헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ.)

πάντων ἐστὶν ἀνιαρότατον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅταν τισ ὀνόματι μὲν ἀδελφὸσ προσαγορευθῇ τινῶν, τῷ δ’ ἔργῳ ἐχθροὺσ ἔχῃ τούτουσ, καὶ ἀναγκάζηται πολλὰ καὶ δεινὰ παθὼν ὑπ’ αὐτῶν εἰσιέναι εἰσ δικαστήριον, ὃ νῦν ἐμοὶ συμβέβηκεν. οὐ γὰρ μόνον ἀτύχημά μοι ἐξ ἀρχῆσ ἐγένετο, διότι Πλαγγὼν ἡ τούτων μήτηρ ἐξαπατήσασα τὸν πατέρα μου καὶ ἐπιορκήσασα φανερῶσ, ἠνάγκασεν αὐτὸν ὑπομεῖναι τούτουσ ποιήσασθαι, καὶ διὰ τοῦτο τὰ δύο μέρη τῶν πατρῴων ἀπεστερήθην·

ἀποστεροῦμαι δὲ τὴν προῖκα τῆσ ἐμαυτοῦ μητρόσ, περὶ ἧσ νυνὶ δικάζομαι, αὐτὸσ μὲν τούτοισ δίκασ ὑπὲρ ὧν ἐνεκάλουν μοι πάντων δεδωκώσ, πλὴν εἴ τινα νῦν ἕνεκα τῆσ δίκησ ταύτησ ἀντειλήχασίν μοι συκοφαντοῦντεσ, ὡσ καὶ ὑμῖν ἔσται καταφανέσ, παρὰ δὲ τούτων ἐν ἕνδεκα ἔτεσιν οὐ δυνάμενοσ τυχεῖν τῶν μετρίων, ἀλλὰ νῦν εἰσ ὑμᾶσ βοηθοὺσ καταπεφευγώσ.

δέομαι οὖν ἁπάντων ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μετ’ εὐνοίασ τέ μου ἀκοῦσαι οὕτωσ ὅπωσ ἂν δύνωμαι λέγοντοσ, κἂν ὑμῖν δοκῶ δεινὰ πεπονθέναι, συγγνώμην ἔχειν μοι ζητοῦντι κομίσασθαι τἀμαυτοῦ, ἄλλωσ τε καὶ εἰσ θυγατρὸσ ἔκδοσιν·

συνέβη γάρ μοι δεηθέντοσ τοῦ πατρὸσ ὀκτωκαιδεκέτη γῆμαι, καὶ διὰ τοῦτο εἶναί μοι θυγατέρα ἤδη ἐπίγαμον. ὥστ’ ἐμοὶ μὲν δικαίωσ ἂν ἀδικουμένῳ διὰ πολλὰ βοηθήσαιτε, τούτοισ δὲ εἰκότωσ ἂν ὀργίζοισθε·

οἵτινεσ, ὦ γῆ καὶ θεοί, ἐξὸν αὐτοῖσ τὰ δίκαια ποιήσασι μὴ εἰσιέναι εἰσ δικαστήριον, οὐκ αἰσχύνονται μὲν ἀναμιμνῄσκοντεσ ὑμᾶσ εἴ τι ἢ ὁ πατὴρ ἡμῶν μὴ ὀρθῶσ διεπράξατο ἢ οὗτοι εἰσ ἐκεῖνον ἥμαρτον, ἀναγκάζουσι δ’ ἐμὲ δικάζεσθαι αὑτοῖσ. ἵνα δὲ ἀκριβῶσ εἰδῆτε, ὡσ οὐκ ἐγὼ τούτου αἴτιόσ εἰμι ἀλλ’ οὗτοι, ἐξ ἀρχῆσ ὑμῖν, ὡσ ἂν ἐν βραχυτάτοισ δύνωμαι, διηγήσομαι τὰ πραχθέντα. ἡ γὰρ μήτηρ ἡ ἐμή, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, θυγάτηρ μὲν ἦν Πολυαράτου Χολαργέωσ, ἀδελφὴ δὲ Μενεξένου καὶ Βαθύλλου καὶ Περιάνδρου.

ἐκδόντοσ δὲ αὐτὴν τοῦ πατρὸσ Κλεομέδοντι τῷ Κλέωνοσ υἱεῖ, καὶ προῖκα τάλαντον ἐπιδόντοσ, τὸ μὲν πρῶτον τούτῳ συνῴκει· γενομένων δ’ αὐτῇ τριῶν μὲν θυγατέρων, υἱοῦ δ’ ἑνὸσ Κλέωνοσ, καὶ μετὰ ταῦτα τοῦ ἀνδρὸσ αὐτῇ τελευτήσαντοσ, ἀπολιποῦσα τὸν οἶκον καὶ κομισαμένη τὴν προῖκα, πάλιν ἐκδόντων αὐτὴν τῶν ἀδελφῶν Μενεξένου καὶ Βαθύλλου ὁ γὰρ Περίανδροσ ἔτι παῖσ ἦν καὶ τὸ τάλαντον ἐπιδόντων, συνῴκησε τῷ ἐμῷ πατρί. καὶ γίγνομαι αὐτοῖσ ἐγώ τε καὶ ἄλλοσ ἀδελφὸσ νεώτεροσ ἐμοῦ, ὃσ ἔτι παῖσ ὢν ἐτελεύτησεν. ὡσ δ’ ἀληθῆ λέγω, περὶ τούτων ὑμῖν πρῶτον τοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι.

Μάρτυρεσ τὴν μὲν τοίνυν μητέρα τὴν ἐμὴν οὕτωσ ὁ πατήρ μου γήμασ εἶχε γυναῖκα ἐν τῇ οἰκίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἐμέ τε ἐπαίδευεν καὶ ἠγάπα, ὥσπερ καὶ ὑμεῖσ ἅπαντεσ τοὺσ ὑμετέρουσ παῖδασ ἀγαπᾶτε. τῇ δὲ τούτων μητρὶ Πλαγγόνι ἐπλησίασεν ὅντινα δή ποτ’ οὖν τρόπον·

οὐ γὰρ ἐμὸν τοῦτο λέγειν ἐστίν. καὶ οὕτωσ οὐ πάντα γε ἦν ὑπὸ τῆσ ἐπιθυμίασ κεκρατημένοσ, ὥστε οὐδὲ τῆσ μητρὸσ τῆσ ἐμῆσ ἀποθανούσησ ἠξίωσεν αὐτὴν εἰσ τὴν οἰκίαν παρ’ ἑαυτὸν εἰσδέξασθαι, οὐδὲ τούτουσ, ὡσ υἱεῖσ εἰσιν αὑτοῦ, πεισθῆναι·

ἀλλὰ τὸν μὲν ἄλλον χρόνον οὗτοι διῆγον οὐκ ὄντεσ τοῦ ἐμοῦ πατρόσ, ὡσ καὶ ὑμῶν οἱ πολλοὶ ἴσασιν, ἐπειδὴ δὲ οὗτοσ αὐξηθεὶσ καὶ μεθ’ αὑτοῦ παρασκευασάμενοσ ἐργαστήριον συκοφαντῶν, ὧν ἡγεμὼν ἦν Μνησικλῆσ καὶ Μενεκλῆσ ἐκεῖνοσ ὁ τὴν Νῖνον ἑλών, μεθ’ ὧν οὗτοσ ἐδικάζετό μου τῷ πατρὶ φάσκων υἱὸσ εἶναι ἐκείνου ‐ συνόδων δὲ γιγνομένων πολλῶν ὑπὲρ τούτων, καὶ τοῦ πατρὸσ οὐκ ἂν φάσκοντοσ πεισθῆναι, ὡσ οὗτοι γεγόνασιν ἐξ αὑτοῦ, τελευτῶσα ἡ Πλαγγών, ὦ ἄνδρεσ δικασταί πάντα γὰρ εἰρήσεται τἀληθῆ πρὸσ ὑμᾶσ, μετὰ τοῦ Μενεκλέουσ ἐνεδρεύσασα τὸν πατέρα μου καὶ ἐξαπατήσασα ὁρ́κῳ, ὃσ μέγιστοσ δοκεῖ καὶ δεινότατοσ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἶναι, ὡμολόγησεν τριάκοντα μνᾶσ λαβοῦσα τούτουσ μὲν τοῖσ αὑτῆσ ἀδελφοῖσ εἰσποιήσειν υἱεῖσ, αὐτὴ δέ, ἂν πρὸσ τῷ διαιτητῇ προκαλῆται αὐτὴν ὁ πατήρ μου ὀμόσαι ἦ μὴν τοὺσ παῖδασ ἐξ αὑτοῦ γεγονέναι, οὐ δέξεσθαι τὴν πρόκλησιν· τούτων γὰρ γενομένων οὔτε τούτουσ ἀποστερήσεσθαι τῆσ πολιτείασ, τῷ τε πατρί μου οὐκέτι δυνήσεσθαι αὐτοὺσ πράγματα παρέχειν, τῆσ μητρὸσ αὐτῶν οὐ δεξαμένησ τὸν ὁρ́κον.

συγχωρηθέντων δὲ τούτων ‐ τί ἂν ὑμῖν μακρολογοίην;

ὡσ γὰρ πρὸσ τὸν διαιτητὴν ἀπήντησεν, παραβᾶσα πάντα τὰ ὡμολογημένα ἡ Πλαγγὼν δέχεταί τε τὴν πρόκλησιν καὶ ὄμνυσιν ἐν τῷ Δελφινίῳ ἄλλον ὁρ́κον ἐναντίον τῷ προτέρῳ, ὡσ καὶ ὑμῶν οἱ πολλοὶ ἴσασιν· περιβόητοσ γὰρ ἡ πρᾶξισ ἐγένετο. καὶ οὕτωσ ὁ πατήρ μου διὰ τὴν ἑαυτοῦ πρόκλησιν ἀναγκασθεὶσ ἐμμεῖναι τῇ διαίτῃ, ἐπὶ μὲν τοῖσ γεγενημένοισ ἠγανάκτει καὶ βαρέωσ ἔφερεν, καὶ εἰσ τὴν οἰκίαν οὐδ’ ὣσ εἰσδέξασθαι τούτουσ ἠξίωσεν, εἰσ δὲ τοὺσ φράτερασ ἠναγκάσθη εἰσαγαγεῖν. καὶ τοῦτον μὲν ἐνέγραψε Βοιωτόν, τὸν δ’ ἕτερον Πάμφιλον. ἐμὲ δ’ εὐθὺσ ἔπειθε περὶ ὀκτωκαίδεκ’ ἔτη γεγενημένον τὴν Εὐφήμου γῆμαι θυγατέρα, βουλόμενοσ παῖδασ ἐξ ἐμοῦ γενομένουσ ἐπιδεῖν.

ἐγὼ δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, νομίζων δεῖν καὶ πρότερον καὶ ἐπειδὴ οὗτοι ἐλύπουν αὐτὸν δικαζόμενοι καὶ πράγματα παρέχοντε, ἐμὲ τοὐναντίον εὐφραίνειν ἅπαντα ποιοῦντα ὅσα ἐκείνῳ χαριεῖσθαι μέλλοιμι, ἐπείσθην αὐτῷ. γήμαντοσ δέ μου τὸν τρόπον τοῦτον, ἐκεῖνοσ μὲν τὸ θυγάτριόν μοι ἐπιδὼν γενόμενον, οὐ πολλοῖσ ἔτεσιν ὕστερον ἀρρωστήσασ ἐτελεύτησεν·

ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ζῶντοσ μὲν τοῦ πατρὸσ οὐδὲν ᾤμην δεῖν ἐναντιοῦσθαι αὐτῷ, τελευτήσαντοσ δὲ ἐκείνου εἰσεδεξάμην τε τούτουσ εἰσ τὴν οἰκίαν καὶ τῶν ὄντων ἁπάντων μετέδωκα, οὐχ ὡσ ἀδελφοῖσ οὖσιν οὐδὲ γὰρ ὑμῶν τοὺσ πολλοὺσ λελήθασιν ὃν τρόπον οὗτοι γεγόνασιν, νομίζων δ’ ἀναγκαῖον εἶναί μοι, ἐπειδὴ ὁ πατὴρ ἐξηπατήθη, πείθεσθαι τοῖσ νόμοισ τοῖσ ὑμετέροισ. καὶ οὕτωσ ὑπ’ ἐμοῦ εἰσ τὴν οἰκίαν εἰσδεχθέντεσ, ὡσ ἐνεμόμεθα τὰ πατρῷα, ἀξιοῦντοσ ἐμοῦ ἀπολαβεῖν τὴν τῆσ μητρὸσ προῖκα ἀντενεκάλουν καὶ οὗτοι, καὶ ἔφασαν ὀφείλεσθαι καὶ τῇ αὑτῶν μητρὶ τὴν ἴσην προῖκα.

συμβουλευσάντων δ’ ἡμῖν τῶν παρόντων, τὰ μὲν ἄλλα πάντα ἐνειμάμεθα, τὴν δὲ οἰκίαν καὶ τοὺσ παῖδασ τοὺσ διακόνουσ τοῦ πατρὸσ ἐξαιρέτουσ ἐποιησάμεθα, ἵν’ ἐκ μὲν τῆσ οἰκίασ, ὁποτέροισ ἂν ἡμῶν φαίνηται ὀφειλομένη ἡ προίξ, οὗτοι αὐτὴν κομίσωνται, ἐκ δὲ τῶν παίδων κοινῶν ὄντων, ἐάν τι οὗτοι τῶν πατρῴων ἐπιζητῶσιν, πυνθάνωνται, καὶ βασανίζοντεσ αὐτοὺσ καὶ ἄλλῳ ὅτῳ ἂν τρόπῳ βούλωνται ζητοῦντεσ. ὅτι δὲ καὶ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, ἐκ τούτων τῶν μαρτυριῶν εἴσεσθε.

Μαρτυρίαι μετὰ ταῦτα τοίνυν οὗτοί τε ἐμοὶ δίκασ ἔλαχον ὑπὲρ ὧν ἐνεκάλουν κἀγὼ τούτοισ ὑπὲρ τῆσ προικόσ. καὶ τὸ μὲν πρῶτον παραγραψάμενοι Σόλωνα Ἑρχιέα διαιτητὴν τούτῳ ἐπετρέψαμεν δικάσαι περὶ ὧν ἐνεκαλοῦμεν ἀλλήλοισ· ὡσ δ’ οὐκ ἀπήντων οὗτοι, ἀλλ’ ἐφυγοδίκουν καὶ χρόνοσ διετρίβετο συχνόσ, τῷ μὲν Σόλωνι συνέβη τελευτῆσαι τὸν βίον, οὗτοι δὲ πάλιν ἐξ ὑπαρχῆσ λαγχάνουσί μοι τὰσ δίκασ, καὶ ἐγὼ τούτῳ, προσκαλεσάμενοσ αὐτὸν καὶ ἐπιγραψάμενοσ ἐπὶ τὸ ἔγκλημα Βοιωτόν·

τοῦτο γὰρ αὐτῷ ὁ πατὴρ ἔθετο τοὔνομα. περὶ μὲν οὖν ὧν οὗτοί μοι ἐδικάζοντο, παρόντοσ τούτου καὶ ἀντιδικοῦντοσ καὶ οὐκ ἔχοντοσ ἐπιδεῖξαι οὐδὲν ὧν ἐνεκάλουν, ἀπεδιῄτησέν μου ὁ διαιτητήσ·

καὶ οὗτοσ συνειδὼσ αὑτῷ ἀδίκωσ ἐγκαλοῦντι οὔτε ἐφῆκεν εἰσ τὸ δικαστήριον, οὔτε νῦν περὶ ἐκείνων εἴληχέ μοι δίκην οὐδεμίαν, ἀλλὰ περὶ ἄλλων τινῶν, λύσειν τοῖσ ἐγκλήμασι τούτοισ τὴν δίκην ταύτην οἰόμενοσ. ἣν δ’ ἐγὼ τοῦτον ἐδίωκον τότε περὶ τῆσ προικόσ, ἐπιδημοῦντοσ τούτου ἐνθάδε καὶ οὐκ ἀπαντήσαντοσ πρὸσ τὸν διαιτητήν, ἐρήμην κατεδιῄτησεν αὐτοῦ. οὑτοσὶ δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὔτε ἠντεδίκει τότε παρὼν οὔτε ἔφη με καταδιαιτήσασθαι τὴν δίκην αὑτοῦ·

οὐ γὰρ εἶναι Βοιωτὸν αὑτῷ ὄνομα, ἀλλὰ Μαντίθεον, καὶ οὕτωσ ὀνόματι ἀμφισβητῶν ἔργῳ τὴν προῖκά με τῆσ μητρὸσ ἀποστερεῖ. ἀπορῶν δ’ ἐγὼ τί ἄν τισ χρήσαιτο τῷ πράγματι, οὕτω πάλιν τὴν αὐτὴν ταύτην δίκην λαχὼν αὐτῷ Μαντιθέῳ ἑνδεκάτῳ ἔτει νῦν εἰσ ὑμᾶσ καταπέφευγα. ὡσ δὲ καὶ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, ἀναγνώσεται ὑμῖν <τὰσ> περὶ τούτων μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ὅτι μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἥ τε μήτηρ μου τάλαντον ἐπενεγκαμένη προῖκα, ἐκδοθεῖσα ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν τῶν αὑτῆσ, ὥσπερ οἱ νόμοι κελεύουσιν, συνῴκησεν τῷ πατρί, καὶ ὃν τρόπον ἐγὼ τούτουσ εἰσεδεξάμην εἰσ τὴν οἰκίαν τοῦ πατρὸσ τελευτήσαντοσ, καὶ ὅτι ἀπέφυγον αὐτοὺσ τὰσ δίκασ ἅσ μοι ἐνεκάλουν, ταῦτα μὲν πάντα καὶ μεμαρτύρηται ὑμῖν καὶ ἐπιδέδεικται. ἴθι δὴ λαβὲ καὶ τὸν περὶ τῆσ προικὸσ νόμον τουτονί.

οὕτω τοίνυν τοῦ νόμου ἔχοντοσ, οἶμαι τουτονὶ Βοιωτὸν ἢ Μαντίθεον ἢ ὅ τι ποτ’ ἄλλο χαίρει προσαγορευόμενοσ, δικαίαν μὲν ἀπολογίαν καὶ ἀληθινὴν οὐδεμίαν ἕξειν εἰπεῖν, ἐπιχειρήσειν δὲ τῇ τόλμῃ καὶ τῇ θρασύτητι τῇ ἑαυτοῦ πιστεύοντα περιιστάναι τὰσ αὑτῶν συμφορὰσ εἰσ ἐμέ, ἅπερ καὶ ἰδίᾳ ποιεῖν εἰώθεν, λέγων ὡσ δημευθείσησ τῆσ τοῦ Παμφίλου οὐσίασ, ὃσ ἦν πατὴρ τῆσ Πλαγγόνοσ, τὰ περιγενόμενα χρήματα ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸσ ἔλαβεν ἐκ τοῦ βουλευτηρίου, καὶ οὕτωσ ἀποφαίνειν πειρώμενοσ τὴν μὲν αὑτοῦ μητέρα ἐπενεγκαμένην προῖκα πλέον ἢ ἑκατὸν μνᾶσ, τὴν δ’ ἐμὴν ἄπροικον φάσκων συνοικῆσαι.

ταῦτα διέξεισιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὔτε μαρτυρίαν οὐδεμίαν ἐμβεβλημένοσ ὑπὲρ τούτων οὔτ’ ἀγνοῶν ὡσ οὐδὲν ὑγιὲσ λέγει, ἀλλ’ ἀκριβῶσ εἰδὼσ ὅτι ὁμολογῶν μὲν ἀδικεῖν ἐν ὑμῖν οὐδείσ πω ἀπέφυγεν, ψευδόμενοσ δὲ καὶ παραγωγὰσ λέγων ἤδη τισ δίκην οὐκ ἔδωκεν.

ἵνα οὖν μὴ ἐξαπατηθῆτε ὑπ’ αὐτοῦ, βέλτιον εἶναί μοι δοκεῖ βραχέα καὶ περὶ τούτου πρὸσ ὑμᾶσ εἰπεῖν. ἐὰν γὰρ λέγῃ ὡσ ἡ μὲν ἐμὴ μήτηρ οὐκ ἐπηνέγκατο προῖκα, ἡ δὲ τούτων ἐπηνέγκατο, ἐνθυμεῖσθε ὅτι περιφανῶσ ψεύδεται.

πρῶτον μὲν γὰρ ὁ Πάμφιλοσ ὁ πατὴρ τῆσ τούτου μητρὸσ πέντε τάλαντα τῷ δημοσίῳ ὀφείλων ἐτελεύτησεν, καὶ τοσούτου ἐδέησεν περιγενέσθαι τι τοῖσ ἐκείνου παισὶν τῆσ οὐσίασ ἀπογραφείσησ καὶ δημευθείσησ, ὥστε οὐδὲ τὸ ὄφλημα πᾶν ὑπὲρ αὐτοῦ ἐκτέτεισται, ἀλλ’ ἔτι καὶ νῦν ὁ Πάμφιλοσ ὀφείλων τῷ δημοσίῳ ἐγγέγραπται. πῶσ οὖν οἱο͂́ν τε τὸν ἐμὸν πατέρα χρήματα λαβεῖν ἐκ τῆσ Παμφίλου οὐσίασ, ἣ οὐδὲ αὐτὸ τὸ ὄφλημα ἱκανὴ ἐγένετο τῇ πόλει ἐκτεῖσαι; ἔπειτα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐνθυμεῖσθε ὅτι, εἰ τὰ μάλιστα περιεγένετο τὰ χρήματα ταῦτα, ὥσπερ οὗτοί φασιν, οὐκ ἂν ὁ ἐμὸσ πατὴρ αὐτὰ ἔλαβεν, ἀλλ’ οἱ τοῦ Παμφίλου υἱεῖσ, Βοιωτὸσ καὶ Ἡδύλοσ καὶ Εὐθύδημοσ, οἳ οὐκ ἂν δήπου ἐπὶ μὲν τῷ τἀλλότρια λαμβάνειν ὅτι ἂν οὖν ἐποίουν, ὡσ καὶ ὑμεῖσ ἅπαντεσ ἴστε, τὰ δ’ αὑτῶν τὸν ἐμὸν πατέρα περιεῖδον κομισάμενον.

ὅτι μὲν τοίνυν ἥ γε τούτων μήτηρ οὐκ ἐπηνέγκατο προῖκα, ἀλλ’ οὗτοι τοῦτο ψεύδονται, ἱκανῶσ ὑμᾶσ μεμαθηκέναι νομίζω·

ὅτι δὲ ἡ ἐμὴ μήτηρ ἐπηνέγκατο, ῥᾳδίωσ ἐγὼ δείξω. πρῶτον μὲν γὰρ Πολυαράτου θυγάτηρ ἦν, ὃσ καὶ ὑφ’ ὑμῶν ἐτιμᾶτο καὶ πολλὴν οὐσίαν ἐκέκτητο· ἔπειτα μεμαρτύρηται ὑμῖν ὡσ καὶ ἡ ἀδελφὴ αὐτῆσ τοσαύτην προῖκα ἐπενεγκαμένη Ἐρυξιμάχῳ συνῴκησεν, τῷ Χαβρίου κηδεστῇ. πρὸσ δὲ τούτοισ φαίνεταί μου ἡ μήτηρ τὸ πρῶτον ἐκδοθεῖσα Κλεομέδοντι, οὗ φασι τὸν πατέρα Κλέωνα τῶν ὑμετέρων προγόνων στρατηγοῦντα, Λακεδαιμονίων πολλοὺσ ἐν Πύλῳ ζῶντασ λαβόντα, μάλιστα πάντων ἐν τῇ πόλει εὐδοκιμῆσαι·

ὥστε οὔτε τὸν ἐκείνου προσῆκεν υἱὸν ἄπροικον αὐτὴν γῆμαι, οὔτε Μενέξενον καὶ Βάθυλλον εἰκόσ ἐστιν, αὐτούσ τε οὐσίαν πολλὴν κεκτημένουσ καὶ Κλεομέδοντοσ τελευτήσαντοσ κομισαμένουσ τὴν προῖκα, ἀποστερῆσαι τὴν ἀδελφὴν τὴν ἑαυτῶν, ἀλλὰ προσθέντασ αὐτοὺσ ἐκδοῦναι τῷ ἡμετέρῳ πατρί, καθάπερ καὶ αὐτοὶ πρὸσ ὑμᾶσ καὶ οἱ ἄλλοι μεμαρτυρήκασιν. χωρὶσ δὲ τούτων ἐνθυμήθητε, διὰ τί ἄν ποτε ὁ πατήρ, εἴπερ ἡ μὲν ἐμὴ μήτηρ μὴ ἦν ἐγγυητὴ μηδὲ ἠνέγκατο προῖκα, ἡ δὲ τούτων ἠνέγκατο, τοὺσ μὲν οὐκ ἔφη αὑτοῦ υἱεῖσ εἶναι, ἐμὲ δὲ καὶ ἐποιεῖτο καὶ ἐπαίδευεν;

ὅτι νὴ Δία, ὡσ οὗτοι φήσουσιν, ἐμοὶ χαριζόμενοσ καὶ τῇ ἐμῇ μητρὶ τούτουσ ἠτίμαζεν. ἀλλ’ ἐκείνη μὲν ἔτι παῖδα μικρὸν ἐμὲ καταλιποῦσα αὐτὴ τὸν βίον ἐτελεύτησεν, ἡ δὲ τούτων μήτηρ Πλαγγὼν καὶ πρότερον καὶ μετὰ ταῦτα εὐπρεπὴσ τὴν ὄψιν οὖσα ἐπλησίαζεν αὐτῷ·

ὥστε πολὺ μᾶλλον εἰκὸσ ἦν αὐτὸν διὰ τὴν ζῶσαν γυναῖκα, ἧσ ἐρῶν ἐτύγχανε, τὸν τῆσ τεθνεώσησ υἱὸν ἀτιμάζειν, ἢ δι’ ἐμὲ καὶ τὴν τετελευτηκυῖαν τοὺσ ἐκ τῆσ ζώσησ καὶ πλησιαζούσησ αὐτῷ παῖδασ μὴ ποιεῖσθαι. καίτοι οὗτόσ γε εἰσ τοῦτο τόλμησ ἥκει, ὥστε φησὶ τὸν πατέρα μου δεκάτην ὑπὲρ αὑτοῦ ἑστιᾶσαι.

καὶ περὶ τούτου μόνον Τιμοκράτουσ καὶ Προμάχου ἐμβέβληται μαρτυρίασ, οἳ οὔτε γένει προσήκουσί μου τῷ πατρὶ οὐδὲν οὔτε φίλοι ἦσαν ἐκείνῳ. οὕτω δὲ φανερῶσ τὰ ψευδῆ μεμαρτυρήκασιν, ὥστε ὃν πάντων ὑμῶν εἰδότων οὑτοσὶ δίκην λαχὼν ἄκοντα ἠνάγκασε ποιήσασθαι αὑτόν, τοῦτον οὗτοι, ὥσπερ κλητῆρεσ, δύο μόνοι ὄντεσ μαρτυροῦσιν δεκάτην ὑπὲρ τούτου ἑστιᾶσαι. οἷσ τίσ ἂν ὑμῶν πιστεύσειεν;

καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γε εἰπεῖν αὐτῷ ἐνδέχεται, ὡσ μικρὸν μὲν ὄντα ἐποιεῖτο αὐτὸν ὁ πατήρ, μείζω δὲ γενόμενον τῇ μητρὶ ὀργισθείσ τι τῇ τούτων ἠτίμαζεν· πολὺ γὰρ δήπου μᾶλλον εἰώθασιν, ὧν ἂν ἐν αὑτοῖσ διενεχθῶσιν γυνὴ καὶ ἀνήρ, διαλλάττεσθαι διὰ τοὺσ παῖδασ ἢ διὰ τὰσ πρὸσ ἑαυτοὺσ ὀργὰσ τοὺσ κοινοὺσ παῖδασ πρὸσ μισεῖν. ὥστε ἐὰν μὲν ἐπιχειρῇ ταῦτα λέγειν, μὴ ἐπιτρέπετε ἀναισχυντεῖν. ἂν δὲ λέγῃ περὶ τῶν δικῶν ἃσ ἀπεδιῄτησέν μου ὁ διαιτητήσ, καὶ φάσκῃ ὑπ’ ἐμοῦ ἀπαράσκευοσ ληφθῆναι, πρῶτον μὲν μέμνησθε ὅτι οὐκ ὀλίγοσ χρόνοσ ἐγένετο, ἐν ᾧ ἔδει παρασκευάσασθαι αὐτόν, ἀλλ’ ἔτη πολλά, ἔπειθ’ ὅτι οὗτοσ ἦν ὁ διώκων, ὥστε πολὺ μᾶλλον ἦν εἰκὸσ ἐμὲ ὑπὸ τούτου ἀπαράσκευον ληφθῆναι ἢ τοῦτον ὑπ’ ἐμοῦ.

ἔτι δὲ πάντεσ ὑμῖν οἱ πρὸσ τῷ διαιτητῇ παρόντεσ μεμαρτυρήκασιν ὡσ οὗτοσ παρὼν αὐτόσ, ὅτε ἀπεδιῄτησέ μου ὁ διαιτητήσ, οὔτε ἐφῆκεν εἰσ τὸ δικαστήριον ἐνέμεινέ τε τῇ διαίτῃ.

καίτοι ἄτοπον δοκεῖ μοι εἶναι, εἰ οἱ μὲν ἄλλοι, ὅταν οἰώνται ἀδικεῖσθαι, καὶ τὰσ πάνυ μικρὰσ δίκασ εἰσ ὑμᾶσ ἐφιᾶσιν, οὗτοσ δέ μοι περὶ προικὸσ δίκην ταλάντου λαχών, ταύτησ, ὡσ αὐτόσ φησιν, ἀδίκωσ ἀποδιαιτηθείσησ ἐνέμεινεν. νὴ Δί’, ἀπράγμων γάρ τισ ἴσωσ ἐστὶν ἄνθρωποσ καὶ οὐ φιλόδικοσ.

ἐβουλόμην τἄν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοιοῦτον αὐτὸν εἶναι. νυνὶ δὲ ὑμεῖσ μὲν οὕτωσ ἐστὲ κοινοὶ καὶ φιλάνθρωποι, ὥστε οὐδὲ τοὺσ τῶν τριάκοντα υἱεῖσ φυγαδεῦσαι ἐκ τῆσ πόλεωσ ἠξιώσατε· οὗτοσ δὲ ἐμοὶ μετὰ Μενεκλέουσ τοῦ πάντων τούτων ἀρχιτέκτονοσ ἐπιβουλεύσασ, καὶ ἐξ ἀντιλογίασ καὶ λοιδορίασ πληγὰσ συναψάμενοσ, ἐπιτεμὼν τὴν κεφαλὴν <τὴν> αὑτοῦ τραύματοσ εἰσ Ἄρειον πάγον με προσεκαλέσατο, ὡσ φυγαδεύσων ἐκ τῆσ πόλεωσ. καὶ εἰ μὴ Εὐθύδικοσ ὁ ἰατρόσ, πρὸσ ὃν οὗτοι τὸ πρῶτον ἦλθον δεόμενοι ἐπιτεμεῖν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, πρὸσ τὴν ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴν εἶπεν τὴν ἀλήθειαν πᾶσαν, τοιαύτην ἂν δίκην οὗτοσ εἰλήφει παρ’ ἐμοῦ <τοῦ> μηδὲν ἀδικοῦντοσ, ἣν ὑμεῖσ οὐδὲ κατὰ τῶν τὰ μέγιστ’ ἀδικούντων ὑμᾶσ ἐπιχειρήσαιτ’ ἂν ποιήσασθαι.

ἵνα δὲ μὴ δοκῶ διαβάλλειν αὐτόν, ἀνάγνωθί μοι τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι τοῦτον μὲν τοίνυν οὕτω μέγαν καὶ φοβερὸν ἀγῶνά μοι οὐχ ὡσ εὐήθησ ὤν, ἀλλ’ ὡσ ἐπίβουλοσ καὶ κακοῦργοσ κατεσκεύασεν. μετὰ δὲ ταῦτα ἀντὶ τοῦ ὀνόματοσ οὗ ἔθετο αὐτῷ ὁ πατὴρ Βοιωτόν, ὥσπερ καὶ πρὸσ ὑμᾶσ μεμαρτύρηται, ἐπειδὴ ἐκεῖνοσ ἐτελεύτησε, Μαντίθεον ἑαυτὸν ἐγγράψασ εἰσ τοὺσ δημότασ, καὶ τοῦ αὐτοῦ ἐμοὶ καὶ πατρὸσ καὶ δήμου προσαγορευόμενοσ, οὐ μόνον τὴν δίκην ταύτην, περὶ ἧσ νυνὶ δικάζομαι, ἀνάδικον ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ χειροτονησάντων ὑμῶν ἐμὲ ταξίαρχον, ἧκεν αὐτὸσ ἐπὶ τὸ δικαστήριον δοκιμασθησόμενοσ, δίκην δὲ ἐξούλησ ὠφληκώσ, ταύτην οὐκ αὐτὸσ ὠφληκέναι φησίν, ἀλλ’ ἐμέ.

ὡσ δ’ ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν, κακά μοι παρέχων ἠνάγκασέ με λαχεῖν αὑτῷ δίκην περὶ τοῦ ὀνόματοσ, οὐχ ἵνα χρήματα παρ’ αὐτοῦ λάβω, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀλλ’ ἵνα, ἐὰν ὑμῖν δοκῶ δεινὰ πάσχειν καὶ βλάπτεσθαι μεγάλα, οὑτοσὶ καλῆται Βοιωτόσ, ὥσπερ ὁ πατὴρ αὐτῷ ἔθετο.

ὅτι τοίνυν ἀληθῆ καὶ ταῦτα λέγω, λαβέ μοι καὶ τὰσ περὶ τούτων μαρτυρίασ. πρὸσ τούτοισ τοίνυν καὶ ὅτι ἐγὼ στρατευόμενοσ καὶ μετὰ Ἀμεινίου ξενολογήσασ, ἄλλοθέν τε χρήματα εὐπορήσασ καὶ ἐκ Μυτιλήνησ παρὰ τοῦ ὑμετέρου προξένου Ἀπολλωνίδου καὶ παρὰ τῶν φίλων τῆσ πόλεωσ λαβὼν τριακοσίουσ στατῆρασ Φωκαιᾶσ, ἀνήλωσα εἰσ τοὺσ στρατιώτασ, ἵνα πρᾶξίσ τισ πραχθείη καὶ ὑμῖν καὶ ἐκείνοισ συμφέρουσα, περὶ τούτων μοι δικάζεται ὡσ πατρικὸν κεκομισμένῳ χρέωσ παρὰ τῆσ πόλεωσ τῆσ Μυτιληναίων, Καμμῦ τῷ τυραννοῦντι Μυτιλήνησ ὑπηρετῶν, ὃσ καὶ ὑμῖν κοινῇ καὶ ἐμοὶ ἰδίᾳ ἐχθρόσ ἐστιν.

ὅτι δὲ ὁ πατὴρ ἡμῶν, ἣν ἐψηφίσαντο αὐτῷ δωρεὰν οἱ Μυτιληναῖοι, εὐθὺσ αὐτὸσ ἐκομίσατο, καὶ ὡσ οὐδὲν ὠφείλετο αὐτῷ χρέωσ ἐν Μυτιλήνῃ, τῶν ὑμετέρων φίλων παρέξομαι μαρτυρίαν.

Μαρτυρία ἔχων τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ δεινὰ λέγειν, ἃ οὗτοσ καὶ εἰσ ἐμὲ καὶ εἰσ ὑμῶν ἐνίουσ ἡμάρτηκεν, ἀναγκάζομαι διὰ τὸ ὀλίγον εἶναί μοι τὸ ὕδωρ παραλιπεῖν. νομίζω δὲ καὶ ἐκ τούτων ὑμῖν ἱκανῶσ ἐπιδεδεῖχθαι, ὡσ οὐ τοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου ἐστίν, ἀγῶνα μέν μοι περὶ φυγῆσ κατασκευάζειν καὶ δίκασ οὐδὲν προσηκούσασ δικάζεσθαι, πρὸσ δὲ τὸν διαιτητὴν ἀπαντᾶν ἀπαράσκευον. ὥστε περὶ μὲν τούτων ἂν ἐπιχειρῇ λέγειν, οὐκ οἰόμαι ὑμᾶσ ἀποδέξεσθαι.

ἂν δὲ λέγῃ ὡσ ἀξιοῦντοσ αὐτοῦ ἐπιτρέψαι Κόνωνι τῷ Τιμοθέου περὶ ἁπάντων ἐγὼ οὐκ ἐβουλόμην ἐπιτρέπειν, ἐνθυμεῖσθε ὡσ ἐξαπατᾶν ὑμᾶσ ἐπιχειρήσει.

ἐγὼ γὰρ περὶ μὲν ὧν αἱ δίκαι οὔπω τέλοσ εἶχον, ἕτοιμοσ ἦν ἐπιτρέπειν καὶ Κόνωνι καὶ ἄλλῳ διαιτητῇ ἴσῳ, ὅτῳ οὗτοσ βούλοιτο· περὶ δὲ ὧν τρὶσ πρὸσ τὸν διαιτητὴν ἀπαντήσαντοσ τούτου καὶ ἀντιδικοῦντοσ ὁ μὲν διαιτητὴσ ἀπέγνω μου, οὗτοσ δὲ ἐν τοῖσ γνωσθεῖσιν ἐνέμεινεν, ὡσ καὶ ὑμῖν μεμαρτύρηται, οὐκ ᾤμην δίκαιον εἶναι ταῦτα πάλιν ἀνάδικα γίγνεσθαι· τί γὰρ ἂν ἦν πέρασ ἡμῖν τοῦ διαλυθῆναι, εἰ τὰ κατὰ τοὺσ νόμουσ διαιτηθέντα λύσασ ἑτέρῳ διαιτητῇ ἐπέτρεψα περὶ τῶν αὐτῶν ἐγκλημάτων, ἄλλωσ τε καὶ ἀκριβῶσ εἰδὼσ ὅτι, εἰ καὶ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ μὴ ἐπιεικέσ ἐστιν ταῖσ διαίταισ ἰσχυρίζεσθαι, πρόσ γε τοῦτον ἁπάντων δικαιότατον ἦν οὕτωσ προσφέρεσθαι.

φέρε γάρ, εἴ τισ αὐτὸν ξενίασ γράψαιτο λέγων ὡσ διομνύμενοσ ὁ πατὴρ οὐκ ἔφη τοῦτον υἱὸν αὑτοῦ εἶναι, ἔσθ’ ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἰσχυρίζοιτο πρὸσ ταῦτα ἢ διότι τῆσ μητρὸσ αὐτῶν ὀμοσάσησ καὶ τοῦ διαιτητοῦ καταγνόντοσ ἠναγκάσθη ὁ πατὴρ ἡμῶν ἐμμεῖναι τῇ διαίτῃ;

οὐκοῦν δεινόν, εἰ οὗτοσ αὐτὸσ κατὰ γνῶσιν διαιτητοῦ ὑμέτεροσ πολίτησ γεγενημένοσ καὶ πρὸσ ἐμὲ τὴν οὐσίαν νειμάμενοσ καὶ τυχὼν τῶν μετρίων ἁπάντων, ἃσ ἐγὼ δίκασ τοῦτον ἀπέφυγον παρόντα καὶ ἀντιδικοῦντα καὶ τοῖσ γνωσθεῖσιν ἐμμένοντα, ταύτασ ἀναδίκουσ ἀξιῶν γίγνεσθαι δίκαιόν τι δοκοίη λέγειν ὑμῖν, ὥσπερ, ὅταν μὲν τούτῳ συμφέρῃ, δέον εἶναι κυρίασ τὰσ διαίτασ, ὅταν δὲ μὴ συμφέρῃ, προσῆκον τὴν τούτου γνώμην κυριωτέραν γενέσθαι τῶν κατὰ τοὺσ ὑμετέρουσ νόμουσ γνωσθέντων.

ὃσ οὕτωσ ἐπίβουλόσ ἐστιν, ὥστε καὶ τὴν δίαιταν ταύτην ἐπιτρέπειν με προὐκαλεῖτο, οὐχ ὅπωσ ἀπαλλαγῇ πρόσ με, ἀλλ’ ἵνα, ὥσπερ καὶ πρότερον ἕνδεκα ἔτη διήγαγε κακουργῶν, οὕτωσ καὶ νῦν τὰ ἀποδιαιτηθέντα μου λύσασ ἐξ ἀρχῆσ με συκοφαντῇ καὶ τὴν δίκην ταύτην ἐκκρούῃ.

τεκμήριον δὲ τούτου μέγιστον·

οὔτε γὰρ τὴν πρόκλησιν ἐδέχετο, ἣν ἐγὼ κατὰ τοὺσ νόμουσ προὐκαλούμην αὐτόν, πρότερόν τε Ξενίππῳ, ὃν οὗτοσ προὐβάλετο διαιτητήν, ἐπιτρέψαντόσ μου περὶ τῆσ τοῦ ὀνόματοσ δίκησ, ἀπηγόρευσεν αὑτῷ μὴ διαιτᾶν. ὅτι δὲ καὶ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, ἐκ τῆσ μαρτυρίασ καὶ τῆσ προκλήσεωσ εἴσεσθε. ΜαρτυρίαΠρόκλησισ ταύτην τοίνυν τὴν πρόκλησιν οὐ δεξάμενοσ, ἀλλ’ ἐνεδρεύων με καὶ τὴν δίκην ὅτι πλεῖστον χρόνον ἐκκρούειν βουλόμενοσ, κατηγορήσει, ὡσ ἐγὼ πυνθάνομαι, οὐ μόνον ἐμοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ πατρόσ, λέγων ὡσ ἐκεῖνοσ ἐμοὶ χαριζόμενοσ πολλὰ τοῦτον ἠδίκησεν. ὑμεῖσ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μάλιστα μέν, ὥσπερ αὐτοὶ οὐκ ἂν ἀξιώσαιτε κακῶσ ἀκούειν ὑπὸ τῶν ὑμετέρων παίδων, οὕτω μηδὲ τούτῳ ἐπιτρέπετε περὶ τοῦ πατρὸσ βλασφημεῖν·

καὶ γὰρ ἂν εἰή δεινόν, εἰ αὐτοὶ μὲν πρὸσ τοὺσ ἐπὶ τῆσ ὀλιγαρχίασ πολλοὺσ τῶν πολιτῶν ἀκρίτουσ ἀποκτείναντασ διαλλαγέντεσ ἐμμένετε ταῖσ ὁμολογίαισ, ὥσπερ χρὴ τοὺσ καλοὺσ κἀγαθοὺσ ἄνδρασ, τούτῳ δὲ πρὸσ τὸν πατέρα ζῶντα καὶ διαλυθέντι καὶ πολλὰ παρὰ τὸ δίκαιον πλεονεκτήσαντι νῦν μνησικακεῖν ἐπιτρέψετε καὶ κακῶσ λέγειν ἐκεῖνον.

μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀλλὰ μάλιστα μὲν κωλύετε αὐτὸν ταῦτα ποιεῖν, ἂν δ’ ἄρα βιάζηται ὑμᾶσ καὶ λοιδορῆται, ἐνθυμεῖσθε ὅτι αὐτὸσ ἑαυτοῦ καταμαρτυρεῖ μὴ ἐξ ἐκείνου γεγενῆσθαι.

οἱ μὲν γὰρ φύσει παῖδεσ ὄντεσ, κἂν πρὸσ ζῶντασ τοὺσ πατέρασ διενεχθῶσιν, ἀλλ’ οὖν τελευτήσαντασ αὐτοὺσ ἐπαινοῦσιν· οἱ δὲ νομιζόμενοι μὲν υἱεῖσ, μὴ ὄντεσ δὲ γένει ἐξ ἐκείνων, ῥᾳδίωσ μὲν αὐτοῖσ διαφέρονται ζῶσιν, οὐδὲν δὲ φροντίζουσι περὶ τεθνεώτων αὐτῶν βλασφημοῦντεσ. χωρὶσ δὲ τούτων ἐνθυμεῖσθε ὡσ ἄτοπόν ἐστιν, εἰ οὗτοσ τὸν πατέρα ὡσ ἁμαρτόντα εἰσ αὑτὸν λοιδορήσει, διὰ τὰ ἐκείνου ἁμαρτήματα ὑμέτεροσ πολίτησ γεγενημένοσ.

κἀγὼ μὲν διὰ τὴν τούτων μητέρα τὰ δύο μέρη τῆσ οὐσίασ ἀφαιρεθείσ, ὅμωσ ὑμᾶσ αἰσχύνομαι λέγειν περὶ ἐκείνησ τι φλαῦρον· οὗτοσ δ’, ὃν ἠνάγκασεν αὑτῷ πατέρα γενέσθαι, τοῦτον οὐκ αἰσχύνεται ψέγων ἐναντίον ὑμῶν, ἀλλ’ εἰσ τοῦτο ἀμαθίασ ἥκει, ὥστε τῶν νόμων ἀπαγορευόντων μηδὲ τοὺσ τῶν ἄλλων πατέρασ κακῶσ λέγειν τεθνεῶτασ, οὗτοσ, οὗ φησιν υἱὸσ εἶναι, τοῦτον λοιδορήσει, ᾧ προσῆκεν καὶ εἴ τισ ἄλλοσ ἐβλασφήμει περὶ αὐτοῦ ἀγανακτεῖν.

οἰόμαι δ’ αὐτόν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπειδὰν τῶν ἄλλων ἀπορῇ, κακῶσ τέ με ἐπιχειρήσειν λέγειν καὶ διαβάλλειν πειράσεσθαι, διεξιόνθ’ ὡσ ἐγὼ μὲν καὶ ἐτράφην καὶ ἐπαιδεύθην καὶ ἔγημα ἐν τῇ τοῦ πατρὸσ οἰκίᾳ, αὐτὸσ δὲ οὐδενὸσ τούτων μετέσχεν.

ὑμεῖσ δ’ ἐνθυμεῖσθ’ ὅτι ἐμὲ μὲν ἡ μήτηρ παῖδα καταλιποῦσα ἐτελεύτησεν, ὥστε μοι ἱκανὸν ἦν ἀπὸ τοῦ τόκου τῆσ προικὸσ καὶ τρέφεσθαι καὶ παιδεύεσθαι· ἡ δὲ τούτων μήτηρ Πλαγγών, τρέφουσα μεθ’ αὑτῆσ τούτουσ καὶ θεραπαίνασ συχνὰσ καὶ αὐτὴ πολυτελῶσ ζῶσα, καὶ εἰσ ταῦτα τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν χορηγὸν ἑαυτῇ ὑπὸ τῆσ ἐπιθυμίασ ἔχουσα καὶ πολλὰ δαπανᾶν ἀναγκάζουσα, οὐκ ἴσα δήπου τῆσ ἐκείνου οὐσίασ ἐμοὶ ἀνήλωκεν, ὥστε πολὺ μᾶλλον προσήκει ἐμὲ τούτοισ ἐγκαλεῖν ἢ αὐτὸν ἐγκλήματ’ ἔχειν ὑπὸ τούτων.

ὃσ πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ εἴκοσι μὲν μνᾶσ δανεισάμενοσ μετὰ τοῦ πατρὸσ παρὰ Βλεπαίου τοῦ τραπεζίτου εἰσ ὠνήν τινα μετάλλων, ἐπειδὴ ὁ πατὴρ ἐτελεύτησεν, τὰ μὲν μέταλλα πρὸσ τούτουσ ἐνειμάμην, τὸ δάνειον δ’ αὐτὸσ εἰσεπράχθην, ἑτέρασ δὲ χιλίασ εἰσ τὴν τοῦ πατρὸσ ταφὴν παρὰ Λυσιστράτου Θορικίου δανεισάμενοσ ἰδίᾳ ἐκτέτεικα.

ὡσ δ’ ἀληθῆ καὶ ταῦτα λέγω, ἐκ τούτων τῶν μαρτυριῶν εἴσεσθε. Μαρτυρίαι τοσαῦτα τοίνυν ἐμοῦ ἐλαττουμένου φανερῶσ, οὑτοσὶ νῦν σχετλιάζων καὶ δεινοπαθῶν καὶ τὴν προῖκά με τῆσ μητρὸσ ἀποστερήσει; ἀλλ’ ὑμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρὸσ Διὸσ καὶ θεῶν, μὴ καταπλαγῆτε ὑπὸ τῆσ κραυγῆσ τῆσ τούτου·

πολὺσ γάρ, πολὺσ καὶ τολμηρόσ ἐστιν ἅνθρωποσ, καὶ οὕτωσ κακοῦργοσ, ὥστε περὶ ὧν ἂν μὴ ἔχῃ μαρτυρίασ παρασχέσθαι, ταῦτα φήσει ὑμᾶσ εἰδέναι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὃ πάντεσ ποιοῦσιν οἱ μηδὲν ὑγιὲσ λέγοντεσ. ὑμεῖσ οὖν, ἐάν τι τοιοῦτον τεχνάζῃ, μὴ ἐπιτρέπετε αὐτῷ, ἀλλ’ ἐξελέγχετε, καὶ ὅ τι ἂν μὴ ἕκαστοσ ὑμῶν εἰδῇ, μηδὲ τὸν πλησίον δοκιμαζέτω εἰδέναι, ἀλλ’ ἀξιούτω τοῦτον ἀποδεικνύναι σαφῶσ ὑπὲρ ὧν ἂν λέγῃ, καὶ μὴ ὑμᾶσ φάσκοντα εἰδέναι, περὶ ὧν αὐτὸσ οὐδὲν ἕξει εἰπεῖν δίκαιον, ἀποδιδράσκειν τὴν ἀλήθειαν, ἐπεὶ καὶ ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πάντων ὑμῶν εἰδότων ὃν τρόπον ἀναγκασθεὶσ ὁ πατήρ μου ἐποιήσατο τούτουσ, οὐδὲν ἧττον δικάζομαι νῦν αὐτοῖσ καὶ μάρτυρασ ὑποδίκουσ παρέσχημαι.

καίτοι οὐκ ἴσοσ γ’ ἡμῖν ἐστιν ὁ κίνδυνοσ, ἀλλ’ ἐμοὶ μέν, ἐὰν ὑμεῖσ νυνὶ ὑπὸ τούτων ἐξαπατηθῆτε, οὐκ ἐξέσται ἔτι δικάσασθαι περὶ τῆσ προικόσ·

τούτοισ δ’, εἰ φασὶν ἀδίκωσ ἀποδιαιτῆσαί μου τὸν διαιτητὴν τὰσ δίκασ, καὶ τότ’ ἐξῆν εἰσ ὑμᾶσ ἐφεῖναι καὶ νῦν ἐγγενήσεται πάλιν, ἐὰν βούλωνται, παρ’ ἐμοῦ λαβεῖν ἐν ὑμῖν τὸ δίκαιον. καὶ ἐγὼ μέν, ἐάν, ὃ μὴ γένοιτο, ὑμεῖσ με ἐγκαταλίπητε, οὐχ ἕξω ὁπόθεν προῖκα ἐπιδῶ τῇ θυγατρί, ἧσ τῇ μὲν φύσει πατήρ εἰμι, τὴν δ’ ἡλικίαν αὐτῆσ εἰ ἴδοιτε, οὐκ ἂν θυγατέρα μου ἀλλ’ ἀδελφὴν εἶναι αὐτὴν νομίσαιτε·

οὗτοι δέ, ἐὰν ὑμεῖσ μοι βοηθήσητε, οὐδὲν ἐκ τῶν ἰδίων ἀποτείσουσιν, ἀλλ’ ἐκ τῆσ οἰκίασ τὰ ἐμὰ ἐμοὶ ἀποδώσουσιν, ἣν ἐξειλόμεθα μὲν κοινῇ πάντεσ εἰσ τὴν ἔκτεισιν τῆσ προικόσ, οἰκοῦντεσ δὲ αὐτὴν οὗτοι μόνοι διατελοῦσιν. οὔτε γὰρ ἁρμόττει μοι θυγατέρα ἐπίγαμον ἔχοντι οἰκεῖν μετὰ τοιούτων, οἳ οὐ μόνον αὐτοὶ ἀσελγῶσ ζῶσιν, ἀλλὰ καὶ ὁμοίουσ αὑτοῖσ ἑτέρουσ πολλοὺσ εἰσ τὴν οἰκίαν εἰσάγουσιν, οὔτε μὰ τὸν Δία ἀσφαλὲσ εἶναί μοι νομίζω συζῆν τούτοισ ἐν τῷ αὐτῷ·

ὅπου γὰρ οὕτω φανερῶσ μοι ἐπιβουλεύσαντεσ εἰσ Ἄρειον πάγον ἀγῶνα κατεσκεύασαν, τίνοσ ἂν οὗτοι ἢ φαρμακείασ ἢ ἄλλησ κακουργίασ τοιαύτησ ὑμῖν ἀποσχέσθαι δοκοῦσιν; οἵ γε πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ ἀρτίωσ γὰρ καὶ τοῦτο ἀνεμνήσθην εἰσ τοσαύτην ὑπερβολὴν τόλμησ ἥκουσιν, ὥστε καὶ Κρίτωνοσ μαρτυρίαν ἐνεβάλοντο, ὡσ ἐώνηται τὸ τρίτον παρ’ ἐμοῦ μέροσ τῆσ οἰκίασ·

ἥν, ὅτι ψευδήσ ἐστι, ῥᾳδίωσ εἴσεσθε. πρῶτον μὲν γὰρ οὐχ οὕτω μετρίωσ ζῇ Κρίτων ὥστε παρ’ ἑτέρου οἰκίαν ὠνεῖσθαι, ἀλλ’ οὕτωσ πολυτελῶσ καὶ ἀσώτωσ ὥστε πρὸσ τοῖσ ἑαυτοῦ καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἀναλίσκειν· ἔπειτα οὐ μαρτυρεῖ τούτῳ νῦν, ἀλλ’ ἐμοὶ ἀντιδικεῖ· τίσ γὰρ ὑμῶν οὐκ οἶδεν ὅτι μάρτυρεσ μέν εἰσιν οὗτοι, οἷσ μὴ μέτεστι τοῦ πράγματοσ περὶ οὗ ἡ δίκη ἐστίν, ἀντίδικοι δ’ οἱ κοινωνοῦντεσ τῶν πραγμάτων περὶ ὧν ἂν δικάζηταί τισ αὐτοῖσ; ὃ Κρίτωνι συμβέβηκεν. ἔτι δὲ τοσούτων ὑμῶν ὄντων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων πολλῶν, ἄλλοσ μὲν οὐδεὶσ αὐτῷ παραγενέσθαι μεμαρτύρηκε, Τιμοκράτησ δὲ μόνοσ, ὥσπερ ἀπὸ μηχανῆσ, μαρτυρεῖ μὲν δεκάτην ἑστιᾶσαι τούτῳ τὸν ἐμὸν πατέρα, ἡλικιώτησ ὢν τοῦ νυνὶ φεύγοντοσ τὴν δίκην, φησὶν δὲ πάντα ἁπλῶσ εἰδέναι ἃ δὴ τούτοισ συμφέρει, μαρτυρεῖ δὲ νυνὶ μόνοσ Κρίτωνι παρεῖναι, ὅτε παρ’ ἐμοῦ τὴν οἰκίαν ἐωνεῖτο.

ὃ τίσ ἂν ὑμῶν πιστεύσειεν; ἄλλωσ τε καὶ ὅτι οὐ περὶ τῆσ οἰκίασ, πότερα ἐώνηται Κρίτων αὐτὴν ἢ μή, νυνὶ δικάζομαι, ἀλλὰ περὶ προικόσ, ἣν ἐνεγκαμένησ τῆσ μητρὸσ οἱ νόμοι κελεύουσιν ἐμὲ κομίζεσθαι. ὥστε καθάπερ ὑμῖν ἐγὼ καὶ ἐκ μαρτύρων πολλῶν καὶ ἐκ τεκμηρίων ἐπέδειξα, ἐπενεγκαμένην μὲν τὴν μητέρα μου τάλαντον προῖκα, οὐ κομισάμενον δὲ τοῦτ’ ἐμὲ ἐκ τῆσ πατρῴασ οὐσίασ, ἐξαίρετον δ’ ἡμῖν γενομένην τὴν οἰκίαν εἰσ ταῦτα, οὕτω κελεύετε καὶ τοῦτον ἐπιδεικνύναι ὑμῖν, ἢ ὡσ οὐκ ἀληθῆ λέγω, ἢ ὡσ οὐ προσήκει μοι κομίσασθαι τὴν προῖκα·

περὶ τούτων γὰρ ὑμεῖσ νυνὶ τὴν ψῆφον οἴσετε. ἐὰν δὲ μὴ ἔχων περὶ ὧν φεύγει τὴν δίκην μήτε μάρτυρασ ἀξιόχρεωσ παρασχέσθαι μήτ’ ἄλλο πιστὸν μηδέν, ἑτέρουσ παρεμβάλλῃ λόγουσ κακουργῶν, καὶ βοᾷ καὶ σχετλιάζῃ μηδὲν πρὸσ τὸ πρᾶγμα, πρὸσ Διὸσ καὶ θεῶν μὴ ἐπιτρέπετε αὐτῷ, ἀλλὰ βοηθεῖτέ μοι τὰ δίκαια, ἐξ ἁπάντων τῶν εἰρημένων ἐνθυμούμενοι, ὅτι πολὺ δικαιότερόν ἐστι τὴν τῆσ ἐμῆσ μητρὸσ προῖκα τῇ ἐμῇ θυγατρὶ εἰσ ἔκδοσιν ὑμᾶσ ψηφίσασθαι, ἢ Πλαγγόνα καὶ τούτουσ πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ καὶ τὴν οἰκίαν τὴν εἰσ τὴν προῖκα ἐξαίρετον γενομένην ἀφελέσθαι ἡμᾶσ παρὰ πάντα τὰ δίκαια.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Demosthenes, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ.

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION