헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΞομπό05́0́0́

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 5)

ἐδόκει δή μοι τῇ φύσει μάλιστα ἡμᾶσ ἑπομένουσ οὕτω δεῖν ἁρμόττειν τὰ μόρια τοῦ λόγου, ὡσ ἐκείνη βούλεται. αὐτίκα τὰ ὀνόματα πρότερα ἠξίουν τάττειν τῶν ῥημάτων τὰ μὲν γὰρ τὴν οὐσίαν δηλοῦν, τὰ δὲ τὸ συμβεβηκόσ, πρότερον δ’ εἶναι τῇ φύσει τὴν οὐσίαν τῶν συμβεβηκότων, ὡσ τὰ Ὁμηρικὰ ἔχει ταυτί· ἄνδρά μοι ἔννεπε Μοῦσα πολύτροπον καὶ μῆνιν ἀείδε, θεά καὶ ἠέλιοσ δ’ ἀνόρουσε λιπών καὶ τὰ παραπλήσια τούτοισ· ἡγεῖται μὲν γὰρ ἐν τούτοισ τὰ ὀνόματα, ἕπεται δὲ τὰ ῥήματα. πιθανὸσ ὁ λόγοσ, ἀλλ’ οὐκ ἀληθὴσ ἔδοξεν εἶναί μοι. ἕτερα γοῦν παράσχοι τισ ἂν παραδείγματα παρὰ τῷ αὐτῷ ποιητῇ κείμενα ἐναντίωσ συντεταγμένα ἢ ταῦτα συντέτακται, καλὰ δὲ οὐχ ἧττον καὶ πιθανά. οἱᾶ́ τινά ἐστι ταῦτα· κλῦθί μευ αἰγιόχοιο Διὸσ τέκοσ Ἀτρυτώνη καὶ ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσαι . . . μνῆσαι πατρὸσ σεῖο, θεοῖσ ἐπιείκελ’ Ἀχιλλεῦ. ἐν γὰρ τούτοισ ἡγεῖται μὲν τὰ ῥήματα, ὑποτέτακται δὲ τὰ ὀνόματα· καὶ οὐδεὶσ ἂν αἰτιάσαιτο τὴν σύνταξιν ταύτην ὡσ ἀηδῆ. ἔτι πρὸσ τούτοισ ἄμεινον ἐδόκουν εἶναι τὰ ῥήματα προτάττειν τῶν ἐπιρρημάτων, ἐπειδὴ πρότερόν ἐστι τῇ φύσει τὸ ποιοῦν ἢ πάσχον τῶν συνεδρευόντων αὐτοῖσ, τρόπου λέγω καὶ τόπου καὶ χρόνου καὶ τῶν παραπλησίων, ἃ δὴ καλοῦμεν ἐπιρρήματα, παραδείγμασι χρώμενοσ τούτοισ· τύπτε δ’ ἐπιστροφάδην, τῶν δὲ στόνοσ ὤρνυτ’ ἀεικήσ . . . ἤριπε δ’ ἐξοπίσω, ἀπὸ δὲ ψυχὴν ἐκάπυσσεν . . . ἐκλίνθη δ’ ἑτέρωσε, δέπασ δέ οἱ ἔκπεσε χειρόσ. ἐν ἅπασι γὰρ δὴ τούτοισ ὕστερα τέτακται τῶν ῥημάτων τὰ ἐπιρρήματα. καὶ τοῦτο πιθανὸν μὲν ὡσ τὸ πρῶτον, οὐκ ἀληθὲσ δὲ ὡσ οὐδ’ ἐκεῖνο. τάδε γὰρ δὴ παρὰ τῷ αὐτῷ ποιητῇ ἐναντίωσ εἴρηται· βοτρυδὸν δὲ πέτονται ἐπ’ ἄνθεσιν εἰαρινοῖσι . . . σήμερον ἄνδρα φάοσδε μογοστόκοσ Εἰλείθυια ἐκφανεῖ. ἆρ’ οὖν τι χείρω γέγονε τὰ ποιήματα ὑποταχθέντων τοῖσ ἐπιρρήμασι τῶν ῥημάτων; οὐδεὶσ ἂν εἴποι. ἔτι καὶ τόδε ᾤμην δεῖν μὴ παρέργωσ φυλάττειν, ὅπωσ τὰ πρότερα τοῖσ χρόνοισ καὶ τῇ τάξει πρότερα λαμβάνηται· οἱᾶ́ ἐστι ταῦτα· αὖ ἔρυσαν μὲν πρῶτα καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν καὶ λίγξε βιόσ, νευρὴ δὲ μέγ’ ἰάχεν, ἆλτο δ’ ὀιστόσ καὶ σφαῖραν ἔπειτ’ ἔρριψε μετ’ ἀμφίπολον βασίλεια· ἀμφιπόλου μὲν ἅμαρτε, βαθείῃ δ’ ἔμβαλε δίνῃ. νὴ Δία, φαίη τισ ἄν, εἴ γε μὴ καὶ ἄλλα ἦν πολλὰ οὐχ οὕτω συντεταγμένα ποιήματα οὐδὲν ἧττον ἢ ταῦτα καλά· πλῆξε δ’ ἀνασχόμενοσ σχίζῃ δρυόσ, ἣν λίπε κείων, πρότερον γὰρ δή που τὸ ἐπανατείνασθαί ἐστι τοῦ πλῆξαι. καὶ ἔτι ἤλασεν ἄγχι στάσ, πέλεκυσ δ’ ἀπέκοψε τένοντασ αὐχενίουσ, πρῶτον γὰρ δή που προσῆκεν τῷ μέλλοντι τὸν πέλεκυν ἐμβάλλειν εἰσ τοὺσ τένοντασ τοῦ ταύρου τὸ στῆναι αὐτοῦ πλησίον. ἔτι πρὸσ τούτοισ ἠξίουν τὰ μὲν ὀνοματικὰ προτάττειν τῶν ἐπιθέτων, τὰ δὲ προσηγορικὰ τῶν ὀνοματικῶν, τὰσ δ’ ἀντονομασίασ τῶν προσηγορικῶν, ἔν τε τοῖσ ῥήμασι φυλάττειν, ἵνα τὰ ὀρθὰ τῶν ἐγκλινομένων ἡγῆται καὶ τὰ παρεμφατικὰ τῶν ἀπαρεμφάτων, καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολλά. πάντα δὲ ταῦτα διεσάλευεν ἡ πεῖρα καὶ τοῦ μηδενὸσ ἄξια ἀπέφαινε. τοτὲ μὲν γὰρ ἐκ τούτων ἐγίνετο καὶ τῶν ὁμοίων αὐτοῖσ ἡδεῖα ἡ σύνθεσισ καὶ καλή, τοτὲ δ’ ἐκ τῶν μὴ τοιούτων ἀλλ’ ἐναντίων. διὰ ταύτασ μὲν δὴ τὰσ αἰτίασ τῆσ τοιαύτησ θεωρίασ ἀπέστην. ἐμνήσθην δ’ αὐτῶν καὶ νῦν οὐχ ὡσ σπουδῆσ ἀξίων, καὶ τὰσ διαλεκτικὰσ παρεθέμην τέχνασ οὐχ ὡσ ἀναγκαίασ, ἀλλ’ ἵνα μηδεὶσ δοκῶν ἔχειν τι αὐτὰσ χρήσιμον εἰσ τὴν παροῦσαν θεωρίαν περὶ πολλοῦ ποιῆται εἰδέναι, θηρευθεὶσ ταῖσ ἐπιγραφαῖσ τῶν πραγματειῶν ὁμοιότητά τινα ἐχούσαισ καὶ τῇ δόξῃ τῶν συνταξαμένων αὐτάσ. ἐπάνειμι δὴ ἐπὶ τὴν ἐξ ἀρχῆσ ὑπόθεσιν ἀφ’ ἧσ εἰσ ταῦτ’ ἐξέβην, ὅτι πολλὴ πρόνοια τοῖσ ἀρχαίοισ ἦν καὶ ποιηταῖσ καὶ συγγραφεῦσι φιλοσόφοισ τε καὶ ῥήτορσι τῆσ ἰδέασ ταύτησ, καὶ οὔτε τὰ ὀνόματα τοῖσ ὀνόμασιν οὔτε τὰ κῶλα τοῖσ κώλοισ οὔτε τὰσ περιόδουσ ἀλλήλαισ εἰκῇ συνάπτειν ᾤοντο δεῖν, τέχνη δέ τισ ἦν παρ’ αὐτοῖσ καὶ θεωρήματα οἷσ χρώμενοι συνετίθεσαν εὖ. τίνα δ’ ἦν τὰ θεωρήματα ταῦτα, ἐγὼ πειράσομαι διδάσκειν, ὡσ ἂν οἱο͂́σ τε ὦ, ὅσα μοι δύναμισ ἐγένετο συνεξευρεῖν, οὐχ ἅπαντα λέγων ἀλλ’ αὐτὰ τὰ ἀναγκαιότατα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 5

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION