Demosthenes, Speeches 31-40, Πρὸσ Φορμίωνα ὑπὲρ Δανείου

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Φορμίωνα ὑπὲρ Δανείου)

δίκαια ὑμῶν δεησόμεθα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀκοῦσαι ἡμῶν μετ’ εὐνοίασ ἐν τῷ μέρει λεγόντων, γνόντασ ὅτι ἰδιῶται παντελῶσ ἐσμέν, καὶ πολὺν χρόνον εἰσ τὸ ὑμέτερον ἐμπόριον εἰσαφικνούμενοι καὶ συμβόλαια πολλοῖσ συμβάλλοντεσ οὐδεμίαν πώποτε δίκην πρὸσ ὑμᾶσ εἰσήλθομεν, οὔτ’ ἐγκαλοῦντεσ οὔτ’ ἐγκαλούμενοι ὑφ’ ἑτέρων. οὐδ’ ἂν νῦν, ἀκριβῶσ ἴστε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰ ὑπελαμβάνομεν ἀπολωλέναι τὰ χρήματα ἐπὶ τῆσ νεὼσ τῆσ διαφθαρείσησ, ἃ ἐδανείσαμεν Φορμίωνι, οὐκ ἄν ποτ’ ἐλάχομεν τὴν δίκην αὐτῷ·

οὐχ οὕτωσ ἡμεῖσ ἀναίσχυντοί ἐσμεν οὐδ’ ἄπειροι τοῦ ζημιοῦσθαι. πολλῶν δ’ ἡμᾶσ κακιζόντων, καὶ μάλιστα τῶν ἐν Βοσπόρῳ ἐπιδημησάντων ἅμα Φορμίωνι, οἵπερ τοῦτον ᾔδεσαν οὐ συναπολέσαντα τὰ χρήματα ἐν τῇ νηί, δεινὸν ἡγούμεθα εἶναι τὸ μὴ βοηθῆσαι ἡμῖν αὐτοῖσ ἀδικουμένοισ ὑπὸ τούτου. περὶ μὲν οὖν τῆσ παραγραφῆσ βραχύσ ἐστιν ὁ λόγοσ·

καὶ γὰρ οὗτοι οὐ τὸ παράπαν συμβόλαιον ἐξαρνοῦνται μὴ γενέσθαι ἐν τῷ ἐμπορίῳ τῷ ὑμετέρῳ, ἀλλ’ οὐκέτι εἶναί φασι πρὸσ αὑτοὺσ οὐδὲν συμβόλαιον· πεποιηκέναι γὰρ οὐδὲν ἔξω τῶν ἐν τῇ συγγραφῇ γεγραμμένων. οἱ μὲν οὖν νόμοι, καθ’ οὓσ ὑμεῖσ δικασταὶ κάθησθε, οὐχ οὕτωσ λέγουσιν, ἀλλ’ ὑπὲρ μὲν τῶν μὴ γενομένων ὅλωσ συμβολαίων Ἀθήνησι μηδ’ εἰσ τὸ Ἀθηναίων ἐμπόριον παραγράφεσθαι δεδώκασιν, ἐὰν δέ τισ γενέσθαι μὲν ὁμολογῇ, ἀμφισβητῇ δὲ ὡσ πάντα πεποίηκεν τὰ συγκείμενα, ἀπολογεῖσθαι κελεύουσιν εὐθυδικίαν εἰσιόντα, οὐ κατηγορεῖν τοῦ διώκοντοσ.

οὐ μὴν ἀλλ’ ἔγωγε ἐλπίζω καὶ ἐξ αὐτοῦ τοῦ πράγματοσ δείξειν εἰσαγώγιμον τὴν δίκην οὖσαν. σκέψασθε δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅ τι ὁμολογεῖται παρ’ αὐτῶν τούτων καὶ τί ἀντιλέγεται·

οὕτω γὰρ ἂν ἄριστα ἐξετάσαιτε. οὐκοῦν δανείσασθαι μὲν τὰ χρήματα ὁμολογοῦσι καὶ συνθήκασ ποιήσασθαι τοῦ δανείσματοσ, φασὶν δ’ ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον Λάμπιδι τῷ Δίωνοσ οἰκέτῃ ἐν Βοσπόρῳ. ἡμεῖσ τοίνυν οὐ μόνον τοῦτο δείξομεν, ὡσ οὐκ ἀπέδωκεν, ἀλλ’ ὡσ οὐδ’ ἐνῆν αὐτῷ ἀποδοῦναι. ἀναγκαῖον δ’ ἐστὶν βραχέα τῶν ἐξ ἀρχῆσ διηγήσασθαι ὑμῖν. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐδάνεισα Φορμίωνι τουτῳὶ εἴκοσι μνᾶσ ἀμφοτερόπλουν εἰσ τὸν Πόντον ἐπὶ ἑτέρᾳ ὑποθήκῃ, καὶ συγγραφὴν ἐθέμην παρὰ Κίττῳ τῷ τραπεζίτῃ.

κελευούσησ δὲ τῆσ συγγραφῆσ ἐνθέσθαι εἰσ τὴν ναῦν τετρακισχιλίων φορτία ἄξια, πρᾶγμα ποιεῖ πάντων δεινότατον· εὐθὺσ γὰρ ἐν τῷ Πειραιεῖ ἐπιδανείζεται λάθρᾳ ἡμῶν παρὰ μὲν Θεοδώρου τοῦ Φοίνικοσ τετρακισχιλίασ πεντακοσίασ δραχμάσ, παρὰ δὲ τοῦ ναυκλήρου Λάμπιδοσ χιλίασ δραχμάσ. δέον δ’ αὐτὸν καταγοράσαι φορτία Ἀθήνηθεν μνῶν ἑκατὸν δέκα πέντε, εἰ ἔμελλεν τοῖσ δανεισταῖσ πᾶσι ποιήσειν τὰ ἐν ταῖσ συγγραφαῖσ γεγραμμένα, οὐ κατηγόρασεν ἀλλ’ ἢ πεντακισχιλίων καὶ πεντακοσίων δραχμῶν, σὺν τῷ ἐπισιτισμῷ·

ὀφείλει δὲ ἑβδομήκοντα μνᾶσ καὶ πέντε. ἀρχὴ μὲν οὖν αὕτη ἐγένετο τοῦ ἀδικήματοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι· οὔτε γὰρ τὴν ὑποθήκην παρέσχεν οὔτε τὰ χρήματ’ ἐνέθετ’ εἰσ τὴν ναῦν, κελευούσησ τῆσ συγγραφῆσ ἐπάναγκεσ ἐντίθεσθαι. καί μοι λαβὲ τὴν συγγραφήν. Συγγραφή λαβὲ δὴ καὶ τὴν τῶν πεντηκοστολόγων ἀπογραφὴν καὶ τὰσ μαρτυρίασ. ἈπογραφήΜαρτυρίαι ἐλθὼν τοίνυν εἰσ τὸν Βόσπορον, ἔχων ἐπιστολὰσ παρ’ ἐμοῦ, ἃσ ἔδωκ’ αὐτῷ ἀπενεγκεῖν τῷ παιδὶ τῷ ἐμῷ παραχειμάζοντι ἐκεῖ καὶ κοινωνῷ τινί, γράψασ ἐν τῇ ἐπιστολῇ τό τε ἀργύριον ὃ ἐδεδανείκειν καὶ τὴν ὑποθήκην, καὶ προστάξασ, ἐπειδὰν τάχιστα ἐξαιρεθῇ τὰ χρήματα, ἐξετάζειν καὶ παρακολουθεῖν, τὰσ μὲν ἐπιστολὰσ οὐκ ἀποδίδωσιν οὗτοσ ἃσ ἔλαβεν παρ’ ἐμοῦ, ἵνα μηδὲν εἰδείησαν ὧν ἔπραττεν οὗτοσ, καταλαβὼν δ’ ἐν τῷ Βοσπόρῳ μοχθηρὰ τὰ πράγματα διὰ τὸν συμβάντα πόλεμον τῷ Παιρισάδῃ πρὸσ τὸν Σκύθην καὶ τῶν φορτίων ὧν ἦγεν πολλὴν ἀπρασίαν, ἐν πάσῃ ἀπορίᾳ ἦν·

καὶ γὰρ οἱ δανεισταὶ εἴχοντο αὐτοῦ οἱ τὰ ἑτερόπλοα δανείσαντεσ.

ὥστε τοῦ ναυκλήρου κελεύοντοσ αὐτὸν κατὰ τὴν συγγραφὴν ἐντίθεσθαι τὰ ἀγοράσματα τῶν ἐμῶν χρημάτων, εἶπεν οὗτοσ ὁ νῦν φάσκων ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον, ὅτι οὐκ ἂν δύναιτο ἐνθέσθαι εἰσ τὴν ναῦν τὰ χρήματα·

ἄπρατον γὰρ εἶναι τὸν ῥῶπον. καὶ ἐκεῖνον μὲν ἐκέλευεν ἀνάγεσθαι, αὐτὸσ δ’, ἐπειδὰν διαθῆται τὰ φορτία, ἐφ’ ἑτέρασ νεὼσ ἔφη ἐκπλεύσεσθαι. καί μοι λέγε ταύτην τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία μετὰ ταῦτα τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὗτοσ μὲν ἐν τῷ Βοσπόρῳ κατελέλειπτο, ὁ δὲ Λάμπισ ἀναχθεὶσ ἐναυάγησεν οὐ μακρὰν ἀπὸ τοῦ ἐμπορίου· γεγεμισμένησ γὰρ ἤδη τῆσ νεώσ, ὡσ ἀκούομεν, μᾶλλον τοῦ δέοντοσ, προσανέλαβεν ἐπὶ τὸ κατάστρωμα χιλίασ βύρσασ, ὅθεν καὶ ἡ διαφθορὰ τῇ νηὶ συνέβη.

καὶ αὐτὸσ μὲν ἀπεσώθη ἐν τῷ λέμβῳ μετὰ τῶν ἄλλων παίδων τῶν Δίωνοσ, ἀπώλεσεν δὲ πλέον ἢ τριάκοντα σώματα ἐλεύθερα χωρὶσ τῶν ἄλλων. πολλοῦ δὲ πένθουσ ἐν τῷ Βοσπόρῳ ὄντοσ ὡσ ἐπύθοντο τὴν διαφθορὰν τῆσ νεώσ, ηὐδαιμόνιζον Φορμίωνα πάντεσ τουτονί, ὅτι οὔτε συνανήχθη οὔτε ἐνέθετο εἰσ τὴν ναῦν οὐδέν. συνέβαινεν δὲ παρά τε τῶν ἄλλων καὶ παρὰ τούτου ὁ αὐτὸσ λόγοσ. καί μοι ἀνάγνωθι ταύτασ τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι αὐτὸσ μὲν τοίνυν ὁ Λάμπισ, ᾧ φησιν ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον τούτῳ γὰρ προσέχετε τὸν νοῦν, προσελθόντοσ αὐτῷ ἐμοῦ, ἐπειδὴ τάχιστα κατέπλευσεν ἐκ τῆσ ναυαγίασ Ἀθήναζε, καὶ ἐρωτῶντοσ ὑπὲρ τούτων, ἔλεγεν ὅτι οὔτε τὰ χρήματα ἔνθοιτο εἰσ τὴν ναῦν οὗτοσ κατὰ τὴν συγγραφήν, οὔτε τὸ χρυσίον εἰληφὼσ εἰή παρ’ αὐτοῦ ἐν Βοσπόρῳ τότε. καί μοι ἀνάγνωθι τὴν μαρτυρίαν τῶν παραγενομένων.

Μαρτυρία ἐπειδὴ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐπεδήμησεν Φορμίων οὑτοσὶ σεσῳσμένοσ ἐφ’ ἑτέρασ νεώσ, προσῄειν αὐτῷ ἀπαιτῶν τὸ δάνειον. καὶ οὗτοσ κατὰ μὲν ἀρχὰσ οὐδεπώποτ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἶπε τὸν λόγον τοῦτον ὃν νυνὶ λέγει, ἀλλ’ ἀεὶ ὡμολόγει ἀποδώσειν·

ἐπειδὴ δὲ ἀνεκοινώσατο τοῖσ νῦν παροῦσιν αὐτῷ καὶ συνδικοῦσιν, ἕτεροσ ἤδη ἦν καὶ οὐχ ὁ αὐτόσ. ὡσ δ’ ᾐσθόμην αὐτὸν διακρουόμενόν με, προσέρχομαι τῷ Λάμπιδι, λέγων ὅτι οὐδὲν ποιεῖ τῶν δικαίων Φορμίων οὐδ’ ἀποδίδωσι τὸ δάνειον, καὶ ἅμα ἠρόμην αὐτὸν εἰ εἰδείη ὅπου ἐστίν, ἵνα προσκαλεσαίμην αὐτόν.

ὁ δ’ ἀκολουθεῖν μ’ ἐκέλευεν ἑαυτῷ, καὶ καταλαμβάνομεν πρὸσ τοῖσ μυροπωλίοισ τουτονί· κἀγὼ κλητῆρασ ἔχων προσεκαλεσάμην αὐτόν. καὶ ὁ Λάμπισ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παρὼν προσκαλουμένῳ μοι οὐδαμοῦ ἐτόλμησεν εἰπεῖν ὡσ ἀπείληφε παρὰ τούτου τὸ χρυσίον, οὐδ’ ὃ εἰκὸσ ἦν εἶπε Χρύσιππε, μαίνει·

τί τοῦτον προσκαλεῖ; ἐμοὶ γὰρ ἀποδέδωκε τὸ χρυσίον. ἀλλὰ μὴ ὅτι Λάμπισ ἐφθέγξατο, ἀλλ’ οὐδὲ αὐτὸσ οὗτοσ οὐδὲν ἠξίωσεν εἰπεῖν, παρεστηκότοσ τοῦ Λάμπιδοσ, ᾧ νῦν φησὶν ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον. καίτοι εἰκόσ γ’ ἦν αὐτὸν εἰπεῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τί με προσκαλεῖ, ἄνθρωπε;

ἀποδέδωκα γὰρ τούτῳ τῷ παρεστηκότι τὸ χρυσίον, καὶ ἅμα ὁμολογοῦντα παρέχειν τὸν Λάμπιν· νυνὶ δ’ οὐδέτεροσ αὐτῶν οὐδ’ ὁτιοῦν εἶπεν ἐν τοιούτῳ καιρῷ. καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τὴν μαρτυρίαν τῶν κλητήρων. Μαρτυρία λαβὲ δή μοι καὶ τὸ ἔγκλημα ὃ ἔλαχον αὐτῷ πέρυσιν· ὅ ἐστιν οὐδενὸσ ἔλαττον τεκμήριον, ὅτι οὐδέπω τότ’ ἔφησεν Φορμίων ἀποδεδωκέναι τὸ χρυσίον Λάμπιδι.

Ἔγκλημα τοῦτο τὸ ἔγκλημα ἔγραφον ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐδαμόθεν ἄλλοθεν σκοπῶν ἀλλ’ ἢ ἐκ τῆσ ἀπαγγελίασ τῆσ Λάμπιδοσ, ὃσ οὐκ ἔφασκεν οὔτε τὰ χρήματα ἐντεθεῖσθαι τοῦτον οὔτε τὸ χρυσίον ἀπειληφέναι· μὴ γὰρ οἰέσθέ με οὕτωσ ἀπόπληκτον εἶναι καὶ παντελῶσ μαινόμενον, ὥστε τοιοῦτο γράφειν ἔγκλημα ὁμολογοῦντοσ τοῦ Λάμπιδοσ ἀπειληφέναι τὸ χρυσίον, ὑφ’ οὗ ἔμελλον ἐξελεγχθήσεσθαι.

ἔτι δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κἀκεῖνο σκέψασθε·

αὐτοὶ γὰρ οὗτοι παραγραφὴν διδόντεσ πέρυσιν, οὐκ ἐτόλμησαν ἐν τῇ παραγραφῇ γράψαι ὡσ ἀποδεδώκασιν Λάμπιδι τὸ χρυσίον. καί μοι λαβὲ αὐτὴν τὴν παραγραφήν. Παραγραφή ἀκούετε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι οὐδαμοῦ γέγραπται ἐν τῇ παραγραφῇ ὡσ ἀποδέδωκεν τὸ χρυσίον Φορμίων Λάμπιδι, καὶ ταῦτ’ ἐμοῦ διαρρήδην γράψαντοσ εἰσ τὸ ἔγκλημα ὃ ἠκούσατε ἀρτίωσ, ὅτι οὔτε τὰ χρήματα ἔνθοιτο εἰσ τὴν ναῦν οὔτ’ ἀπέδωκεν τὸ χρυσίον. τίνα οὖν ἄλλον χρὴ περιμένειν ὑμᾶσ μάρτυρα, ὅταν τηλικαύτην μαρτυρίαν παρ’ αὐτῶν τούτων ἔχητε;

μελλούσησ δὲ τῆσ δίκησ εἰσιέναι εἰσ τὸ δικαστήριον ἐδέοντο ἡμῶν ἐπιτρέψαι τινί·

καὶ ἡμεῖσ ἐπετρέψαμεν Θεοδότῳ ἰσοτελεῖ κατὰ συνθήκασ. καὶ ὁ Λάμπισ μετὰ ταῦτα νομίσασ αὑτῷ ἀσφαλὲσ ἤδη εἶναι πρὸσ διαιτητῇ μαρτυρεῖν ὅ τι βούλοιτο, μερισάμενοσ τὸ ἐμὸν χρυσίον μετὰ Φορμίωνοσ τουτουί, ἐμαρτύρει τἀναντία οἷσ πρότερον εἰρήκει. οὐ γὰρ ὅμοιόν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰσ τὰ ὑμέτερα πρόσωπα ἐμβλέποντα τὰ ψευδῆ μαρτυρεῖν καὶ πρὸσ διαιτητῇ·

παρ’ ὑμῖν μὲν γὰρ ὀργὴ μεγάλη καὶ τιμωρία ὑπόκειται τοῖσ τὰ ψευδῆ μαρτυροῦσιν, πρὸσ δὲ τῷ διαιτητῇ ἀκινδύνωσ καὶ ἀναισχύντωσ μαρτυροῦσιν ὅ τι ἂν βούλωνται. ἀγανακτοῦντοσ δέ μου καὶ σχετλιάζοντοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐπὶ τῇ τόλμῃ τοῦ Λάμπιδοσ, καὶ παρεχομένου πρὸσ τὸν διαιτητὴν τὴν αὐτὴν μαρτυρίαν ἥνπερ καὶ νῦν πρὸσ ὑμᾶσ παρέχομαι, τῶν ἐξ ἀρχῆσ προσελθόντων αὐτῷ μεθ’ ἡμῶν, ὅτε οὔτε τὸ χρυσίον ἔφη ἀπειληφέναι παρὰ τούτου οὔτε τὰ χρήματα αὐτὸν ἐνθέσθαι εἰσ τὴν ναῦν, οὕτωσ ὁ Λάμπισ κατὰ κράτοσ ἐξελεγχόμενοσ τὰ ψευδῆ μαρτυρῶν καὶ πονηρὸσ ὤν, ὡμολόγει μὲν εἰρηκέναι ταῦτα πρὸσ τοῦτον, οὐ μέντοι γε ἐντὸσ ὢν εἰπεῖν αὑτοῦ. καί μοι ἀνάγνωθι ταύτην τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία ἀκούσασ τοίνυν ἡμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὁ Θεόδοτοσ πολλάκισ, καὶ νομίσασ τὸν Λάμπιν ψευδῆ μαρτυρεῖν, οὐκ ἀπέγνω τῆσ δίκησ, ἀλλ’ ἀφῆκεν ἡμᾶσ εἰσ τὸ δικαστήριον·

καταγνῶναι μὲν γὰρ οὐκ ἐβουλήθη διὰ τὸ οἰκείωσ ἔχειν Φορμίωνι τουτῳί, ὡσ ἡμεῖσ ὕστερον ἐπυθόμεθα, ἀπογνῶναι δὲ τῆσ δίκησ ὤκνει, ἵν’ αὐτὸσ μὴ ἐπιορκήσειεν.

ἐξ αὐτοῦ δὴ τοῦ πράγματοσ λογίσασθε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ, ὁπόθεν ἔμελλεν οὗτοσ ἀποδώσειν τὸ χρυσίον.

ἐνθένδε μὲν γὰρ ἐξέπλει οὐκ ἐνθέμενοσ εἰσ τὴν ναῦν τὰ χρήματα καὶ ὑποθήκην οὐκ ἔχων, ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ ἐμοῖσ χρήμασιν ἐπιδανεισάμενοσ· ἐν Βοσπόρῳ δ’ ἀπρασίαν τῶν φορτίων κατέλαβεν, καὶ τοὺσ τὰ ἑτερόπλοα δανείσαντασ μόλισ ἀπήλλαξεν. καὶ οὗτοσ μὲν ἐδάνεισεν αὐτῷ δισχιλίασ δραχμὰσ ἀμφοτερόπλουν, ὥστ’ ἀπολαβεῖν Ἀθήνησιν δισχιλίασ ἑξακοσίασ δραχμάσ·

Φορμίων δέ φησιν ἀποδοῦναι Λάμπιδι ἐν Βοσπόρῳ ἑκατὸν καὶ εἴκοσι στατῆρασ Κυζικηνούσ τούτῳ γὰρ προσέχετε τὸν νοῦν δανεισάμενοσ ἐγγείων τόκων. ἦσαν δὲ ἔφεκτοι οἱ ἔγγειοι τόκοι, ὁ δὲ Κυζικηνὸσ ἐδύνατο ἐκεῖ εἴκοσι καὶ ὀκτὼ δραχμὰσ Ἀττικάσ. δεῖ δὴ μαθεῖν ὑμᾶσ ὅσα φησὶν χρήματα ἀποδεδωκέναι.

τῶν μὲν γὰρ ἑκατὸν εἴκοσι στατήρων γίγνονται τρισχίλιαι τριακόσιαι ἑξήκοντα, ὁ δὲ τόκοσ ὁ ἔγγειοσ ὁ ἔφεκτοσ τῶν τριάκοντα μνῶν καὶ τριῶν καὶ ἑξήκοντα πεντακόσιαι δραχμαὶ καὶ ἑξήκοντα· τὸ δὲ σύμπαν κεφάλαιον γίγνεται τόσον καὶ τόσον. ἔστιν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὗτοσ ὁ ἄνθρωποσ ἢ γενήσεταί ποτε, ὃσ ἀντὶ δισχιλίων ἑξακοσίων δραχμῶν τριάκοντα μνᾶσ καὶ τριακοσίασ καὶ ἑξήκοντα ἀποτίνειν προείλετ’ ἄν, καὶ τόκον πεντακοσίασ δραχμὰσ καὶ ἑξήκοντα δανεισάμενοσ, ἅσ φησιν ἀποδεδωκέναι Φορμίων Λάμπιδι, τρισχιλίασ ἐνακοσίασ εἴκοσι;

ἐξὸν δ’ αὐτῷ ἀμφοτερόπλουν Ἀθήνησιν ἀποδοῦναι τὸ ἀργύριον, ἐν Βοσπόρῳ ἀπέδωκε, τρισὶ καὶ δέκα μναῖσ πλέον; καὶ τοῖσ μὲν τὰ ἑτερόπλοα δανείσασι μόλισ τἀρχαῖον ἀποδέδωκασ, οἳ συνέπλευσάν σοι καὶ προσήδρευον·

τούτῳ δὲ τῷ μὴ παρόντι οὐ μόνον τἀρχαῖα καὶ τοὺσ τόκουσ ἀπεδίδουσ, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐπιτίμια τὰ ἐκ τῆσ συγγραφῆσ ἀπέτινεσ, οὐδεμιᾶσ σοι ἀνάγκησ οὔσησ; κἀκείνουσ μὲν οὐκ ἐδεδίεισ, οἷσ αἱ συγγραφαὶ ἐν Βοσπόρῳ τὴν πρᾶξιν ἐδίδοσαν τοῦ δανείου·

τούτου δὲ φὴσ φροντίζειν, ὃν ἐξ ἀρχῆσ εὐθὺσ ἠδίκεισ οὐκ ἐνθέμενοσ τὰ χρήματα εἰσ τὴν ναῦν κατὰ τὴν συγγραφὴν Ἀθήνηθεν; καὶ νῦν μὲν εἰσ τὸ ἐμπόριον ἥκων, οὗ τὸ συμβόλαιον ἐγένετο, οὐκ ὀκνεῖσ ἀποστερεῖν τὸν δανείσαντα· ἐν Βοσπόρῳ δὲ πλείω τῶν δικαίων φὴσ ποιεῖν, οὗ δίκην οὐκ ἔμελλεσ δώσειν; καὶ οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ οἱ τὰ ἀμφοτερόπλοα δανειζόμενοι, ὅταν ἀποστέλλωνται ἐκ τῶν ἐμπορίων, πολλοὺσ παρίστανται, ἐπιμαρτυρόμενοι ὅτι τὰ χρήματα ἤδη κινδυνεύεται τῷ δανείσαντι·

σὺ δ’ ἑνὶ σκήπτει μάρτυρι αὐτῷ τῷ συναδικοῦντι, καὶ οὔτε τὸν παῖδα τὸν ἡμέτερον παρέλαβεσ ἐν Βοσπόρῳ ὄντα οὔτε τὸν κοινωνόν, οὐδὲ τὰσ ἐπιστολὰσ ἀπέδωκασ αὐτοῖσ, ἃσ ἡμεῖσ ἐπεθήκαμεν, ἐν αἷσ ἐγέγραπτο παρακολουθεῖν σοι οἷσ ἂν πράττῃσ; καίτοι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τί οὐκ ἂν πράξειεν ὁ τοιοῦτοσ, ὅστισ γράμματα λαβὼν μὴ ἀποδέδωκεν ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ;

ἢ πῶσ οὐ φανερόν ἐστιν ὑμῖν τὸ τούτου κακούργημα ἐξ αὐτῶν ὧν ἔπραττεν; καίτοι, ὦ γῆ καὶ θεοί, προσῆκέν γε τοσοῦτο χρυσίον ἀποδιδόντα, καὶ πλέον τοῦ δανείσματοσ, περιβόητον ποιεῖν ἐν τῷ ἐμπορίῳ, καὶ παρακαλεῖν πάντασ ἀνθρώπουσ, πρῶτον δὲ τὸν παῖδα τὸν τούτου καὶ τὸν κοινωνόν· ἴστε γὰρ δήπου πάντεσ ὅτι δανείζονται μὲν μετ’ ὀλίγων μαρτύρων, ὅταν δ’ ἀποδιδῶσιν, πολλοὺσ παρίστανται μάρτυρασ, ἵνα ἐπιεικεῖσ δοκῶσιν εἶναι περὶ τὰ συμβόλαια.

σοὶ δ’ ἀποδιδόντι τό τε δάνειον καὶ τοὺσ τόκουσ ἀμφοτέρουσ, ἑτερόπλῳ τῷ ἀργυρίῳ κεχρημένῳ, καὶ προστιθέντι ἑτέρασ τρεῖσ καὶ δέκα μνᾶσ, πῶσ οὐχὶ πολλοὺσ ἦν παραληπτέον μάρτυρασ; καὶ εἰ τοῦτο ἔπραξασ, οὐδ’ ἂν εἷσ σοῦ μᾶλλον τῶν πλεόντων ἐθαυμάζετο. σὺ δ’ ἀντὶ τοῦ πολλοὺσ μάρτυρασ τούτων ποιεῖσθαι πάντασ ἀνθρώπουσ λανθάνειν ἐπειρῶ, ὥσπερ ἀδικῶν τι.

καὶ εἰ μὲν ἐμοὶ τῷ δανείσαντι ἀπεδίδουσ, οὐδὲν <ἂν> ἔδει μαρτύρων· τὴν γὰρ συγγραφὴν ἀνελόμενοσ ἀπήλλαξο ἂν τοῦ συμβολαίου· νῦν δ’ οὐκ ἐμοί, ἀλλ’ ἑτέρῳ ὑπὲρ ἐμοῦ ἀποδιδούσ, καὶ οὐκ Ἀθήνησιν, ἀλλ’ ἐν Βοσπόρῳ, καὶ τῆσ συγγραφῆσ σοι κειμένησ Ἀθήνησι καὶ πρὸσ ἐμέ, καὶ ᾧ τὸ χρυσίον ἀπεδίδουσ ὄντοσ θνητοῦ καὶ πέλαγοσ τοσοῦτον μέλλοντοσ πλεῖν, μάρτυρα οὐδένα ἐποιήσω, οὔτε δοῦλον οὔτ’ ἐλεύθερον. ἡ γὰρ συγγραφή με, φησί, τῷ ναυκλήρῳ ἐκέλευεν ἀποδοῦναι τὸ χρυσίον.

μάρτυρασ δέ γ’ οὐκ ἐκώλυεν παρακαλεῖν, οὐδὲ τὰσ ἐπιστολὰσ ἀποδοῦναι. καὶ οἵδε μὲν πρὸσ σὲ δύο συγγραφὰσ ἐποιήσαντο ὑπὲρ τοῦ συμβολαίου, ὡσ ἂν οἱ μάλιστ’ ἀπιστοῦντεσ· σὺ δὲ μόνοσ μόνῳ φὴσ δοῦναι τῷ ναυκλήρῳ τὸ χρυσίον, εἰδὼσ κατὰ σοῦ κειμένην Ἀθήνησι συγγραφὴν πρὸσ τοῦτον. λέγει δὲ ὡσ ἡ συγγραφὴ σωθείσησ τῆσ νεὼσ αὐτὸν ἀποδοῦναι κελεύει τὰ χρήματα.

καὶ γὰρ ἐνθέσθαι τἀγοράσματα εἰσ τὴν ναῦν κελεύει σε, εἰ δὲ μή, πεντακισχιλίασ δραχμὰσ ἀποτίνειν. σὺ δὲ τοῦτο μὲν τῆσ συγγραφῆσ οὐ λαμβάνεισ, παραβεβηκὼσ δ’ εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ καὶ τὰ χρήματα οὐκ ἐνθέμενοσ ἀμφισβητεῖσ πρὸσ ἓν ῥῆμα τῶν ἐν τῇ συγγραφῇ, καὶ τοῦτ’ ἀνῃρηκὼσ αὐτόσ. ὁπότε γὰρ ἐν τῷ Βοσπόρῳ φὴσ μὴ τὰ χρήματα ἐνθέσθαι εἰσ τὴν ναῦν, ἀλλὰ τὸ χρυσίον τῷ ναυκλήρῳ ἀποδοῦναι, τί ἔτι περὶ τῆσ νεὼσ διαλέγει; οὐ γὰρ μετέσχηκασ τοῦ κινδύνου διὰ τὸ μηδὲν ἐνθέσθαι. καὶ τὸ μὲν πρῶτον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὡρ́μησεν ἐπὶ ταύτην τὴν σκῆψιν, ὡσ ἐντεθειμένοσ τὰ χρήματα εἰσ τὴν ναῦν·

ἐπειδὴ δὲ τοῦτο ἐκ πολλῶν ἔμελλεν ἐλεγχθήσεσθαι ψευδόμενοσ, ἔκ τε τῆσ ἀπογραφῆσ τῆσ ἐν Βοσπόρῳ παρὰ τοῖσ ἐλλιμενισταῖσ καὶ ὑπὸ τῶν ἐν τῷ ἐμπορίῳ ἐπιδημούντων κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον, τηνικαῦτα μεταβαλόμενοσ συνίσταται μετὰ τοῦ Λάμπιδοσ καί φησιν ἐκείνῳ τὸ χρυσίον ἀποδεδωκέναι, ἐφόδιον μὲν λαβὼν τὸ τὴν συγγραφὴν κελεύειν, οὐκ ἂν ἡγούμενοσ δ’ ἡμᾶσ εὐπόρωσ ἐξελέγξαι ὅσα μόνοι πρὸσ αὑτοὺσ αὐτοὶ πράξειαν. καὶ ὁ Λάμπισ, ὅσα μὲν εἶπεν πρὸσ ἐμὲ πρὶν ὑπὸ τούτου διαφθαρῆναι, οὐκ ἐντὸσ ὢν αὑτοῦ φησιν εἰπεῖν·

ἐπειδὴ δὲ τὸ χρυσίον τοὐμὸν ἐμερίσατο, τότ’ ἐντὸσ εἶναί φησιν αὑτοῦ καὶ πάντ’ ἀκριβῶσ μνημονεύειν. εἰ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐμοῦ μόνου κατεφρόνει Λάμπισ, οὐδὲν ἂν ἦν θαυμαστόν·

νῦν δὲ πολλῷ δεινότερα τούτου πέπρακται αὐτῷ πρὸσ πάντασ ὑμᾶσ. κήρυγμα γὰρ ποιησαμένου Παιρισάδου ἐν Βοσπόρῳ, ἐάν τισ βούληται Ἀθήναζε εἰσ τὸ Ἀττικὸν ἐμπόριον σιτηγεῖν, ἀτελῆ τὸν σῖτον ἐξάγειν, ἐπιδημῶν ἐν τῷ Βοσπόρῳ ὁ Λάμπισ ἔλαβε τὴν ἐξαγωγὴν τοῦ σίτου καὶ τὴν ἀτέλειαν ἐπὶ τῷ τῆσ πόλεωσ ὀνόματι, γεμίσασ δὲ ναῦν μεγάλην σίτου ἐκόμισεν εἰσ Ἄκανθον κἀκεῖ διέθετο <ὁ> προσκοινωνήσασ τούτῳ ἀπὸ τῶν ὑμετέρων χρημάτων. καὶ ταῦτ’ ἔπραξεν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οἰκῶν μὲν Ἀθήνησιν, οὔσησ δ’ αὐτῷ γυναικὸσ ἐνθάδε καὶ παίδων, τῶν δὲ νόμων τὰ ἔσχατα ἐπιτίμια προτεθηκότων, εἴ τισ οἰκῶν Ἀθήνησιν ἄλλοσέ ποι σιτηγήσειεν ἢ εἰσ τὸ Ἀττικὸν ἐμπόριον, ἔτι δ’ ἐν τοιούτῳ καιρῷ, ἐν ᾧ ὑμῶν οἱ μὲν ἐν τῷ ἄστει οἰκοῦντεσ διεμετροῦντο τὰ ἄλφιτα ἐν τῷ ᾠδείῳ, οἱ δ’ ἐν τῷ Πειραιεῖ ἐν τῷ νεωρίῳ ἐλάμβανον κατ’ ὀβολὸν τοὺσ ἄρτουσ καὶ ἐπὶ τῆσ μακρᾶσ στοᾶσ τὰ ἄλφιτα, καθ’ ἡμίεκτον μετρούμενοι καὶ καταπατούμενοι.

καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τήν τε μαρτυρίαν καὶ τὸν νόμον. Φορμίων τοίνυν τούτῳ χρώμενοσ κοινωνῷ καὶ μάρτυρι οἰέται δεῖν ἀποστερῆσαι τὰ χρήματα ἡμᾶσ, οἵ γε σιτηγοῦντεσ διατετελέκαμεν εἰσ τὸ ὑμέτερον ἐμπόριον, καὶ τριῶν ἤδη καιρῶν κατειληφότων τὴν πόλιν, ἐν οἷσ ὑμεῖσ τοὺσ χρησίμουσ τῷ δήμῳ ἐξητάζετε, οὐδενὸσ τούτων ἀπολελείμμεθα, ἀλλ’ ὅτε μὲν εἰσ Θήβασ Ἀλέξανδροσ παρῄει, ἐπεδώκαμεν ὑμῖν τάλαντον ἀργυρίου·

ὅτε δ’ ὁ σῖτοσ ἐπετιμήθη <τὸ> πρότερον καὶ ἐγένετο ἑκκαίδεκα δραχμῶν, εἰσαγαγόντεσ πλείουσ ἢ μυρίουσ μεδίμνουσ πυρῶν διεμετρήσαμεν ὑμῖν τῆσ καθεστηκυίασ τιμῆσ, πέντε δραχμῶν τὸν μέδιμνον, καὶ ταῦτα πάντεσ ἴστε ἐν τῷ πομπείῳ διαμετρούμενοι·

πέρυσι δὲ εἰσ τὴν σιτωνίαν τὴν ὑπὲρ τοῦ δήμου τάλαντον ὑμῖν ἐπεδώκαμεν ἐγώ τε καὶ ὁ ἀδελφόσ. καί μοι ἀνάγνωθι τούτων τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ἀλλὰ μὴν εἴ γε δεῖ καὶ τούτοισ τεκμαίρεσθαι, οὐκ εἰκὸσ ἦν ἐπιδιδόναι μὲν ἡμᾶσ τοσαῦτα χρήματα, ἵνα παρ’ ὑμῖν εὐδοξῶμεν, συκοφαντεῖν δὲ Φορμίωνα, ἵνα καὶ τὴν ὑπάρχουσαν ἐπιείκειαν ἀποβάλωμεν. δικαίωσ ἂν οὖν βοηθήσαιτε ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

ἔτι δ’ οὔτ’ εὐποροῦντα οὔθ’ οὕτωσ ὄντ’ ἀβέλτερον ὥστ’ ἀντὶ δισχιλίων καὶ ἑξακοσίων δραχμῶν τριάκοντα μνᾶσ καὶ ἐννέα ἀποδοῦναι, πρόσ τε τούτοισ, ὅτε ἀποδοῦναί φησιν τὸ χρυσίον τῷ Λάμπιδι, οὔτε τὸν παῖδα παραλαβόντα τὸν ἐμὸν οὔτε τὸν κοινωνὸν ἐπιδημοῦντα ἐν Βοσπόρῳ.

ἐμοὶ δὲ Λάμπισ αὐτὸσ μαρτυρῶν φαίνεται ὡσ οὐκ ἀπείληφεν τὸ χρυσίον, πρὶν ὑπὸ τούτου διαφθαρῆναι. καίτοι εἰ καθ’ ἓν ἕκαστον οὕτωσ ἐδείκνυεν Φορμίων, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ἂν ἄλλωσ ἄμεινον ἀπελογήσατο.

ὑπὲρ δὲ τοῦ τὴν δίκην εἰσαγώγιμον εἶναι ὁ νόμοσ αὐτὸσ διαμαρτύρεται, κελεύων τὰσ δίκασ εἶναι τὰσ ἐμπορικὰσ τῶν συμβολαίων τῶν Ἀθήνησιν καὶ εἰσ τὸ Ἀθηναίων ἐμπόριον, καὶ οὐ μόνον τῶν Ἀθήνησιν, ἀλλὰ καὶ ὅσα ἂν γένηται ἕνεκα τοῦ πλοῦ τοῦ Ἀθήναζε. λαβὲ δή μοι τοὺσ νόμουσ. Νόμοι ὡσ μὲν τοίνυν γέγονέ μοι τὸ συμβόλαιον πρὸσ Φορμίων’ Ἀθήνησιν, οὐδ’ αὐτοὶ ἔξαρνοί εἰσιν, παραγράφονται δὲ ὡσ οὐκ εἰσαγώγιμον τὴν δίκην οὖσαν. ἀλλ’ εἰσ ποῖον δικαστήριον εἰσέλθωμεν, ἄνδρεσ δικασταί, εἰ μὴ πρὸσ ὑμᾶσ, οὗπερ τὸ συμβόλαιον ἐποιησάμεθα;

δεινὸν γὰρ ἂν εἰή, εἰ μὲν ἕνεκα τοῦ πλοῦ τοῦ Ἀθήναζε ἠδικούμην, εἶναι <ἄν> μοι παρ’ ὑμῖν τὸ δίκαιον λαβεῖν παρὰ Φορμίωνοσ, ἐπειδὴ δὲ τὸ συμβόλαιον ἐν τῷ ὑμετέρῳ ἐμπορίῳ γέγονεν, μὴ φάσκειν παρ’ ὑμῖν τούτουσ ὑφέξειν τὴν δίκην. καὶ ὅτε μὲν Θεοδότῳ τὴν δίαιταν ἐπετρέψαμεν, ὡμολόγησαν εἶναι καθ’ αὑτῶν ἐμοὶ τὴν δίκην εἰσαγώγιμον·

νυνὶ δὲ τοὐναντίον λέγουσιν ὧν πρότερον αὐτοὶ συγκεχωρήκασιν, ὡσ δέον παρὰ μὲν τῷ Θεοδότῳ τῷ ἰσοτελεῖ ὑποσχεῖν αὐτοὺσ δίκην ἄνευ παραγραφῆσ, ἐπειδὴ δὲ εἰσ τὸ Ἀθηναίων δικαστήριον εἰσερχόμεθα, μηκέτ’ εἰσαγώγιμον τὴν δίκην εἶναι. ἐνθυμοῦμαι δ’ ἔγωγε, τί ἄν ποτε εἰσ τὴν παραγραφὴν ἔγραψεν, εἰ ὁ Θεόδοτοσ ἀπέγνω τῆσ δίκησ, ὅπου νῦν γνόντοσ τοῦ Θεοδότου ἀπιέναι ἡμᾶσ εἰσ τὸ δικαστήριον οὔ φησι τὴν δίκην εἶναι εἰσαγώγιμον παρ’ ὑμῖν, πρὸσ οὓσ ἐκεῖνοσ ἔγνω ἀπιέναι.

πάθοιμι μέντἂν δεινότατα, εἰ οἱ μὲν νόμοι τῶν Ἀθήνησι συμβολαίων κελεύουσι τὰσ δίκασ εἶναι πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ, ὑμεῖσ δὲ ἀπογνοίητε τῆσ δίκησ ὀμωμοκότεσ κατὰ τοὺσ νόμουσ ψηφιεῖσθαι. τοῦ μὲν οὖν δανεῖσαι ἡμᾶσ τὰ χρήματα αἵ τε συνθῆκαι καὶ αὐτὸσ οὗτόσ ἐστι μάρτυσ·

τοῦ δ’ ἀποδεδωκέναι οὐδείσ ἐστι μάρτυσ ἔξω τοῦ Λάμπιδοσ τοῦ συναδικοῦντοσ. καὶ οὗτοσ μὲν εἰσ ἐκεῖνον μόνον ἀναφέρει τὴν ἀπόδοσιν, ἐγὼ δ’ εἴσ τε τὸν Λάμπιν αὐτὸν καὶ τοὺσ ἀκούσαντασ αὐτοῦ ὅτε οὐκ ἔφη ἀπειληφέναι τὸ χρυσίον. τούτῳ μὲν οὖν τοὺσ ἐμοὺσ μάρτυρασ ἔξεστι κρίνειν, εἰ μή φησι τἀληθῆ μαρτυρεῖν αὐτούσ· ἐγὼ δ’ οὐκ ἔχω τί χρήσωμαι τοῖσ τούτου μάρτυσιν, οἵ φασιν εἰδέναι τὸν Λάμπιν μαρτυροῦντα ἀπειληφέναι τὸ χρυσίον. εἰ μὲν γὰρ ἡ μαρτυρία ἡ τοῦ Λάμπιδοσ κατεβάλλετο ἐνταῦθα, ἴσωσ ἂν ἔφασαν οὗτοι δίκαιον εἶναι ἐπισκήπτεσθαί μ’ ἐκείνῳ· νῦν δ’ οὔτε τὴν μαρτυρίαν ταύτην ἔχω, οὑτοσί τε οἰέται δεῖν ἀθῷοσ εἶναι οὐδὲν βέβαιον ἐνέχυρον καταλιπὼν ὧν πείθει ὑμᾶσ ψηφίζεσθαι. πῶσ δ’ οὐκ ἂν εἰή ἄτοπον, εἰ αὐτοῦ Φορμίωνοσ ὁμολογοῦντοσ δανείσασθαι, φάσκοντοσ δὲ ἀποδεδωκέναι, τὸ μὲν ὁμολογούμενον ὑπ’ αὐτοῦ τούτου ἄκυρον ποιήσαιτε, τὸ δὲ ἀμφισβητούμενον κύριον ψηφίσαισθε;

καὶ ὁ μὲν Λάμπισ, ᾧ οὗτοσ σκήπτεται μάρτυρι, μαρτυρεῖ ἔξαρνοσ γενόμενοσ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ὡσ οὐκ ἀπείληφεν τὸ χρυσίον· ὑμεῖσ δὲ γνοίητε ὡσ ἀπείληφεν ἐκεῖνοσ, ᾧ οὐκ εἰσὶ μάρτυρεσ τοῦ πράγματοσ; καὶ ὅσα μὲν εἶπε μετὰ τῆσ ἀληθείασ, μὴ χρήσαισθε τεκμηρίῳ, ἃ δ’ ἐψεύσατο ὕστερον, ἐπειδὴ διεφθάρη, πιστότερα ταῦθ’ ὑπολάβοιτε εἶναι;

καὶ μήν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πολὺ δικαιότερόν ἐστιν τοῖσ ἐξ ἀρχῆσ ῥηθεῖσι τεκμαίρεσθαι μᾶλλον ἢ τοῖσ ὕστερον τεκταινομένοισ. τὰ μὲν γὰρ οὐκ ἐκ παρασκευῆσ, ἀλλ’ ἐκ τῆσ ἀληθείασ ἔλεγεν, τὰ δ’ ὕστερον ψευδόμενοσ καὶ πρὸσ τὸ συμφέρον αὑτῷ. ἀναμνήσθητε δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι οὐδ’ αὐτὸσ ὁ Λάμπισ ἔξαρνοσ ἐγένετο ὡσ οὐκ εἰή εἰρηκὼσ ὅτι οὐκ ἀπείληφεν τὸ χρυσίον, ἀλλ’ εἰπεῖν μὲν ὡμολόγει, οὐ μέντοι γε ἐντὸσ ὢν αὑτοῦ εἰπεῖν.

οὔκουν ἄτοπον, εἰ τῆσ ἐκείνου μαρτυρίασ τὸ μὲν πρὸσ τοῦ ἀποστεροῦντοσ πιστῶσ ἀκούσεσθε, τὸ δ’ ὑπὲρ τῶν ἀποστερουμένων ἄπιστον ἔσται παρ’ ὑμῖν; μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

ὑμεῖσ γάρ ἐστε οἱ αὐτοὶ οἱ τὸν ἐπιδεδανεισμένον ἐκ τοῦ ἐμπορίου πολλὰ χρήματα καὶ τοῖσ δανεισταῖσ οὐ παρασχόντα τὰσ ὑποθήκασ θανάτῳ ζημιώσαντεσ εἰσαγγελθέντα ἐν τῷ δήμῳ, καὶ ταῦτα πολίτην ὑμέτερον ὄντα καὶ πατρὸσ ἐστρατηγηκότοσ. ἡγεῖσθε γὰρ τοὺσ τοιούτουσ οὐ μόνον τοὺσ ἐντυγχάνοντασ ἀδικεῖν, ἀλλὰ καὶ κοινῇ βλάπτειν τὸ ἐμπόριον ὑμῶν, εἰκότωσ.

αἱ γὰρ εὐπορίαι τοῖσ ἐργαζομένοισ οὐκ ἀπὸ τῶν δανειζομένων, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν δανειζόντων εἰσίν, καὶ οὔτε ναῦν οὔτε ναύκληρον οὔτ’ ἐπιβάτην ἔστ’ ἀναχθῆναι, τὸ τῶν δανειζόντων μέροσ ἂν ἀφαιρεθῇ. ἐν μὲν οὖν τοῖσ νόμοισ πολλαὶ καὶ καλαὶ βοήθειαί εἰσιν αὐτοῖσ·

ὑμᾶσ δὲ δεῖ συνεπανορθοῦντασ φαίνεσθαι καὶ μὴ συγχωροῦντασ τοῖσ πονηροῖσ, ἵν’ ὑμῖν ὡσ πλείστη ὠφέλεια παρὰ τὸ ἐμπόριον ᾖ. ἔσται δέ, ἐὰν διαφυλάττητε τοὺσ τὰ ἑαυτῶν προϊεμένουσ, καὶ μὴ ἐπιτρέπητε ἀδικεῖσθαι ὑπὸ τῶν τοιούτων θηρίων. ἐγὼ μὲν οὖν ὅσαπερ οἱο͂́σ τ’ ἦν εἴρηκα·

καλῶ δὲ καὶ ἄλλον τινὰ τῶν φίλων, ἐὰν κελεύητε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION