Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 2

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 2)

ἡ γὰρ ἀπόλαυσισ δήπου μετ’ ἐπιθυμίασ πρῶτον, ἔπειτα μεθ’ ἡδονῆσ. καίτοι Σοφοκλῆσ γ’ ὁ ποιητήσ, τῶν ἀπολαυστικῶν εἷσ ὤν, ἵνα μὴ κατηγορῇ τοῦ γήρωσ, εἰσ σωφροσύνην ἔθετο τὴν ἀσθένειαν αὐτοῦ τὴν περὶ τὰσ τῶν ἀφροδισίων ἀπολαύσεισ, φήσασ ἀσμένωσ ἀπηλλάχθαι αὐτῶν ὥσπερ τινὸσ ἀγρίου δεσπότου. ἐγὼ δέ φημι καὶ τὴν τοῦ Πάριδοσ κρίσιν ὑπὸ τῶν παλαιοτέρων πεποιῆσθαι ἡδονῆσ πρὸσ ἀρετὴν οὖσαν σύγκρισιν προκριθείσησ γοῦν τῆσ Ἀφροδίτησ, αὕτη δ’ ἐστὶν ἡ ἡδονή, πάντα συνεταράχθη. καί μοι δοκεῖ καὶ ὁ καλὸσ ἡμῶν Ξενοφῶν τὸν περὶ τὸν Ἡρακλέα καὶ τὴν Ἀρετὴν μῦθον ἐντεῦθεν πεπλακέναι. κατὰ γὰρ τὸν Ἐμπεδοκλέα· οὐδέ τισ ἦν κείνοισιν Ἄρησ θεὸσ οὐδὲ Κυδοιμὸσ οὐδὲ Ζεὺσ βασιλεὺσ οὐδὲ Κρόνοσ οὐδὲ Ποσειδῶν, ἀλλὰ Κύπρισ βασίλεια. τὴν οἵ γ’ εὐσεβέεσσιν ἀγάλμασιν ἱλάσκοντο γραπτοῖσ τε ζῴοισι μύροισί τε δαιδαλεόδμοισ σμύρνησ τ’ ἀκρήτου θυσίαισ λιβάνου τε θυώδουσ, ξανθῶν τε σπονδὰσ μελίτων ῥίπτοντεσ ἐσ οὖδασ.

φιλόμουσον εἶν’ αὐτὸν πάνυ ἀκούσματ’ εἰσ τρυφήν τε παιδεύεσθ’ ἀεί.