Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 7

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 7)

παράδειγμα δὲ ποιοῦμαι τῆσ γε ὑψηλῆσ λέξεωσ ἐξ ἑνὸσ βυβλίου τῶν πάνυ περιβοήτων, ἐν ᾧ τοὺσ ἐρωτικοὺσ διατίθεται λόγουσ ὁ Σωκράτησ πρὸσ ἕνα τῶν γνωρίμων Φαῖδρον, ἀφ’ οὗ τὴν ἐπιγραφὴν εἴληφε τὸ βυβλίον. ἐν γὰρ δὴ τῷ συγγράμματι τούτῳ πολλὴν μὲν ὡρ́αν ἔχει καὶ χαρίτων ἐστὶ μεστὰ τὰ πρῶτα ταυτί· ὦ φίλε Φαῖδρε, ποῖ δὴ καὶ πόθεν; παρὰ Λυσίου, ὦ Σώκρατεσ, τοῦ Κεφάλου. πορεύομαι δὴ πρὸσ περίπατον ἔξω τείχουσ. συχνὸν γὰρ ἐκεῖ διέτριψα χρόνον καθήμενοσ ἐξ ἑωθινοῦ μέχρι τῆσ ἀναγνώσεωσ τοῦ Λυσιακοῦ λόγου καὶ μετὰ τὴν ἀνάγνωσιν ἑώσ τινόσ. εἶθ’, ὥσπερ ἐξ ἀέροσ εὐδίου καὶ σταθεροῦ πολὺσ ἄνεμοσ καταρραγείσ, ταράττει τὸ καθαρὸν τῆσ φράσεωσ ἐσ ποιητικὴν ἐκφέρων ἀπειροκαλίαν, ἐνθένδ’ ἀρξάμενοσ· ἄγετε δή, Μοῦσαι, εἴτε δι’ ᾠδῆσ εἶδοσ λίγειαι εἴτε διὰ γένοσ τὸ Λιγύων μουσικὸν ταύτην ἔσχετε τὴν ἐπωνυμίαν, ξύμ μοι λάβεσθε τοῦ μύθου. ὅτι δὲ ψόφοι ταῦτ’ εἰσὶ καὶ διθύραμβοι, κόμπον ὀνομάτων πολὺν νοῦν δὲ ὀλίγον ἔχοντεσ, αὐτὸσ ἐρεῖ.

διεξιὼν γάρ, ἀφ’ ἧσ αἰτίασ ἔρωσ ἐτέθη τῷ πάθει τοὔνομα, καὶ τῇδε χρησάμενοσ· ἡ γὰρ ἄνευ λόγου δόξησ ἐπὶ τἀγαθὸν ὁρμώσησ κρατήσασα ἐπιθυμία, πρὸσ ἡδονὴν ἄγουσα κάλλουσ καὶ τῶν ἑαυτῆσ συγγενῶν ἐπιθυμιῶν, ἐπὶ σωμάτων κάλλοσ ἐρρωμένωσ ῥωσθεῖσα νικήσασα ἀγωγὴ ἀπ’ αὐτῆσ τῆσ ῥώμησ ἐπωνυμίαν λαβοῦσα ἔρωσ ἐκλήθη καὶ τοσαύτην ἐκμηκύνασ περίφρασιν ὀλίγοισ τοῖσ ὀνόμασι δυναμένου περιληφθῆναι πράγματοσ ἐπιλαμβάνεται τῆσ ἀκαιρίασ τῆσ αὐτὸσ αὐτοῦ καί φησι· σιγῇ τοίνυν μου ἄκουε. τῷ ὄντι γὰρ θεῖοσ εἶναι ἐοίκεν ὁ τόποσ. ὥστ’ ἐὰν ἄρα πολλάκισ νυμφόληπτοσ γένωμαι προἰόντοσ τοῦ λόγου, μὴ θαυμάσῃσ. τὰ νῦν γὰρ οὐκέτι πόρρω διθυράμβων τινῶν φθέγγομαι. τάδ’ οὐχ ὑπ’ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖσ αὑτῶν λόγοισ ἁλισκόμεσθα κατὰ τὴν τραγῳδίαν, δαιμονιώτατε Πλάτων, διθυράμβων ψόφουσ καὶ λήρουσ ἠγαπηκότεσ.

ἃ δ’ ἐν τῇ παλινῳδίᾳ τὸν ἔρωτα ἀφοσιούμενοσ αὖθισ ὁ Σωκράτησ εἴρηκεν ἐνθένδε ἀρξάμενοσ· ὁ μὲν δὴ μέγασ ἡγεμὼν ἐν οὐρανῷ Ζεὺσ ἐλαύνων πτηνὸν ἁρ́μα, πρῶτοσ πορεύεται διακοσμῶν πάντα καὶ ἐπιμελούμενοσ. τῷ δ’ ἕπεται στρατιὰ θεῶν καὶ δαιμόνων κατὰ ἕνδεκα μέρη κεκοσμημένη. μένει γὰρ Ἑστία ἐν θεῶν οἴκῳ μόνη. τῶν δ’ ἄλλων, ὅσοι ἐν τῷ τῶν δώδεκα θεῶν ἀριθμῷ τεταγμένοι θεοὶ ἄρχοντεσ ἡγοῦνται κατὰ τάξιν, ἣν ἕκαστοσ ἐτάχθη, πολλαὶ μὲν οὖν καὶ μακάριαι θέαι τε καὶ ἔξοδοι ἐντὸσ οὐρανοῦ, ἃσ θεῶν γένοσ εὐδαιμόνων ἐπιστρέφεται, πράττων ἕκαστοσ δι’ αὑτοῦ τὰ αὐτῶν. ἕπεται δ’ αἰεὶ ὁ θέλων τε καὶ δυνάμενοσ· φθόνοσ γὰρ ἔξω θείου χοροῦ ἵσταται.

ταῦτα καὶ τὰ ὅμοια τούτοισ, ἃ πολλά ἐστιν, εἰ λάβοι μέλη καὶ ῥυθμοὺσ ὥσπερ οἱ διθύραμβοι καὶ τὰ ὑπορχήματα, τοῖσ Πινδάρου ποιήμασιν ἐοικέναι δόξειεν ἂν τοῖσ εἰσ τὸν ἥλιον εἰρημένοισ, ὥσ γ’ ἐμοὶ φαίνεται· ἀκτὶσ ἀελίου, τί πολύσκοπ’ ἐμήσω θοῶν μᾶτερ ὀμμάτων; ἄστρον ὑπέρτατον, ἐν ἁμέρᾳ κλεπτόμενον ἔθηκασ ἀμάχανον ἰσχὺν πτανὸν ἀνδράσι καὶ σοφίασ ὁδόν, ἐπίσκοτον ἀτραπὸν ἐσσυμένα.

ἐλαύνεισ τι νεώτερον ἢ πάροσ; ἀλλά σε πρὸσ Διὸσ ἱπποσόα θοάσ, ἱκετεύω, ἀπήμονα ἐσ οἶμον τινὰ τράποιο Θήβαισ, ὦ πότνια, πάγκοινον τέρασ. πολέμου δ’ εἰ σᾶμα φέρεισ τινὸσ ἢ καρποῦ φθίσιν ἢ νιφετοῦ σθένοσ ὑπέρφατον ἢ στάσιν οὐλομέναν ἢ πόντου κενεῶσιν ἀμ πέδον ἢ παγετὸν χθονὸσ ἢ νότιον θέροσ ὕδατι ζακότῳ διερὸν ἢ γαῖαν κατακλύσαισα θήσεισ ἀνδρῶν νέον ἐξ ἀρχᾶσ γένοσ, ὀλοφύρομαι οὐδὲν ὅτι πάντων μέτα πείσομαι. κἀνταῦθα οὐκ ἄκαιροσ ἡ ἀλληγορία, ὡσ παρὰ Πλάτωνι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION