Arrian, Anabasis, book 2, chapter 5

(아리아노스, Anabasis, book 2, chapter 5)

ἄλλασ πύλασ, αἳ δὴ ὁρίζουσι τὴν Κιλίκων τε καὶ Ἀσσυρίων χώραν, προκαταλαβεῖν καὶ φυλάσσειν τὴν πάροδον, δοὺσ αὐτῷ τῶν τε ξυμμάχων τοὺσ πεζοὺσ καὶ τοὺσ Ἕλληνασ τοὺσ μισθοφόρουσ καὶ τοὺσ Θρᾷκασ, ὧν Σιτάλκησ ἡγεῖτο, καὶ τοὺσ ἱππέασ δὲ τοὺσ Θεσσαλούσ. αὐτὸσ δὲ ὕστεροσ ἄρασ ἐκ Ταρσοῦ τῇ μὲν πρώτῃ ἐσ Ἀγχίαλον πόλιν ἀφικνεῖται.

ταύτην δὲ Σαρδανάπαλον κτίσαι τὸν Ἀσσύριον λόγοσ· καὶ τῷ περιβόλῳ δὲ καὶ τοῖσ θεμελίοισ τῶν τειχῶν δήλη ἐστὶ μεγάλη τε πόλισ κτισθεῖσα καὶ ἐπὶ μέγα ἐλθοῦσα δυνάμεωσ. καὶ τὸ μνῆμα τοῦ Σαρδαναπάλου ἐγγὺσ ἦν τῶν τειχῶν τῆσ Ἀγχιάλου·

καὶ αὐτὸσ ἐφειστήκει ἐπ̓ αὐτῷ Σαρδανάπαλοσ συμβεβληκὼσ τὰσ χεῖρασ ἀλλήλαισ ὡσ μάλιστα ἐσ κρότον συμβάλλονται, καὶ ἐπίγραμμα ἐπεγέγραπτο αὐτῷ Ἀσσύρια γράμματα· οἱ μὲν Ἀσσύριοι καὶ μέτρον ἔφασκον ἐπεῖναι τῷ ἐπιγράμματι,ὁ δὲ νοῦσ ἦν αὐτῷ ὃν ἔφραζε τὰ ἔπη, ὅτι Σαρδανάπαλοσ ὁ Ἀνακυνδαράξου παῖσ Ἀγχίαλον καὶ Ταρσὸν ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ ἐδείματο.

σὺ δέ, ὦ ξένε, ἔσθιε καὶ πῖνε καὶ παῖζε, ὡσ τἆλλα τὰ ἀνθρώπινα οὐκ ὄντα τούτου ἄξια· τὸν ψόφον αἰνισσόμενοσ, ὅνπερ αἱ χεῖρεσ ἐπὶ τῷ κρότῳ ποιοῦσι· καὶ τὸ παῖζε ῥᾳδιουργότερον ἐγγεγράφθαι ἔφασαν τῷ Ἀσσυρίῳ ὀνόματι. Ἐκ δὲ τῆσ Ἀγχιάλου ἐσ Σόλουσ ἀφίκετο· καὶ φρουρὰν ἐσήγαγεν ἐσ Σόλουσ καὶ ἐπέβαλεν αὐτοῖσ τάλαντα διακόσια ἀργυρίου ζημίαν, ὅτι πρὸσ τοὺσ Πέρσασ μᾶλλόν τι τὸν νοῦν εἶχον.

ἔνθεν δὲ ἀναλαβὼν τῶν μὲν πεζῶν τῶν Μακεδόνων τρεῖσ τάξεισ, τοὺσ τοξότασ δὲ πάντασ καὶ τοὺσ Ἀγριᾶνασ ἐξελαύνει ἐπὶ τοὺσ τὰ ὄρη κατέχοντασ Κίλικασ.

καὶ ἐν ἑπτὰ ταῖσ πάσαισ ἡμέραισ τοὺσ μὲν βίᾳ ἐξελών, τοὺσ δὲ ὁμολογίᾳ παραστησάμενοσ ἐπανῆκεν ἐσ τοὺσ Σόλουσ. καὶ ἐνταῦθα μανθάνει Πτολεμαῖον καὶ Ἄσανδρον ὅτι ἐκράτησαν Ὀροντοβάτου τοῦ Πέρσου, ὃσ τήν τε ἄκραν τῆσ Ἁλικαρνασσοῦ ἐφύλασσε καὶ Μύνδον καὶ Καῦνον καὶ Θήραν καὶ Καλλίπολιν κατεῖχε·

προσῆκτο δὲ καὶ Κῶ καὶ Τριόπιον. τοῦτον ἡττῆσθαι ἔγραφον μάχῃ μεγάλῃ· καὶ ἀποθανεῖν μὲν τῶν ἀμφ̓ αὐτὸν πεζοὺσ ἐσ ἑπτακοσίουσ καὶ ἱππέασ ἐσ πεντήκοντα, ἁλῶναι δὲ οὐκ ἐλάττουσ τῶν χιλίων. Ἀλέξανδροσ δὲ ἐν Σόλοισ θύσασ τε τῷ Ἀσκληπιῷ καὶ πομπεύσασ αὐτόσ τε καὶ ἡ στρατιὰ πᾶσα καὶ λαμπάδα ἐπιτελέσασ καὶ ἀγῶνα διαθεὶσ γυμνικὸν καὶ μουσικὸν Σολεῦσι μὲν δημοκρατεῖσθαι ἔδωκεν·

αὐτὸσ δὲ ἀναζεύξασ ἐσ Ταρσὸν τοὺσ μὲν ἱππέασ ἀπέστειλεν Φιλώτᾳ δοὺσ ἄγειν διὰ τοῦ Ἀλη[ν]ίου πεδίου ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν Πύραμον, αὐτὸσ δὲ σὺν τοῖσ πεζοῖσ καὶ τῇ ἴλῃ τῇ βασιλικῇ ἐσ Μάγαρσον ἧκεν καὶ τῇ Ἀθηνᾷ τῇ Μαγαρσίδι ἔθυσεν. ἔνθεν δὲ ἐσ Μαλλὸν ἀφίκετο καὶ Ἀμφιλόχῳ ὅσα ἡρ́ωι ἐνήγισε·

καὶ στασιάζοντασ καταλαβὼν τὴν στάσιν αὐτοῖσ κατέπαυσε· καὶ τοὺσ φόρουσ, οὓσ βασιλεῖ Δαρείῳ ἀπέφερον, ἀνῆκεν, ὅτι Ἀργείων μὲν Μαλλωταὶ ἄποικοι ἦσαν, αὐτὸσ δὲ ἀπ̓ Ἄργουσ τῶν Ἡρακλειδῶν εἶναι ἠξίου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION