Aristophanes, Plutus, Episode

(아리스토파네스, Plutus, Episode)

τουτὶ τί ἦν; οὐδεὶσ ἐοίκεν· ἀλλὰ δῆτα τὸ θύριον φθεγγόμενον ἄλλωσ κλαυσιᾷ. σέ τοι λέγω, ὁ Καρίων, ἀνάμεινον. οὗτοσ εἰπέ μοι, σὺ τὴν θύραν ἔκοπτεσ οὑτωσὶ σφόδρα; μὰ Δί’ ἀλλ’ ἔμελλον· εἶτ’ ἀνέῳξάσ με φθάσασ. ἀλλ’ ἐκκάλει τὸν δεσπότην τρέχων ταχύ, ἒπειτα τὴν γυναῖκα καὶ τὰ παιδία, ἔπειτα τοὺσ θεράποντασ, εἶτα τὴν κύνα, ἔπειτα σαυτόν, εἶτα τὴν ὗν. εἰπέ μοι, τί δ’ ἔστιν; ὁ Ζεὺσ ὦ πόνηρε βούλεται ἐσ ταὐτὸν ὑμᾶσ συγκυκήσασ τρύβλιον ἁπαξάπαντασ ἐσ τὸ βάραθρον ἐμβαλεῖν. ἡ γλῶττα τῷ κήρυκι τούτων τέμνεται. ἀτὰρ διὰ τί δὴ ταῦτ’ ἐπιβουλεύει ποιεῖν ἡμᾶσ; ὁτιὴ δεινότατα πάντων πραγμάτων εἴργασθ’. ἀφ’ οὗ γὰρ ἤρξατ’ ἐξ ἀρχῆσ βλέπειν ὁ Πλοῦτοσ, οὐδεὶσ οὐ λιβανωτόν, οὐ δάφνην, οὐ ψαιστόν, οὐχ ἱερεῖον, οὐκ ἄλλ’ οὐδὲ ἓν ἡμῖν ἔτι θύει τοῖσ θεοῖσ. μὰ Δί’ οὐδέ γε θύσει. κακῶσ γὰρ ἐπεμελεῖσθ’ ἡμῶν τότε. καὶ τῶν μὲν ἄλλων μοι θεῶν ἧττον μέλει, ἐγὼ δ’ ἀπόλωλα κἀπιτέτριμμαι. σωφρονεῖσ. πρότερον γὰρ εἶχον μὲν παρὰ ταῖσ καπηλίσιν πάντ’ ἀγάθ’ ἑώθεν εὐθύσ, οἰνοῦτταν μέλι ἰσχάδασ, ὅσ’ εἰκόσ ἐστιν Ἑρμῆν ἐσθίειν· νυνὶ δὲ πεινῶν ἀναβάδην ἀναπαύομαι. οὔκουν δικαίωσ, ὅστισ ἐποίεισ ζημίαν ἐνίοτε τοιαῦτ’ ἀγάθ’ ἔχων; οἴμοι τάλασ, οἴμοι πλακοῦντοσ τοῦ ν’ τετράδι πεπεμμένου. ποθεῖσ τὸν οὐ παρόντα καὶ μάτην καλεῖσ. οἴμοι δὲ κωλῆσ ἣν ἐγὼ κατήσθιον. ἀσκωλίαζ’ ἐνταῦθα πρὸσ τὴν αἰθρίαν. σπλάγχνων τε θερμῶν ὧν ἐγὼ κατήσθιον. ὀδύνη σε περὶ τὰ σπλάγχν’ ἐοίκέ τι στρέφειν. οἴμοι δὲ κύλικοσ ἴσον ἴσῳ κεκραμένησ. ταύτην ἐπιπιὼν ἀποτρέχων οὐκ ἂν φθάνοισ. ἆρ’ ὠφελήσαισ ἄν τι τὸν σαυτοῦ φίλον;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION