Aristophanes, Plutus, Episode

(아리스토파네스, Plutus, Episode)

τί δ’ ἔστιν ὦ βέλτιστε τῶν σαυτοῦ φίλων; φαίνει γὰρ ἥκειν ἄγγελοσ χρηστοῦ τινοσ. ὁ δεσπότησ πέπραγεν εὐτυχέστατα, μᾶλλον δ’ ὁ Πλοῦτοσ αὐτόσ· ἀντὶ γὰρ τυφλοῦ ἐξωμμάτωται καὶ λελάμπρυνται κόρασ, Ἀσκληπιοῦ παιῶνοσ εὐμενοῦσ τυχών. λέγεισ μοι χαράν, λέγεισ μοι βοάν. πάρεστι χαίρειν, ἤν τε βούλησθ’ ἤν τε μή. ἀναβοάσομαι τὸν εὔπαιδα καὶ μέγα βροτοῖσι φέγγοσ Ἀσκληπιόν. τίσ ἡ βοή ποτ’ ἐστίν; ἆρ’ ἀγγέλλεται χρηστόν τι; τοῦτο γὰρ ποθοῦσ’ ἐγὼ πάλαι ἔνδον κάθημαι περιμένουσα τουτονί. ταχέωσ ταχέωσ φέρ’ οἶνον ὦ δέσποιν’, ἵνα καὐτὴ πίῃσ· φιλεῖσ δὲ δρῶσ’ αὐτὸ σφόδρα· ὡσ ἀγαθὰ συλλήβδην ἅπαντά σοι φέρω. καὶ ποῦ στιν; ἐν τοῖσ λεγομένοισ εἴσει τάχα. πέραινε τοίνυν ὅ τι λέγεισ ἀνύσασ ποτέ. ἄκουε τοίνυν, ὡσ ἐγὼ τὰ πράγματα ἐκ τῶν ποδῶν ἐσ τὴν κεφαλήν σοι πάντ’ ἐρῶ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION