Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 19

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 19)

ἦν δέ μοι τρίτον θεώρημα τῶν ποιούντων καλὴν ἁρμονίαν ἡ μεταβολή. λέγω δὲ οὐ τὴν ἐκ τῶν κρειττόνων ἐπὶ τὰ χείρω πάνυ γὰρ εὐήθεσ οὐδέ γε τὴν ἐκ τῶν χειρόνων ἐπὶ τὰ κρείττω, ἀλλὰ τὴν ἐν τοῖσ ὁμοειδέσι ποικιλίαν. κόρον γὰρ ἔχει καὶ τὰ καλὰ πάντα, ὥσπερ καὶ τὰ ἡδέα, ὄντα ἐν τῇ ταυτότητι· ποικιλλόμενα δὲ ταῖσ μεταβολαῖσ ἀεὶ καινὰ μένει. τοῖσ μὲν οὖν τὰ μέτρα καὶ τὰ μέλη γράφουσιν οὐχ ἅπαντα ἔξεστι μεταβάλλειν ἢ οὐχ ἅπασιν οὐδ’ ἐφ’ ὅσον βούλονται. αὐτίκα τοῖσ μὲν ἐποποιοῖσ μέτρον οὐκ ἔξεστι μεταβάλλειν, ἀλλ’ ἀνάγκη πάντασ εἶναι τοὺσ στίχουσ ἑξαμέτρουσ· οὐδέ γε ῥυθμόν, ἀλλὰ τοῖσ ἀπὸ μακρᾶσ ἀρχομένοισ συλλαβῆσ χρήσονται καὶ οὐδὲ τούτοισ ἅπασι. τοῖσ δὲ τὰ μέλη γράφουσιν τὸ μὲν τῶν στροφῶν τε καὶ ἀντιστρόφων οὐχ οἱο͂́ν τε ἀλλάξαι μέλοσ, ἀλλ’ ἐάν τ’ ἐναρμονίουσ ἐάν τε χρωματικὰσ ἐάν τε διατόνουσ ὑποθῶνται μελῳδίασ, ἐν πάσαισ δεῖ ταῖσ στροφαῖσ καὶ ἀντιστρόφοισ τὰσ αὐτὰσ ἀγωγὰσ φυλάττειν· οὐδέ γε τοὺσ περιέχοντασ ὅλασ τὰσ στροφὰσ ῥυθμοὺσ καὶ τὰσ ἀντιστρόφουσ, ἀλλὰ δεῖ καὶ τούτουσ τοὺσ αὐτοὺσ διαμένειν· περὶ δὲ τὰσ καλουμένασ ἐπῳδοὺσ ἀμφότερα κινεῖν ταῦτα ἔξεστι τό τε μέλοσ καὶ τὸν ῥυθμόν. τὰ δὲ κῶλα ἐξ ὧν συνέστηκε περίοδοσ ἐπὶ πολλῆσ ἐξουσίασ δέδοται ποικίλωσ διαιρεῖν ἄλλοτε ἄλλα μεγέθη καὶ σχήματα αὐτοῖσ περιτιθέντασ, ἑώσ ἂν ἀπαρτίσωσι τὴν στροφήν· ἔπειτα πάλιν δεῖ τὰ αὐτὰ μέτρα καὶ κῶλα ποιεῖν. οἱ μὲν οὖν ἀρχαῖοι μελοποιοί, λέγω δὲ Ἀλκαῖόν τε καὶ Σαπφώ, μικρὰσ ἐποιοῦντο στροφάσ, ὥστ’ ἐν ὀλίγοισ τοῖσ κώλοισ οὐ πολλὰσ εἰσῆγον μεταβολάσ, ἐπῳδοῖσ τε πάνυ ἐχρῶντο ὀλίγοισ· οἱ δὲ περὶ Στησίχορόν τε καὶ Πίνδαρον μείζουσ ἐργασάμενοι τὰσ περιόδουσ εἰσ πολλὰ μέτρα καὶ κῶλα διένειμαν αὐτὰσ οὐκ ἄλλου τινὸσ ἢ τῆσ μεταβολῆσ ἔρωτι. οἱ δέ γε διθυραμβοποιοὶ καὶ τοὺσ τρόπουσ μετέβαλλον Δωρίουσ τε καὶ Φρυγίουσ καὶ Λυδίουσ ἐν τῷ αὐτῷ ᾄσματι ποιοῦντεσ, καὶ τὰσ μελῳδίασ ἐξήλλαττον τότε μὲν ἐναρμονίουσ ποιοῦντεσ, τότε δὲ χρωματικάσ, τότε δὲ διατόνουσ, καὶ τοῖσ ῥυθμοῖσ κατὰ πολλὴν ἄδειαν ἐνεξουσιάζοντεσ διετέλουν, οἵ γε δὴ κατὰ Φιλόξενον καὶ Τιμόθεον καὶ Τελεστήν, ἐπεὶ παρά γε τοῖσ ἀρχαίοισ τεταγμένοσ ἦν καὶ ὁ διθύραμβοσ. ἡ δὲ πεζὴ λέξισ ἅπασαν ἐλευθερίαν ἔχει ποικίλλειν ταῖσ μεταβολαῖσ τὴν σύνθεσιν, ὅπωσ βούλεται. καὶ ἔστι λέξισ κρατίστη πασῶν, ἥτισ ἂν ἔχῃ πλείστασ ἀναπαύλασ τε καὶ μεταβολὰσ ἐναρμονίουσ, ὅταν τουτὶ μὲν ἐν περιόδῳ λέγηται, τουτὶ δ’ ἔξω περιόδου καὶ ἥδε μὲν ἡ περίοδοσ ἐκ πλειόνων πλέκηται κώλων, ἥδε δ’ ἐξ ἐλαττόνων, αὐτῶν δὲ τῶν κώλων τὸ μὲν βραχύτερον ᾖ, τὸ δὲ μακρότερον καὶ τὸ μὲν αὐτουργότερον , τὸ δὲ ἀκριβέστερον, ῥυθμοί τε ἄλλοτε ἄλλοι καὶ σχήματα παντοῖα καὶ τάσεισ φωνῆσ αἱ καλούμεναι προσῳδίαι διάφοροι κλέπτουσαι τῇ ποικιλίᾳ τὸν κόρον. ἔχει δέ τινα χάριν ἐν τοῖσ τοιούτοισ καὶ τὸ οὕτω συγκείμενον ὥστε μὴ συγκεῖσθαι δοκεῖν. καὶ οὐ πολλῶν δεῖν οἶμαι λόγων εἰσ τουτὶ τὸ μέροσ· ὅτι γὰρ ἥδιστόν τε καὶ κάλλιστον ἐν λόγοισ μεταβολή, πάντασ εἰδέναι πείθομαι. παράδειγμα δὲ αὐτῆσ ποιοῦμαι πᾶσαν μὲν τὴν Ἡροδότου λέξιν, πᾶσαν δὲ τὴν Πλάτωνοσ, πᾶσαν δὲ τὴν Δημοσθένουσ· ἀμήχανον γὰρ εὑρεῖν τούτων ἑτέρουσ ἐπεισοδίοισ τε πλείοσι καὶ ποικιλίαισ εὐκαιροτέραισ καὶ σχήμασι πολυειδεστέροισ χρησαμένουσ· λέγω δὲ τὸν μὲν ὡσ ἐν ἱστορίασ σχήματι, τὸν δ’ ὡσ ἐν διαλόγων χάριτι, τὸν δ’ ὡσ ἐν λόγων ἐναγωνίων χρεία. ἀλλ’ οὐχ ἥ γε Ἰσοκράτουσ καὶ τῶν ἐκείνου γνωρίμων αἱρ́εσισ ὁμοία ταύταισ ἦν, ἀλλὰ καίπερ ἡδέωσ καὶ μεγαλοπρεπῶσ πολλὰ συνθέντεσ οἱ ἄνδρεσ οὗτοι περὶ τὰσ μεταβολὰσ καὶ τὴν ποικιλίαν οὐ πάνυ εὐτυχοῦσιν· ἀλλ’ ἔστι παρ’ αὐτοῖσ εἷσ περιόδου κύκλοσ τισ, ὁμοειδὴσ σχημάτων τάξισ, φυλακὴ συμπλοκῆσ φωνηέντων ἡ αὐτή, ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα κόπτοντα τὴν ἀκρόασιν. οὐ δὴ ἀποδέχομαι τὴν αἱρ́εσιν ἐκείνην κατὰ τοῦτο τὸ μέροσ. καὶ αὐτῷ μὲν ἴσωσ τῷ Ἰσοκράτει πολλαὶ χάριτεσ ἐπήνθουν ἄλλαι ταύτην ἐπικρύπτουσαι τὴν ἀμορφίαν, παρὰ δὲ τοῖσ μετ’ ἐκεῖνον ἀπ’ ἐλαττόνων τῶν ἄλλων κατορθωμάτων περιφανέστερον γίνεται τοῦτο τὸ ἁμάρτημα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION