Demosthenes, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Α

(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Α)

ἀντὶ πολλῶν ἄν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, χρημάτων ὑμᾶσ ἑλέσθαι νομίζω, εἰ φανερὸν γένοιτο τὸ μέλλον συνοίσειν τῇ πόλει περὶ ὧν νυνὶ σκοπεῖτε. ὅτε τοίνυν τοῦθ’ οὕτωσ ἔχει, προσήκει προθύμωσ ἐθέλειν ἀκούειν τῶν βουλομένων συμβουλεύειν· οὐ γὰρ μόνον εἴ τι χρήσιμον ἐσκεμμένοσ ἥκει τισ, τοῦτ’ ἂν ἀκούσαντεσ λάβοιτε, ἀλλὰ καὶ τῆσ ὑμετέρασ τύχησ ὑπολαμβάνω πολλὰ τῶν δεόντων ἐκ τοῦ παραχρῆμ’ ἐνίοισ ἂν ἐπελθεῖν εἰπεῖν, ὥστ’ ἐξ ἁπάντων ῥᾳδίαν τὴν τοῦ συμφέροντοσ ὑμῖν αἱρ́εσιν γενέσθαι. ὁ μὲν οὖν παρὼν καιρόσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μόνον οὐχὶ λέγει φωνὴν ἀφιεὶσ ὅτι τῶν πραγμάτων ὑμῖν ἐκείνων αὐτοῖσ ἀντιληπτέον ἐστίν, εἴπερ ὑπὲρ σωτηρίασ αὐτῶν φροντίζετε·

ἡμεῖσ δ’ οὐκ οἶδ’ ὅντινά μοι δοκοῦμεν ἔχειν τρόπον πρὸσ αὐτά. ἔστι δὴ τά γ’ ἐμοὶ δοκοῦντα, ψηφίσασθαι μὲν ἤδη τὴν βοήθειαν, καὶ παρασκευάσασθαι τὴν ταχίστην ὅπωσ ἐνθένδε βοηθήσετε καὶ μὴ πάθητε ταὐτὸν ὅπερ καὶ πρότερον, πρεσβείαν δὲ πέμπειν, ἥτισ ταῦτ’ ἐρεῖ καὶ παρέσται τοῖσ πράγμασιν· ὡσ ἔστι μάλιστα τοῦτο δέοσ, μὴ πανοῦργοσ ὢν καὶ δεινὸσ ἅνθρωποσ πράγμασι χρῆσθαι, τὰ μὲν εἴκων, ἡνίκ’ ἂν τύχῃ, τὰ δ’ ἀπειλῶν ἀξιόπιστοσ δ’ ἂν εἰκότωσ φαίνοιτο, τὰ δ’ ἡμᾶσ διαβάλλων καὶ τὴν ἀπουσίαν τὴν ἡμετέραν, τρέψηται καὶ παρασπάσηταί τι τῶν ὅλων πραγμάτων.

οὐ μὴν ἀλλ’ ἐπιεικῶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῦθ’ ὃ δυσμαχώτατόν ἐστι τῶν Φιλίππου πραγμάτων, καὶ βέλτιστον ὑμῖν·

τὸ γὰρ εἶναι πάντων ἐκεῖνον ἕν’ ὄντα κύριον καὶ ῥητῶν καὶ ἀπορρήτων καὶ ἅμα στρατηγὸν καὶ δεσπότην καὶ ταμίαν, καὶ πανταχοῦ αὐτὸν παρεῖναι τῷ στρατεύματι, πρὸσ μὲν τὸ τὰ τοῦ πολέμου ταχὺ καὶ κατὰ καιρὸν πράττεσθαι πολλῷ προέχει, πρὸσ δὲ τὰσ καταλλαγάσ, ἃσ ἂν ἐκεῖνοσ ποιήσαιτ’ ἄσμενοσ πρὸσ Ὀλυνθίουσ, ἐναντίωσ ἔχει. δῆλον γάρ ἐστι τοῖσ Ὀλυνθίοισ ὅτι νῦν οὐ περὶ δόξησ οὐδ’ ὑπὲρ μέρουσ χώρασ πολεμοῦσιν, ἀλλ’ ἀναστάσεωσ καὶ ἀνδραποδισμοῦ τῆσ πατρίδοσ, καὶ ἴσασιν ἅ τ’ Ἀμφιπολιτῶν ἐποίησε τοὺσ παραδόντασ αὐτῷ τὴν πόλιν καὶ Πυδναίων τοὺσ ὑποδεξαμένουσ·

καὶ ὅλωσ ἄπιστον, οἶμαι, ταῖσ πολιτείαισ ἡ τυραννίσ, ἄλλωσ τε κἂν ὅμορον χώραν ἔχωσι. ταῦτ’ οὖν ἐγνωκότασ ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ τἄλλ’ ἃ προσήκει πάντ’ ἐνθυμουμένουσ φημὶ δεῖν ἐθελῆσαι καὶ παροξυνθῆναι καὶ τῷ πολέμῳ προσέχειν εἴπερ ποτὲ καὶ νῦν, χρήματ’ εἰσφέροντασ προθύμωσ καὶ αὐτοὺσ ἐξιόντασ καὶ μηδὲν ἐλλείποντασ.

οὐδὲ γὰρ λόγοσ οὐδὲ σκῆψισ ἔθ’ ὑμῖν τοῦ μὴ τὰ δέοντα ποιεῖν ἐθέλειν ὑπολείπεται. νυνὶ γάρ, ὃ πάντεσ ἐθρύλουν τέωσ, Ὀλυνθίουσ ἐκπολεμῶσαι δεῖν Φιλίππῳ, γέγονεν αὐτόματον, καὶ ταῦθ’ ὡσ ἂν ὑμῖν μάλιστα συμφέροι.

εἰ μὲν γὰρ ὑφ’ ὑμῶν πεισθέντεσ ἀνείλοντο τὸν πόλεμον, σφαλεροὶ σύμμαχοι καὶ μέχρι του ταῦτ’ ἂν ἐγνωκότεσ ἦσαν ἴσωσ· ἐπειδὴ δ’ ἐκ τῶν πρὸσ αὑτοὺσ ἐγκλημάτων μισοῦσι, βεβαίαν εἰκὸσ τὴν ἔχθραν αὐτοὺσ ὑπὲρ ὧν φοβοῦνται καὶ πεπόνθασιν ἔχειν. οὐ δεῖ δὴ τοιοῦτον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παραπεπτωκότα καιρὸν ἀφεῖναι, οὐδὲ παθεῖν ταὐτὸν ὅπερ ἤδη πολλάκισ πρότερον πεπόνθατε.

εἰ γάρ, ὅθ’ ἥκομεν Εὐβοεῦσιν βεβοηθηκότεσ καὶ παρῆσαν Ἀμφιπολιτῶν Ιἕραξ καὶ Στρατοκλῆσ ἐπὶ τουτὶ τὸ βῆμα, κελεύοντεσ ἡμᾶσ πλεῖν καὶ παραλαμβάνειν τὴν πόλιν, τὴν αὐτὴν παρειχόμεθ’ ἡμεῖσ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν προθυμίαν ἥνπερ ὑπὲρ τῆσ Εὐβοέων σωτηρίασ, εἴχετ’ ἂν Ἀμφίπολιν τότε καὶ πάντων τῶν μετὰ ταῦτ’ ἂν ἦτ’ ἀπηλλαγμένοι πραγμάτων. καὶ πάλιν ἡνίκα Πύδνα, Ποτείδαια, Μεθώνη, Παγασαί, τἄλλα, ἵνα μὴ καθ’ ἕκαστα λέγων διατρίβω, πολιορκούμεν’ ἀπηγγέλλετο, εἰ τότε τούτων ἑνὶ τῷ πρώτῳ προθύμωσ καὶ ὡσ προσῆκεν ἐβοηθήσαμεν αὐτοί, ῥᾴονι καὶ πολὺ ταπεινοτέρῳ νῦν ἂν ἐχρώμεθα τῷ Φιλίππῳ.

νῦν δὲ τὸ μὲν παρὸν ἀεὶ προϊέμενοι, τὰ δὲ μέλλοντ’ αὐτόματ’ οἰόμενοι σχήσειν καλῶσ, ηὐξήσαμεν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, Φίλιππον ἡμεῖσ καὶ κατεστήσαμεν τηλικοῦτον ἡλίκοσ οὐδείσ πω βασιλεὺσ γέγονεν Μακεδονίασ. νυνὶ δὴ καιρὸσ ἥκει τισ, οὗτοσ ὁ τῶν Ὀλυνθίων, αὐτόματοσ τῇ πόλει, ὃσ οὐδενόσ ἐστιν ἐλάττων τῶν προτέρων ἐκείνων. καὶ ἔμοιγε δοκεῖ τισ ἄν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δίκαιοσ λογιστὴσ τῶν παρὰ τῶν θεῶν ἡμῖν ὑπηργμένων καταστάσ, καίπερ οὐκ ἐχόντων ὡσ δεῖ πολλῶν, ὅμωσ μεγάλην ἂν ἔχειν αὐτοῖσ χάριν, εἰκότωσ·

τὸ μὲν γὰρ πόλλ’ ἀπολωλεκέναι κατὰ τὸν πόλεμον τῆσ ἡμετέρασ ἀμελείασ ἄν τισ θείη δικαίωσ, τὸ δὲ μήτε πάλαι τοῦτο πεπονθέναι πεφηνέναι τέ τιν’ ἡμῖν συμμαχίαν τούτων ἀντίρροπον, ἂν βουλώμεθα χρῆσθαι, τῆσ παρ’ ἐκείνων εὐνοίασ εὐεργέτημ’ ἂν ἔγωγε θείην. ἀλλ’, οἶμαι, παρόμοιόν ἐστιν ὅπερ καὶ περὶ τῆσ τῶν χρημάτων κτήσεωσ·

ἂν μὲν γάρ, ὅσ’ ἄν τισ λάβῃ, καὶ σῴσῃ, μεγάλην ἔχει τῇ τύχῃ τὴν χάριν, ἂν δ’ ἀναλώσασ λάθῃ, συνανήλωσε καὶ τὸ μεμνῆσθαι τὴν χάριν. καὶ περὶ τῶν πραγμάτων οὕτωσ οἱ μὴ χρησάμενοι τοῖσ καιροῖσ ὀρθῶσ, οὐδ’ εἰ συνέβη τι παρὰ τῶν θεῶν χρηστὸν μνημονεύουσι· πρὸσ γὰρ τὸ τελευταῖον ἐκβὰν ἕκαστον τῶν πρὶν ὑπαρξάντων κρίνεται. διὸ καὶ σφόδρα δεῖ τῶν λοιπῶν ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, φροντίσαι, ἵνα ταῦτ’ ἐπανορθωσάμενοι τὴν ἐπὶ τοῖσ πεπραγμένοισ ἀδοξίαν ἀποτριψώμεθα. εἰ δὲ προησόμεθ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ τούτουσ τοὺσ ἀνθρώπουσ, εἶτ’ Ὄλυνθον ἐκεῖνοσ καταστρέψεται, φρασάτω τισ ἐμοὶ τί τὸ κωλῦον ἔτ’ αὐτὸν ἔσται βαδίζειν ὅποι βούλεται.

ἆρα λογίζεταί τισ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ θεωρεῖ τὸν τρόπον δι’ ὃν μέγασ γέγονεν ἀσθενὴσ ὢν τὸ κατ’ ἀρχὰσ Φίλιπποσ; τὸ πρῶτον Ἀμφίπολιν λαβών, μετὰ ταῦτα Πύδναν, πάλιν Ποτείδαιαν, Μεθώνην αὖθισ, εἶτα Θετταλίασ ἐπέβη· μετὰ ταῦτα Φεράσ, Παγασάσ, Μαγνησίαν, πάνθ’ ὃν ἐβούλετ’ εὐτρεπίσασ τρόπον ᾤχετ’ εἰσ Θρᾴκην·

εἶτ’ ἐκεῖ τοὺσ μὲν ἐκβαλὼν τοὺσ δὲ καταστήσασ τῶν βασιλέων ἠσθένησε· πάλιν ῥᾴσασ οὐκ ἐπὶ τὸ ῥᾳθυμεῖν ἀπέκλινεν, ἀλλ’ εὐθὺσ Ὀλυνθίοισ ἐπεχείρησεν. τὰσ δ’ ἐπ’ Ἰλλυριοὺσ καὶ Παίονασ αὐτοῦ καὶ πρὸσ Ἀρύββαν καὶ ὅποι τισ ἂν εἴποι παραλείπω στρατείασ. τί οὖν, ἄν τισ εἴποι, ταῦτα λέγεισ ἡμῖν νῦν;

ἵνα γνῶτ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ αἴσθησθ’ ἀμφότερα, καὶ τὸ προί̈εσθαι καθ’ ἕκαστον ἀεί τι τῶν πραγμάτων ὡσ ἀλυσιτελέσ, καὶ τὴν φιλοπραγμοσύνην ᾗ χρῆται καὶ συζῇ Φίλιπποσ, ὑφ’ ἧσ οὐκ ἔστιν ὅπωσ ἀγαπήσασ τοῖσ πεπραγμένοισ ἡσυχίαν σχήσει. εἰ δ’ ὁ μὲν ὡσ ἀεί τι μεῖζον τῶν ὑπαρχόντων δεῖ πράττειν ἐγνωκὼσ ἔσται, ἡμεῖσ δ’ ὡσ οὐδενὸσ ἀντιληπτέον ἐρρωμένωσ τῶν πραγμάτων, σκοπεῖσθ’ εἰσ τί ποτ’ ἐλπὶσ ταῦτα τελευτῆσαι. πρὸσ θεῶν, τίσ οὕτωσ εὐήθησ ἐστὶν ὑμῶν ὅστισ ἀγνοεῖ τὸν ἐκεῖθεν πόλεμον δεῦρ’ ἥξοντα, ἂν ἀμελήσωμεν;

ἀλλὰ μήν, εἰ τοῦτο γενήσεται, δέδοικ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μὴ τὸν αὐτὸν τρόπον ὥσπερ οἱ δανειζόμενοι ῥᾳδίωσ ἐπὶ τοῖσ μεγάλοισ τόκοισ μικρὸν εὐπορήσαντεσ χρόνον ὕστερον καὶ τῶν ἀρχαίων ἀπέστησαν, οὕτω καὶ ἡμεῖσ ἂν ἐπὶ πολλῷ φανῶμεν ἐρρᾳθυμηκότεσ, καὶ ἅπαντα πρὸσ ἡδονὴν ζητοῦντεσ πολλὰ καὶ χαλεπὰ ὧν οὐκ ἐβουλόμεθ’ ὕστερον εἰσ ἀνάγκην ἔλθωμεν ποιεῖν, καὶ κινδυνεύσωμεν περὶ τῶν ἐν αὐτῇ τῇ χώρᾳ. τὸ μὲν οὖν ἐπιτιμᾶν ἴσωσ φήσαι τισ ἂν ῥᾴδιον καὶ παντὸσ εἶναι, τὸ δ’ ὑπὲρ τῶν παρόντων ὅ τι δεῖ πράττειν ἀποφαίνεσθαι, τοῦτ’ εἶναι συμβούλου.

ἐγὼ δ’ οὐκ ἀγνοῶ μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῦθ’ ὅτι πολλάκισ ὑμεῖσ οὐ τοὺσ αἰτίουσ, ἀλλὰ τοὺσ ὑστάτουσ περὶ τῶν πραγμάτων εἰπόντασ ἐν ὀργῇ ποιεῖσθε, ἄν τι μὴ κατὰ γνώμην ἐκβῇ· οὐ μὴν οἶμαι δεῖν τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν σκοποῦνθ’ ὑποστείλασθαι περὶ ὧν ὑμῖν συμφέρειν ἡγοῦμαι. φημὶ δὴ διχῇ βοηθητέον εἶναι τοῖσ πράγμασιν ὑμῖν, τῷ τε τὰσ πόλεισ τοῖσ Ὀλυνθίοισ σῴζειν καὶ τοὺσ τοῦτο ποιήσοντασ στρατιώτασ ἐκπέμπειν, καὶ τῷ τὴν ἐκείνου χώραν κακῶσ ποιεῖν καὶ τριήρεσι καὶ στρατιώταισ ἑτέροισ·

εἰ δὲ θατέρου τούτων ὀλιγωρήσετε, ὀκνῶ μὴ μάταιοσ ἡμῖν ἡ στρατεία γένηται.

εἴτε γὰρ ὑμῶν τὴν ἐκείνου κακῶσ ποιούντων, ὑπομείνασ τοῦτ’ Ὄλυνθον παραστήσεται, ῥᾳδίωσ ἐπὶ τὴν οἰκείαν ἐλθὼν ἀμυνεῖται· εἴτε βοηθησάντων μόνον ὑμῶν εἰσ Ὄλυνθον, ἀκινδύνωσ ὁρῶν ἔχοντα τὰ οἴκοι, προσκαθεδεῖται καὶ προσεδρεύσει τοῖσ πράγμασι, περιέσται τῷ χρόνῳ τῶν πολιορκουμένων. δεῖ δὴ πολλὴν καὶ διχῇ τὴν βοήθειαν εἶναι. καὶ περὶ μὲν τῆσ βοηθείασ ταῦτα γιγνώσκω·

περὶ δὲ χρημάτων πόρου, ἔστιν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, χρήμαθ’ ὑμῖν, ἔστιν ὅσ’ οὐδενὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων στρατιωτικά· ταῦτα δ’ ὑμεῖσ οὕτωσ ὡσ βούλεσθε λαμβάνετε. εἰ μὲν οὖν ταῦτα τοῖσ στρατευομένοισ ἀποδώσετε, οὐδενὸσ ὑμῖν προσδεῖ πόρου, εἰ δὲ μή, προσδεῖ, μᾶλλον δ’ ἅπαντοσ ἐνδεῖ τοῦ πόρου. τί οὖν; ἄν τισ εἴποι, σὺ γράφεισ ταῦτ’ εἶναι στρατιωτικά; μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε. ἐγὼ μὲν γὰρ ἡγοῦμαι στρατιώτασ δεῖν κατασκευασθῆναι καὶ ταῦτ’ εἶναι στρατιωτικὰ καὶ μίαν σύνταξιν εἶναι τὴν αὐτὴν τοῦ τε λαμβάνειν καὶ τοῦ ποιεῖν τὰ δέοντα, ὑμεῖσ δ’ οὕτω πωσ ἄνευ πραγμάτων λαμβάνειν εἰσ τὰσ ἑορτάσ.

ἔστι δὴ λοιπόν, οἶμαι, πάντασ εἰσφέρειν, ἂν πολλῶν δέῃ, πολλά, ἂν ὀλίγων, ὀλίγα. δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων. λέγουσι δὲ καὶ ἄλλουσ τινὰσ ἄλλοι πόρουσ, ὧν ἕλεσθ’ ὅστισ ὑμῖν συμφέρειν δοκεῖ· καὶ ἑώσ ἐστὶ καιρόσ, ἀντιλάβεσθε τῶν πραγμάτων. ἄξιον δ’ ἐνθυμηθῆναι καὶ λογίσασθαι τὰ πράγματ’ ἐν ᾧ καθέστηκε νυνὶ τὰ Φιλίππου.

οὔτε γάρ, ὡσ δοκεῖ καὶ φήσειέ τισ ἂν μὴ σκοπῶν ἀκριβῶσ, εὐτρεπῶσ οὐδ’ ὡσ ἂν κάλλιστ’ αὐτῷ τὰ παρόντ’ ἔχει, οὔτ’ ἂν ἐξήνεγκε τὸν πόλεμόν ποτε τοῦτον ἐκεῖνοσ, εἰ πολεμεῖν ᾠήθη δεήσειν αὐτόν, ἀλλ’ ὡσ ἐπιὼν ἅπαντα τότ’ ἤλπιζε τὰ πράγματ’ ἀναιρήσεσθαι, κᾆτα διέψευσται. τοῦτο δὴ πρῶτον αὐτὸν ταράττει παρὰ γνώμην γεγονὸσ καὶ πολλὴν ἀθυμίαν αὐτῷ παρέχει, εἶτα τὰ τῶν Θετταλῶν. ταῦτα γὰρ ἄπιστα μὲν ἦν δήπου φύσει καὶ ἀεὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ, κομιδῇ δ’, ὥσπερ ἦν, καὶ ἔστι νῦν τούτῳ.

καὶ γὰρ Παγασὰσ ἀπαιτεῖν αὐτόν εἰσιν ἐψηφισμένοι, καὶ Μαγνησίαν κεκωλύκασι τειχίζειν. ἤκουον δ’ ἔγωγέ τινων, ὡσ οὐδὲ τοὺσ λιμένασ καὶ τὰσ ἀγορὰσ ἔτι δώσοιεν αὐτῷ καρποῦσθαι· τὰ γὰρ κοινὰ τὰ Θετταλῶν ἀπὸ τούτων δέοι διοικεῖν, οὐ Φίλιππον λαμβάνειν. εἰ δὲ τούτων ἀποστερήσεται τῶν χρημάτων, εἰσ στενὸν κομιδῇ τὰ τῆσ τροφῆσ τοῖσ ξένοισ αὐτῷ καταστήσεται. ἀλλὰ μὴν τόν γε Παίονα καὶ τὸν Ἰλλυριὸν καὶ ἁπλῶσ τούτουσ ἅπαντασ ἡγεῖσθαι χρὴ αὐτονόμουσ ἥδιον ἂν καὶ ἐλευθέρουσ ἢ δούλουσ εἶναι·

καὶ γὰρ ἀήθεισ τοῦ κατακούειν τινόσ εἰσι, καὶ ἅνθρωποσ ὑβριστήσ, ὥσ φασιν. καὶ μὰ Δί’ οὐδὲν ἄπιστον ἴσωσ· τὸ γὰρ εὖ πράττειν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶσ φρονεῖν τοῖσ ἀνοήτοισ γίγνεται· διόπερ πολλάκισ δοκεῖ τὸ φυλάξαι τἀγαθὰ τοῦ κτήσασθαι χαλεπώτερον εἶναι. δεῖ τοίνυν ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὴν ἀκαιρίαν τὴν ἐκείνου καιρὸν ὑμέτερον νομίσαντασ ἑτοίμωσ συνάρασθαι τὰ πράγματα, καὶ πρεσβευομένουσ ἐφ’ ἃ δεῖ καὶ στρατευομένουσ αὐτοὺσ καὶ παροξύνοντασ τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ, λογιζομένουσ, εἰ Φίλιπποσ λάβοι καθ’ ἡμῶν τοιοῦτον καιρὸν καὶ πόλεμοσ γένοιτο πρὸσ τῇ χώρᾳ, πῶσ ἂν αὐτὸν οἰέσθ’ ἑτοίμωσ ἐφ’ ὑμᾶσ ἐλθεῖν;

εἶτ’ οὐκ αἰσχύνεσθε, εἰ μηδ’ ἃ πάθοιτ’ ἄν, εἰ δύναιτ’ ἐκεῖνοσ, ταῦτα ποιῆσαι καιρὸν ἔχοντεσ οὐ τολμήσετε; ἔτι τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μηδὲ τοῦθ’ ὑμᾶσ λανθανέτω, ὅτι νῦν αἱρ́εσίσ ἐστιν ὑμῖν πότερ’ ὑμᾶσ ἐκεῖ χρὴ πολεμεῖν ἢ παρ’ ὑμῖν ἐκεῖνον.

ἐὰν μὲν γὰρ ἀντέχῃ τὰ τῶν Ὀλυνθίων, ὑμεῖσ ἐκεῖ πολεμήσετε καὶ τὴν ἐκείνου κακῶσ ποιήσετε, τὴν ὑπάρχουσαν καὶ τὴν οἰκείαν ταύτην ἀδεῶσ καρπούμενοι· ἂν δ’ ἐκεῖνα Φίλιπποσ λάβῃ, τίσ αὐτὸν κωλύσει δεῦρο βαδίζειν; Θηβαῖοι; μὴ λίαν πικρὸν εἰπεῖν ᾖ ‐ καὶ συνεισβαλοῦσιν ἑτοίμωσ.

ἀλλὰ Φωκεῖσ; οἱ τὴν οἰκείαν οὐχ οἱοῖ́ τε ὄντεσ φυλάττειν, ἐὰν μὴ βοηθήσηθ’ ὑμεῖσ. ἢ ἄλλοσ τισ; ἀλλ’, ὦ τᾶν, οὐχὶ βουλήσεται. τῶν ἀτοπωτάτων μέντἂν εἰή, εἰ ἃ νῦν ἄνοιαν ὀφλισκάνων ὅμωσ ἐκλαλεῖ, ταῦτα δυνηθεὶσ μὴ πράξει. ἀλλὰ μὴν ἡλίκα γ’ ἐστὶν τὰ διάφορ’ ἐνθάδ’ ἢ ἐκεῖ πολεμεῖν, οὐδὲ λόγου προσδεῖν ἡγοῦμαι.

εἰ γὰρ ὑμᾶσ δεήσειεν αὐτοὺσ τριάκονθ’ ἡμέρασ μόνασ ἔξω γενέσθαι, καὶ ὅσ’ ἀνάγκη στρατοπέδῳ χρωμένουσ τῶν ἐκ τῆσ χώρασ λαμβάνειν, μηδενὸσ ὄντοσ ἐν αὐτῇ πολεμίου λέγω, πλείον’ ἂν οἶμαι ζημιωθῆναι τοὺσ γεωργοῦντασ ὑμῶν ἢ ὅσ’ εἰσ ἅπαντα τὸν πρὸ τοῦ πόλεμον δεδαπάνησθε. εἰ δὲ δὴ πόλεμόσ τισ ἥξει, πόσα χρὴ νομίσαι ζημιώσεσθαι; καὶ πρόσεσθ’ ἡ ὕβρισ καὶ ἔθ’ ἡ τῶν πραγμάτων αἰσχύνη, οὐδεμιᾶσ ἐλάττων ζημίασ τοῖσ γε σώφροσιν. πάντα δὴ ταῦτα δεῖ συνιδόντασ ἅπαντασ βοηθεῖν καὶ ἀπωθεῖν ἐκεῖσε τὸν πόλεμον, τοὺσ μὲν εὐπόρουσ, ἵν’ ὑπὲρ τῶν πολλῶν ὧν καλῶσ ποιοῦντεσ ἔχουσι μίκρ’ ἀναλίσκοντεσ τὰ λοιπὰ καρπῶνται ἀδεῶσ, τοὺσ δ’ ἐν ἡλικίᾳ, ἵνα τὴν τοῦ πολεμεῖν ἐμπειρίαν ἐν τῇ Φιλίππου χώρᾳ κτησάμενοι φοβεροὶ φύλακεσ τῆσ οἰκείασ ἀκεραίου γένωνται, τοὺσ δὲ λέγοντασ, ἵν’ αἱ τῶν πεπολιτευμένων αὐτοῖσ εὔθυναι ῥᾴδιαι γένωνται, ὡσ ὁποῖ’ ἄττ’ ἂν ὑμᾶσ περιστῇ τὰ πράγματα, τοιοῦτοι κριταὶ καὶ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖσ ἔσεσθε.

χρηστὰ δ’ εἰή παντὸσ εἵνεκα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION