Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 12

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 12)

οὐχ ἅπαντα πέφυκε τὰ μέρη τῆσ λέξεωσ ὁμοίωσ διατιθέναι τὴν ἀκοήν, ὥσπερ οὐδὲ τὴν ὁρατικὴν αἴσθησιν τὰ ὁρατὰ πάντα οὐδὲ τὴν γευστικὴν τὰ γευστὰ οὐδὲ τὰσ ἄλλασ αἰσθήσεισ τὰ κινοῦντα ἑκάστην· ἀλλὰ καὶ γλυκαίνουσιν αὐτήν τινεσ ἦχοι καὶ πικραίνουσι, καὶ τραχύνουσι καὶ λεαίνουσι, καὶ πολλὰ ἄλλα πάθη ποιοῦσι περὶ αὐτήν. αἰτία δὲ ἥ τε τῶν γραμμάτων φύσισ ἐξ ὧν ἡ φωνὴ συνέστηκεν, πολλὰσ καὶ διαφόρουσ ἔχουσα δυνάμεισ, καὶ ἡ τῶν συλλαβῶν πλοκὴ παντοδαπῶσ σχηματιζομένη. τοιαύτην δὴ δύναμιν ἐχόντων τῶν τῆσ λέξεωσ μορίων ἐπειδὴ μεταθεῖναι τὴν ἑκάστου φύσιν οὐχ οἱο͂́ν τε, λείπεται τὸ τῇ μίξει καὶ κράσει καὶ παραθέσει συγκρύψαι τὴν παρακολουθοῦσαν αὐτῶν τισιν ἀτοπίαν, τραχέσι λεῖα μίσγοντα καὶ σκληροῖσ μαλακὰ καὶ κακοφώνοισ εὔφωνα καὶ δυσεκφόροισ εὐπρόφορα καὶ βραχέσι μακρά, καὶ τἆλλα τὸν αὐτὸν τρόπον εὐκαίρωσ συντιθέντα καὶ μήτ’ ὀλιγοσύλλαβα πολλὰ ἑξῆσ λαμβάνοντα κόπτεται γὰρ ἡ ἀκρόασισ μήτε πολυσύλλαβα πλείω τῶν ἱκανῶν, μηδὲ δὴ ὁμοιότονα παρ’ ὁμοιοτόνοισ μηδ’ ὁμοιόχρονα παρ’ ὁμοιοχρόνοισ. χρὴ δὲ καὶ τὰσ πτώσεισ τῶν ὀνοματικῶν ταχὺ μεταλαμβάνειν μηκυνόμεναι γὰρ ἔξω τοῦ μετρίου πάνυ προσίστανται ταῖσ ἀκοαῖσ καὶ τὴν ὁμοιότητα διαλύειν συνεχῶσ ὀνομάτων τε τῶν ἑξῆσ τιθεμένων πολλῶν καὶ ῥημάτων καὶ τῶν ἄλλων μερῶν τὸν κόρον φυλαττομένουσ, σχήμασί τε μὴ ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ ἀεὶ μένειν ἀλλὰ θαμινὰ μεταβάλλειν καὶ τρόπουσ μὴ τοὺσ αὐτοὺσ ἐπεισφέρειν, ἀλλὰ ποικίλλειν, μηδὲ δὴ ἄρχεσθαι πολλάκισ ἀπὸ τῶν αὐτῶν μηδὲ λήγειν εἰσ τὰ αὐτὰ ὑπερτείνοντασ τὸν ἑκατέρου καιρόν. καὶ μηδεὶσ οἰηθῇ με καθάπαξ ταῦτα παραγγέλλειν ὡσ ἡδονῆσ αἴτια διὰ παντὸσ ἐσόμενα ἢ τἀναντία ὀχλήσεωσ· οὐχ οὕτωσ ἀνόητόσ εἰμι· οἶδα γὰρ ἐξ ἀμφοῖν γινομένην πολλάκισ ἡδονήν, τοτὲ μὲν ἐκ τῶν ὁμοιογενῶν, τοτὲ δὲ ἐκ τῶν ἀνομοιογενῶν· ἀλλ’ ἐπὶ πάντων οἰόμαι δεῖν τὸν καιρὸν θηρᾶν· οὗτοσ γὰρ ἡδονῆσ καὶ ἀηδίασ κράτιστον μέτρον. καιροῦ δὲ οὔτε ῥήτωρ οὐδεὶσ οὔτε φιλόσοφοσ εἰσ τόδε γε τέχνην ὡρ́ισεν, οὐδ’ ὅσπερ πρῶτοσ ἐπεχείρησε περὶ αὐτοῦ γράφειν Γοργίασ ὁ Λεοντῖνοσ οὐδὲν ὅ τι καὶ λόγου ἄξιον ἔγραψεν· οὐδ’ ἔχει φύσιν τὸ πρᾶγμα εἰσ καθολικὴν καὶ ἔντεχνόν τινα περίληψιν πεσεῖν, οὐδ’ ὅλωσ ἐπιστήμῃ θηρατόσ ἐστιν ὁ καιρὸσ ἀλλὰ δόξῃ. ταύτην δ’ οἱ μὲν ἐπὶ πολλῶν καὶ πολλάκισ γυμνάσαντεσ ἄμεινον τῶν ἄλλων εὑρίσκουσιν αὐτόν, οἱ δ’ ἀγύμναστον ἀφέντεσ σπανιώτερον καὶ ὥσπερ ἀπὸ τύχησ. ἵνα δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων εἴπω, ταῦτ’ οἰόμαι χρῆναι φυλάττειν ἐν τῇ συνθέσει τὸν μέλλοντα διαθήσειν τὴν ἀκοὴν ἡδέωσ· ἢ τὰ εὐμελῆ καὶ εὔρυθμα καὶ εὔφωνα ὀνόματα, ὑφ’ ὧν γλυκαίνεταί τε καὶ ἐκμαλάττεται καὶ τὸ ὅλον οἰκείωσ διατίθεται ἡ αἴσθησισ, ταῦτα ἀλλήλοισ συναρμόττειν, ἢ τὰ μὴ τοιαύτην ἔχοντα φύσιν ἐγκαταπλέκειν τε καὶ συνυφαίνειν τοῖσ δυναμένοισ αὐτὴν γοητεύειν, ὥστε ὑπὸ τῆσ ἐκείνων χάριτοσ ἐπισκοτεῖσθαι τὴν τούτων ἀηδίαν· οἱο͂́ν τι ποιοῦσιν οἱ φρόνιμοι στρατηλάται κατὰ τὰσ συντάξεισ τῶν στρατευμάτων· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ἐπικρύπτουσι τοῖσ ἰσχυροῖσ τὰ ἀσθενῆ, καὶ γίνεται αὐτοῖσ οὐδὲν τῆσ δυνάμεωσ ἄχρηστον. διαναπαύειν δὲ τὴν ταυτότητά φημι δεῖν μεταβολὰσ εὐκαίρουσ εἰσφέροντα· καὶ γὰρ ἡ μεταβολὴ παντὸσ ἔργου χρῆμα ἡδύ. τελευταῖον δὲ ὃ δὴ καὶ πάντων κράτιστον, οἰκείαν ἀποδιδόναι τοῖσ ὑποκειμένοισ καὶ πρέπουσαν ἁρμονίαν. δυσωπεῖσθαι δ’ οὐδὲν οἰόμαι δεῖν οὔτε ὄνομα οὔτε ῥῆμα, ὅ τι καὶ τέτριπται, μὴ σὺν αἰσχύνῃ λέγεσθαι μέλλον· οὐδὲν γὰρ οὕτω ταπεινὸν ἢ ῥυπαρὸν ἢ ἄλλην τινὰ δυσχέρειαν ἔχον ἔσεσθαί φημι λόγου μόριον, ᾧ σημαίνεταί τι σῶμα ἢ πρᾶγμα, ὃ μηδεμίαν ἕξει χώραν ἐπιτηδείαν ἐν λόγοισ. παρακελεύομαι δὲ τῇ συνθέσει πιστεύοντασ ἀνδρείωσ πάνυ καὶ τεθαρρηκότωσ αὐτὰ ἐκφέρειν Ὁμήρῳ τε παραδείγματι χρώμενοσ, παρ’ ᾧ καὶ τὰ εὐτελέστατα κεῖται τῶν ὀνομάτων, καὶ Δημοσθένει καὶ Ἡροδότῳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ, ὧν ὀλίγον ὕστερον μνησθήσομαι καθ’ ὅ τι ἂν ἁρμόττῃ περὶ ἑκάστου. ταῦτά μοι περὶ τῆσ ἡδείασ εἰρήσθω συνθέσεωσ, ὀλίγα μὲν ἀπὸ πολλῶν θεωρημάτων, ἱκανὰ δὲ ὡσ κεφάλαια εἶναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION