαν ἐκφερόμενοσ, εἴ τισ οὕτωσ κατεσκεύασεν αὐτόν· πολλῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, λόγων γιγνομένων καθ’ ἑκάστην σχεδὸν ἐκκλησίαν, περὶ ὧν ἀδικεῖ Φίλιπποσ ὑμᾶσ τε καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ, ἀφ’ οὗ τὴν εἰρήνην ἐποιήσατο. νυνὶ δὲ τό τε ὀλίγου δεῖν παραληφθὲν ἀντὶ τοῦ σχεδὸν καὶ τὸ ἀδικεῖ Φίλιπποσ διαιρεθὲν καὶ διὰ μακροῦ τὴν ἀκολουθίαν κομισάμενον καὶ τὸ οὐ μόνον ὑμᾶσ ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἄλλουσ Ἕλληνασ, δυναμένου καὶ χωρὶσ ἀποφάσεωσ διὰ τῆσ συμπλοκῆσ μόνησ τὸ πρᾶγμα δηλῶσαι, τοῦ συνήθουσ ἐξηλλαγμένην καὶ περίεργον πεποίηκε τὴν λέξιν. ὁμοίωσ δὲ καὶ τὸ ἐπιλεγόμενον τούτῳ, εἰ μὲν ἁπλῶσ καὶ ἀπεριέργωσ ἔδει ῥηθῆναι, τοῦτον ἂν δή που τὸν τρόπον ἀπήγγελτο·

καὶ πάντων λεγόντων, καὶ εἴ τινεσ τοῦτο μὴ ποιοῦσιν, ὅτι δεῖ καὶ λέγειν καὶ πράττειν ταῦτα, ἐξ ὧν ἐκεῖνοσ παύσεται τῆσ ὕβρεωσ καὶ δίκην δώσει. οὕτω δὲ ἐξενεχθέν· καὶ πάντων εὖ οἶδ’ ὅτι φησάντων γ’ ἄν οὐ σῴζει τὴν εὐθεῖαν τῆσ λέξεωσ ὁδόν. τό τε γὰρ οἶδ’ ὅτι χώραν οὐκ ἀναγκαίαν εἶχε, καὶ τὸ φησάντων γ’ ἂν ἀντὶ τοῦ φασκόντων παρειλημμένον οὐ τὴν ἀφελῆ διάλεκτον ἀλλὰ τὴν ἐξηλλαγμένην καὶ περίεργον ἐμφαίνει. ὅμοια δὲ τούτοισ ἐστὶ κἀκεῖνα· εἶτ’ οἰέσθε, οἳ μὲν οὐδὲν ἂν αὐτὸν ἠδυνήθησαν ποιῆσαι κακόν, αὐτοὶ δὲ μὴ παθεῖν ἐφυλάξαντο ἂν ἴσωσ, τούτουσ μὲν ἐξαπατᾶν αἱρεῖσθαι μᾶλλον ἢ προλέγοντα βιάζεσθαι; ἐνταυθοῖ γὰρ οὐθὲν ἂν εἶχε περίεργον ἡ λέξισ οὐδὲ σκολιόν, εἰ τοῦτον ἐξήνεγκε τὸν τρόπον·

εἶτ’ οἰέσθε αὐτόν, οὓσ μὲν ἑώρα μηδὲν δυναμένουσ αὐτὸν διαθεῖναι κάκιον, φυλαξαμένουσ δὲ ἂν ἴσωσ μὴ παθεῖν, τούτουσ μὲν ἐξαπατᾶν αἱρεῖσθαι μᾶλλον ἢ προλέγοντα βιάζεσθαι; ἐναλλαγείσησ δὲ τῆσ πτώσεωσ καὶ τῶν συνδέσμων πολλῶν εἰσ βραχὺ συναχθέντων, οἶμαι, περίεργόσ τε καὶ ἀσυνήθησ καὶ ἐξηλλαγμένη γέγονεν ἡ διάλεκτοσ. ἔτι κἀκεῖνα τῆσ αὐτῆσ ἐστιν ἰδέασ· νῦν δὲ τοῦτο μὲν οὐκ ἐποίησεν, ἐν ᾇ τὸν δῆμον ἐτίμησεν ἄν, οὐδ’ ἐνεανιεύσατο τοιοῦτον οὐδέν. ἐμοὶ δέ, ὅσ, εἴτε τισ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, βούλεται νομίσαι μανίαν μανία γὰρ ἴσωσ ἐστὶν ὑπὲρ δύναμίν τι ποιεῖν, εἴτε καὶ φιλοτιμίαν, χορηγὸσ ὑπέστην, οὕτω φανερῶσ καὶ μιαρῶσ ἐπηρεάζων παρηκολούθησεν, ὥστε μηδὲ τῶν ἱερῶν ἱματίων μηδὲ τοῦ χοροῦ μηδὲ τοῦ σώματοσ τὼ χεῖρε τελευτῶν ἀποσχέσθαι μου. τί δὴ πάλιν ἐστὶν ἐν τούτοισ τὸ συνταράττον τὴν κατὰ φύσιν ἀπαγγελίαν;

πρῶτον μὲν τό, πρὶν ἀπαρτίσαι τὸ ἡγούμενον εἴτε νόημα χρὴ λέγειν εἴτε κῶλον, ἕτερον παρεμβαλεῖν καὶ μηδὲ τοῦ δευτέρου τέλοσ ἔχοντοσ τὸ τρίτον ἐπιζεῦξαι, εἶτα τὴν τοῦ δευτέρου νοήματοσ ἀκολουθίαν ἐπὶ τῷ τρίτῳ τέλοσ εἰληφότι θεῖναι, κἄπειτα ἐπὶ πᾶσιν, ὃ τοῦ πρώτου μέροσ ἦν, διὰ μακροῦ καὶ οὐκέτι τῆσ διανοίασ αὐτὸ προσδεχομένησ ἀποδοῦναι. Ἐμοὶ δὲ ὃσ ‐ οὔπω τοῦτο τέλοσ ἔχει ‐ εἴτε τισ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, βούλεται νομίσαι μανίαν ‐ ἕτερον τοῦτο κεχωρισμένον τοῦ προτέρου ἀτελὲσ καὶ αὐτό ‐ μανία γὰρ ἴσωσ ἐστὶν ὑπὲρ δύναμίν τι ποιεῖν ‐ οὐδετέρου τοῦτο πάλιν τῶν προειρημένων μέροσ ἀλλ’ αὐτὸ καθ’ αὑτό· κεφαλαιώδησ γάρ τίσ ἐστιν ἀπόφασισ ‐ ἢ φιλοτιμίαν ‐ τοῦτο δὲ τοῦ δευτέρου μέροσ ἦν τοῦ εἴτε τισ βούλεται νομίσαι μανίαν.

τὸ δ’ ἐπὶ τούτοισ λεγόμενον ἅπασι τὸ χορηγὸσ ὑπέστην τοῦ πρώτου μέροσ ἦν τοῦ ἐμοὶ δέ, ὅσ. μυρία τοιαῦτά ἐστι παρὰ Δημοσθένει καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ κατὰ Φιλίππου λόγοισ, μᾶλλον δὲ . . . μὴ οὕτωσ ἔχοντα πλὴν ἑνὸσ λόγου τοῦ περὶ Ἁλοννήσου, πολλὰ δὲ καὶ ἐν τοῖσ δικανικοῖσ ἀγῶσι τοῖσ γε οὖν δημοσίοισ. καὶ σχεδὸν ἔν τε τούτοισ καὶ ταῖσ δημηγορίαισ, ᾧπερ ἔφην, ἂν διαγνοίησ σημείῳ προχειροτάτῳ τὸν Δημοσθένουσ χαρακτῆρα. τῷ δὲ ἧττον ἢ μᾶλλον αὐτοῖσ κεχρῆσθαι τὸν ἄνδρα πρὸσ τὰσ φύσεισ ἀποβλέποντα τῶν ὑποθέσεων καὶ τὰσ ἀξιώσεισ τῶν προσώπων πλανηθήσεταί τισ· ὅπερ ἴσωσ οὐκ ἄλογον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 9

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 9)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION