Aristophanes, Peace, Parabasis, antistrophe 1

τοιάδε χρὴ Χαρίτων δαμώματα καλλικόμων τὸν σοφὸν ποιητὴν ὑμνεῖν, ὅταν ἠρινὰ μὲν φωνῇ χελιδὼν ἑζομένη κελαδῇ, χορὸν δὲ μὴ ’χῃ Μόρσιμοσ μηδὲ Μελάνθιοσ, οὗ δὴ πικροτάτην ὄπα γηρύσαντοσ ἤκουσ’ ἡνίκα τῶν τραγῳδῶν τὸν χορὸν εἶχον ἁδελφόσ τε και αὐτόσ, ἄμφω Γοργόνεσ ὀψοφάγοι βατιδοσκόποι Ἅρπυιαι, γραοσόβαι μιαροὶ τραγομάσχαλοι ἰχθυολῦμαι· ὧν καταχρεμψαμένη μέγα καὶ πλατὺ Μοῦσα θεὰ μετ’ ἐμοῦ ξύμπαιζε τὴν ἑορτήν.