Aristophanes, Lysistrata, Episode

(아리스토파네스, Lysistrata, Episode)

ἄνασσα πράγουσ τοῦδε καὶ βουλεύματοσ, τί μοι σκυθρωπὸσ ἐξελήλυθασ δόμων; κακῶν γυναικῶν ἔργα καὶ θήλεια φρὴν ποιεῖ μ’ ἄθυμον περιπατεῖν τ’ ἄνω κάτω. τί φῄσ; τί φῄσ; ἀληθῆ, ἀληθῆ. τί δ’ ἐστὶ δεινόν; φράζε ταῖσ σαυτῆσ φίλαισ. ἀλλ’ αἰσχρὸν εἰπεῖν καὶ σιωπῆσαι βαρύ. μή νύν με κρύψῃσ ὅ τι πεπόνθαμεν κακόν. βινητιῶμεν, ᾗ βράχιστον τοῦ λόγου. ἰὼ Ζεῦ. τί Ζῆν’ ἀυτεῖσ; ταῦτα δ’ οὖν οὕτωσ ἔχει. ἐγὼ μὲν οὖν αὐτὰσ ἀποσχεῖν οὐκέτι οἱά τ’ ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν· διαδιδράσκουσι γάρ. τὴν μέν γε πρώτην διαλέγουσαν τὴν ὀπὴν κατέλαβον ᾗ τοῦ Πανόσ ἐστι ταὐλίον, τὴν δ’ ἐκ τροχιλείασ αὖ κατειλυσπωμένην, τὴν δ’ αὐτομολοῦσαν, τὴν δ’ ἐπὶ στρούθου μίαν ἤδη πέτεσθαι διανοουμένην κάτω ἐσ Ὀρσιλόχου χθὲσ τῶν τριχῶν κατέσπασα. πάσασ τε προφάσεισ ὥστ’ ἀπελθεῖν οἴκαδε ἕλκουσιν. ἤδη γοῦν τισ αὐτῶν ἔρχεται. αὕτη σὺ ποῖ θεῖσ; οἴκαδ’ ἐλθεῖν βούλομαι. οἴκοι γάρ ἐστιν ἔριά μοι Μιλήσια ὑπὸ τῶν σέων κατακοπτόμενα. ποίων σέων; οὐκ εἶ πάλιν; ἀλλ’ ἥξω ταχέωσ νὴ τὼ θεὼ ὅσον διαπετάσασ’ ἐπὶ τῆσ κλίνησ μόνον. μὴ διαπετάννυ, μηδ’ ἀπέλθῃσ μηδαμῇ. ἀλλ’ ἐῶ ’πολέσθαι τἄρι’; ἢν τούτου δέῃ. τάλαιν’ ἐγώ, τάλαινα τῆσ Ἀμοργίδοσ, ἣν ἄλοπον οἴκοι καταλέλοιφ’. αὕθἠτέρα ἐπὶ τὴν Ἄμοργιν τὴν ἄλοπον ἐξέρχεται. χώρει πάλιν δεῦρ’. ἀλλὰ νὴ τὴν Φωσφόρον ἔγωγ’ ἀποδείρασ’ αὐτίκα μάλ’ ἀνέρχομαι. μή μἀποδείρῃσ. ἢν γὰρ ἄρξῃσ τοῦτο σύ, ἑτέρα γυνὴ ταὐτὸν ποιεῖν βουλήσεται. ὦ πότνι’ Εἰλείθυι’ ἐπίσχεσ τοῦ τόκου, ἑώσ ἂν εἰσ ὅσιον μόλω ’γὼ χωρίον. τί ταῦτα ληρεῖσ; αὐτίκα μάλα τέξομαι. ἀλλ’ οὐκ ἐκύεισ σύ γ’ ἐχθέσ. ἀλλὰ τήμερον. ἀλλ’ οἴκαδέ μ’ ὡσ τὴν μαῖαν ὦ Λυσιστράτη ἀπόπεμψον ὡσ τάχιστα. τίνα λόγον λέγεισ; τί τοῦτ’ ἔχεισ τὸ σκληρόν; ἄρρεν παιδίον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION