Aristophanes, Peace, Prologue 1:

(아리스토파네스, Peace, Prologue 1:)

αἶρ’ αἶρε μᾶζαν ὡσ τάχιστα κανθάρῳ. ἰδού. δὸσ αὐτῷ, τῷ κάκιστ’ ἀπολουμένῳ καὶ μήποτ’ αὐτῆσ μᾶζαν ἡδίω φάγοι. δὸσ μᾶζαν ἑτέραν, ἐξ ὀνίδων πεπλασμένην. ἰδοὺ μάλ’ αὖφισ. ποῦ γὰρ ἣν νῦν δὴ ’φερεσ; κατέφαγεν; οὐ μὰ τὸν Δί’ ἀλλ’ ἐξαρπάσασ ὅλην ἐνέκαψε περικυλίσασ τοῖν ποδοῖν. ἀλλ’ ὡσ τάχιστα τρῖβε πολλὰσ καὶ πυκνάσ. ἄνδρεσ κοπρολόγοι προσλάβεσθε πρὸσ θεῶν, εἰ μή με βούλεσθ’ ἀποπνιγέντα περιιδεῖν. ἑτέραν ἑτέραν δόσ, παιδὸσ ἡταιρηκότοσ· τετριμμένησ γάρ φησιν ἐπιθυμεῖν. ἰδού. ἑνὸσ μὲν ὦνδρεσ ἀπολελύσθαι μοι δοκῶ· οὐδεὶσ γὰρ ἂν φαίη με μάττοντ’ ἐσθίειν. αἰβοῖ, φέρ’ ἄλλην χἀτέραν μοι χἀτέραν, καὶ τρῖβ’ <ἔθ’> ἑτέρασ. μὰ τὸν Ἀπόλλω ’γὼ μὲν οὔ· οὐ γὰρ ἔθ’ οἰο͂́σ τ’ εἴμ’ ὑπερέχειν τῆσ ἀντλίασ. αὐτὴν ἄρ’ οἴσω συλλαβὼν τὴν ἀντλίαν. νὴ τὸν Δί’ ἐσ κόρακάσ γε καὶ σαυτόν γε πρόσ. ὑμῶν δέ γ’ εἴ τισ οἶδ’ ἐμοὶ κατειπάτω, πόθεν ἂν πριαίμην ῥῖνα μὴ τετρημένην. οὐδὲν γὰρ ἔργον ἦν ἄρ’ ἀθλιώτερον ἢ κανθάρῳ μάττοντα παρέχειν ἐσθίειν. ὗσ μὲν γάρ, ὥσπερ ἂν χέσῃ τισ, ἢ κύων φαύλωσ ἐρείδει· τοῦτο δ’ ὑπὸ φρονήματοσ βρενθύεταί τε καὶ φαγεῖν οὐκ ἀξιοῖ, ἢν μὴ παραθῶ τρίψασ δι’ ἡμέρασ ὅλησ ὥσπερ γυναικὶ γογγύλην μεμαγμένην. ἀλλ’ εἰ πέπαυται τῆσ ἐδωδῆσ σκέψομαι τῃδὶ παροίξασ τῆσ θύρασ, ἵνα μή μ’ ἴδῃ. ἔρειδε, μὴ παύσαιο μηδέποτ’ ἐσθίων τέωσ ἑώσ σαυτὸν λάθοισ διαρραγείσ. οἱο͂ν δὲ κύψασ ὁ κατάρατοσ ἐσθίει, ὥσπερ παλαιστήσ, παραβαλὼν τοὺσ γομφίουσ, καὶ ταῦτα τὴν κεφαλήν τε καὶ τὼ χεῖρέ πωσ ὡδὶ περιάγων, ὥσπερ οἱ τὰ σχοινία τὰ παχέα συμβάλλοντεσ ἐσ τὰσ ὁλκάδασ. μιαρὸν τὸ χρῆμα καὶ κάκοσμον καὶ βορόν· χὤτου ποτ’ ἐστὶ δαιμόνων ἡ προσβολὴ οὐκ οἶδ’. Ἀφροδίτησ μὲν γὰρ οὔ μοι φαίνεται, οὐ μὴν Χαρίτων γε. τοῦ γάρ ἐστ’; οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ τοῦτ’ ἔστι τὸ τέρασ οὐ Διὸσ καταιβάτου. οὐκοῦν ἂν ἤδη τῶν θεατῶν τισ λέγοι νεανίασ δοκησίσοφοσ, τὸ δὲ πρᾶγμα τί; ὁ κάνθαροσ δὲ πρὸσ τί; κᾆτ’ αὐτῷ γ’ ἀνὴρ Ιὠνικόσ τίσ φησι παρακαθήμενοσ· δοκέω μέν, ἐσ Κλέωνα τοῦτ’ αἰνίσσεται, ὡσ κεῖνοσ ἀναιδέωσ τὴν σπατίλην ἐσθίει. ἀλλ’ εἰσιὼν τῷ κανθάρῳ δώσω πιεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION