헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ Συντάξεως)

περὶ μὲν τοῦ παρόντοσ ἀργυρίου καὶ ὧν ἕνεκα τὴν ἐκκλησίαν ποιεῖσθ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐδέτερόν μοι δοκεῖ τῶν χαλεπῶν εἶναι, οὔτ’ ἐπιτιμήσαντα τοῖσ νέμουσι καὶ διδοῦσι τὰ κοινὰ εὐδοκιμῆσαι παρὰ τοῖσ βλάπτεσθαι διὰ τούτων ἡγουμένοισ τὴν πόλιν, οὔτε συνειπόντα καὶ παραινέσανθ’ ὡσ δεῖ λαμβάνειν, χαρίσασθαι τοῖσ σφόδρ’ ἐν χρείᾳ τοῦ λαβεῖν οὖσιν· οὐδέτεροι γὰρ πρὸσ τὸ τῇ πόλει συμφέρον σκοποῦντεσ οὔτ’ ἐπαινοῦσιν οὔτε δυσχεραίνουσι τὸ πρᾶγμα, ἀλλ’ ὡσ ἑκάτεροι χρείασ καὶ περιουσίασ ἔχουσιν. ἐγὼ δὲ τοῦτο μὲν οὔτ’ ἂν εἰσηγησαίμην, οὔτ’ ἂν ἀντείποιμ’ ὡσ οὐ δεῖ λαμβάνειν·

παραινῶ μέντοι σκοπεῖν καὶ λογίζεσθαι πρὸσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ ὅτι τἀργύριον μέν ἐστι τοῦθ’, ὑπὲρ οὗ βουλεύεσθε, μικρόν, τὸ δ’ ἔθοσ μέγα, ὃ γίγνεται μετὰ τούτου. εἰ μὲν οὖν μετὰ τοῦ πράττειν ἃ προσήκει καὶ τὸ λαμβάνειν κατασκευάσεσθε, οὐ μόνον οὐ βλάψετε, ἀλλὰ καὶ τὰ μέγιστ’ ὠφελήσετε τὴν πόλιν καὶ ὑμᾶσ αὐτούσ· εἰ δὲ τοῦ μὲν λαμβάνειν καὶ ἑορτὴ καὶ πᾶσ’ ἀρκέσει πρόφασισ, τοῦ δ’ ἃ πρὸσ τούτοισ δεῖ ποιεῖν μηδὲ τοὺσ λόγουσ ἀκούειν ἐθελήσετε, ὁρᾶτε μήποθ’, ἃ νῦν ὀρθῶσ ἡγεῖσθε πράττειν, σφόδρ’ ἡμαρτηκέναι νομίσητε. ἐγὼ δέ φημι δεῖν καί μοι μὴ θορυβήσητ’ ἐφ’ ᾧ μέλλω λέγειν, ἀλλ’ ἀκούσαντεσ κρίνατε, ὡσ περὶ τοῦ λαβεῖν ἐκκλησίαν ἀπεδώκαμεν, οὕτω καὶ περὶ τοῦ συνταχθῆναι καὶ παρασκευασθῆναι τὰ πρὸσ τὸν πόλεμον ἐκκλησίαν ἀποδοῦναι, καὶ παρασχεῖν ἕκαστον αὑτὸν μὴ μόνον ταῦτ’ ἀκούειν ἐθέλοντα, ἀλλὰ καὶ πράττειν βουλόμενον, ἵν’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν ἀγαθῶν τὰσ ἐλπίδασ δι’ ὑμῶν αὐτῶν ἔχητε, καὶ μὴ τὸν δεῖνα μηδὲ τὸν δεῖνα πυνθάνησθε τί πράττει.

καὶ τὰ μὲν προσιόντα τῇ πόλει πάντα, καὶ ἃ νῦν ἐκ τῶν ἰδίων παραναλίσκετ’ εἰσ οὐδὲν δέον καὶ ὅσ’ ἐκ τῶν συμμάχων ὑπάρχει, λαμβάνειν ὑμᾶσ φημὶ χρῆναι τὸ ἴσον ἕκαστον, τοὺσ μὲν ἐν ἡλικίᾳ στρατιωτικόν, τοὺσ δ’ ὑπὲρ τὸν κατάλογον ἐξεταστικὸν ἢ ὅπωσ ἄν τισ ὀνομάσαι τοῦτο, στρατεύεσθαι δ’ αὐτοὺσ καὶ μηδενὶ τούτου παραχωρεῖν, ἀλλὰ τὴν δύναμιν τῆσ πόλεωσ οἰκείαν εἶναι, κατεσκευασμένην ἀπὸ τούτων, ἵν’ ἅμ’ εὐπορῆτε καὶ τὰ δέοντα ποιῆτε, καὶ τὸν στρατηγὸν ἡγεῖσθαι ταύτησ, ἵν’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μὴ τοιαῦθ’ οἱᾶ́περ νυνὶ συμβαίνῃ·

τοὺσ στρατηγοὺσ κρίνετε, καὶ περίεσθ’ ὑμῖν ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνοσ τὸν δεῖν’ εἰσήγγειλεν, ἄλλο δ’ οὐδέν.

ἀλλὰ τί ὑμῖν γένηται;

πρῶτον μὲν οἱ σύμμαχοι μὴ φρουραῖσ, ἀλλὰ τῷ ταὐτὰ συμφέρειν ὑμῖν κἀκείνοισ ὦσιν οἰκεῖοι, ἔπειθ’ οἱ στρατηγοὶ μὴ ξένουσ ἔχοντεσ τοὺσ μὲν συμμάχουσ ἄγωσι καὶ φέρωσι, τοὺσ δὲ πολεμίουσ μηδ’ ὁρῶσιν, ἀφ’ ὧν αἱ μὲν ὠφέλειαι τούτων εἰσὶν ἴδιαι, τὰ δὲ μίση καὶ τὰ ἐγκλήματα ἐφ’ ὅλην ἔρχεται τὴν πόλιν, ἀλλὰ πολίτασ τοὺσ ἀκολουθοῦντασ ἔχοντεσ τοὺσ ἐχθρούσ, ἃ νῦν τοὺσ φίλουσ, ποιῶσιν. χωρὶσ δὲ τούτων πολλὰ τῶν πραγμάτων τὴν ὑμετέραν ποθεῖ παρουσίαν, καὶ ἄνευ τοῦ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ πολέμουσ οἰκείᾳ χρῆσθαι δυνάμει συμφέρειν, καὶ πρὸσ τἄλλα πράγματ’ ἀναγκαῖόν ἐστιν.

εἰ μὲν γὰρ ἡσυχίαν ἔχειν ὑμῖν ἀπέχρη καὶ μηδὲν τῶν Ἑλληνικῶν περιεργάζεσθαι ὅπωσ ἔχει, ἄλλοσ ἂν ἦν λόγοσ· νῦν δὲ πρωτεύειν μὲν ὑμεῖσ ἀξιοῦτε καὶ τὰ δίκαι’ ὁρίζειν τοῖσ ἄλλοισ, τὴν δὲ ταῦτ’ ἐφορεύσουσαν καὶ φυλάξουσαν δύναμιν οὔτε κατεσκεύασθ’ οὔτε κατασκευάζεσθε, ἀλλ’ ἐπὶ πολλῆσ μὲν ἡσυχίασ καὶ ἐρημίασ ὑμῶν ὁ Μυτιληναίων δῆμοσ καταλέλυται, ἐπὶ πολλῆσ δ’ ἡσυχίασ ὁ Ῥοδίων, ἐχθρόσ γ’ ὢν ἡμῖν, φαίη τισ ἄν·

ἀλλὰ μείζω χρὴ νομίζειν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὴν πρὸσ τὰσ ὀλιγαρχίασ ὑπὲρ αὐτῆσ τῆσ προαιρέσεωσ ἔχθραν, ἢ τὴν πρὸσ τοὺσ δήμουσ ὑπὲρ ὧν ποτ’ ἂν ᾖ. ἀλλ’ ἵν’ ἐκεῖσ’ ἐπανέλθω, φημὶ δεῖν ὑμᾶσ συντετάχθαι, καὶ τὴν αὐτὴν τοῦ τε λαβεῖν καὶ τοῦ ποιεῖν ἃ προσήκει σύνταξιν εἶναι.

διελέχθην δ’ ὑμῖν περὶ τούτων καὶ πρότερον, καὶ διεξῆλθον ὡσ ἂν συνταχθείητε, οἵ θ’ ὁπλῖται καὶ οἱ ἱππεῖσ καὶ ὅσοι τούτων ἐκτόσ ἐστε, καὶ εὐπορία τισ ἂν ἅπασι γένοιτο κοινή. ὃ δέ μοι πλείστην ἀθυμίαν παρέσχεν ἁπάντων, ἐρῶ πρὸσ ὑμᾶσ καὶ οὐκ ἀποκρύψομαι, ὅτι πολλῶν καὶ μεγάλων καὶ καλῶν ὄντων τούτων ἁπάντων, τῶν μὲν ἄλλων οὐδενὸσ οὐδεὶσ μέμνηται, τοῖν δυοῖν δ’ ὀβολοῖν ἅπαντεσ.

καίτοι τοὺσ μὲν οὐκ ἔστι πλείονοσ ἢ δυοῖν ὀβολοῖν ἀξίουσ εἶναι, τἄλλα δὲ μετὰ τούτων ὧν εἶπον τῶν βασιλέωσ ἄξι’ ἐστὶ χρημάτων, πόλιν τοσούτουσ ὁπλίτασ ἔχουσαν καὶ τριήρεισ καὶ ἵππουσ καὶ χρημάτων πρόσοδον συντετάχθαι καὶ παρεσκευάσθαι. τί οὖν ταῦτα νῦν , φαίη τισ ἄν, λέγω;

ὅτι φημὶ δεῖν ὑμᾶσ, ἐπειδὴ τὸ μὲν πάντασ μισθοφορεῖν δυσχεραίνουσί τινεσ, τὸ δὲ συνταχθῆναι καὶ παρασκευασθῆναι παρὰ πάντων χρήσιμον εἶναι δοκιμάζεται, ἐντεῦθεν ἄρξασθαι τοῦ πράγματοσ, καὶ προθεῖναι περὶ τούτων τῷ βουλομένῳ γνώμην ἀποφήνασθαι. ὡσ οὕτωσ ἔχει· ἂν μὲν ὑμεῖσ νῦν πεισθῆτε τούτων καιρὸν εἶναι, ὅταν αὐτῶν εἰσ χρείαν ἔλθητε, ἕτοιμ’ ὑπάρξει· ἂν δ’ ἀκαιρίαν ἡγησάμενοι παρίδητε, ὅταν δέῃ χρῆσθαι, τότ’ ἀναγκασθήσεσθε παρασκευάζεσθαι. ἤδη δέ τισ εἶπεν ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοί που λέγων, οὐχ ὑμῶν τῶν πολλῶν, ἀλλὰ τῶν διαρρηγνυμένων εἰ ταῦτα γενήσεται, τί δ’ ὑμῖν ἐκ τῶν Δημοσθένουσ λόγων ἀγαθὸν γέγονεν;

παρελθὼν ὑμῶν, ὅταν αὐτῷ δόξῃ, ἐνέπλησε τὰ ὦτα λόγων, καὶ διέσυρε τὰ παρόντα, καὶ τοὺσ προγόνουσ ἐπῄνεσεν, καὶ μετεωρίσασ καὶ φυσήσασ ὑμᾶσ κατέβη. ἐγὼ δ’ εἰ μὲν ὑμᾶσ δυναίμην ὧν λέγω τι πεῖσαι, τηλικαῦτ’ ἂν οἶμαι τὴν πόλιν πρᾶξαι ἀγαθὰ ὥστ’, εἰ νῦν εἰπεῖν ἐπιχειρήσαιμι, πολλοὺσ ἂν ἀπιστῆσαι ὡσ μείζοσιν ἢ δυνατοῖσ·

οὐ μὴν οὐδὲ τοῦτο μικρὸν ὠφελεῖν οἶμαι, εἰ τὰ βέλτιστ’ ἀκούειν ὑμᾶσ συνεθίζω. δεῖ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὸν βουλόμενόν τι ποιῆσαι τὴν πόλιν ἡμῶν ἀγαθὸν τὰ ὦτα πρῶτον ὑμῶν ἰάσασθαι· διέφθαρται γάρ· οὕτω πολλὰ καὶ ψευδῆ καὶ πάντα μᾶλλον ἢ τὰ βέλτιστ’ ἀκούειν εἴθισθε. οἱο͂ν ὅπωσ δὲ μὴ θορυβήσει μοι μηδείσ, πρὶν ἂν ἅπαντ’ εἴπω ἀνέῳξαν δήπου πρώην τινὲσ τὸν ὀπισθόδομον.

οὐκοῦν οἱ παριόντεσ ἅπαντεσ τὸν δῆμον καταλελύσθαι, τοὺσ νόμουσ οὐκέτ’ εἶναι, τοιαῦτ’ ἔλεγον. καίτοι, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ σκοπεῖτ’ ἂν ἀληθῆ λέγω οἱ μὲν ταῦτα ποιοῦντεσ ἄξι’ ἐποίουν θανάτου, ὁ δῆμοσ δ’ οὐ διὰ τούτων καταλύεται. πάλιν κώπασ τισ ὑφείλετο· μαστιγοῦν, στρεβλοῦν πάντεσ οἱ λέγοντεσ, τὸν δῆμον καταλύεσθαι. ἐγὼ δὲ τί φημί; τὸν μὲν ὑφαιρούμενον θανάτου ποιεῖν ἄξια, ὥσπερ ἐκεῖνοι, τὸν δῆμον δ’ οὐ διὰ τούτων καταλύεσθαι. ἀλλὰ πῶσ καταλύεται, οὐδεὶσ λέγει οὐδὲ παρρησιάζεται.

ἐγὼ δὲ φράσω· ὅταν ὑμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, φαύλωσ ἠγμένοι, πολλοὶ καὶ ἄποροι καὶ ἀόπλοι καὶ ἀσύντακτοι καὶ μὴ ταὐτὰ γιγνώσκοντεσ ἦτε, καὶ μήτε στρατηγὸσ μήτ’ ἄλλοσ μηδεὶσ ὧν ἂν ὑμεῖσ ψηφίσησθε φροντίζῃ, καὶ ταῦτα μηδεὶσ λέγειν ἐθέλῃ μηδ’ ἐπανορθοῖ, μηδ’ ὅπωσ παύσεται τοιαῦτ’ ὄντα πράττῃ, ὃ νῦν ἀεὶ συμβαίνει. καὶ νὴ Δί’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἕτεροί γε λόγοι παρερρυήκασι πρὸσ ὑμᾶσ ψευδεῖσ, καὶ πολλὰ τὴν πολιτείαν βλάπτοντεσ, οἱο͂ν ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ ὑμῖν ἐστιν ἡ σωτηρία, καὶ δεῖ τῇ ψήφῳ τὴν πολιτείαν ὑμᾶσ φυλάττειν.

ἐγὼ δ’ οἶδ’ ὅτι ταῦτα μὲν ὑμῖν τὰ δικαστήρια τῶν πρὸσ ἀλλήλουσ δικαίων ἐστὶ κύρια, ἐν δὲ τοῖσ ὅπλοισ δεῖ κρατεῖν τῶν ἐχθρῶν, καὶ διὰ τούτων ἐστὶν ἡ σωτηρία τῆσ πολιτείασ. οὐ γὰρ τὸ ψηφίσασθαι τοῖσ ἐν τοῖσ ὅπλοισ ποιήσει τὸ νικᾶν, ἀλλ’ οἱ μετὰ τούτων κρατοῦντεσ τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ ψηφίζεσθαι καὶ ἄλλ’ ὅ τι ἂν βούλησθε ποιεῖν ὑμῖν ἐξουσίαν καὶ ἄδειαν παρασκευάσουσι·

δεῖ γὰρ ἐν μὲν τοῖσ ὅπλοισ φοβερούσ, ἐν δὲ τοῖσ δικαστηρίοισ φιλανθρώπουσ εἶναι. εἰ δέ τῳ δοκῶ μείζουσ ἢ κατ’ ἐμαυτὸν λέγειν λόγουσ, αὐτὸ τοῦτ’ ὀρθῶσ αὐτῶν ἔχει·

τὸν γὰρ ὑπὲρ τηλικαύτησ πόλεωσ ῥηθησόμενον λόγον καὶ τοιούτων πραγμάτων παντὸσ ἑνὸσ τοῦ λέγοντοσ ἀεὶ μείζω φαίνεσθαι δεῖ, καὶ τῆσ ἀξίασ τῆσ ὑμετέρασ ἐγγὺσ εἶναι, μὴ τῆσ τοῦ λέγοντοσ. ὅτι δ’ οὐδεὶσ τῶν ὑφ’ ὑμῶν τιμωμένων ταῦτα λέγει, τὰσ προφάσεισ ἐγὼ διέξειμ’ ὑμῖν. οἱ μὲν πρὸσ ἀρχαιρεσίασ καὶ ταύτην τὴν τάξιν προσιόντεσ δοῦλοι τῆσ ἐπὶ τῷ χειροτονεῖσθαι χάριτοσ περιέρχονται, τελεσθῆναι στρατηγὸσ ἕκαστοσ σπουδάζων, οὐκ ἀνδρὸσ ἔργον οὐδὲν πρᾶξαι.

εἰ δέ τισ καὶ τοιοῦτόσ ἐστιν οἱο͂σ ἐγχειρεῖν ἔργῳ τῳ, νῦν μὲν ἡγεῖται τὴν τῆσ πόλεωσ δόξαν ἀφορμὴν ἔχων καὶ τοὔνομα, τῆσ τῶν ἐναντιωσομένων ἐρημίασ ἀπολαύων, τὰσ ἐλπίδασ ὑμῖν ὑποτείνων, ἄλλο δ’ οὐδὲ ἕν, κληρονομήσειν αὐτὸσ τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν, ὅπερ ἐστίν, ἂν δ’ ὑμεῖσ δι’ ὑμῶν αὐτῶν ἕκαστα πράττητε, τὸ ἴσον τοῖσ ἄλλοισ ὥσπερ τῶν ἔργων αὐτῶν, οὕτω καὶ τῶν ἐκ τούτων ἕξειν. οἱ δὲ πολιτευόμενοι καὶ περὶ ταῦτ’ ὄντεσ, τὸ τὰ βέλτιστα σκοπεῖν ὑμῖν ἀφέντεσ, προσκεχωρήκασι πρὸσ τούτουσ·

καὶ πρότερον μὲν κατὰ συμμορίασ εἰσεφέρετε, νυνὶ δὲ πολιτεύεσθε κατὰ συμμορίασ. ῥήτωρ ἡγεμὼν καὶ στρατηγὸσ ὑπὸ τούτῳ καὶ οἱ βοησόμενοι μεθ’ ἑκατέρων τριακόσιοι· οἱ δ’ ἄλλοι προσνενέμησθε οἱ μὲν ὡσ τούτουσ, οἱ δ’ ὡσ ἐκείνουσ. τοιγαροῦν ὑμῖν περίεστιν ἐκ τούτων ὁ δεῖνα χαλκοῦσ καὶ ὁ δεῖν’ εὐδαίμων, εἷσ ἢ δύο, ὑπὲρ τὴν πόλιν· οἱ δ’ ἄλλοι μάρτυρεσ τῆσ τούτων εὐδαιμονίασ κάθησθε, τῆσ καθ’ ἡμέραν ῥᾳθυμίασ πολλὴν καὶ μεγάλην ὑπάρχουσαν ὑμῖν εὐδαιμονίαν τούτοισ προϊέμενοι. καίτοι σκέψασθε πῶσ ἐπὶ τῶν προγόνων ταῦτ’ εἶχεν·

οὐ γὰρ ἀλλοτρίοισ ὑμῖν παραδείγμασι χρησαμένοισ, ἀλλ’ οἰκείοισ ἔξεσθ’ ἃ προσήκει πράττειν εἰδέναι. ἐκεῖνοι Θεμιστοκλέα τὸν τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν στρατηγοῦντα καὶ Μιλτιάδην τὸν ἡγούμενον Μαραθῶνι καὶ πολλοὺσ ἄλλουσ, οὐκ ἴσα τοῖσ νῦν στρατηγοῖσ ἀγάθ’ εἰργασμένουσ, μὰ Δί’ οὐ χαλκοῦσ ἵστασαν, ἀλλ’ ὡσ οὐδὲν αὑτῶν κρείττουσ ὄντασ, οὕτωσ ἐτίμων. καὶ γάρ τοι τῶν ἔργων οὐδενόσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν τότ’ ἀπεστέρησαν αὑτούσ, οὐδ’ ἔστ’ οὐδεὶσ ὅστισ ἂν εἴποι τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν Θεμιστοκλέουσ, ἀλλ’ Ἀθηναίων, οὐδὲ τὴν ἐν Μαραθῶνι μάχην Μιλτιάδου, ἀλλὰ τῆσ πόλεωσ.

νῦν δὲ πολλοὶ τοῦτο λέγουσιν, ὡσ Κέρκυραν εἷλε Τιμόθεοσ καὶ τὴν μόραν κατέκοψεν Ἰφικράτησ καὶ τὴν περὶ Νάξον ναυμαχίαν ἐνίκα Χαβρίασ· δοκεῖτε γὰρ αὐτοὶ τῶν ἔργων τούτων παραχωρεῖν τῶν τιμῶν ταῖσ ὑπερβολαῖσ αἷσ δεδώκατ’ ἐπ’ αὐτοῖσ ἑκάστῳ τούτων. τὰσ μὲν δὴ πολιτικὰσ δωρεὰσ οὕτωσ ἐκεῖνοί τε καλῶσ καὶ ὑμεῖσ οὐκ ὀρθῶσ·

τὰσ δὲ τῶν ξένων πῶσ; ἐκεῖνοι Μένωνι τῷ Φαρσαλίῳ δώδεκα μὲν τάλαντ’ ἀργυρίου δόντι πρὸσ τὸν ἐπ’ Ηιὄνι τῇ πρὸσ Ἀμφιπόλει πόλεμον, διακοσίοισ δ’ ἱππεῦσι πενέσταισ ἰδίοισ βοηθήσαντι, οὐκ ἐψηφίσαντο πολιτείαν, ἀλλ’ ἀτέλειαν ἔδωκαν μόνον. καὶ πρότερον τούτου Περδίκκᾳ τῷ κατὰ τὴν τοῦ βαρβάρου ποτ’ ἐπιστρατείαν βασιλεύοντι Μακεδονίασ, τοὺσ ἀναχωροῦντασ ἐκ Πλαταιῶν τῶν βαρβάρων ἀπὸ τῆσ ἥττησ διαφθείραντι καὶ τέλειον τἀτύχημα ποιήσαντι τῷ βασιλεῖ, οὐκ ἐψηφίσαντο πολιτείαν, ἀλλ’ ἀτέλειαν ἔδωκαν μόνον, μεγάλην καὶ τιμίαν, οἶμαι, καὶ σεμνὴν τὴν αὑτῶν πατρίδ’ ἡγούμενοι καὶ πάσησ μείζον’ εὐεργεσίασ.

νῦν δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, φθόρουσ ἀνθρώπουσ οἰκοτρίβων οἰκότριβασ, τιμὴν ὥσπερ ἄλλου του τῶν ὠνίων λαμβάνοντεσ, ποιεῖσθε πολίτασ. ταῦτα δ’ ὑμῖν ἐπελήλυθε πράττειν, οὐχ ὅτι τὰσ φύσεισ χείρουσ ἐστὲ τῶν προγόνων, ἀλλ’ ὅτι τοῖσ μὲν ἐφ’ αὑτοῖσ παρειστήκει μέγα φρονεῖν, ὑμῶν δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, περιῄρηται τοῦτο.

ἔστι δ’ οὐδέποτ’, οἶμαι, δυνατὸν μικρὰ καὶ φαῦλα πράττοντασ μέγα καὶ νεανικὸν φρόνημα λαβεῖν, ὥσπερ οὐδὲ λαμπρὰ καὶ καλὰ πράττοντασ μικρὸν καὶ ταπεινὸν φρονεῖν· ὁποῖ’ ἄττα γὰρ ἂν τἀπιτηδεύματα τῶν ἀνθρώπων ᾖ, τοιοῦτον ἀνάγκη καὶ τὸ φρόνημ’ ἔχειν. σκέψασθε δ’ ἅ τισ κεφάλαι’ ἂν ἔχοι τῶν πραγμάτων εἰπεῖν τῶν τ’ ἐκείνοισ πεπραγμένων καὶ τῶν ὑμῖν, ἂν ἄρ’ ὑμῶν αὐτῶν ἀλλ’ ἐκ τούτων γε δύνησθε γενέσθαι.

πέντε μὲν καὶ τετταράκοντ’ ἔτη τῶν Ἑλλήνων ἦρξαν ἑκόντων ἐκεῖνοι, πλείω δ’ ἢ μύρια τάλαντ’ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν ἀνήγαγον, πολλὰ δὲ καὶ καλὰ καὶ πεζῇ καὶ ναυμαχοῦντεσ ἔστησαν τρόπαια, ἐφ’ οἷσ ἔτι καὶ νῦν ἡμεῖσ φιλοτιμούμεθα. καίτοι νομίζετ’ αὐτοὺσ ταῦτα στῆσαι, οὐχ ἵνα θαυμάζωμεν ἡμεῖσ θεωροῦντεσ αὐτά, ἀλλ’ ἵνα καὶ μιμώμεθα τὰσ τῶν ἀναθέντων ἀρετάσ. ἐκεῖνοι μὲν δὴ ταῦτα·

ἡμεῖσ δ’, ὅσησ ἅπαντεσ ὁρᾶτ’ ἐρημίασ ἐπειλημμένοι, σκέψασθ’ εἰ παραπλήσια. οὐ πλείω μὲν ἢ χίλια καὶ πεντακόσια τάλαντ’ ἀνήλωται μάτην εἰσ τοὺσ τῶν Ἑλλήνων ἀπόρουσ, ἐξανήλωνται δ’ οἵ τ’ ἴδιοι πάντεσ οἶκοι καὶ τὰ κοινὰ τῇ πόλει καὶ τὰ παρὰ τῶν συμμάχων, οὓσ δ’ ἐν τῷ πολέμῳ συμμάχουσ ἐκτησάμεθα, οὗτοι νῦν ἐν τῇ εἰρήνῃ ἀπολώλασιν; ἀλλὰ νὴ Δία ταῦτα μόνον τότ’ εἶχε βέλτιον ἢ νῦν, τὰ δ’ ἄλλα χεῖρον.

πολλοῦ γε καὶ δεῖ, ἀλλ’ ὅ τι βούλεσθ’ ἐξετάσωμεν. οἰκοδομήματα μέν γε καὶ κόσμον τῆσ πόλεωσ, ἱερῶν καὶ λιμένων καὶ τῶν ἀκολούθων τούτοισ, τοιοῦτον καὶ τοσοῦτον κατέλιπον ἐκεῖνοι ὥστε μηδενὶ τῶν ἐπιγιγνομένων ὑπερβολὴν λελεῖφθαι, προπύλαια ταῦτα, νεώσοικοι, στοαί, τἄλλα, οἷσ ἐκεῖνοι κοσμήσαντεσ τὴν πόλιν ἡμῖν παρέδωκαν· τὰσ δ’ ἰδίασ οἰκίασ τῶν ἐν δυνάμει γενομένων οὕτω μετρίασ καὶ τῷ τῆσ πολιτείασ ὀνόματι ἀκολούθουσ ὥστε τὴν Θεμιστοκλέουσ καὶ τὴν Κίμωνοσ καὶ τὴν Ἀριστείδου καὶ τῶν τότε λαμπρῶν οἰκίαν, εἴ τισ ἄρ’ ὑμῶν οἶδεν ὁποία ποτ’ ἐστίν, ὁρᾷ τῆσ τοῦ γείτονοσ οὐδὲν σεμνοτέραν οὖσαν.

νῦν δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δημοσίᾳ μὲν ἡ πόλισ ἡμῶν τὰσ ὁδοὺσ ἀγαπᾷ κατασκευάζουσα καὶ κρήνασ καὶ κονιάματα καὶ λήρουσ καὶ οὐ τοῖσ εἰσηγησαμένοισ ταῦτ’ ἐπιτιμῶ, πολλοῦ γε καὶ δέω, ἀλλ’ ὑμῖν, εἰ ταῦθ’ ἱκανὰ ὑμῖν αὐτοῖσ ὑπολαμβάνετ’ εἶναι, ἰδίᾳ δ’ οἱ τῶν κοινῶν ἐπί τῳ γεγενημένοι οἱ μὲν τῶν δημοσίων οἰκοδομημάτων σεμνοτέρασ τὰσ ἰδίασ οἰκίασ κατεσκευάκασιν, οὐ μόνον τῶν πολλῶν ὑπερηφανωτέρασ, οἱ δὲ γῆν συνεωνημένοι γεωργοῦσιν ὅσην οὐδ’ ὄναρ ἤλπισαν πώποτε.

τούτων δ’ αἴτιον ἁπάντων, ὅτι τότε μὲν ὁ δῆμοσ δεσπότησ ἦν καὶ κύριοσ ἁπάντων, καὶ ἀγαπητὸν ἦν παρ’ ἐκείνου τῶν ἄλλων ἑκάστῳ καὶ τιμῆσ καὶ ἀρχῆσ καὶ ἀγαθοῦ τινὸσ μεταλαμβάνειν, νῦν δὲ τοὐναντίον κύριοι μὲν τῶν ἀγαθῶν οὗτοι, καὶ διὰ τούτων ἅπαντα πράττεται, ὁ δὲ δῆμοσ ἐν ὑπηρέτου καὶ προσθήκησ μέρει, καὶ ὑμεῖσ ἀγαπᾶθ’ ἃν οὗτοι μεταδιδῶσι λαμβάνοντεσ.

τοιγαροῦν ἐκ τούτων τοιαῦτα τὰ πράγματα τῆσ πόλεώσ ἐστιν ὥστε, εἴ τισ ἀναγνοίη τὰ ψηφίσμαθ’ ὑμῶν καὶ τὰσ πράξεισ ἐφεξῆσ διέλθοι, οὐδ’ ἂν εἷσ πιστεύσαι τῶν αὐτῶν εἶναι ταῦτα κἀκεῖνα.

οἱο͂ν ἃ πρὸσ τοὺσ καταράτουσ Μεγαρέασ ἐψηφίσασθ’ ἀποτεμνομένουσ τὴν ὀργάδα, ἐξιέναι, κωλύειν, μὴ ἐπιτρέπειν· ἃ πρὸσ Φλειασίουσ, ὅτ’ ἐξέπεσον ἔναγχοσ, βοηθεῖν, μὴ ἐπιτρέπειν τοῖσ σφαγεῦσι, τῶν ἐν Πελοποννήσῳ τοὺσ βουλομένουσ παρακαλεῖν. ἅπαντα καλά, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ταῦτα καὶ δίκαια καὶ τῆσ πόλεωσ ἄξια·

τὰ ἔργα δὲ τἀπὸ τούτων οὐδαμοῦ. οὐκοῦν τὴν μὲν ἀπέχθειαν διὰ τῶν ψηφισμάτων ἐκφέρεσθε, τῶν δ’ ἔργων οὐδενὸσ κύριοι γίγνεσθε· τὰ μὲν γὰρ ψηφίσματα πρὸσ τὸ τῆσ πόλεωσ ἀξίωμα ψηφίζεσθε, τὴν δύναμιν δ’ οὐκ ἀκόλουθον ὧν ψηφίζεσθ’ ἔχετε. ἐγὼ δὲ παραινέσαιμ’ ἂν ὑμῖν καί μοι μηδὲν ὀργισθῆτε ἔλαττον φρονεῖν καὶ τὰ ὑμέτερ’ αὐτῶν ἀγαπᾶν πράττοντασ, ἢ μείζω δύναμιν παρασκευάζεσθαι.

εἰ μὲν οὖν Σιφνίοισ ἢ Κυθνίοισ ἤ τισιν ἄλλοισ τοιούτοισ οὖσι συνῄδειν ὑμῖν, ἔλαττον φρονεῖν συνεβούλευον ἄν· ἐπειδὴ δ’ ἔστ’ Ἀθηναῖοι, τὸ τὴν δύναμιν παρασκευάσασθαι παραινῶ· αἰσχρὸν γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, αἰσχρὸν λιπεῖν τὴν τοῦ φρονήματοσ τάξιν, ἣν ὑμῖν οἱ πρόγονοι παρέδωκαν. πρὸσ δὲ τούτοισ οὐδ’ ἔστιν ἐφ’ ὑμῖν, οὐδ’ ἂν ἀποστῆναι τῶν Ἑλληνικῶν βούλησθε·

πολλὰ γὰρ ὑμῖν ἐκ παντὸσ τοῦ χρόνου πέπρακται, καὶ τοὺσ μὲν φίλουσ τοὺσ ὑπάρχοντασ αἰσχρὸν προέσθαι, τοῖσ δ’ οὖσιν ἐχθροῖσ οὐκ ἔνι πιστεῦσαι καὶ μεγάλουσ ἐᾶσαι γενέσθαι. ὅλωσ δ’ ὅπερ οἱ πολιτευόμενοι πεπόνθασι πρὸσ ὑμᾶσ ‐ οὐκ ἔνεστιν αὐτοῖσ, ὅταν βούλωνται, παύσασθαι ‐ τοῦτο καὶ ὑμῖν περιέστηκε· πεπολίτευσθε γὰρ ἐν τοῖσ Ἕλλησιν. ἔστι δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κεφάλαιον ἁπάντων τῶν εἰρημένων·

οὐδέποθ’ ὑμᾶσ οἱ λέγοντεσ οὔτε πονηροὺσ οὔτε χρηστοὺσ ποιοῦσιν, ἀλλ’ ὑμεῖσ τούτουσ, ὁπότερ’ ἂν βούλησθε· οὐ γὰρ ὑμεῖσ ὧν οὗτοι βούλονται στοχάζεσθε, ἀλλ’ οὗτοι ὧν ἂν ὑμᾶσ ἐπιθυμεῖν οἰώνται. ὑμᾶσ οὖν ὑπάρξαι δεῖ χρηστὰ βουλομένουσ, καὶ πάνθ’ ἕξει καλῶσ· ἢ γὰρ οὐδεὶσ ἐρεῖ φλαῦρον οὐδέν, ἢ οὐδὲν αὐτῷ πλέον ἔσται μὴ ἔχοντι τοὺσ πεισομένουσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ Συντάξεως

(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ Συντάξεως)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION